Ο... metal god Χάλφορντ στο gazzetta.gr!

Οι Judas Priest δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις. Αποτελούν ταυτόσημη έννοια με αυτή του Metal, αφού εδώ και σχεδόν 40 χρόνια πορεύονται ως ένα από τα γκρουπ που διαμόρφωσαν την ιστορία του Heavy Metal. Ο Ρομπ Χάλφορντ, ιδρυτικό μέλος των Priest, αποτελεί έναν από τους τελευταίους εν ενεργεία metal gods! Έναν από τους πρωτοπόρους τους χώρου, με τεράστια αναγνώριση σε όλον τον κόσμο, χιλιάδες live και επιτυχίες.

Με φωνητικά που σπάνε τα ντεσιμπέλ και ενέργεια που μόνο 63χρονο δεν θυμίζει, επιστρέφει στην Αθήνα για να γιορτάσει μαζί με τους Έλληνες metalheads τα 20α γιενέθλια του Rockwave. Λίγο πριν το μεγάλο live, ο Χάλφορντ μιλάει στο gazzetta.gr για την μπάντα και τους οπαδούς της, για τις δυσκολίες που συνάντησε λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων, για ιστορίες από το παρελθόν και το μέλλον. Απολαύστε τον!

Καλησπέρα Ρομπ. Οι Judas Priest επιστρέφουν στην Ελλάδα για τα 20α γενέθλια του Rockwave. Πώς αισθάνεστε;

«Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε και θα δούμε τους Έλληνες metalheads για μια ακόμα φορά. Είναι καταπληκτικό που θα ξαναβρεθούμε σε μια χώρα, στην οποία έχουμε τόσο μεγάλο αριθμό καταπληκτικών οπαδών που μας υποστηρίζουν τόσα πολλά χρόνια. Μας ενθουσιάζει το να συνεχίζουμε αυτόν τον δεσμό που έχουμε με τον κόσμο, να τον κάνουμε πιο ισχυρό και να προσθέτουμε συνεχώς νέους».

Βλέπετε στα μάτια των νεαρότερων εκείνη τη φλόγα που βλέπατε παλιότερα, στα 80s;

«Είναι εκπληκτικό αυτό το συναίσθημα, γιατί όπου πάμε αυτές τις μέρες φαίνεται ότι οι Priest έχουν μια ξεχωριστή σχέση με πολλούς νεαρούς Metalheads που βρίσκουν έκφραση μέσω της metal μουσικής και αισθάνονται ότι τραγούδια μας τους εκφράζουν συναισθηματικά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, οι νεαροί χρειάζονται να βρουν αυτή τη σύνδεση και να αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα. Μας αρέσει αυτό. Για τους νέους στην Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού το metal είναι μια εξαιρετική επιλογή. Το heavy metal είναι κάτι παραπάνω από μια καλή μουσική. Είναι μια ωραία κοινότητα, δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αυτή καθεαυτή. Είναι ένας κοινός τόπος για όσους επιλέγουν τον δρόμο του, στον οποίο ο καθένας φροντίζει για τον άλλο».

Ξεκινήσατε το metal δρομολόγιο το 1970. Ποια περίοδο θεωρείς ως την καλύτερη για τους Priest;

«Λοιπόν, είμαι με αυτή την υπέροχη μπάντα εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Είναι ένα πολύ μεγάλο διάστημα. Νομίζω ότι η πρώτη δεκαετία ήταν πολύ σημαντική. Όπως κάθε γκρουπ αλλάζει όταν ξεκινάει να γράφει τα πρώτα του άλμπουμ, έτσι κι εμείς. Το κάναμε εμείς στις αρχές των 70s, οπότε αυτή είναι μια πολύ σημαντική περίοδος. Είναι η πρώτη επαφή με κάτι χειροπιαστό, κάτι επαγγελματικό. Τότε ήταν πολύ σημαντική περίοδος. Αλλά επίσης, τα 80s ήταν τρελά, το Heavy Metal ξεκίνησε να διαδίδεται σε όλον τον κόσμο. Όταν έρχεσαι να δεις τους Judas Priest τώρα βλέπεις μια μπάντα η οποία ξεκίνησε τότε, αντιπροσωπεύει τις αρχές που ξεκίνησαν το metal και άντεξαν όλα αυτά τα χρόνια».

Στέκεσαι μπροστά από ένα τζουκ μποξ με ένα μόνο κέρμα. Άρα έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις μόνο ένα τραγούδι από όλο την δισκογραφία των Priest. Ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

«Λοιπόν θα έλεγα ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι που παίζουμε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στην μπάντα και το τραγούδι αυτό λέγεται victims of changes από το άλμπουμ Sad Wings of Destiny. Νομίζω ότι αυτό το τραγούδι εκπροσωπεί ξεκάθαρα τους Judas Priest και το Metal. Οι μελωδίες, οι κιθάρες τα βαριά riffs, τα τύμπανα. Είναι λίγο αργό σε κάποια σημεία, γίνεται συναισθηματικό και κλιμακώνεται ιδανικά. Αυτό το τραγούδι νομίζω ότι συμβολίζει τα πάντα για τους Judas Priest οπότε είμαι σίγουρος ότι θα επέλεγα το victims of changes».

Είναι αλήθεια ότι το κρύψιμο των σεξουαλικών σου προτιμήσεων σου προκάλεσε κατάθλιψη; Πόσο σημαντικό ήταν το ότι μιλήσεις ανοιχτά για αυτό;

«Πάντα είμαι χαρούμενος να μιλάω για αυτήν την πλευρά της ζωής μου στη metal. Ανεξάρτητα με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, υπάρχει ένας διαχωρισμός μεταξύ του τι κάνεις στην επαγγελματική ζωή σου και τι στην προσωπική σου. Σε εμάς βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά, λόγω της δημοτικότητας, της ασάφειας που υπάρχει μερικές φορές, καθώς και της έλλειψης ανεκτικότητας. Είναι πολύ σημαντικό να μιλήσεις ανοιχτά, κυρίως σε νεαρή ηλικία, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Να καταλάβεις ότι είσαι μοναδικός, ότι ο Θεός σου έδωσε τη ζωή σου για να είσαι αυτός που είσαι και όχι για να ακολουθήσεις αυτό που οι άλλοι θέλουν για σένα. Πρέπει να είσαι αληθινός προς τον εαυτό σου και να ζεις ελεύθερα τη ζωή σου. Αυτό είναι πάντα πολύ δύσκολο όταν έχεις απέναντί σου ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν, ή ακόμα σου επιτίθενται. Ξέρω πως είστε ένα αθλητικό site. Υπάρχουν αρκετοί στον αθλητισμό που έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και πρέπει να τις κρύβουν λόγω των συνεπειών που μπορεί να έχουν. Εύχομαι κάποια στιγμή αυτό να μην είναι πια σημαντικό, ο κόσμος να μπορεί να πει ελεύθερα ποιος είναι χωρίς να φοβάται τίποτα».

Υπάρχει μια ιστορία που θέλω να μου πεις αν είναι αλήθεια. Το 1991 σε μια tour για το Painkiller στο Τορόντο, έπεσες και έσπασες την μύτη σου. Και μετά συνέχισες να τραγουδάς. Πώς το κατάφερες;

«Η δύναμη του Metal Θάνο (γέλια). Η δύναμη του Metal σε κρατάει δυνατό! Είναι μια πολύ ζωντανή ανάμνηση, θυμάμαι μετά πήγα και έκανα ακτινογραφία και μου έβαλαν νάρθηκα. Όταν όμως βρίσκεσαι σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να συνεχίζεις. Ήταν στην αρχή του σόου και οι Judas Priest πάντα ήθελαν να δίνουν το καλύτερο στα live τους, θα ήταν πολύ άσχημο αν έπρεπε να ακυρώσουμε την συναυλία. Ήταν λίγο παράξενο να βρίσκομαι στη σκηνή έτσι τραυματισμένος, αλλά έκανα αυτό που έπρεπε. Κατάφερα να τελειώσουμε το live και ήταν μια πολύ special συναυλία!».

Σου αρέσει το ποδόσφαιρο; Υπάρχει κάποια ομάδα που υποστηρίζεις;

Επειδή βρίσκομαι πολύ καιρό στην Αμερική έχω γίνει φανατικός του NBA. Υποστηρίζω τους Φοίνιξ Σανς. Έκαναν μια ανανέωση και νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι πιο δυνατοί. Θυμάμαι τα σπουδαία χρόνια του Τσαρλς Μπάρκλεϊ και των υπολοίπων, όταν το μπάσκετ ήταν στα 80ς άθλημα-όνειρο. Μπορούσα να δω από κοντά τον Τζόρνταν και όλη εκείνη την μεγάλη γενιά. Όπως και στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχει μια αίσθηση πως οι παίκτες του τότε δεν θα ξαναβγούν. Και φυσικά, είμαι Βρετανός οπότε απολαμβάνω να βλέπω το ποδόσφαιρο. Η ομάδα της πόλης μου είναι η Γουόλσολ, οι Σάντλερς. Ήθελα πολύ να βρεθώ στο πλευρό τους όταν βρέθηκαν φέτος στο Γουέμπλεϊ για το Football League Trophy αλλά δυστυχώς είχα υποχρεώσεις. Φυσικά, μου αρέσει και το ποδόσφαιρο, δεν το λένε beautifull game τυχαία, είναι αυτό ακριβώς. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά είδη αθλητισμού, αγαπώ τα ομαδικά αθλήματα, είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια μπάντα κατά κάποιο τρόπο».

Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω στη συνέχεια. Είναι ο αθλητής-πρωταγωνιστής μερικές φορές σαν έναν έναν frontman σε μια μεγάλη μπάντα;

«Νομίζω πως ναι. Όπως έχεις στο παιχνίδι τους παίκτες-αστέρια, εκείνους που παίζουν το μεγάλο ρόλο, νομίζω ότι είναι το ίδιο και στο ροκ, στο οποίο τις περισσότερες φορές οι πιο σημαντικοί είναι οι κιθαρίστες και οι frontmen, κάτι που ίσως είναι άδικο για τους άλλους! Χωρίς τα ντραμς, το μπάσο, τα κρουστά δεν έχεις μπάντα βέβαια, αλλά όπως ο αθλητισμός έτσι γίνεται και στο rock n' roll. Βρίσκονται στο ίδιο μονοπάτι, κατά μία έννοια».

Μπορείς να μου πεις μερικά πράγματα για τη σχέση σου με τον Ντίο; Συνεργάστηκες μαζί του, τον ήξερες καλά, τον διαδέχθηκες προσωρινά στους Black Sabbath. Θεωρείς ότι είναι ο πατέρας της Metal;

«Την χθεσινή νύχτα έφτιαξα μερικά βίντεο στο iPhone μου για ένα event με αφορμή την επέτειο του θανάτου του (σ.σ έφυγε από τη ζωή στις 16 Μαΐου του 2010), όπως κάνουμε κάθε χρόνο στο Hollywood για να μαζέψουμε χρήματα για το Ronnie James Dio Cancer Fund. Ο Ρόνι είναι συχνά στο μυαλό μου τελευταία και ακόμα μου φέρνει αναμνήσεις πολύ σημαντικές. Αν είσαι τραγουδιστής σε ένα συγκρότημα, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να διδαχθείς είναι ο Ντίο. Ακούγοντας τη φωνή του, παρατηρώντας το πάθος και την ενέργειά του. Είναι ένας εκπληκτικός δάσκαλος και στην τεχνική. Και φυσικά αρκεί και μόνο η προσωπικότητα του, δεν ήταν ποτέ απρόσιτος όπως συμβαίνει με κάποιους ροκ σταρ. Ο Ρόνι ήταν πολύ προσιτός, φιλικός, ανθρώπινος απέναντι σε όποιον τον πλησίαζε. Όχι μόνο με εμάς, αλλά με τον κόσμο, τους θαυμαστές του. Με ενέπνευσε σε πολλά, είναι όπως γίνεται συχνά και στον αθλητισμό. Όπως μερικοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές αποτελούν παραδείγματα για τους επόμενους, τους δίνουν έμπνευση».

​

Θα μας δώσεις μερικά... spoiler για το μέλλον της μπάντας και το δικό σου; Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το σινεμά, γιατί θυμάμαι είχες έναν μικρό ρόλο στο Spun...

Είναι πάντα ανοιχτό το μέλλον, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που παρουσιάζονται συνεχώς και μένουμε ανοιχτόμυαλοι απέναντι σε όλα. Το βασικό για μένα είναι να συνεχίσω να υποστηρίζω τους Judas Priest και το metal. Θα βρισκόμαστε για αρκετό καιρό στο δρόμο για live αλλά ήδη μιλάμε και σκεφτόμαστε για τον επόμενο δίσκο των Judas Priest. Το μέλλον δείχνει σπουδαίο. Θα αρχίσουμε να ηχογραφούμε, αλλά πρέπει να τον γράψουμε πρώτα! Αυτό είναι το πιο χρονοβόρο κομμάτι, η μεγαλύτερη πρόκληση. Πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος και να σκέφτεσαι συνεχώς το πως θα δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Έχουμε πολλές νέες ιδέες. Από τη στιγμή που θα υπάρξει νέος δίσκος κάποια στιγμή, θα υπάρξει και νέο tour. Τουλάχιστον τα επόμενα τρία χρόνια θα είμαστε πολύ ενεργοί».

Κλείνοντας, θα στείλεις ένα μήνυμα στους Έλληνες φανατικούς των Priest;

«Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την υποστήριξή σας στους Priest, για την δύναμη με την οποία στηρίζετε εμάς και το heavy metal και ανυπομονούμε να σας δούμε σε μια σπουδαία νύχτα!»

Το line up για τις 4 Ιουλίου

TERRA STAGE
THE PRODIGY
BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB
JOHN GARCIA

VIBE STAGE
JUDAS PRIEST
ROTTING CHRIST
MAPLERUN
EXARSI

Πληροφορίες συναυλίας

Χώρος : Terra Vibe Park
Πόλη : ΑΘΗΝΑ
Διεύθυνση : 37ο km Αθηνών-Λαμίας (είσοδος στον παράδρομο της Εθνικής Οδού στο ρεύμα προς Λαμία)
Τηλέφωνο : +30 210 882 0426
Site : http://www.terravibe.gr/