Ο Πέρεθ μας αποκάλυψε τη λογική των «12»…

Ο Πέρεθ μας αποκάλυψε τη λογική των «12»…

Μιχάλης Τσόχος Μιχάλης Τσόχος
Ο Πέρεθ μας αποκάλυψε τη λογική των «12»…

bet365

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την κατατοπιστική συνέντευξη του προέδρου της Ρεάλ και της European Super League, λίγες ώρες μετά το προσωρινό ναυάγιο, Που έχει δίκιο και που όχι…

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για μία συνέντευξη που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Αν θέλεις να ασκήσεις σκληρή κριτική στον Πέρεθ και τους «12» και την λογική τους για το ποδόσφαιρο, είναι πανεύκολο μετά από αυτή τη συνέντευξη του Φλοερεντίνο Πέρεθ.

Εχει πει τέτοιες χοντράδες που καταλαβαίνεις και τη λογική «να πεθάνουν οι μικροί, ποιος ασχολείται, ουδείς τους βλέπει…» και το μοναδικό τους κίνητρο από όλο αυτό που είναι μόνο να βγουν περισσότερα χρήματα για τους μεγάλους.

Αν ρίξεις όμως μία πιο προσεκτική ματιά, εκτός από αυτές τις ατάκες που βγάζουν μάτι και επιβεβαιώνουν με τον πλέον πειστικό τρόπο τον κυνισμό του εγχειρήματος, θα διαπιστώσεις και την πραγματική αγωνία του Πέρεθ και των αντίστοιχων που τρέχουν τα μεγάλα club… Και μην το υποτιμάτε με τέτοια ευκολία, είναι πράγματι μεγάλη αγωνία…

Τι μας είπε λοιπόν ο Πέρεθ

Ότι το νεανικό κοινό βαριέται να βλέπει Ρεάλ Μαδρίτης – Γκενκ, δεν το αφορά. Αν δεν παίζει η Ρεάλ Μαδρίτης – με κάποιο μεγάλο club της Ευρώπης στη φάση των ομίλων, το προϊόν είναι μη καταναλώσιμο. ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ 100% και δεν το λέω φυσικά εγώ, αλλά οι μετρήσεις…

Διότι καλό είναι να λέμε όλοι εμείς ότι οι μεγάλοι σκοτώνουν το ποδόσφαιρο που θέλουν να έχουν συνεχώς ντέρμπι, αλλά αν δεν είναι ντέρμπι, δεν το βλέπει κανείς. Μπορεί όλοι μας να φωνάζουμε ότι η ουσία στο ποδόσφαιρο είναι το Ρεάλ – Γκενκ, αλλά το Ρεάλ – Σίτι βλέπουμε, με το Ρεάλ – Γκενκ ούτε που θα ασχοληθούμε, η δε νέα γενιά σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις, όχι μόνο δεν βλέπει το ματς, αλλά ούτε τα γκολ στο διαδίκτυο. Και ο Πέρεθ αυτό το πρόβλημα προσπαθεί να λύσει, αλλά προφανώς με τον λάθος τρόπο…

Ο δικός του τρόπος είναι να τελειώσουμε με τις Γκενκ αυτού του κόσμου και να παίζουν μόνο οι μεγάλοι μεταξύ τους και οι όποιες Γκενκ σε μία άλλη διοργάνωση επίσης μεταξύ τους. Ισως προτιμότερη λύση είναι, αν όχι τις Γκενκ αυτού του κόσμου, σίγουρα σε πρώτη φάση τις ομάδες τύπου Νάπολι, Ντόρτμουντ, Λέστερ, Σεβίλλη, να τις βοηθήσουμε να έρθουν πιο κοντά στη Ρεάλ, ώστε να αυξήσουμε τον αριθμό των ματς που θα θεωρούνται ντέρμπι…

Μας είπε επίσης ο Πέρεθ, ότι θέλει ο κόσμος να βλέπει κάθε εβδομάδα Φέντερερ – Ναδάλ και συνεπώς το ίδιο πρέπει να του δώσουμε και στο ποδόσφαιρο κάθε εβδομάδα. Και εδώ θα πω ότι έχει δίκιο, αλλά μεσοπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα.

Είναι αλήθεια ότι αν την επόμενη σεζόν το Τσάμπιονς Λιγκ στη φάση των ομίλων δεν είχε Ρεάλ – Γκενκ αλλά μόνο Ρεάλ – Σίτι, Ρεάλ – Μπάγερν και Ρεάλ – Παρί, η τηλεθέαση θα εκτοξευόταν. Μακροπρόθεσμα όμως αν βλέπεις έξι – επτά φορές το χρόνο Μπαρτσελόνα – Ρεάλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Λίβερπουλ σε σύντομα χρονικό διάστημα μάλλον δεν θα σου έλεγε τίποτα και αυτό. Ένα καλό παράδειγμα γι' αυτό είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Γιατί το Μουντιάλ κρατάει την αίγλη του όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί απλά είναι μία διοργάνωση που έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια και έχεις μεγάλη προσμονή ακόμη και το Γαλλία – Ιράν να δεις. Αν έπαιζαν Μουντιάλ κάθε χρόνο, θα είχε χάσει την απήχηση, το ενδιαφέρον και τη μαγεία του…

Που έχει δίκιο και που έχει άδικο…

Ο Πέρεθ μας είπε και κάτι ακόμη: Ότι η Ρεάλ και οι μεγάλοι καταγράφουν ζημιές από το ποδόσφαιρο, ενώ οι μικροί κέρδη. Εχει και δεν έχει δίκιο. Η εύκολη απάντηση από όλους είναι «για να μην έχεις ζημιές, μείωσε και λίγο τα έξοδά σου και μην ζητάς να αυξάνονται συνεχώς τα έσοδά σου…»,

Είναι μία πραγματικότητα αυτή, αλλά τόσο... όσο. Και ο Πέρεθ έχει άδικο από την μία πλευρά γιατί με εξαίρεση τις τελευταίες δύο -άντε τρεις- σεζόν προσπάθησε να είναι, όχι ακριβώς προσεκτικός στην οικονομική διαχείριση, αλλά πιο προσεκτικός από τα περισσότερα μεγάλα club, τα προηγούμενα χρόνια όμως ήταν πάντα της λογικής «ξόδεψε όσα θες, χωρίς λογική και μετά θα βρεις τρόπο να τα καλύψεις…». Και αυτή η λογική ξεκίνησε πολύ πριν εμφανιστούν Ρώσοι και Αραβες, από τον ίδιο. Αλλά ας αφήσουμε τις ιστορικές ευθύνες του κι’ ας έρθουμε στο σήμερα.

Και στο σήμερα για το ίδιο ζήτημα αν το δεις από άλλη οπτική γωνία έχει και δίκιο. Το να του ζητούν να μειώσει τα έξοδά του δραματικά, προκειμένου να μην χάνει, είναι μία σωστή οικονομική λογική, αλλά αν αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα της Ρεάλ θα πέσει κατακόρυφα, τότε κανείς δεν θα τον στηρίξει, με πρώτους αυτούς που τώρα του λένε «κόψε». Ο οπαδός θέλει το τέλειο. Η ομάδα να μην χαλάει περισσότερα από όσα βγάζει και να τα παίρνει όλα!

Δεν είναι εφικτό. Ο Πέρεθ λοιπόν έχει δίκιο που γκρινιάζει ότι η UEFA δεν προστατεύει τις παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου, αφήνοντας τους Αραβες να ξοδεύουν αλόγιστα, χωρίς να τους ελέγχει. Αν η Ρεάλ έχει να ανταγωνιστεί μία Παρί και μία Σίτι, οι οποίες μπορούν να ξοδεύουν όσα θέλουν, ενώ η ίδια θα πρέπει να ξοδεύει όσα βγάζει, τότε θα μικρύνει ως μέγεθος μακροπρόθεσμα. Η UEFA δεν τους προστάτεψε ποτέ επί της ουσίας, παρά μόνο για τα μάτια του κόσμου, με το δήθεν FFP.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να πείσουν για τα επιχειρήματά τους οι «12» είναι η Αρσεναλ και όσα της συμβαίνουν τα τελευταία 15 χρόνια. Η Αρσεναλ την εποχή του Βενγκέρ δεν είχε ποτέ οικονομική χρήση (χρονιά) που να κατέγραψε ζημιές.

Οσο το ποδόσφαιρο δεν είχε Αραβες και Ρώσους, η Αρσεναλ ήταν πρώτη ή δεύτερη στην Αγγλία με τον Βενγκέρ. Όταν εμφανίστηκαν οι Αραβες και οι Ρώσοι και αργότερα οι Αμερικανοί και η Αρσεναλ προσπαθούσε να ζει με όσα βγάζει, πρώτα έπαψε να διεκδικεί το πρωτάθλημα και στο τέλος της θητείας του Βενγκέρ έπαψε να είναι και στην τετράδα. Οι οπαδοί της Αρσεναλ πριν απαιτήσουν την απομάκρυνση του Βενγκέρ, απαίτησαν από την διοίκηση να βάζει λεφτά.

Ολοι βρίζουν τον επενδυτή που ξοδεύει αλόγιστα, αλλά μόνο όταν είναι απέναντι, όταν είναι στη δική τους ομάδα, σε μεγάλο βαθμό τον λατρεύουν και ο Πέρεθ αυτό το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Ποτέ οι οπαδοί της Ρεάλ δεν τον αποδοκίμασαν για τα λεφτά που ξόδευε και τα χρέη που δημιουργούσε, το έκαναν μόνο όταν δεν έπαιρνε τίτλους. Αυτή την μεγάλη ομάδα διοικεί και με αυτό το κοινό έχει να κάνει…

Επίσης έχει μάλλον δίκιο όταν κρίνει το νέο format του Τσάμπιονς Λιγκ με τον τρόπο που το κρίνει. «Δεν το καταλαβαίνει κανείς…» λέει και μεταξύ μας αν το διαβάσετε, θα το καταλάβετε ασφαλώς, αλλά δεν θα βρείτε και μεγάλο νόημα στον τρόπο διεξαγωγής του νέου Τσάμπιονς Λιγκ.

Δεν πρόκειται για καμία φοβερή ιδέα και δεν αυξάνει σε τίποτα τον ανταγωνισμό, παρά μόνο τον αριθμό των παιχνιδιών. Και πιθανόν να αυξήσει κυρίως τον αριθμό των αδιάφορων παιχνιδιών… Με εξαίρεση ότι βολεύει τους «μεγάλους» αφού μάλλον θα τους βρει δύο ακόμη εισιτήρια στους ομίλους, δεν μοιάζει να μεγαλώνει το ενδιαφέρον για την διοργάνωση, ούτε τον ανταγωνισμό.

Που καταλήγουμε λοιπόν;

Η λογική να μετατρέψουμε το ποδόσφαιρο σε κλειστή λίγκα των ολίγων που θα παίζουν μεταξύ τους μια φορά την εβδομάδα και χωρίς κίνητρα αγωνιστικά από ένα σημείο και μετά, είναι μία λογική που δημιουργεί πρόβλημα στη ρίζα και την ουσία του ποδοσφαίρου.

Επιπλέον δεν θα λύσει μακροπρόθεσμα ούτε το πρόβλημα των μεγάλων, οι οποίοι θα αναπνεύσουν οικονομικά για μία πενταετία και ύστερα θα βρεθούν με αντίστοιχες ζημιές με τις τωρινές, διότι πολύ απλά ο Χάλαντ, ο οποίος σήμερα κάνει 100 εκατ. ευρώ, στην εποχή της κλειστής λίγκας θα κάνει τουλάχιστον 200 εκατ.

Από την άλλη το υπάρχον φορμάτ πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος που προτείνει η UEFA να αλλάξει, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα βελτιώσει σε οτιδήποτε την διοργάνωση. Μάλλον λοιπόν είμαστε στη φάση που χρειαζόμαστε νέες ιδέες, οι οποίες δεν μπορούν να αφορούν μόνο το format των διοργανώσεων.

Είναι πασιφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει για να συνεχίσει να λειτουργεί αυτό το ποδόσφαιρο που έχουμε σήμερα και ασφαλώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως αυτό που είναι σήμερα, μία τεράστια επιχείρηση διασκέδασης, πιθανόν η μεγαλύτερη που υπάρχει και όχι σαν κάτι άλλο που θα θέλαμε να είναι, αλλά δεν είναι.

Η αλλαγή είναι βέβαιο ότι θα έρθει, το ζήτημα είναι να είναι μία αλλαγή που θα διατηρεί αυτές τις τρομακτικές ισορροπίες, ανάμεσα στην ανάγκη για περισσότερα χρήματα και ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίησής του και την ανάγκη για διατήρηση του όποιου χαρακτήρα του παραδοσιακού ποδοσφαίρου έχει παραμείνει στο σημερινό. Δύσκολη εξίσωση ασφαλώς, αλλά θα πρέπει να λυθεί σύντομα, πριν το επόμενο ατύχημα τύπου European Super League, δεν μείνει στα όρια του ατυχήματος και μετατραπεί σε δυστύχημα για το ποδόσφαιρο…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.