Ντίτμαρ Κιχμπάουερ: «Ψυχή μου, εγώ θα ξαναγεννηθώ», η τραγωδία που σημάδεψε τον προπονητή της Βόλφσμπεργκερ

• Το μαστίγιο της αλύπητης μοίρας
• Η απώλεια τον «μεγάλωσε» και τον καθόρισε

«Στο ποδόσφαιρο μετράνε τα αποτελέσματα, αλλά δεν είναι σαν να τελειώνει και η ζωή. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει ξεπεράσει άλλες κρίσεις στο παρελθόν». Σχεδόν δακρυσμένος, ο Ντίτμαρ Κιχμπάουερ, έκλεινε με αυτά τα λόγια μία συνέντευξη Τύπου πίσω στον Σεπτέμβρη του 2021.

Η ομάδα που προπονούσε τότε ο αυστριακός τεχνικός, η Ραπίντ Βιέννης, είχε μόλις πάρει την πρόκριση στη φάση των «16» του Κυπέλλου Αυστρίας. Ο σύλλογος ήταν ντεφορμέ, διένυε μία κακή περίοδο με συνεχείς ήττες. Η πρόκριση προκάλεσε ανακούφιση σε όλους.

Ωστόσο, λιγότερο από δύο μήνες μετά, οι δρόμοι της Ραπίντ με τον Κιχμπάουερ χώριζαν με «βαριά καρδιά», όπως ανέφερε η επίσημη ανακοίνωση του συλλόγου. Άλλωστε, οι σχέσεις των δύο πλευρών ήταν εδώ και χρόνια ισχυρές.

Δείτε Επίσης

ΠΑΟΚ – Βόλφσμπεργκερ 0-0: Στα... ρηχά κι όλα ανοιχτά!

Ο νυν προπονητής της Βόλφσμπεργκερ, της προσεχούς αντιπάλου του ΠΑΟΚ στη ρεβάνς των προκριματικών του Europa League (14/7, 20:00), είχε φορέσει τη φανέλα της Ραπίντ για μία πενταετία (1992-1997). Προτού αποχωρήσει, γιατί ο κόσμος του είχε καταρρεύσει και δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος...

Το μαστίγιο της αλύπητης μοίρας

Η απώλεια μοιάζει σαν μια μαύρη τρύπα. Εκείνος που μένει πίσω πονάει, κατρακυλά, βουλιάζει και τελικά χάνεται μέσα της. Μέχρι που κάποιος ή κάτι να του προσφέρει ένα στιβαρό χέρι για να πιαστεί και να επιστρέψει στη... ζωή. Γιατί αυτή, όσο αδυσώπητη κι αν είναι μερικές φορές, συνεχίζει να κυλάει.

Ο Ντίτμαρ Κιχμπάουερ τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά. Ένιωσε την άβυσσο να τον περικυκλώνει, αλλά το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που του επέτρεπε να ανασαίνει. Μικρές, αλλά σταθερές αναπνοές.

Το ποδόσφαιρο τον είχε κερδίσει από νωρίς και 16 του υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Ένας σκληροτράχηλος κεντρικός μέσος που τράβηξε γρήγορα τα βλέμματα των άλλων συλλόγων πάνω του. Μεταξύ αυτών και της Ραπίντ. Ο Κιχμπάουερ έκανε το μεγάλο βήμα το καλοκαίρι του 1992 πηγαίνοντας στον σύλλογο με τον οποίο έζησε τις πιο λαμπρές στιγμές της καριέρας του.

Κύπελλο το 1995, πρωτάθλημα το 1996 και ένα... βήμα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων την ίδια χρονιά. Τελικός απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν στις Βρυξέλλες, η Ραπίντ χάνει με 1-0. Μία «αποτυχία» που στοιχίζει σε κάθε παίκτη, ένας χαμένος τελικός. Όμως η μοίρα αποδείχθηκε πολύ πιο σκληρή στον Κιχμπάουερ.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1997, ο Ντίτμαρ επέστρεψε από το προπονητικό camp στο Ντουμπάι. Η έγκυος σύζυγός του, Μιχαέλα, οδηγούσε χαρούμενη προς το αεροδρόμιο με σκοπό να παραλάβει η ίδια τον αγαπημένο της και να γυρίσουν μαζί σπίτι. Δυστυχώς, δεν έφτασε ποτέ. Το όχημα βγήκε εκτός δρόμου και συγκρούστηκε, η Μιχαέλα υπέστη σοβαρά τραύματα και έπεσε σε κώμα. Επτά μήνες αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου 1997, άφησε την τελευταία της πνοή βυθίζοντας στο πένθος τον 26χρονο Ντίτμαρ.

Η απώλεια τον «μεγάλωσε» και τον καθόρισε

Η ζωή του άλλαξε ριζικά από τότε. Η οδός διαφυγής του Κιχμπάουερ ήταν το ποδόσφαιρο. Σε αυτό βρήκε παρηγοριά και άντλησε δύναμη για να προχωρήσει. Όσο η Μιχαέλα βρισκόταν σε κώμα, την επισκεπτόταν κάθε μέρα στο νοσοκομείο. Ο ίδιος προπονούνταν με την ομάδα της Τιρόλ για να είναι κοντά στην κλινική στο Ίνσμπουργκ όπου εκείνη νοσηλευόταν.

Ο πόνος της απώλειας τον συγκλόνισε. Δεν άντεξε να μένει άλλο πια στην Αυστρία. Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει τη γενικότερη στάση συμπόνοιας προς το δράμα που περνούσε ως «υπερβολική». Κι έτσι, αποφάσισε να συνεχίσει μακριά, στη Ρεάλ Σοσιεδάδ, την καριέρα του την οποία και έκλεισε το 2013 στην Αυστρία.

Ευθύς αμέσως ξεκίνησε να ασχολείται με την προπονητική και λίγο μετά το πρώτο του πέρασμα από την Βόλφσμπεργκερ, από το 2013 μέχρι το 2015. Τον περασμένο Ιούλιο επέστρεψε ξανά και συνέδεσε το όνομά του με το πρώτο Κύπελλο Αυστρίας στην ιστορία του συλλόγου.

Η ζωή τον παίδεψε και τον «σκλήρυνε». Ο Κιχμπάουερ είναι ένας προπονητής που δεν θα μασήσει τα λόγια του, σκληρός και απαιτητικός, αλλά παράλληλα δίκαιος. Ακόμη και μετά από νίκες, μπορεί να την... πει στους ποδοσφαιριστές του, φυσικά με απώτερο στόχο να πάρει το 100% από αυτούς. Η πειθαρχία είναι το άλφα και το ωμέγα.

Ο Ντίτμαρ Κιχμπάουερ δοκιμάστηκε αλύπητα από το χτύπημα που του άλλαξε τον κόσμο. Πλέον είναι οικογενειάρχης. Στην Ισπανία γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του και έχει δύο κόρες, την Έμιλι και την Κιμ, ενώ είναι και λάτρης του τένις. Για τον ίδιο, η ζωή προχώρησε γύρω από μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ, αλλά γέμισε με αγάπη.