10 λόγοι για να ξεκινήσεις το "Handmaid’s Tale" (vid)

Από την Κατερίνα Καλού

Τα λέγαμε και εδώ.

Το Handmaid’s Tale ήταν μία από τις σειρές που έπρεπε να δεις τον Αύγουστο.

Ή καλύτερα. Ήταν η μόνη σειρά που έπρεπε οπωσδήποτε να δεις τον Αύγουστο αν ήθελες να λες ξέρεις από σειρές και σέβεσαι τον εαυτό σου.

Και μπορεί κι εμείς που το είδαμε να είχαμε μια δυσκολία στην αναπνοή μετά από τα τελευταία επεισόδια (true story), αλλά είδαμε 10 50λεπτα (περίπου) που θα μας μείνουν αξέχαστα.

Γιατί πέρα από τον μοναδικό αιχμηρό τρόπο που θίγει το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης, η συγκεκριμένη σειρά είχε όλα τα φόντα να πάρει το Emmy στην κατηγορία καλύτερης δραματικής σειράς. Και το πήρε.

Πάμε να δούμε γιατί.

10. Το στόρι του βιβλίου

Η Μάργκαρετ Άτγουντ τοποθετεί ένα πραξικόπημα με θρησκευτικές προεκτάσεις σε μια δυστοπική διάσταση, όχι πολύ διαφορετική χρονικά από τη δική μας. Οι γυναίκες στις ΗΠΑ δεν μπορούν να γλιτώσουν, χάνουν την ελευθερία και τα δικαιώματά τους, και ορισμένες από αυτές – οι ελάχιστες γόνιμες που έχουν απομείνει – μετατρέπονται σε handmaids. Οι handmaids αναγκάζονται να αφήσουν πίσω τις οικογένειές τους και την παλιά τους ζωή και να ζήσουν σε ένα σπίτι της υψηλής κοινωνίας, για να κυοφορήσουν το παιδί των αρχηγών, στη θέση των στείρων συζύγων τους. Όπως και να έχει, είναι μια υπόθεση που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον.

9. Η Ελίζαμπεθ Μος

Με τις εκφράσεις να αντικαθιστούν το make up στο καθαρό πρόσωπό της, η παλιά κυρία των «Mad Men» μπαίνει στο κέντρο της κάμερας και καθρεφτίζει στις αντιδράσεις της την πάλη μιας γυναίκας να επιβιώσει σε ένα πατριαρχικό σύστημα. Από την υποταγή μέχρι τον πόνο και από την απόγνωση μέχρι τα νεύρα, αυτή η πρωταγωνίστρια δικαίως πήρε και το Emmy καλύτερης ηθοποιού σε δραματική σειρά.

8. Η σκηνοθεσία

Όπως λέει και ο Guardian, μετά το τέλος κάθε επεισοδίου σου παίρνει ώρα να βγεις από την οθόνη και να γυρίσεις στην πολύχρωμη πραγματικότητα. Η τηλεόραση σκουραίνει υπό την καθοδήγηση της Reed Morano, τα ρούχα παίρνουν συγκεκριμένη απόχρωση και παίζουν τον δικό τους ρόλο και ένας καινούργιος περίεργος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου.

7. Η επίδραση

Δεν είναι πολλές οι σειρές που μπορούν να σε ακουμπήσουν με αυτόν τον τρόπο. Μετά από ορισμένα επεισόδια νιώθεις πραγματική απέχθεια για το ανθρώπινο γένος και πολλές φορές αισθάνεσαι και κάτι να σε βαραίνει: για αυτό ευθύνεται είναι η σύνδεσή που άθελά σου έχεις κάνει με την κοινωνία που ζούμε και την καταπίεση που βιώνουν συχνά σε αυτή οι γυναίκες αλλά και οι άντρες.

6. Οι υπόλοιπες ιστορίες

Εκτός από τον βασικό χαρακτήρα που ξεδιπλώνεται αναζητώντας κάθε φορά διαφορετικούς τρόπους επιβίωσης – από τον έρωτα μέχρι την υποκρισία –, όσο περνούν τα επεισόδια βλέπεις την εξέλιξη και στους υπόλοιπους χαρακτήρες – οι οποίοι αναδεικνύονται με μοναδικές ερμηνείες. Από την Aunt Lydia μέχρι την Janine και τον Nick, η οθόνη πλημμυρίζει συναισθήματα.

5. Οι έντονες σκηνές

Βιασμοί, τεράστια διλλήματα, σκηνές αιματοχυσίας, έρωτας, απόπειρες αυτοκτονίας, γέννες… Δεν μπορεί, σε κάποια σκηνή θα λυγίσεις.

4. Τα μηνύματα

Από τον φεμινισμό και την πατριαρχία μέχρι τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αυτή η σειρά ρίχνει γροθιά στο κατεστημένο – ναι, όσο κλισέ και αν ακούγεται – και σε βάζει απότομα σε σκέψεις που αγγίζουν μέχρι και την καθημερινότητά σου.

3. Η γυναικεία αλληλεγγύη

Σε διαφορετικές εκφράσεις της, η συμμαχία γένους θηλυκού κατακτά την πλοκή και φαίνεται να κερδίζει σε κάθε ευκαιρία. Από την ομαδική αλληλεγγύη μέχρι τη χρόνια φιλία, οι χαρακτήρες της σειράς δείχνουν πως ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός.

2. Το τέλος

Δεν είναι ώρα για σπόιλερς, αλλά όσο κι αν περιμένεις κάτι διαφορετικό, μετά από σκέψη καταλαβαίνεις ότι αυτό το τέλος θα ταίριαζε σε μια τέτοια σειρά.

1. Το τρέιλερ

Δες το και τα λέμε ξανά.