Η τελευταία ευκαιρία για την αποφυγή του GREXIT

Μου συμβαίνει όλο και πιο έντονα στη διάρκεια των τελευταίων ημερών οι εκτός αθλητισμού συναναστροφές μου να ξεκινούν και να κλείνουν τις κουβέντες μας με την “δηλαδή σοβαρά θα αποκλειστούμε στο ποδόσφαιρο;” ερώτηση. Ζω συμπεριφορές που με προετοιμάζουν για μια μικρογραφία αυτού που ζήσαμε στο τέλος του περασμένου Ιουνίου, όταν ξυπνήσαμε ένα πρωί με κλειδωμένα τα ΑΤΜ των τραπεζών κι άρχισα να ακούω γύρω μου το “ρε συ το λέγανε ότι θα γίνει αλλά δεν το πίστευα”. Μας συμβαίνει στους Ελληνες να μην πιστεύουμε τον βοσκό επειδή έχει ξαναφωνάξει “λύκος”. Μόνο που η περίπτωση που συζητάμε δεν είναι ο μύθος του Αισώπου αλλά η ιστορία που γράφει μια κακόφημη, γεμάτη από κατηγορούμενους σε δικαστικές υποθέσεις σκανδάλων διαφθοράς στο ποδόσφαιρο, διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και ένας υφυπουργός Αθλητισμού που δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος των συνεπειών που θα έχει για το ελληνικό ποδόσφαιρο, την οικονομία του και – κυρίως – την προοπτική του ο διεθνής αποκλεισμός. Γι' αυτό, και επειδή έχουμε φτάσει στην εποχή που οι διεθνείς ομοσπονδίες αντιλαμβάνονται πλέον ως δεδομένη την αποβολή της Ελλάδας, ας τακτοποιήσουμε όλοι τις σκέψεις μας κι ας φροντίσουμε να μπούμε άμεσα στη φάση της συνειδητοποίησης: το ελληνικό ποδόσφαιρο αποβάλλεται από την παγκόσμια κοινότητα. Και αυτός ο αποκλεισμός, αν δεν υπάρχει σχέδιο πλήρους ανοικοδόμησης του ελληνικού ποδοσφαιρικού οικοσυστήματος από λευκό χαρτί, όχι απλώς δεν θα αποδειχθεί πανάκεια για τις αρρώστιες αλλά θα αποδειχθεί το ακριβώς αντίθετο: η χαριστική βολή.

Ανήμπορος, ακόμη κι αν ήθελε, τώρα ο Γκιρτζίκης

Στη φάση που βρισκόμαστε ο Γιώργος Γκιρτζίκης, του οποίου η διοίκηση φέρει ευθύνη πολύ μεγαλύτερη από την όποια ευθύνη του Σταύρου Κοντονή ή/και οποιουδήποτε άλλου από αυτούς που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης και διοίκησης του ποδοσφαίρου, δεν μπορεί να κάνει πολλά για να φρενάρει το GREXIT. Διότι ακόμη και αν ήθελε, παρότι αποδεικνύει με κάθε του λέξη και πράξη ότι δεν θέλει, να αναγνωρίσει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί μαζί με όλη του τη διοίκηση, αυτή η εξέλιξη θα χαρακτηριζόταν από την FIFA ως αποτέλεσμα πολιτικού εκβιασμού από την ελληνική κυβέρνηση και συνεπώς παραβίαση του αυτοδιοίκητου.

Εξι ημέρες προτού εκπνεύσει το τελεσίγραφο της FIFA είναι προφανές ότι απαιτείται πολιτικός ελιγμός για να αποφευχθεί η αποβολή. Κι αυτόν μπορεί να τον κάνει μόνο ο Κοντονής με μια απόφαση για την ολοκλήρωση του Κυπέλλου με αγώνες μπροστά σε άδειες κερκίδες ή σε κερκίδες γεμάτες από μαθητές σχολείων, και με ξένους διαιτητές. Θα αρκούσε να του εξηγήσει ένας εκ των συμβούλων του ότι αυτή η εικόνα, που θα κάνει τον γύρο του πλανήτη, έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη από οποιαδήποτε εκ των δηλώσεων και των πράξεών του ως υφυπουργού Αθλητισμού. Διότι είναι μια εικόνα που επικοινωνεί το πρόβλημα παγκοσμίως και συγχρόνως επικοινωνεί ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που αντιδρά και επιχειρεί να το λύσει. Πώς γίνεται να μην το αντιλαμβάνεται αυτό ένας υφυπουργός Αθλητισμού;

Στην τελευταία του συνάντηση με τους απεσταλμένους των FIFA&UEFA ο Κοντονής είχε νίκες που δεν γνώρισε ποτέ ουδείς εκ των προκατόχων του. “Ανάγκασε” τα στελέχη που ήρθαν να αναγνωρίσουν το πρόβλημα της διαιτησίας, προτείνοντας ξένους διαιτητές, και να δεσμευτούν ότι θα ερευνήσουν αν η ΕΠΟ λειτουργεί ή όχι με βάση τα δικά τους πρότυπα σε σχέση με τον εσωτερικό έλεγχό της και την Επιτροπή Δεοντολογίας. Με απλά λόγια, του είπαν “κάνε το Κύπελλο και συνέχισε να πετυχαίνεις νίκες που θα αναγκάσουν την FIFA και την UEFA να σε βοηθήσουν να εξαναγκάσεις την ΕΠΟ να μπει σε διαδικασία αυτοκάθαρσης” κι εκείνος συμπεριφέρεται σαν να μην το έχει καταλάβει. Γιατί;

Είναι απολύτως σαφές ότι στα μάτια της πλειοψηφίας των Ελλήνων φιλάθλων την μεγαλύτερη ευθύνη για το σημερινό κατάντημα του ελληνικού ποδοσφαίρου φέρει, ανάμεσα στους δύο η ΕΠΟ και όχι ο Κοντονής. Το επιβεβαίωσα μέσα σε διάστημα δύο ωρών, ρωτώντας σχετικά όσους με ακολουθούν στο twitter, όπως μπορείς να δεις. Η σχέση στην απόδοση ευθύνης είναι 67% ΕΠΟ – 33% Κοντονής.

Και αναρωτιέμαι: πώς γίνεται να μην τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά ο Κοντονής ώστε να χειριστεί το ζήτημα κατά τρόπο που θα του εξασφαλίσει ότι γλιτώνει την Ελλάδα από τα κακά του αποκλεισμού και συγχρόνως ότι οδηγεί την ΕΠΟ σε διαδικασία αυτοκάθαρσης; Σκεφτείτε ότι όλα αυτά ο υφυπουργός Αθλητισμού τα έχει σχεδιάσει, στρατηγικά, εκ των προτέρων, δηλαδή προτού καν στείλει η FIFA το πρώτο τελεσίγραφο για αποκλεισμό. Αφού λοιπόν τα έχει σκεφτεί όλα αυτά με κρύο κεφάλι, πώς γίνεται σήμερα να συμπεριφέρεται σαν θολωμένος και να μη βλέπει το δημόσιο συμφέρον, το οποίο μάλιστα ταυτίζεται με το προσωπικό πολιτικό συμφέρον του;

Η τελευταία ευκαιρία

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει ακόμη αποβληθεί. Και στη διάρκεια της ερχόμενης εβδομάδας ο εντεταλμένος της FIFA για τον χειρισμό της επικοινωνίας μεταξύ της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας και της ελληνικής κυβέρνησης, ο Κύπριος Κωστάκης Κουτσοκούμνης θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια να πείσει τον Σταύρο Κοντονή να επιτρέψει την ολοκλήρωση του Κυπέλλου προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση και να μην επιβληθεί στις 15 του μήνα η ποινή του αποκλεισμού. Οι χειρισμοί που θα κάνει ο Κουτσοκούμνης στη διάρκεια της ερχόμενης εβδομάδας είναι και αντικείμενο ζυμώσεων που γίνονται από σήμερα μέχρι και την Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου βρίσκονται στελέχη της UEFA και πρόεδροι των 11 ομοσπονδιών για περιφερειακή συνάντηση των ομοσπονδιών.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού έχει παίξει τα χαρτιά του και έχει φέρει την παρτίδα στην κρίσιμη στιγμή που ανοίγουν τα φύλλα της τράπουλας. Ως χώρα μας μένει να διαπιστώσουμε αν στη δική του παρτίδα ο Κοντονής είχε πάει καλύτερα διαβασμένος και προετοιμασμένος από όλους τους συναδέλφους του που είχαν συμμετοχή σε ευρωπαϊκή ή και διεθνή διαπραγμάτευση στη διάρκεια των τελευταίων ετών σε σχέση με το κανονικό GREXIT ή αν πρόκειται για ακόμη έναν “μαθητευόμενο Βαρουφάκη”. Ο Κοντονής, που δεν φέρει ευθύνη για το κατάντημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο παρέλαβε ως πραγματικότητα τον καιρό της άφιξής του στο υφυπουργείο Αθλητισμού, έχει την ευκαιρία του. Επί των ημερών του είτε θα αρχίσει η κάθαρση είτε θα ολοκληρωθεί η καταστροφή του ποδοσφαίρου. Εκείνος διαλέγει.

Και επειδή με ενδιαφέρει να διαπιστώσω αν κι εδώ έχουμε μια περίπτωση επιβεβαίωσης του μύθου του Αισώπου, απαντήστε μου στην παρακάτω ερώτηση.