Ο θεός της μπάλας το ήθελε για τον Τόρο!

bwin: Κορυφαίες οnline αποδόσεις στην Premier League. |21+

Παρότι έβλεπα ότι η ομάδα δεν ήταν και στα καλύτερα της τις προηγούμενες ημέρες του τελικού, υπήρχε μία πολύ σημαντική παράμετρος που με έκανε να πιστεύω ότι το Κύπελλο θα έρχονταν στον Ολυμπιακό. Γιατί εγώ πιστεύω στα σημάδια.

Και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ο Τοροσίδης θα κρέμαγε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με μία ήττα σε ένα τελικό Κυπέλλου παίζοντας με τον Ολυμπιακό! Δεν μου κάθονταν καλά ότι ο θεός της μπάλας θα άφηνε να γίνονταν κάτι τέτοιο για ένα τόσο σημαντικό ποδοσφαιριστή. Σκεφτόμουν, βλέπετε, και το αντίο του Τζόρτζεβιτς από τα γήπεδα! Πάλι σε ένα τελικό Κυπέλλου, πάλι εναντίον της ΑΕΚ!!!

Ήταν Μάϊος του 2009, σε εκείνον τον ιστορικό «τελικό του αιώνα» (4-4 και πέναλτι) που ο Τζόλε έπαιξε για τελευταία φορά ποδόσφαιρο. Και ο θεός της μπάλας του επιφύλαξε το καλύτερο φινάλε: αποχώρηση με νταμπλ, με κατάκτηση και του Κυπέλλου, μετά του πρωταθλήματος! Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι το ίδιο ακριβώς θα επιφύλασσε ο θεός της μπάλας και για τον Τόρο! Πήρε το πρωτάθλημα με τον αγαπημένο του Ολυμπιακό, θα έπαιρνε και το Κύπελλο, θα έκανε νταμπλ!

Και να που έτσι έγινε! Για να έχει ο Τόρο το φινάλε που του άξιζε με τη ριγωτή, με την οποία πανηγύρισε εφτά πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα-νταμπλ. Όπως τότε άξιζε και στον Τζόλε, που έμεινε 13 χρόνια στον Ολυμπιακό, παίρνοντας 12 πρωταθλήματα και τέσσερα Κύπελλα-νταμπλ. Οι δύο άσοι συνυπήρξαν στο Ρέντη, καθώς ο Έλληνας διεθνής είχε έρθει από την Ξάνθη το Γενάρη του 2007-ένα «δώρο» του Λεμονή, επιστρέφοντας τότε ο Τάκης στον Ολυμπιακό από την ομάδα της Θράκης.

Ο Τοροσίδης δεν ήταν καν 22, αλλά με το που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού την πήρε σπίτι του. Για να αποδειχθεί στην περίπτωση του ότι αν είσαι παικταράς, δεν χρειάζεσαι ούτε προσαρμογές, ούτε τίποτα. Και θα μπορούσε να ήταν στους «ερυθρόλευκους» όχι 13, όπως ο Τζόλε, αλλά 14 χρόνια ο Τόρο, όμως ένα άλλο Γενάρη, του 2013, πήρε την απόφαση να δοκιμάσει καριέρα στο εξωτερικό. Και τα κατάφερε κι εκεί, παρότι μάλιστα πήγε στην Ιταλία όχι σαν κάποιο περιζήτητο ταλέντο, αλλά στα 28 του-3,5 χρόνια στη Ρόμα κι άλλα δύο στην Μπολόνια, για έναν Έλληνα άσο, που τίμησε και στο Καμπιονάτο το όνομα του.

Κι ο Τόρο πάντοτε συνεπής σε όσα λέει, έκανε πραγματικότητα και την υπόσχεση που είχε δώσει φεύγοντας για την Ιταλία: η μοναδική ελληνική ομάδα που θα ξαναέπαιζε θα ήταν ο Ολυμπιακός. Στον Ολυμπιακό έπρεπε να κρεμάσει τη φανέλα του κι έτσι έγινε. Βοηθώντας μάλιστα την ομάδα για μία διετία, αφού έκανε 35 παιχνίδια! Μην ξεχνάμε ότι αυτός κέρδισε το πέναλτι από το οποίο ήρθε η ιστορική πρόκριση επί της Μίλαν, ότι πέτυχε τρία γκολ κι είχε και πέντε ασίστ! Κι όταν πέρσι ο Ολυμπιακός έχανε από την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, ο Μαρτίνς αυτόν, μαζί με τον Λάζαρο, έβαλε στο ημίχρονο κι άλλαξε όλο το παιχνίδι και το 0-1 έγινε 4-1!

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Τόρο στα 34 και στα 35 χρόνια του αφενός μεν βοήθησε «κρατώντας», με τον Αβραάμ, τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, αλλά βοήθησε κι αγωνιστικά. Κι ακόμη και φέτος που πράγματι έπαιξε λίγο, συνδύασε το όνομα του με 80 λεπτά αξιοπρεπέστατης παρουσίας στον νικηφόρο τελικό του Κυπέλλου. Έχω δε την βεβαιότητα ότι το ίδιο επιτυχημένα θα συνεχίσει να προσφέρει στον Ολυμπιακό κι από τη νέα του θέση, στο Ρέντη, που τόσο καλά ξέρει. Η εικόνα να τον σηκώνουν οι συμπαίκτες του στον αέρα μετά τον τελικό λέει πολλά…

Τις γνώσεις τις έχει-τον Ολυμπιακό τον ξέρει καλύτερα από τον καθένα, ενώ η εμπειρία τόσων ετών στην Ιταλία δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα. Κι όταν ένας ποδοσφαιράνθρωπος έχει γνώσεις κι είναι εύστροφος, έξυπνος και σοβαρός όπως είναι ο Τοροσίδης, πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο να μην πετύχει και από ένα άλλο πόστο, τελειώνοντας την καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής. Ίσα ίσα. Ο σύλλογος πολύ καλά κάνει και θέλει να τον αξιοποιήσει.

Και με το κοστούμι ο Τόρο μπορεί να αποτελέσει πολυτιμότατο στέλεχος για τον Ολυμπιακό. Και μην διαπράξει κανείς το λάθος και τον συγκρίνει με κανένα άλλο. Ο Τόρο έχει δική του προσωπικότητα και θα δώσει το δικό του στίγμα.

Παρεμπιπτόντως, είδαμε ότι στον τελικό ο Ολυμπιακός είχε τέσσερις Έλληνες παίκτες στην ενδεκάδα του. Από τον 18χρονο Τζολάκη έως τον 35χρονο Τοροσίδη και τους Μασούρα και Μπουχαλάκη πήρε απ΄ όλους μεγάλες βοήθειες. Κι ο Μασούρας, παρά τις κάποιες κακές επιλογές του, έκανε ένα πάρα πολύ μεστό παιχνίδι μπροστά και πίσω κι ο Μπουχαλάκης μπορεί να πούλησε δύο τρεις φορές την μπάλα αλλά γενικά την κυκλοφόρησε σωστά, πέρασε ορισμένες καλές πάσες και κυρίως ανασταλτικά είχε αρκετές επεμβάσεις-μην ξεχνάμε ότι έπαιξε αμυντικό χαφ, στη θέση του Γκιγιέρμε, με τον Καμαρά σαν οκτάρι.

Επιμένω λοιπόν ότι το ελληνικό στοιχείο είναι απαραίτητο στον Ολυμπιακό. Και είμαι βέβαιος ότι κι ο Τόρο θα βοηθήσει σε αυτό το ευαίσθητο κομμάτι. Δεν μπορεί να πάει ο Ολυμπιακός μόνο με Μασούρα, Μπουχαλάκη, Φορτούνη και τον Αβρααάμ σαν κάλυψη. Δεν ξέρω τι θα γίνει, αν πρέπει να προωθηθεί περισσότερο ο Τζολάκης κι ίσως ο Σουρλής, αν πρέπει να παραμείνουν ο Βρουσάϊ κι ο Ανδρούτσος, αλλά πρέπει να τονωθεί το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ του νταμπλούχου Ελλάδας ενόψει της νέας σεζόν.

Άσχετο: δεν μπορώ να υπογράψω αυτή την στιγμή ποιόν εξτρέμ θα πάρει ο Ολυμπιακός, γιατί μιλάει με τρεις! Μπορώ να υπογράψω ότι μακράν πρώτο στη λίστα του ο Μαρτίνς έχει τον Γκάρι Ροντρίγκες, ίσως την πιο δύσκολη περίπτωση απ΄ όλες.