Υποχρέωση η πρόκριση, έγκλημα ότι είναι... ανοιχτή!

Η γεύση με την ολοκλήρωση της αναμέτρησης της ΑΕΚ με τον Άρη Λεμεσού στην Κύπρο δεν γίνεται παρά να είναι πικρή και μόνο πικρή, όπως ξεκίνησε και τελικά εξελίχθηκε εννοώ, δεν γίνεται και επί της ουσίας δεν επιτρέπεται να είναι διαφορετική για κανέναν στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. Προφανώς και αυτό ισχύει σε ότι αφορά στο αποτέλεσμα και όπως αυτό εξελίχθηκε στην Κύπρο και την κιτρινόμαυρη Λεμεσό όπου ο κόσμος της Ένωσης κατάφερε να φτάσει τους 3.000 και να μετατρέψει ένα εκτός έδρας ματς σε εντός και να κάνει πάρτι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα! Κάτι στο οποίο στάθηκε, μάλιστα πολύ σωστά, ο Μάρκο Νίκολιτς στη διάρκεια των δηλώσεων του με την ολοκλήρωση του πρώτου ματς. Όπως και στο γεγονός ότι έκανε δώρα η ομάδα του για να φτάσουν οι γηπεδούχοι στο 2-2 σε διάστημα 15 λεπτών, αντίστοιχο βέβαια με εκείνο που έκανε ο Δικέφαλος το 0-2 και θα έπρεπε να έχει βρει ένα ακόμη τέρμα!

Όλα ξεκίνησαν ιδανικά για τους κιτρινόμαυρους, η ομάδα μπήκε συγκεντρωμένη στο 100% και κατάφερε να βρει τις φάσεις και τα γκολ που πιστοποιούσαν πως θα αποτελέσει το αφεντικό του ζευγαριού! Αλλά ακολούθησε η αντίδραση του Άρη Λεμεσού όπου προφανώς είναι καλή (και καλύτερη ομάδα από την Χάποελ Μπερ Σεβά) αλλά χρειάστηκε να κάνει δύο προσφορές η ΑΕΚ: μια στο πρώτο τέρμα που με το σκορ στο 0-2 είναι πλέον μη αποδεκτό να παίζεις με την άμυνα στη σέντρα και λανθασμένα δεν συγχρονίστηκαν στην αριστερή πλευρά αυτής: κακώς έμεινε να καλύπτει ο Πήλιος, κάκιστα δεν αντέδρασε γρήγορα ο Ρέλβας και όλα μαζί οδήγησαν στο 1-2 σε φάση με μεγάλη μπάλα πίσω από τη σέντρα και ενώ επαναλαμβάνω η Ένωση βρισκόταν μπροστά στο σκορ ήδη με δυο γκολ. Το δε δεύτερο γκολ είναι από κόρνερ που προσφέρει αδικαιολόγητα ο Στρακόσα, βέβαια μετά χάθηκαν μαρκαρίσματα και έβαλε γκολάρα ο αντίπαλος.

Δεν είναι δυνατόν επί των ημερών Μάρκο Νίκολιτς να συμβαίνει το ίδιο που αντιμετώπισε η ΑΕΚ επί Αλμέιδα όπου τότε η επιλογή τακτικά ήταν να μένει η ομάδα ψηλά: αυτό ήθελε και αυτό πλήρωνε σε κάποια ματς. Εδώ όμως η Ένωση παίζει σφιχτά (υποτίθεται) με τον Σέρβο τεχνικό και δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να κάνει φάσεις, ωστόσο με τον Άρη Λεμεσού έδωσε και στιγμές δυο τρεις μόνο, αλλά και δυο γκολ που δεν είχε δεχθεί σε τρία ματς (με Ομόνοια και δυο με την Χάποελ Μπερ Σεβά). Καμπανάκι ξεκάθαρα για τον Σέρβο τεχνικό και την ομάδα του, όπως και για πρόσωπα, όπου φάνηκε απόψε -αν δεν κατάλαβε κανείς- ότι δεν γίνεται να θεωρείς δεδομένο ότι θα σου βγουν και το κυριότερο πως θα ανταποκριθούν σε όλα τα ματς και τις τακτικές των αντιπάλων. Για παράδειγμα δεν βγήκε καθόλου απόψε ο Ζίνι, αλλά ούτε και ο Μαρίν (ειδικά στο 10 αν και έβγαλε σε μια περίπτωση πάσα τετ α τετ τον Πιερό που δυστυχώς και πάλι αστόχησε)!

Επίσης δεν γίνεται μόνο με τους Μάνταλο και Περέιρα οι οποίοι ήταν οι κορυφαίοι του αγώνα σε έναν ακόμη αγώνα να πάρεις την πρόκριση από το πρώτο ματς. Διότι όπως ξεκίνησε η αναμέτρηση και εξελίχθηκε αυτό έπρεπε να εξασφαλίσει η ΑΕΚ: την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι! Ο αρχηγός έκανε εξαιρετική κίνηση και πάσα στο 0-1 στον Περέιρα που πραγματοποίησε ιδανικό πάρσιμο και τελείωμα παρά την πίεση του αντιπάλου! Ενώ στο 0-2 ο σούπερ Τούκου έκανε και την ασίστ για το υπέροχο γκολ του Ρέλβας που την έφερε από το αριστερό στο δεξί και τελείωσε τη φάση υπέροχα! Οι υπόλοιποι και πλην του πολύ καλού Μουκουντί στην άμυνα δεν διακρίθηκαν (ανταποκρίθηκε αμυντικά και ο Ρότα) και μάλιστα κάποιοι όπως ο Λιούμπισιτς ήταν πολύ αρνητικοί. Ο Κροάτης μέσος ήταν για αλλαγή από το 20ο λεπτό του αγώνα και όμως ο Νίκολιτς τον κρατούσε στο ματς μήπως και πάρει κάτι, το οποίο τελικά δεν πήρε ποτέ, όπως και από τον πάγκο του.

Η πρόκριση είναι υποχρέωση για την ΑΕΚ ξεκάθαρα, κάτι που αν κρίνουμε από τη συνολική εικόνα του αγώνα της αξίζει κιόλας, πρέπει να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε και η ομάδα ήταν καλύτερη ξεκάθαρη: το έγκλημα είναι πως παραμένει ανοιχτή, ειδικά όπως εξελίχθηκε η αναμέτρηση. Κάτι το οποίο πρέπει και επιβάλλεται να γίνει μάθημα το πάθημα! Το δυσάρεστο είναι πως δεν πήρε τίποτα όπως σημείωσα παραπάνω από όσους έφερε ο κόουτς από τον πάγκο του πλην του Πινέδα. Σωστά ο Νίκολιτς αν και άργησε άλλαξε τη τακτική προσέγγιση σε 4 2 3 1 αλλά δεν ανταποκρίθηκαν ειδικά οι ακραίοι επιθετικοί: ελάχιστα εως τίποτα από Κοϊτά και ειδικά από Κουτέσα. Βέβαια νορμάλ σε έναν βαθμό από τη στιγμή που δεν το έχει δουλέψει σχεδόν καθόλου ο 46χρονος Σέρβος προπονητής και δεν έχουν παίξει αρκετά στις συγκεκριμένες θέσεις με την κιτρινόμαυρη φανέλα... Τα υπόλοιπα από αύριο!