Ντοριβά στο Gazzetta: «Ο Νέτο θα παίξει σε ελληνική ομάδα και στην Εθνική Ελλάδας»

• Ντοριβά: «Σταμάτησα το ποδόσφαιρο για να στηρίξω τον Νέτο στο όνειρό του»
• Ντοριβά: «Έκλαιγα όταν είδα τον Νέτο στην Εθνική, συγκινήθηκα όταν τραγούδησε τον εθνικό ύμνο»
• Ντοριβά: «Ο Νέτο θα επιλέξει με κλειστά μάτια την Ελλάδα»
• Νέτο: «Αγαπάω την Ελλάδα, είναι η πατρίδα μου»
• Νέτο: «Περήφανος που είμαι Έλληνας»

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας και ο Χρήστος Ζαφείρης είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα Ελλήνων ποδοσφαιριστών που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στο εξωτερικό, όμως επέλεξαν να αγωνιστούν με τη Γαλανόλευκη. Φυσικά αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα από τα νέα παιδιά που υπάρχουν εκτός συνόρων και τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να δούμε στην Εθνική ομάδα των ανδρών.

Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι ο Ιωάννης Νέτο. Πρόκειται για αριστεροπόδαρο κεντρικό χαφ γεννημένο στις 28 Αυγούστου του 2010, στην Ξάνθη, ο οποίος είναι γιος του... γνώριμου μας, Ντοριβά Νέβες και η μητέρα του είναι Ελληνίδα.

Ο Ντοριβά ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2008 για την Ξάνθη και συνολικά έπαιξε πέντε χρόνια στη χώρα μας, καθώς αγωνίστηκε επίσης σε Θρασύβουλο, Αναγέννηση Καρδίτσας, Διαγόρα και Κηφισιά, στις ακαδημίες της οποίας έκανε τα πρώτα του βήματα και ο γιος του.

Το 2022 ο Ντοριβά αναγκάστηκε να γυρίσει στη χώρα του, καθώς ο πατέρας του αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας και ο γιος του συνέχισε να μαθαίνει το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Παλμέιρας, η οποία είναι η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα Βραζιλίας.

Οι άνθρωποι της ΕΠΟ εντόπισαν τον Ιωάννη Νέτο και τον περασμένο μήνα κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Κ15, με την οποία έκανε τρεις συμμετοχές και έδωσε μια ασίστ κόντρα στην Πορτογαλία του γιου του Ρονάλντο, Κριστιάνο Jr.

Ο Ντοριβά και ο Νέτο μίλησαν στο Gazzetta και εξέφρασαν την αγάπη για την πατρίδα τους, την Ελλάδα, ενώ αναφέρθηκαν και στο όνειρο του 15χρονου μέσου να αγωνιστεί με την Εθνική ανδρών.

Ντοριβά: «Σταμάτησα το ποδόσφαιρο για να στηρίξω τον Νέτο στο όνειρό του»

Πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με το ποδόσφαιρο;

«Ξεκίνησα το 2007-08, εδώ στη Βραζιλία. Έπαιξα σε ένα πρωτάθλημα στο Ρίο Ντε Τζενάριο και εκεί με είδαν ο προπονητής Ματζουράκης και ο Μαρσέλο Βεριντιάνο. Τρελάθηκαν μαζί μου, πήγα στην Ελλάδα και υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Ξάνθη. Mια χρονιά πήγα δανεικός στο Θρασύβουλο, μετά πήγα στην Καρδίτσα και στη συνέχεια γύρισα στη Βραζιλία. Μετά πήγα στην Ιαπωνία και στην Κορέα. Το 2020, όταν πέθανε ο κουνιάδος μου, γύρισα στην Ελλάδα και έπαιξα στο Διαγόρα. Το 2021 με πήρε τηλέφωνο ο Στέφανος Κοτσόλης για να πάω στην Κηφισιά. Έπαιξα ένα χρόνο και είχα συμβόλαιο για ακόμα ένα χρόνο, αλλά επειδή ο μπαμπάς μου αρρώστησε σοβαρά, με Covid, ήρθα στην πατρίδα μου.

Ο Νέτο, είχε αρχίσει να παίζει σε μια τοπική ομάδα ποδοσφαίρου σάλας και πήγε πολύ καλά. Έπαιξε αντίπαλος με την Παλμέιρας, τρελάθηκαν μαζί του και τον πήραν στις ακαδημίες. Εγώ δεν μπορούσα να τον πηγαίνω καθημερινά στην προπόνηση 2,5 ώρες πήγαινε - έλα. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο για να τον στηρίξω τον Νέτο στο όνειρό του».

Για αυτό σταμάτησες το ποδόσφαιρο;

«Και για αυτό αλλά αρχικά για τον μπαμπά μου. Ήταν πολύ άρρωστος. Είχα συμβόλαιο με την Κηφισιά, όμως σταμάτησα για αυτόν και τον Νέτο. Έπρεπε να τον πηγαίνω στην προπόνηση».

Ποιες ήταν οι δυσκολίες όταν ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία;

«Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν τα λεφτά. Δεν είχα παπούτσια για να παίξω μπάλα, ούτε χρήματα για να πάω στις προπονήσεις και έπρεπε να πηγαίνω με ποδήλατο. Στη Βραζιλία πολλά παιδιά δεν έχουν λεφτά, παίζουν ποδόσφαιρο μέχρι τα 16–18 και εγκαταλείπουν επειδή πρέπει να δουλέψουν. Δεν γινόταν να συνδυάσεις και τα δύο».

Πως θυμάσαι τις πρώτες σου μέρες στην Ελλάδα, όταν έφυγες για πρώτη φορά από τη Βραζιλία;

«Ήταν πολύ δύσκολα τόσο λόγω της γλώσσας, όσο και για το φαγητό. Εδώ τρώγαμε κάθε μέρα ρύζι και φασολάδες. Στην Ελλάδα είναι πολύ διαφορετικό το φαγητό. Βέβαια το πιο δύσκολο ήταν η γλώσσα. Εγώ μιλούσα μόνο πορτογαλικά, ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Μας έδωσαν μεταφραστή, αλλά δεν ήταν από το ποδόσφαιρο. Η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι διαφορετική από έναν "κανονικό" άνθρωπο. Μεγάλη δυσκολία ήταν και ο καιρός. Στη Βραζιλία έχει πάντα καλό καιρό, ενώ στην Ξάνθη είχε πολύ κρύο».

Πόσο χρόνο χρειάστηκες για να προσαρμοστείς στην ελληνική γλώσσα;

«Στον τρίτο μου χρόνο στην Ελλάδα ήμουν ως αρχηγός για τους ξένους παίκτες. Έπαιρνα παιδιά που ερχόντουσαν από Αργεντινή, Κολομβία, Ουρουγουάη και τους πήγαινα να πάρουν αμάξι, τους βοηθούσα όταν ερχόταν η οικογένεια τους στο αεροδρόμιο, να βγάλουν άδεια παραμονής και λοιπά. Μέχρι τότε μιλούσα καλά ελληνικά, όχι τέλεια, αλλά καλά για να τους βοηθήσω».

Ντοριβά: «Έκλαιγα όταν είδα τον Νέτο στην Εθνική, συγκινήθηκα όταν τραγούδησε τον εθνικό ύμνο»

Ποια ιστορία θυμάσαι από όταν έπαιζες ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;

«Θυμάμαι το 2009 πως είχαμε ομαδάρα στην Ξάνθη, με Παπαδημητρίου που είναι τώρα στον Παναθηναϊκό, Κωστούλα, Φλίσκα, Μάουρο Πόι, Παππά. Είχαμε πάει να παίξουμε αντίπαλοι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου όταν άκου το «ΠΑΟΚάρα, έχω τρέλα, μεσ' το μυαλό». Τρελάθηκα! Ήμουν 19 χρονών. Ήταν σαν να παίζω με την Κορίνθιανς.

Μου έμεινε βαθιά στο μυαλό μου η σοβαρότητα στις προπονήσεις. Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, ήταν πιο απαιτητικά σε σύγκριση με τη χαλαρότητα της Βραζιλίας. Εκεί δεν ήμασταν σοβαροί στην προπόνηση. Ήταν δύσκολο για μένα. Μου έλεγε ο Ματζουράκης πως δεν ήθελε παιχνιδάκια».

Μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα τη νιώθεις ως χώρα σου;

«Έζησα περίπου πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Ένα στην Ξάνθη, ένα στο Θρασύβουλο, ένα στην Καρδίτσα, άλλο ένα στη Ρόδο, και τέλος στην Κηφισιά. Τώρα αισθάνομαι πιο πολύ Έλληνας κι από εσένα! Μου αρέσει το φρέντο καπουτσίνο, οι λουκουμάδες, ο γύρος, μου έμαθε η γυναίκα μου να τρώω ψαράκια—γαύρο, χταπόδι, γαρίδες, γαύρο. Η γυναίκα μου είναι Ελληνίδα. Είμαστε παντρεμένοι 15 χρόνια. Τη γνώρισα στην Ξάνθη».

Τι σημαίνει για εσένα η επιλογή του Νέτο να παίξει στην Εθνική Ελλάδας;

«Από τη σκοπιά του ποδοσφαιριστή, ξέρω πως αυτό θα το κρατήσει ο Νέτο για πάντα. Ακόμη κι αν σταματήσει σήμερα το ποδόσφαιρο, θα λέει στα παιδάκια του και στα εγγόνια του πως έπαιξε στην Εθνική Ελλάδας! Πιστεύω πως ο Νέτο έχει μεγάλο μέλλον στην Εθνική.

Ως πατέρας, έκλαιγα. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Μπορεί να είμαι Βραζιλιάνος, αλλά νιώθω πως η Ελλάδα είναι πατρίδα μου. Η γυναίκα μου είναι Ελληνίδα και η χαρά της είναι χαρά μου. Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τη χαρά μας. Η συγκίνηση που ένιωθα όταν έβαλε το χέρι στην καρδιά του και τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο».

Είναι όνειρο δικό σου και του Νέτο να παίξει κάποια στιγμή στην Εθνική Ελλάδας.

«Εννοείται. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος και το όνειρο. Ο Νέτο στις 28 Αυγούστου θα γίνει 15 ετών. Στη Βραζιλία σε ένα χρόνο θα μπορεί να γίνει επαγγελματίας. Αυτό είναι το πρώτο όνειρο και μετά να παίξει σε μια μεγάλη ομάδα. Η Εθνική είναι κάτι ξεχωριστό».

Ντοριβά: «Ο Νέτο θα επιλέξει με κλειστά μάτια την Ελλάδα»

Πιστεύεις ότι ο Νέτο στο μέλλον θα διαλέξει την Ελλάδα ή τη Βραζιλία;

«Πιστεύω ότι ο Νέτο, με κλειστά μάτια, θα επιλέξει την Ελλάδα. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι. Για παράδειγμα στη Βραζιλία υπάρχει απίστευτη πίεση. Στην Παλμέιρας πρέπει πάντα να κερδίζει, έχει πολύ άγχος και έχει να ανταγωνιστεί 45-46 παιδιά. Αν κλείσει τα μάτια του έχει χάσει τη θέση του. Στη Βραζιλία υπάρχουν 250 εκατομμύρια άνθρωποι και στην Ελλάδα περίπου 11 εκατομμύρια. Ο Νέτο μπορεί να κάνει τη διαφορά στην Εθνική Ελλάδας».

Βλέπεις τον Νέτο να αγωνίζεται στο μέλλον σε ελληνική ομάδα;

«Πιστεύω πως κάποια στιγμή ο Νέτο θα παίξει και σε ελληνικό κλαμπ. Δεν ξέρω αν θα είναι σε ένα χρόνο ή σε δέκα αλλά θα γίνει. Όταν έπαιζε στην Κηφισιά και οι τρεις μεγάλες ομάδες της Αθήνας είχαν στείλει mail γι' αυτόν στον Στέφανο Κοτσόλη, το 2023, όμως τότε έπρεπε να γυρίσουμε στη Βραζιλία, λόγω της κατάστασης του μπαμπά μου».

Τώρα που έκλεισε ο κύκλος σου στο ποδόσφαιρο με τι ασχολείσαι στη Βραζιλία;

«Κάθε άνθρωπος έχει όνειρο να έχει τρελά λεφτά. Εγώ ως Ντοριβάλ πιστεύω πως κάθε άνθρωπος πρέπει να ασχολείται με κάτι, να έχει δουλειά. Πάντα είχα όνειρο να έχω ένα κουρείο. Θέλω ένας άνθρωπος που νιώθει άσχημος να έρθει και όταν φύγει να νιώθει ο πιο όμορφος του κόσμου. Όταν ήμουν σε Ελλάδα, Ιαπωνία και Κορέα φοβόμουν να κουρευτώ. Με τη γυναίκα μου έχουμε το κουρείο εδώ και έξι χρόνια».

Ποιο είναι το όνειρο σου για τον Νέτο;

«Να είναι χαρούμενος! Να είναι καλά. Είμαστε οικογένεια και όταν ένας είναι χαρούμενος όλοι είμαστε χαρούμενοι. Ο Νέτο μένει Σάο Πάολο και η γυναίκα μου και η κόρη μου κάνουν ότι μπορούν για να είναι χαρούμενοι. Εγώ σταμάτησα το ποδόσφαιρο για να στηρίζω και να καμαρώνω το γιο μου».

Πώς διαχειρίζεστε ως οικογένεια το γεγονός ότι ο Νέτο ζει σε άλλη πόλη στα 14 του;

«Είναι κοντά—περίπου δύο ώρες ταξίδι. Τον παίρνουμε Παρασκευή εάν δεν έχει ταξίδι για αγώνα, και συνήθως μένει μαζί μας Παρασκευή βράδυ, Σάββατο και Κυριακή. Τον επιστρέφουμε Κυριακή βράδυ γιατί Δευτέρα έχει σχολείο και προπονήσεις. Δεν είναι ότι μένουμε πολύ μακριά και δεν μπορούμε να τον βλέπουμε».

Νέτο: «Αγαπάω την Ελλάδα, είναι η πατρίδα μου»

Πως ένιωσες όταν κλήθηκες για πρώτη φορά στην Εθνική Κ15;

«Όταν μου το είπε ο πατέρας μου χάρηκα πάρα πολύ. Το είπα με τη μία σε όλους τους συμπαίκτες μου στο τουρνουά που έπαιζα στη Βραζιλία και όλα τα παιδιά χάρηκαν πολύ για μένα. Ήταν πολύ μεγάλη στιγμή».

Κατά πόσο είναι όνειρο σου να παίξεις στην Εθνική Ανδρών;

«Όλοι οι Έλληνες που παίζουν ποδόσφαιρο έχουν όνειρο να παίξουν στην Εθνική και εγώ θέλω να το κάνω πραγματικότητα».

Τι θα επέλεγες μεταξύ Ελλάδας και Βραζιλίας;

«Προτιμάω την Ελλάδα λόγω της αγάπης που έχω πάρει από αυτήν τη χώρα. Είναι η πατρίδα μου. Αγαπάω την Ελλάδα. Εκεί γεννήθηκα, από εκεί είναι η μαμά μου και σχεδόν όλη μου η οικογένεια».

Νέτο: «Περήφανος που είμαι Έλληνας»

Τι σημαίνει η Ελλάδα για εσένα;

«Είναι η πατρίδα μου. Σημαίνει πολλά πράγματα για μένα. Την αγαπάω πάρα πολύ. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι Έλληνας».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σου όνειρο;

«Θέλω μια μέρα να κατακτήσω το Champions League!».

Βλέπεις ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Προσπαθώ να παρακολουθήσω ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά δεν γίνεται. Την ώρα των αγώνων εγώ κάνω προπονήσεις».

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

«Όταν ήμουν μικρός συνόδευα τον πατέρα μου στις προπονήσεις και στους αγώνες. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο και ήθελα να γίνει ποδοσφαιριστής σαν τον πατέρα μου».