Χάνσι Φλικ: Η ζωή του προπονητή στην ελίτ μπορεί να ξεκινά και στα 55

Η εξέλιξη και η κατάληξη του τελικού δεν ήταν έκπληξη στα μάτια μου, όπως εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί διαβάζοντας την προεκτίμησή μου. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε όμως τον τελικό ο Χάνσι Φλικ ήταν μια ακόμη πολύ ευχάριστη έκπληξη που μας επιφύλαξε ο Γερμανός προπονητής - η μεγαλύτερη αποκάλυψη της προπονητικής του κορυφαίου επιπέδου στο 2020. Για την ακρίβεια, ο Φλικ δεν μας απέδειξε, μαζί και στον εαυτό του, απλώς ότι είναι ικανός ως πρώτος για το κορυφαίο επίπεδο. Μας απέδειξε με τεκμηρίωση 30+ αγώνων ότι ήταν ώριμος και έτοιμος για να φτάσει στην ελίτ στο πρώτο περίπου 9μηνο της ζωής του ως προπονητής του κορυφαίου επιπέδου.

Ανάμεσα στους πολλούς, αν όχι σε όλους, ήμουν από αυτούς που έσπευδαν πριν από τον τελικό να επισημάνουν το ρίσκο που αναλάμβανε ο Φλικ με την επιλογή να “θυσιάσει” τον Τζόσουα Κίμιχ στο δεξί άκρο, στερώντας τον από τον κεντρικό άξονα σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι και μάλιστα ενώ η Μπάγερν είχε δείξει σημαντικές αδυναμίες στην μετάβαση της από την επίθεση στην άμυνα κατά την διάρκεια του προημιτελικού με την Μπαρτσελόνα και του ημιτελικού με την Λιόν. Ο Φλικ δεν μας απέδειξε απλώς ότι είχε λόγο - μας απέδειξε ότι είχε ετοιμάσει την ομάδα του προκειμένου να αποδώσει με μεγαλύτερη συγκέντρωση στην ανασταλτική της λειτουργία. Και το παιχνίδι μας απέδειξε ότι ο προπονητής της Μπάγερν είχε πολύ δίκιο με την επιμονή του να χρησιμοποιήσει τον Κίμιχ στο δεξί άκρο. Ο Κίμιχ ήταν η σκούπα στις προσπάθειες του Νεϊμάρ και του Εμπαπέ, κι ένας κύριος λόγος για την περιορισμένη δράση των μεσοεπθετικών της Παρί.

Στο πιο σημαντικό ματς της ζωής του, στην πρώτη ευκαιρία της Μπάγερν για την κατάκτηση του Champions League στην διάρκεια της τελευταίας 7ετίας, σε ένα ματς που ένας “πρωτόπειρος” - ως πρώτος - προπονητής σε τέτοια συνθήκη φυσιολογικά πιέζεται και θολώνει, ο Φλικ έκανε μόνο ό,τι του έλεγε το κεφάλι του και του έλεγαν οι συνεργάτες του. Έπαιξε με τον Κομάν και όχι με τον Πέρισιτς, που ήταν οι επιλογή του στα προηγούμενα ματς, και ο τελικός μας έδειξε για ποιο λόγο είδε τόσο σωστά στην ανάλυση του ο προπονητής της Μπάγερν. Κι ύστερα απέσυρε τον Κομάν σε μια στιγμή που στα μάτια όλων ημών, των απλών θεατών, ο Γάλλος έδειχνε να ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στην δυναμική της Μπάγερν. Κι όμως, το παιχνίδι μας έδειξε ότι ο Φλικ είχε σοβαρό λόγο: η Μπάγερν έτρεξε περίπου 5 χιλιόμετρα παραπάνω από την Παρί στο τελευταίο ημίωρο του ματς, κι αυτό είχε ως συνέπεια να μη χάσει τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Ανεξάρτητα από το αν κανείς αντιλαμβάνεται ή όχι ως “σωστές” τις επιλογές του, δεν μπορεί να μην εντυπωσιάζεται από το θάρρος, την αυτοπεποίθηση, την ηρεμία και την νοοτροπία του. Χάραξε την στρατηγική που εκείνος έκρινε σωστή, επέλεξε την τακτική που εκείνος έκρινε κατάλληλη, προετοίμασε πολύ καλά την ομάδα του σχετικά με τα στοιχεία του αντιπάλου (το πάσινγκ γκέιμ του Νόιερ στις φάσεις που η Παρί πίεσε ψηλά ήταν αλάθανστο), έπαιξε με τους παίκτες που εκείνος έκρινε (όπως ο “φευγάτος” μέχρι προχθές Τιάγκο). Διαχειρίστηκε έναν τελικό Champions League με αποφασιστικότητα, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, οξυδέρκεια, τόλμη. Ποιος τα περίμενε όλα αυτά από έναν προπονητή, τον οποίο η Μπάγερν παρουσίασε ως απολύτως προσωρινό πριν από 9 μήνες προτού τον χρίσει προσωρινό και μετά μόνιμο;

Είναι μια πολύ ωραία ιστορία η φετινή της Μπάγερν. Μια ιστορία γεμάτη από ποδόσφαιρο, ποδοσφαιρικές ιδέες, ποδοσφαιρικές αξίες, σύγχρονες μεθόδους και δημιουργική ιδέα για το παιχνίδι της ομάδας του. Μια ιστορία που “φωνάζει” ότι εκεί έξω κυκλοφορούν καλοί προπονητές κι ας μην έχουν προλάβει να γίνουν μεγάλα brand names. Αυτή η ιστορία αποδεικνύει εκτός των άλλων ότι ένας προπονητής μπορεί να “αργήσει”, με όρους σημερινούς, να πάρει την μεγάλη ευκαιρία του, αλλά η προπονητική ζωή στο κορυφαίο επίπεδο μπορεί να αρχίσει και στα 55.

• * Παρεμπιπτόντως, το βράδυ της Κυριακής συναναστράφηκα για πρώτη φορά έναν περίπου συνομήλικο του Φλικ, ο οποίος στα 56 του χρόνια γυρεύει την μεγάλη ευκαιρία του στην προπονητική με την φιλοδοξία να κάνει και ως προπονητής μια καριέρα αντίστοιχη αυτής που έκανε ως ποδοσφαιριστής. Η εντύπωσή μου συμπίπτει με την εντύπωση που είχα για τον Τζον Φαν'τ Σχιπ από τον καιρό που τον παρατηρούσα από μακριά. Το συμπέρασμα μου είναι όμοιο με την αίσθηση που μου δημιούργησαν τα τελευταία ματς της Εθνικής. Η Εθνική Ομάδα βρίσκεται μετά από καιρό σε καλά - προπονητικά - χέρια.