Δεν ψηφίστηκε τυχαία ως ο τέταρτος κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο στα gala της Χρυσής Μπάλας. Ο Ντάνι Καρβαχάλ, ένας από τους κορυφαίους δεξιούς μπακ της δεκαετίας, αποτελεί από το 2013 έναν ακρογωνιαίο λίθο στο ρόστερ της Βασίλισσας και ο σοβαρός τραυματισμός που υπέστη τον Νοέμβριο ανέδειξε ακόμα περισσότερο τη συμβολή του στην αγωνιστική «πυραμίδα» των Μαδριλένων.
Τη θέση του δεξί άκρο κλήθηκε να καλύψει ο Λούκας Βάσκεθ, ο οποίος ωστόσο αποτελεί μια μόνιμη πληγή στην αμυντική γραμμή των Μερένγκες. Οι περισσότεροι αντίπαλοι τον... στοχεύουν, με τον Κάρλο Αντσελότι να πετάει λευκή πετσέτα στα ντέρμπι και να δοκιμάζει τη λύση του Φεντερίκο Βαλβέρδε στο δεξί άκρο της άμυνας μήπως και σώσει την... παρτίδα.
Η δεξιά πτέρυγα βέβαια δεν είναι η μοναδική που υποφέρει στην αμυντική γραμμή της Ρεάλ. Η διοίκηση των Μαδριλένων πήρε το ρίσκο να μην ενισχυθεί στην άμυνα το καλοκαίρι ή τον χειμώνα και οι συνέπειες φαίνονται στο χορτάρι.
Ο Έντερ Μιλιτάο χάνει ακόμα μια σεζόν με νέα ρήξη χιαστού, ενώ ο Νταβίντ Αλάμπα έλειψε τη μισή σεζόν και ακόμα δεν έχει επανέλθει στα επίπεδα προ του σοβαρού τραυματισμού του στο γόνατο. Η λύση τελικά δόθηκε εκ των ενόντων, με τον Κάρλο Αντσελότι να προωθεί από τις ακαδημίες τον νεαρό στόπερ, Ραούλ Ασένσιο, για παρτενέρ του Ρούντιγκερ, όμως παρά τις θετικές του εμφανίσεις, η αμυντική γραμμή εξακολουθεί να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα των Μερένγκες.
Στο τελευταίο σερί που τείνει να τους εκτροχιάσει από όλους τους στόχους, οι Μαδριλένοι δέχθηκαν συνολικά 11 γκολ στα τέσσερα τελευταία ματς απέναντι σε Λεγανές, Σοσιεδάδ, Βαλένθια και Άρσεναλ με απολογισμό δυο ήττες, μια ισοπαλία - πρόκριση στο Κύπελλο και μια νίκη.
Τα χρόνια.... κυριαρχίας ένα όνομα - άγνωστο στο ευρύ κοινό, μα ταυτόχρονα θεμελιώδες στην καθημερινότητα των Μερένγκες - τροφοδοτούσε τη Ρεάλ με το απαραίτητο καύσιμο ώστε να αντέχει στις πιο δύσκολες συνθήκες, στα πιο απαιτητικά προγράμματα που σκαρφίζεται κάθε χρόνο η UEFA. Το όνομά του; Αντόνιο Πίντους! Ο γυμναστής της Ρεάλ πίσω από κάθε σύγχρονη επιτυχία της.
Ήταν εκείνος που εκγύμναζε τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τους υπόλοιπους αστέρες στις εποχές του three-peat του Champions League επί Ζινεντίν Ζιντάν κι έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Ίντερ, επέστρεψε στη Μαδρίτη το 2021 όταν ανέλαβε ξανά ο Κάρλο Αντσελότι. Φέτος ωστόσο ο Ιταλός δεν έχει αποφύγει την κριτική από νωρίς σεζόν.
Οι παίκτες της Ρεάλ φαίνονται... ξεζουμισμένοι, παίζουν χωρίς ένταση και καταναλώνουν ελάχιστα χιλιόμετρα σε σχέση με τους αντιπάλους με αποκορύφωμα τα 14 χιλιόμετρα λιγότερα που έτρεξαν σε σχέση με τους παίκτες της Άρσεναλ στο Λονδίνο!
Για άλλους εξτρέμ οι εμφανίσεις θα ήταν ικανοποιητικές, όχι όμως για έναν ποδοσφαιριστή που πριν από μερικούς μήνες φλέρταρε έντονα με την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας. Ο Βινίσιους παλεύει να ανακτήσει τον παλιό του εαυτό στο γήπεδο, όμως δεν είναι ο ίδιος με τη μαγική περσινή σεζόν που οδήγησε με τρομερές εμφανίσεις τη Ρεάλ στην κατάκτηση του Champions League.
Τα 19 γκολ και οι 14 ασίστ σε 43 εμφανίσεις τη φετινή περίοδο δεν κρίνονται αρκετές για έναν παίκτη του κύρους του, όπως και οι κάκιστες αποφάσεις εντός του αγωνιστικού χώρου. Συν τοις άλλοις ο Βραζιλιάνος ακόμα παλεύει να κάνει το... κλικ στη συνεργασία του με τον Κιλιάν Μπαπέ και η αναμονή μόνο συνέπειες επιφέρει για την υπόλοιπη ομάδα.
Μπορεί πλέον να έχει πάρει μπρος και να φορτώνει με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα, αλλά οι πρώτοι μήνες του Κιλιάν Μπαπέ στη Μαδρίτη ήταν σχεδόν... αποκαρδιωτικοί. Ο Γάλλος πάλευε με αγωνιστικούς δαίμονες, παρουσίαζε μια δυσκολία να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον στη Μαδρίτη και το αποκορύφωμα της κατρακύλας έφτασε με τα δυο διαδοχικά χαμένα πέναλτι απέναντι σε Λίβερπουλ και Αθλέτικ Μπιλμπάο τον Νοέμβριο.
Πολλοί υπέθεσαν πως η θέση του φορ δεν του ταίριαζε, άλλοι έκαναν λόγο για έλλειψη κινήτρου, αλλά στο τέλος οι μηχανές άρχισαν να παίρνουν μπροστά... Στο πρωτάθλημα ωστόσο αυτοί οι χαμένοι μήνες στοίχισαν βαθμούς στη Βασίλισσα, η οποία θα μπορούσε σε εκείνη την περίοδο να σχηματίσει μια διαφορά απέναντι σε Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο.
Ίσως όλα τα παραπάνω βέβαια να είχαν λιγότερη σημασία, αν το καλοκαίρι η Ρεάλ δεν είχε χάσει τον μετρονόμο της. Τον «προπονητή» της στο χορτάρι. Για χρόνια άλλωστε ο Τόνι Κρόος όριζε τον ρυθμό και το τέμπο του αγώνα, με τους συμπαίκτες του να υπακούν στις οδηγίες του και να ακολουθούν. Φέτος είναι η πρώτη σεζόν εδώ και δέκα χρόνια που οι Μαδριλένοι παλεύουν να βρουν το δρόμο τους χωρίς την καθοδήγηση του Γερμανού μέσου, ο οποίος ακόμα και εν τη απουσία του δείχνει πόσο καθοριστικός υπήρξε στις σύγχρονες επιτυχίες των Ισπανών.
Έτσι, παρουσιάστηκε η Ρεάλ στο Λονδίνο, μεταξύ αμυντικής σύγχυσης και έλλειψης λάμψης μπροστά. Ελειπε το τελείωμα, αλλά και η πάσα, και δεν υπήρχε κυκλοφορία, οπότε το αίμα δεν έρεε και τα… όργανα σταμάτησαν να λειτουργούν. Αυτές οι οριζόντιες πάσες του πρώτου ημιχρόνου μετατράπηκαν σε σουτ από την Άρσεναλ στο δεύτερο.
Είναι αλήθεια η πως η γηπεδούχος δεν τρομοκρατήθηκε ποτέ. Τα δύο πράγματα που λείπουν από τη «Βασίλισσα» είναι: πως πρόκειται για μια ομάδα χωρίς τάξη που βασίζεται σε ατομικές εκρήξεις ή απρόβλεπτες και αραιές συνεργασίες, ανεπαρκείς στο Champions League απέναντι σε τόσο καλά οργανωμένες ομάδες. Μια ομάδα υπνοβατών που προσποιείται ότι είναι κάτι μέχρι να ανακαλυφθεί ότι… κοιμάται.
Μετά βίας προχωρά στο πρωτάθλημα, αλλά στην Ευρώπη, καταδικάστηκε σε… θανατική ποινή το βράδυ της Τρίτης, βασιζόμενη αποκλειστικά στη μυθοπλασία. Είναι αλήθεια, πως περιμέναμε κάτι μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ένα θαύμα για να τη σώσει, αλλά μάταια. Το συμπαγές σύνολο που δημιούργησε ο Κάρλο Αντσελότι ην περσινή περίοδο μοιάζει με μακρινό παρελθόν, με τον Ιταλό να πασχίζει ακόμα να ανακύψει τη φόρμουλα τις ισορροπίας.
