Την Πρωταπριλιά του 1989 το Παγκράτι έβαζε τέλος στην περιπλάνηση των μικρών κατηγοριών και επέστρεφε στα σαλόνια της Α1. Αν και την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος στην Α2 γνώριζε την ήττα από τον Πειραϊκό στο «Παπαστράτειο», ήταν η ομάδα που ακολουθούσε το Περιστέρι στην μεγάλη κατηγορία. Στον πάγκο βρίσκονταν ο αείμνηστος Μάκης Δενδρινός, με τους Τζαλαλή, Καλαμπάκο, Καρατζά, Βατάκη, Ζώτο, Γούμενο και όλους τους υπόλοιπους παίκτες που βρίσκονταν στο ρόστερ των «ροσονέρι» να ετοιμάζονταν για τη μεγάλη επιστροφή.

Φυσικά οι απαιτήσεις ήταν πολύ μεγαλύτερες και ο -τότε- πρόεδρος Φώτης Αθανασόπουλος ήθελε το καλύτερο για την ομάδα του. Τον «Βούδα» διαδέχθηκε ο Τζόνι Νιούμαν, ο οποίος θα ήταν και εκείνος που θα επέλεγε τον έναν και μοναδικό ξένο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η ομάδα στην Α1. Τις πρώτες μέρες του Ιουλίου έγινε γνωστό το όνομα που θα φορούσε τη φανέλα του Παγκρατίου και θα γινόταν ο πρώτος ξένος στην ιστορία του συλλόγου. Ερλ Χάρισον! Ένας παίκτης που είχε επιλεγεί στο νούμερο 21 του δ' γύρου στο ντραφτ του ΝΒΑ το 1984 (και νούμερο 91 στο σύνολο), ο οποίος προερχόταν από το Morehead State με 12,9 πόντους και 7,6 ριμπάουντ κατά μ.ο.

Η πρώτη γνωριμία με την Ελλάδα και το Παγκράτι

Οι Φιλαδέλφεια 76ers ήταν εκείνοι που τον επέλεξαν ωστόσο δεν αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ. Αντίθετα είχε ένα πέρασμα από το CBA με τους Λα Κρος Κάτμπερντς πριν κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Ρεν. Επί γαλλικού εδάφους έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις με περισσότερους από 25 πόντους και 15 ριμπάουντ σε κάθε ματς. Την Τρίτη 4 Ιουλίου 1989, ο Χάρισον έφτασε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παγκρατίου, ενώ την ίδια μέρα έφτασε και ο Νιούμαν προκειμένου να επικυρώσει τη συμφωνία με την ομάδα της Αθήνας (ύστερα από το πέρασμά του στον ΠΑΟΚ) και να δει από κοντά τον 27χρονο -τότε- Χάρισον.

Από τη πρώτη κιόλας προπόνηση στο κλειστό του ΜΕΤΣ άρχισε να βγάζει... μάτια. Οι Τζαλαλής, Καρατζάς, Ζώτος, Νικολόπουλος και Τριανταφύλλου ήταν οι πρώτοι που τον είδαν από κοντά, ενώ ο Νιούμαν έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση. Ο Χάρισον είχε στοιχίσει στην διοίκηση του Παγκρατίου 60.000 δολάρια και πάνω του είχαν «χτιστεί» οι ελπίδες για μια καλή πορεία στην Α1. Ο Αμερικανός είχε επιστρέψει στην Αμερική για να διευθετήσει κάποιες προσωπικές δουλειές και στις 26 του ίδιο μήνα ενσωματώθηκε στην προετοιμασία του Παγκρατίου η οποία είχε πραγματοποιηθεί στο Καρπενήσι.

Τα πρώτα του διαπιστευτήρια τα έδειξε σε φιλικό παιχνίδι στο ΜΕΤΣ στις 24 Αυγούστου με αντίπαλο μια ομάδα επιλέκτων από την Αμερική (σ.σ. «Athletics» για την ακρίβεια) όπου είχε 28 πόντους στη νίκη των «ροσονέρι». Ακολούθησε η αναμέτρηση με την Σλόμποντα Ντίνα τρεις μέρες αργότερα (ήττα για το Παγκράτι με 80-67) όπου είχε άλλους 27 πόντους και όλοι έκαναν λόγο για.. φλέβα χρυσού!

Όταν δοκιμάστηκε από τον Άρη και ο... αστικός μύθος

Το απέδειξε και στα επόμενα τουρνουά που πήρε μέρος το Παγκράτι αφού είχε περισσότερους απο 30 πόντους και 10 ριμπάουντ κατά μ.ο. στα «Μπιζάνεια», στο «Βλαδίμηρος Βάλλας» όπως και αυτό που είχε διοργανωθεί στο ΜΕΤΣ. Στις 29 Σεπτεμβρίου έκανε και το επίσημο ντεμπούτο του απέναντι στον Άρη (νίκησαν 86-74 οι «κίτρινοι») όπου μέτρησε 21 πόντους. Μάλιστα σε εκείνο το ματς είχε θερμό εναγγαλισμό με τους Γιάννη Ιωαννίδη και Νίκο Γκάλη! Ο λόγος;

Απλούστατα αμέσως μετά που είχε τελειώσει το κολλέγιο είχε δοκιμαστεί από τον Άρη, αλλά είχε απορριφθεί λόγω συμπεριφοράς επειδή -και σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής- τα είχε κάνει... γυαλιά-καρφιά σε ένα μπαρ που ξενυχτούσε στη Θεσσαλονίκη! Άλλωστε -και σύμφωνα με μαρτυρίες των τότε συμπαικτών του- ήταν λάτρης της νύχτας αφού στην Αθήνα είχε μάθει όλες τις πίστες απ' έξω και ανακατωτά. Γι' αυτό και δεν είχαν προκαλέσει έκπληξη οι χορευτικές του ικανότητες στο... τσιφτετέλι τη μέρα που είχε βγάλει έξω τους συμπαίκτες του ο Σάκης Τζαλαλής ενόψει του γάμου του. Να σημειωθεί ότι ένας απο τους συνοδοιπόρους στα... νυχτοπερπατήματα ήταν ο Τζόνι Νιούμαν, κυρίως ύστερα από νίκες του Παγκρατίου, ενώ έκανε πολύ παρέα και με τον Τοντ Μίτσελ.

Βέβαια εντός του παρκέ έβγαζε μάτια και ήταν ο κύριος υπεύθυνος (ή από τους κύριους υπεύθυνους) για την πολύ καλή πορεία του Παγκρατίου στο πρωτάθλημα. Μάλιστα η ΑΕΚ ήταν η πρώτη ομάδα που είχε εκφράσει ενδιαφέρον προκειμένου να τον αποκτήσει αλλά το Παγκράτι είχε φροντίσει να κάνει διετές συμβόλαιο στον Αμερικανό! Οι «ροσονέρι» μπόρεσαν να σώσουν τη χρονιά έχοντας 8-14 ρεκόρ στο τέλος της χρονιάς με τον Χάρισον να αναδεικύνεται και καλύτερος ριμπάουντερ τη σεζόν 1989-90 με 15,3 ριμπάουντ κατά μ.ο., ενώ σκόραρε 22,8 πόντους με 54% στα δίποντα (203/384) και 70% στις βολές (87/123)

Η μυθική του εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό

Από τη στιγμή που το Παγκράτι είχε εξασφαλίσει την παραμονή του Χάρισον και την επόμενη σεζόν, ο εκρηκτικός Αμερικανός έδωσε κανονικά το «παρών» στην προετοιμασία της ομάδας και... συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει. Οι εμφανίσεις του άφηναν τους πάντες με το στόμα ανοικτό, ενώ λίγοι έδιναν πιθανότητες να παραμείνει στην ομάδα. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η μυθική του εμφάνιση στο παιχνίδι εναντίον του Παναθηναϊκού στο κλειστό του ΜΕΤΣ (27/10/1990) σημειώνοντας 38 πόντους (14/26 δίποντα, 10/11 βολές) με 10 ριμπάουντ. Το Παγκράτι είχε νικήσει τους «πράσινους» σε εκείνο το ματς ύστερα από δύο παρατάσεις με σκορ 111-107!! Μάλιστα σε δημοψήφισμα που είχε γίνει εκείνη τη χρονιά, ο Χάρισον είχε αναδειχθεί καλύτερος ξένος της Α1 (ξεπερνώντας τον Ντέιβιντ Άνκρουμ ή... Ίνγκραμ), ενώ ο Νίκος Γκάλης καλύτερος Έλληνας.

Στο Παγκράτι μεσολάβησε και η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία (ύστερα από μια ήττα της ομάδας από τον Παπάγου στα μέσα Ιανουαρίου 1991) με τον Νίκο Τσοσκούνογλου να παίρνει τη θέση του Τζόνι Νιούμαν. Η απόδοση του Χάρισον παρέμεινε σε υψηλά στάνταρ μέχρι το τέλος της σεζόν αφού μπόρεσε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία με 6-16 ρεκόρ (σ.σ. έπεσαν στην Α2 κατηγορία ο Απόλλων Πάτρας και ο Φίλιππος με 3-19). Ο Χάρισον ολοκλήρωσε τη σεζόν ως 4ος σκόρερ του πρωταθλήματος (25,7 πόντοι κατά μ.ο.) πίσω από τους Γκάλη, Άνκρουμ και Χάντσον, ενώ ήταν και πάλι ο πρώτος ριμπάουντερ της Α1 με 12,8 ριμπάουντ σε κάθε ματς.

Πιστός στο Παγκράτι για 3η χρονιά

Από τη στιγμή που έληξε το συμβόλαιό του, η... μισή Α1 έπεσε πάνω του προκειμένου να τον αποκτήσει με τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον Ηρακλή να ήταν τα μεγάλα φαβορί. Βέβαια είχε και προτάσεις από Ιταλία και Γαλλία ωστόσο η διοίκηση του Παγκρατίου ήταν αποφασισμένη να τον κρατήσει. Στις 20 Ιουνίου 1991 ο Χάρισον υπέγραψε την ανανέωση του συμβολαίου του για έναν ακόμα χρόνο με... γενναία αύξηση των αποδοχών αφού είχε να λάβει 150.000 δολάρια συν άλλα 25.000 δολάρια σε περίπτωση που η ομάδα του εξασφάλιζε την έξοδο στο κύπελλο Κόρατς. Τελικά τπάνω το Παγκράτι αυτό που κατάφερε ήταν να σώσει τη χρονιά στους αγώνες κατάταξης 9-12 και να τερματίσει μία θέση πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Και αυτο χάρη στον Ερλ Χάρισον, ο οποίος ήταν και πάλι από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος. Η ενέργεια που έβγαζε στο παρκέ και τα εντυπωσιακά του καρφώματα ξεσήκωναν ακόμα και τις... αντίπαλες εξέδρες που χειροκροτούσαν τον 30χρονο (πια) φόργουορντ/σέντερ. Πλέον είχε έρθει η ώρα για την μεγάλη μεταγραφή. Για δεύτερη σερί σεζόν αναδείχθηκε 4ος σκόρερ στην Α1 με 25,4 πόντους κατά μ.ο. (σ.σ. πίσω από Πάσπαλι, Ανκρουμ και Ντέρεκ Χάμιλτον) και δεύτερος ριμπάουντερ (13,4 ριμπάουντ) πίσω από τον Αντόνιο Ντέιβις (14,6ριμπ.)

Η μεταγραφή και η κακιά στιγμή

Πλέον το είχε πάρει και εκείνος απόφαση. Θα έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρεα του προκειμένου να αγωνιστεί σε μια ομάδα με υψηλούς στόχους και ευρωπαϊκή παρουσία. Ο Ηρακλής ήταν η ομάδα που πίεζε ασφυκτικά προκειμένου να τον αποκτήσει αλλά υπήρχε απόσταση στο οικονομικό και η μεταγραφή δεν μπορούσε να προχωρήσει. Οι απαιτήσεις του άγγιζαν τα 250.000 δολάρια το χρόνο και ο «Γηραιός» δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Στις αρχές Αυγούστου 1992 ο ΠΑΟΚ ξεκινάει το μπάσιμο προκειμένου να τον κάνει δικό του και δύο μέρες πριν από τον Δεκαπενταύγουστο συμφωνεί μαζί του έναντι 300.000 δολαρίων! «Δεν είναι στην κατάσταση που τον περίμενα αλλαά δουλεύει σκληρά και σύντομα θα βρεθεί στο επιθυμητό επίπεδο. Είναι ο παίκτης εκείνος που μπορεί να μας βοηθήσει» είχε πει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ενώ ο ίδιος ο Χάρισον δήλωνε: «Είναι ακόμα αρχή και σίγορυα δεν βρίσκομαι στην κατάσταση που θα ήθελα. Θέλω πίστωση χρόνου και είμαι σίγουρος ότι θα ανταποκριθώ πλήρως» απαντούσε ο Αμερικανός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε.

Στις 28 Αυγούστου 1992 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε σε φιλικό παιχνίδι επί ιταλικού εδάφους το κολέγιο του UCLA και άπαντες περίμεναν το ντεμπούτο του Ερλ Χάρισον, ο οποίος είχε μείνει εκτός από τα δύο προηγούμενα φιλικά με τη Φίλιπς Μιλάνο και την Ντέπι Νάπολι. Από την αρχη φαινόταν ότι του έλειπε η φυσική κατάσταση και λίγο πριν τελειώσει το παιχνίδι τραυματίστηκε σοβαρά! Ολική ρήξη συνδέσμων ήταν η διάγνωση για τον άτυχο Αμερικανό, ο οποίος είδε την καριέρα του να καταστρέφεται! Έπρεπε να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για τουλάχιστον έξι μήνες, κάτι που σημαίνει ότι η χρονιά είχε τελειώσει για εκείνον, ενώ στη συνέχεια έριξε τους τίτλους τέλους στην Κύπρο... Ετσι, κανείς δεν μπόρεσε να μάθει τα όσα θα πρόσφερε ο δυναμικός Αμερικανός στον ΠΑΟΚ, που στράφηκε τελικά στον (επίσης εκρηκτικό και πρωταθλητή ΝΒΑ), Κλιφ Λέβινγκστον.

Ο Ερλ Χάρισον αγωνίστηκε σε 85 ματς της Α1 (66 στην κανονική περίοδο και άλλα 19 στα πλέι οφ) μετρώντας 2.160 πόντους (25,4 κατά μ.ο.), 1.191 ριμπάουντ (14 κατά μ.ο.) έχοντας 846/1.537 δίποντα (55%), 383/571 βολες (67%) και 19/63 τρίποντα (30%).