«Ένα παπούτσι είναι μόνο ένα παπούτσι, μέχρι να το φορέσει ο γιός μου»

Ο Σόνι Βακάρο (84 ετών σήμερα) δεν είναι μια απλή υπόθεση για το μπάσκετ στις ΗΠΑ. Δεν είναι γνωστό όνομα στο ευρύ κοινό, δεν είχε για το άθλημα την επιδραστικότητα άλλων ονομάτων που βρέθηκαν μέσα στο γήπεδο, τους πάγκους και τον οργανισμό των ομάδων σε ΝΒΑ και NCAA, αλλά έβαλε τη σφραγίδα του σε δύο υποθέσεις που έπαιξαν τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση άλλων δεδομένων στο εμπορικό σκέλος του. Το πρώτο συμβόλαιο του Μάικλ Τζόρνταν με την Nike και την περίφημη υπόθεση «Ο’ Μπάνον» που άλλαξε το τοπίο στον κολεγιακό αθλητισμό (συνολικά και όχι μόνο το μπάσκετ) από το 2014 και μετά, όσον αφορά την αποζημίωση των παικτών για τη χρήση της εικόνα τους από το NCAA για εμπορικούς σκοπούς.

Η ταινία «Air: Κυνηγώντας έναν Θρύλο» (ο πλήρης τίτλος) που κάνει σήμερα παγκόσμια πρεμιέρα, πραγματεύεται το πρώτο και δεν έχει σαν θέμα τον Βακάρο που έχει γίνει, ήδη, ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Sole Man» στη σειράς «30 for 30» του ESPN πριν από οκτώ χρόνια. Και είναι λογικό γιατί αν η ταινία είχε αυτό τον τίτλο ή την έλεγαν… «Σόνι» θα χαντάκωναν την εμπορικότητα της με το «καλημέρα». Ακόμα και αν είχε ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο δηλαδή την -πολύ ωραία ειπωμένη- ιστορία του πρώτου συμβολαίου του (ρούκι στο ΝΒΑ) Τζόρνταν με την Nike. Παρότι, λοιπόν, το βάρος πέφτει πολύ στους ώμους του ενός εκ των δύο παραγωγών της, του Ματ Ντέϊμον στον ρόλο του Βακάρο, είναι λογικό να προμοτάρεται με το παρατσούκλι -θρύλο του Τζόρνταν.

Είναι μια καλή ταινία. Και βλέποντας τη, τη Δευτέρα που πέρασε σε ειδική προβολή από την εταιρία Tanweer που έχει αναλάβει τη διανομή στης (και) στην Ελλάδα, εκτίμησα -πέρα από την προσέγγιση της στη συγκεκριμένη ιστορία- το γεγονός ότι την αφηγήθηκε μέσα σε μ ια ώρα και πενηνταδύο λεπτά (1.52) αποφεύγοντας τη μόδα των ταινιών…λάστιχο που θα μπορούσαν να είναι (χωρίς λόγο βέβαια) limited series. Οπότε, ειδικά μια παραγωγή σαν αυτή, που δεν έχει να πουλήσει ειδικά εφέ και κυνηγητά αλλά μόνο το σενάριο της και τους διαλόγους πάνω στην –πραγματική- ιστορία λειτούργησε εξαιρετικά στην κατεύθυνση της ψυχαγωγίας και παράλληλα της ενημέρωσης. Για μια υπόθεση που κάποιοι έχουμε άκούσει λίγα και άλλοι τίποτα. Αλλά είναι μια υπόθεση που έχει μέσα τον «Air». Ακόμα και αν…δεν τον έχει (κλείσιμο ματιού η συνέχεια σε αυτό επί της οθόνης). Προτείνω να τη δείτε λοιπόν για την ιστορία και τις ερμηνείες (κατά κύριο λόγο) του Ματ Ντέϊμον, του Μπεν Άφλεκ και της Βαϊόλα Ντέιβις που τραβάνε και το…κάρο περισσότερο, μαζί με τον Τζέϊσον Μπέϊτμαν.

Δεν προσθέτω άλλα, όχι γιατί υπάρχει κάποιο φοβερό και τρομερό σπόϊλερ που μπορεί να μου ξεφύγει, αλλά γιατί αυτή η ταινία και η πρόκληση να ψάξεις και φρεσκάρεις πράγματα που έχουν σαν αφορμή αληθινά περιστατικά, βγάζει στην επιφάνεια και πάλι τη διαπίστωση για την μοναδικότητα αθλητών όπως ο Μάικλ Τζόρνταν και τη σφραγίδα που έβαλαν στο άθλημα τους. Σε σημείο που ναι μεν να ανοίξουν τον δρόμο για τις γενιές μετά από αυτούς, αλλά –από την άλλη- ακόμα και αυτές οι γενιές που ανέβασαν στη σκηνή να μην έχουν καταφέρει να πετύχουν επιτεύγματα σαν αυτά του «Air». Όχι μόνο αθλητικά.

Ασφαλώς και έχει καταγραφεί, μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια που ο Τζόρνταν είναι εκτός γηπέδων ότι τα περισσότερα χρήματα της τεράστια περιουσίας του δεν τα έβγαλε από τα συμβόλαια του, αλλά η αυξητική πορεία της περιουσίας του μέχρι και τώρα (2023) αποδεικνύει δύο πράγματα. Την απίστευτη συνεχιζόμενη επιδραστικότητά του, όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά στον παγκόσμιο αθλητισμό γενικότερα, όπως και την ικανότητα του να πετυχαίνει, όχι μόνο μέσα στο γήπεδο. Και είναι σαφές ότι τα όσα μας έμαθε το “Last dance” για τον ακραία ανταγωνιστικό Μάϊκλ εντός παρκέ ισχύουν και έξω από αυτό. Βέβαια είναι τα δικά του λόγια που τοποθετούν αυτό το χαρακτηριστικό στη σωστή του βάση: «Έχω χάσει περισσότερες από 9.000 βολές στην καριέρα μου. Έχω χάσει σχεδόν 300 παιχνίδια. Είκοσι έξι φορές με εμπιστεύτηκαν να κάνω το σουτ που κερδίζει το παιχνίδι… και το έχασα. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και γι' αυτό τα καταφέρνω».

Στην ταινία όμως θα μάθετε και για έναν τρίτο καθοριστικό παράγοντα. Το μυαλό της μητέρας του, Ντελόρις, που κατάφερε να διαβάσει όχι μόνο τα «θέλω» του γιού της πέρα από τις τεράστιες δυνατότητες του, πριν καν αυτός εμφανιστεί στο ΝΒΑ, αλλά και να διεκδικήσει για αυτόν την κατάλληλη (πρωτόγνωρη) συμφωνία, την κατάλληλη στιγμή λέγοντας την υπέροχη φράση: «Ένα παπούτσι, είναι μόνο ένα παπούτσι μέχρι να το φορέσει ο γιός μου». Αυτή τη συμφωνία που έχει συντελέσει να είναι ο Μάικλ δισεκατομμυριούχος από το 2014 και η αποτίμηση της καθαρής περιουσίας του το 2023 να είναι 2,2 δις δολάρια, αυξανόμενη κάθε χρόνο! Τι είναι εντυπωσιακό όμως;
Το budget της ταινίας υπολογίζεται στα 70-90 εκατ δολάρια. Κάτι λιγότερο δηλαδή (στο πάνω όριο) από τα χρήματα που έβγαλε σε όλη την καριέρα του, από «παικτικά», συμβόλαια ο Air και τα οποία είναι 93 εκατομμύρια. Ακόμα και με τιμαριθμική αναπροσαρμογή θα ήταν σήμερα 161 εκατομμύρια για 16 χρόνια λαμπρής καριέρας. Τη στιγμή που υπολογίζεται ότι ο Λεμπρόν, όταν φύγει από τα γήπεδα, θα έχει βάλει στο ταμείο του 500 εκατομμύρια. Αλλά εδώ είναι που έρχεται η έκρηξη εμπορικότητας του κορυφαίου όλων των εποχών.

Με 93 εκατομμύρια εισπράξεις από συμβόλαια ο Τζόρνταν έχει γίνει δισεκατομμυριούχος. Ακόμα και αν προσθέσεις το ποσοστό του (κοντά στο 80% πλέον) στους Χόρνετς που αποτιμούνται συνολικά στο 1,5 δις αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα τεράστιο ποσό (αποτιμάται σε 1,4 δις προ φόρων) που έχει προέλθει από εμπορικές συμφωνίες και το οποίο απέχει έτη φωτός από τις απολαβές του ως παίκτης! Αξίζει μόνο να πούμε (γιατί έχει άμεση σχέση με την ταινία) ότι από το 2002 μέχρι και το 2012 η Nike πλήρωσε τον Τζόρνταν 480 εκατομμύρια δολάρια για τα δικαιώματα του από τις πωλήσεις των Air Jordans και η ετήσια επιταγή του από αυτή τη συμφωνία (μετά τα πρώτα χρόνια) δεν έχει πέσει κάτω από τα 80 εκατομμύρια. Αυτό μόνο από την Nike. Γιατί υπήρξαν και υπάρχουν συμφωνίες με άλλες 13 μεγάλες εταιρίες. Κάτι που του έδινε το δικαίωμα να αρνείται και ότι δεν του άρεσε όπως 80 εκατομμύρια από εταιρία ακουστικών πολύ απλά γιατί…δεν γουστάρει να φοράει ακουστικά! Αν αναρωτιέστε βέβαια τι σημαίνει και Τζόρνταν για τη Nike σημειώστε ότι, σήμερα, το 58% όλων των πωλήσεων παπουτσιών μπάσκετ είναι Air Jordans και η μάρκα παράγει πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσιες πωλήσεις για τη Nike.

Να την δείτε την ταινία λοιπόν γιατί μέσα από συναίσθημα, προσπάθεια, ωραίο σενάριο και ερμηνείες προκύπτει η αρχή της ιστορίας για να φτάσουμε σε αυτά τα νούμερα που κανένας άλλος αθλητής στο πλανήτη δεν μπορεί να φέρει. Και επειδή μπορεί να έχετε την ίδια απορία που είχα και εγώ σημειώστε ότι το 1992, ο Τζόρτναν κέρδιζε 25 σεντς για κάθε παπούτσι Jordan που πουλήθηκε και σήμερα 4 δολάρια ανά παπούτσι. Οκ υποθέτω ζευγάρι. Εκεί έχω ένα κενό…

Πηγή: celebritynetworth.com