Λίγδωσε το αντεράκι μου!

Λίγδωσε το αντεράκι μου!

Βασίλης Σκουντής Βασίλης Σκουντής
Λίγδωσε το αντεράκι μου!
H αντίστροφη μέτρηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου έχει αρχίσει και ο Βασίλης Σκουντής βγάζει από τη ναφθαλίνη τις αναμνήσεις του από τις προηγούμενες περιηγήσεις του, με πέμπτο σταθμό εκείνον του 2002 στην Ιντιανάπολις.

ΑΕΚ - Ξάνθη με αξεπέραστο Live Στοίχημα και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Είχε καλομάθει, που λέει και μια παροιμία, η γριά στα σύκα και η απουσία της Εθνικής από το Μουντομπάσκετ του 2002 μας κόστισε πολύ. Αυτό ήταν όντως ένα γερό κτύπημα στο γόητρο του ελληνικού μπάσκετ, καθώς μετά από την αδιάλειπτη συμμετοχή σε οκτώ αλλεπάλληλα Ευρωμπάσκετ, σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και σε ένα Ολυμπιακό Τουρνουά, ξαφνικά η Εθνική βρέθηκε στο περιθώριο.

Το κάζο της Ντιζόν (1999) την άφησε έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, ενώ δυο χρόνια αργότερα στην Αττάλεια τα αλλεπάλληλα pick n’ roll του Μάρκο Πέσιτς με τον Ντιρκ Νοβίτσκι και οι χαμένες βολές του Παπαλουκά της χάλασαν τα σχέδια για να ξαναταξιδέψει πέρα από τον Ατλαντικό.

Τουλάχιστον μπορούσαμε να παρηγορηθούμε διότι εκτός από την αφεντιά μας, έμειναν επίσης εκτός νυμφώνος οι (πρωταθλητές Ευρώπης του 1999) Ιταλοί και οι Λιθουανοί οι οποίοι είχαν κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2000 και την επόμενη χρονιά έμελλε να στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης

Μετά από 52 χρόνια οι ΗΠΑ διοργάνωσαν για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Και πού μάλιστα; Στην Ιντιανάπολις που θεωρείται «Μέκκα του μπάσκετ», εξ ου και το όνειρο των Αμερικανών για να ανακτήσουν τα (χαμένα το 1998 στην Αθήνα) σκήπτρα, αλλά τζίφος. Όπως στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αυτό αποδείχτηκε πως ήταν όνειρο θερινής νυκτός και μάλιστα εξελίχθηκε σε έναν απροσδόκητο εφιάλτη και σε μια αληθινή ταπείνωση.

H (ο θεός να την κάνει) Dream Team- 5 αποδείχθηκε όχι απλώς ψευδεπίγραφη, αλλά σκέτη απάτη!

Η πρώτη μετά το 1986 απουσία της ελληνικής ομάδας από ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν ήταν λόγος να καθίσω στ’ αυγά μου. Είχα παρακολουθήσει όλα τα μεγάλα Τουρνουά (Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ, Ολυμπιακοί Αγώνες, Προολυμπιακά Τουρνουά, ακόμη και τα Mc Donald’s Open από το 1983 και πέρα) και δεν διανοούμουν καν ότι θα λείψω από αυτή τη διοργάνωση. Δεν το διανοήθηκα ακόμη κι όταν τη νύχτα πριν από την αναχώρηση μου κι ενώ ετοίμαζα τη βαλίτσα μου, έπαθα περιέλιξη εντέρου κι αντί για το αεροπλάνο βρέθηκα στο χειρουργείο!

Με έτρωγε όμως η επιθυμία να παρακολουθήσω από κοντά και αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, οπότε μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος! Τρεις μέρες αργότερα και σε πείσμα των συστάσεων του γιατρού που με είχε χειρουργήσει, πήρα το αεροπλάνο και βρέθηκα στην Ιντιανάπολις για να παρακολουθήσω έστω την τελική φάση...

Όταν μπήκα στο αεροπλάνο ήταν ξημερώματα της 4ης Σεπτεμβρίου και εκείνη την ώρα διεξαγόταν ο αγώνας των ΗΠΑ με την Αργεντινή. Μέχρι τη στιγμή που μπήκα στο αεροπλάνο ο (συνάδερφος από το «Βήμα», όπου εργαζόμουν τότε) Βαγγέλη Αρνατούτογλου μου έστελνε sms με την εξέλιξη του σκορ και θυμάμαι ότι στο τελευταίο από αυτά τα μηνύματα έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη συνειδητοποιώντας ότι είχα χάσει την ευκαιρία να είμαι αυτόπτης μάρτυς σε μια ιστορική στιγμή.

Στο «Conseco Fieldhouse» η Αργεντινή πέτυχε αυτό που δεν είχε καταφέρει στο τσακ η Λιθουανία δυο χρόνια νωρίτερα στον ημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά του Σίδνεϊ (85-83) με το άστοχο τρίποντο του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: έριξε στο καναβάτσο τους οικοδεσπότες Αμερικανούς με 87-80 και αυτή ήταν η πρώτη ήττα μετά από 58 σερί νίκες, στα χρονικά των Dream Teams από το 1992 και εντεύθεν, ωστόσο δεν επρόκειτο να είναι και η μοναδική.

Με τη λογική του αποφθέγματος «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» μετά την Αργεντινή πήραν κι άλλοι σειρά ως θύτες των Αμερικανών οι οποίοι είχαν στον πάγκο τους τον Τζορτζ Καρλ και έως την ύστατη στιγμή προσπάθησαν να «ψήσουν» τον (τότε παίκτη των Γουίζαρντς) Μάικλ Τζόρνταν να δώσει «παρών»: στον προημιτελικό η Γιουγκοσλαβία και στον αγώνα για την πέμπτη θέση η Ισπανία.

Ούτως ειπείν, οι οικοδεσπότες υπέστησαν μια παταγώδη πανωλεθρία που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου: δυο χρόνια αργότερα έμειναν εκτός τελικού στην Αθήνα, το ίδιο συνέβη και το 2006 στη Σαϊτάμα και χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια (από το τελευταίο χρυσό μετάλλιο στο Σίδνεϊ) για να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες τους στην κινέζικη κολυμπήθρα του Σιλωάμ!

Οι Σέρβοι, οι οποίοι έφεραν ακόνη το όνομα της Γιουγκοσλαβίας διατήρησαν τα σκήπτρα που είχαν κατακτήσει πριν από τέσσερα χρόνια στην Αθήνα. Ξεπέρασαν ανώδυνα τις ήττες από την Ισπανία και από το Πουέρτο Ρίκο, νίκησαν με κλειδί τον Μίλαν Γκούροβιτς στη θέση «4» τους Αμερικανούς στον προημιτελικό (με 81-78), τους Νεοζηλανδούς στον ημιτελικό και την μέχρι τότε αήττητη (8-0) Αργεντινή στον δραματικό τελικό.

Από την πλευρά τους οι «γκαούτσος», στον τελικό γύρο, καθάρισαν τη Βραζιλία και τη Γερμανία και ακόμη και σήμερα (μετά από 12 χρόνια) δεν μπορούν να χωνέψουν το πώς έχασαν τον τίτλο. Παρ’ όλα αυτά βρήκαν τη δύναμη και την ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω μετά από δυο χρόνια στην Αθήνα, όπου στέφθηκαν χρυσοί Ολυμπιονίκες, γράφοντας τη λαμπρότερη σελίδα στην ιστορία τους...

Οι τρεις ήττες των Αμερικανών και ο εξοστρακισμός τους από το βάθρο προκάλεσαν σοκ στην παγκόσμια μπασκετική πιάτσα. Θυμάμαι ότι μετά τη λήξη του τελευταίου αγώνα τους κι ενώ τους είχε κάνει γιο γιο ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο συνάντησα στη μικτή ζώνη τον Πολ Πιρς και τον ρώτησα απλά πώς νιώθει. Ο παίκτης των Σέλτικς έκανε μια γκριμάτσα αηδίας που δεν μπορώ να την αποδώσω με λόγια και παραδέχτηκε το προφανές: «Θα περάσουν μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες και όλοι θα μας θυμούνται με οίκτο. Θα είμαστε για πάντα η «that team».

Δακτυλοδεικτούμενοι και καταραμένοι»!

Λίγο πιο πέρα ο Μπεν Γουάλας αντιμετώπιζε την υπόθεση με έντονη φιλοσοφική διάθεση: «Εάν αυτό που συνέβη εδώ είναι το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί στη ζωή μου τότε μπορώ να πω ότι ζω μια ευτυχισμένη ζωή»!

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2002 στον πρώτο αγώνα της δεύτερης φάσης (και ενώ είχε προηγηθεί η ήττα από την Ισπανία με 71-69) η Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας την πάτησε και από το Πουέρτο Ρίκο (83-85) και τούτου δοθέντος στον προημιτελικό θα έπεφτε σούμπιτη πάνω στους Αμερικάνους…

Η ήττα από τους «Daltons» του μπάσκετ προκάλεσε αναστάτωση στις τάξεις των Σέρβων, μάλιστα μετά τη λήξη του αγώνα, στη μικτή ζώνη, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς βρισκόταν σε φάση εκτός εαυτού και οι φωνές του, μαζί με τις βρισιές ακούγονταν μέχρι το Βελιγράδι…

Τότε λοιπόν αποφάσισε να αναλάβει δράση, ως όφειλε, ο Ντίβατς ο οποίος μάζεψε στα αποδυτήρια του «Conseco Fieldhouse» τους έντεκα συμπαίκτες του που προσπαθούσαν να συνέλθουν από το σοκ και τους έστησε στον τοίχο!

«Τώρα βγάλτε τον σκασμό και ανοίξτε τα αυτιά σας» είπε με φωνή και με ύφος που δεν σήκωναν αντίρρηση, προτού εκφωνήσει τον δικό του «Φιλιππικό» …

«Θα σας πω κάτι λοιπόν και βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Λέγομαι Βλάντε Ντίβατς, είμαι 34 χρονών, παίζω 13 χρόνια στο ΝΒΑ, έχω κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα μου και με τα λεφτά που έβγαλα μπορώ να σας αγοράσω όλους και να σας βάλω να κουρεύετε το γκαζόν στον κήπο του σπιτιού μου! Αφήστε λοιπόν τις …μαλακίες και τις κόνξες για το ποιος είναι ο καλύτερος και σοβαρευθείτε».

Οι συμπαίκτες του τα είχαν χαμένα και κανείς δεν τολμούσε να βγάλει άχνα, ενώ ο Ντίβατς συνέχισε να τους επιτίθεται. «Όποιος δεν συμφωνεί με αυτά που λέω να σηκωθεί τώρα και να φύγει. Θα συνεχίσουμε όσοι μείνουμε. Εάν θέλετε να κάνετε πλάκα με την Εθνική ομάδα, να η πόρτα. Ανοίξτε την και βγείτε έξω. Αλλά εάν συνεχίσετε αυτό το βιολί και στους επόμενους αγώνες, τότε δεν θα χάσω την ώρα μου μαζί σας. Θα σας στείλω στο διάολο και θα γυρίσω στο σπίτι μου για να καθίσω με την οικογένεια μου».

Όταν ολοκληρώθηκε η ομιλία του Ντίβατς, όλοι οι παίκτες είχαν ταρακουνηθεί και κανείς τους δεν είπε κουβέντα. Είχαν σοκαριστεί από αυτά που άκουσαν και έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο!

Η οιστρηλασία του Ντίβατς έπιασε τόπο, στα επόμενα ματς οι Σέρβοι διέλυσαν τη Βραζιλία και την Τουρκία και πλέον είχαν μπροστά τους τη μεγάλη πρόκληση: να νικήσουν τους οικοδεσπότες και να τους πετάξουν έξω από την τετράδα!

Οι Αμερικανοί δεν ήταν αδιάφθοροι, μάλιστα στην τελευταία αγωνιστική της Β’ φάσης, τους είχαν ρίξει στο κανναβάτσο οι Αργεντινοί με 87-80, οπότε οι Σέρβοι βρήκαν το χωράφι οργωμένο και έσπειραν τους δικούς τους καρπούς.

Ο Ντίβατς είχε το σχέδιο του που δεν ολοκληρώθηκε με την… ξεσηκωτική ομιλία του στα αποδυτήρια, μετά τον αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο, απλώς αυτή ήταν η πρώτη φάση του…

Στις 5 Σεπτεμβρίου, όταν η αποστολή των «Orlovi» μπήκε στο λεωφορείο με προορισμό το γήπεδο, ο τότε σέντερ των Κινγκς έδωσε στον οδηγό ένα cd, του ζήτησε να το βάλει να παίξει στη διαπασών και στο επόμενο κλικ η ανατριχίλα διαπέρασε σύγκορμους τους πάντες…

Αυτό που ακουγόταν δεν ήταν ένα απλό τραγούδι, αλλά το «Марш на Дрину» (March to the Drina): ένα πατριωτικό εμβατήριο που συνέθεσε ο Στάνισλαβ Μπινίτσκι στις 26 Μαΐου του 1915 και το αφιέρωσε στον διοικητή του σέρβικου στρατού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον συνταγματάρχη Μιλιβόγε Στανόγεβιτς ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη του Κολουμπάρα.

Αυτό το εμβατήριο έγινε ένας δημοφιλής ύμνος για τους Σέρβους και μάλιστα το 1961 παίχθηκε ως μουσική υπόκρουση στην απονομή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ιβο Αντριτς!

Λίγες ώρες αργότερα οι Σέρβοι εμφορούμενοι από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η ανάκρουση του εμβατηρίου νίκησαν τους Αμερικανούς με 81-78 και τους πέταξαν έξω από την τετράδα. Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης τους; Μα φυσικά ο Ντίβατς με 16 πόντους (5/11δ., 1/1τρ., 3/4β.), 11 ριμπάουντ, δυο ασίστ και δυο τάπες, μαζί με τον Πέτζα Στογιάκοβιτς (20π.) και τον Μίλαν Γκούροβιτς (15π.) που αποδείχθηκε «κλειδί» αγωνιζόμενος ως τεσσάρι.

Στον ημιτελικό οι Γιουγκοσλάβοι νίκησαν τη Νέα Ζηλανδία που είχε ως ηγέτη της τον... χοντρομπαλά αλλά έξοχο Πέρο Κάμερον, νυν ασίσταντ κόουτς των «Tall Blacks», τους οποίους θα αντιμετωπίσει η Εθνική Ελλάδος στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο.

Στην ανάπαυλα του αγώνα κι ενώ είχαν βρεθεί πίσω στο σκορ με 14 πόντους και ζορίζονταν, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς έγινε έξω φρενών βλέποντας τον Βλάντιμιρ Ραντμάνοβιτς σε φάση απόλυτης αναισθησίας να τρώει μια μπανάνα! Τον κατσάδιασε και όχι μόνο τον έδιωξε επί τόπου από τα αποδυτήρια, αλλά τον έστειλε κιόλας στο σπίτι του.

Ο τελικός ανάμεσα στη Γιουγκοσλαβία και στην Αργεντινή εξελίχθηκε σε θρίλερ ολκής. Οι Νοτιοαμερικάνοι προηγήθηκαν με 53-43, αλλά οι Σέρβοι απάντησαν και κατάφεραν να ισοφαρίσουν στη λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα σε 75-75, για να επικρατήσουν εντέλει στην παράταση με επί μέρους σκορ 9-2 (84-77).

Πρωταγωνιστές του τελικού ήταν ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα που πέτυχε δέκα σερί πόντους και τελείωσε με 27, και ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς ο οποίος έβαλε 26 (με 2/12 τρίποντα) και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ των πρωταθλητών κόσμου με μέσο όρο 18.6π. Στον αντίποδα η Αργεντινή είχε σε πρώτο πλάνο τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, Φαμπρίσιο Ομπέρτο (28), ενώ έμεινε άποντος (0/3 σουτ) στα 12 λεπτά που αγωνίστηκε ο ( προερχόμενος από το διάστρεμμα που έπαθε στον ημιτελικό με τη Γερμανία) Μάνου Τζινόμπιλι!

Όλα τα λεφτά βεβαίως (εξακολουθεί να) είναι οι δυο τελευταίες φάσεις της κανονικής διάρκειας του ματς με τον Νίκο Πιτσίλκα και τον Μερσέντες να προκαλούν τη μήνι καταλογίζοντας ένα χαριστικό φάουλ υπέρ του Ντίβατς στο κέντρο του γηπέδου και αγνοώντας εκείνο που έκαναν οι Σέρβοι στην εκπνοή πάνω στον Ούγκο Σκονοκίνι. Μετά από 12 χρόνια σε μια συνέντευξη του στο περιοδικό «All Star Basket» ο Λαρισαίος διαιτητής είπε «mea culpa» κι όταν οι Αργεντινοί πληροφορήθηκαν αυτή τη δήλωση του σχολίασαν στωικά ότι «τώρα πια είναι πολύ αργά για να δεχτούμε τη συγνώμη του»!

Στα παρασυνελευόμενα του χρονικού του Μουντομπάσκετ του 2002 ανήκει και η εμφάνιση όλων (πλην του Ιμπραήμ Κουτλουάι) των παικτών της Τουρκίας με βαμμένα κίτρινα μαλλιά. Αυτή η περίεργη στιλιστική επιλογή δεν τους έσωσε, χώρια που πλακώνονταν συνεχώς μεταξύ τους για ψύλλου πήδημα!

Πολυτιμότερος παίκτης του Μουντομπάσκετ του 2002 ανακηρύχθηκε ο Ντιρκ Νοβίτσκι, που είχε μέσο όρο 24 πόντους και οδήγησε τη Γερμανία στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου. Μαζί του στην κορυφαία πεντάδα του Τουρνουά επιλέχθηκαν ο Τζινόμπιλι, ο Στογιάκοβιτς, ο Γιάο Μινγκ και ο Κάμερον.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3