Ονιέκα Οκόνγκου: Εις το όνομα του πατρός (του)
Ο Ονιέκα Οκόνγκου έχει σκεφτεί εκείνη τη βραδιά χιλιάδες φορές. Εκείνος στο παρκέ. Χαρούμενος. Και ο πατέρας του, ο Μάικ, στην εξέδρα. Να καμαρώνει το τέκνο του.
Ο σέντερ των Ατλάντα Χοκς (8.7 πόντους, 5.6 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ) θα έδινε τα πάντα για να μιλήσει ξανά στον Μάικ. Να του πει πόσο τον αγαπάει. Και να τον δει για άλλη μία φορά στις εξέδρες ενός αγώνα του.
Ο Αμερικανός παίκτης γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 2000, ένα χρόνο μετά την άφιξη των Νιγηριανών γονιών τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. 'Όταν η φαμίλια Οκόνγκου αποφάσισε να διασπαστεί έμεινε με τη μητέρα του, στην περιοχή του Τσίνο Χιλς. Περίφημη για την παρουσία μιας άλλης (σχεδόν διαβόητης) οικογένειας. Αυτής των Μπολ.
Ο Οκόνγκου ήταν συμπαίκτη με τον ΛαΜέλο και τον Λι Άντζελο στην ομάδα του Λυκείου της περιοχής. Όπου σε κάθε αγώνα οι εξέδρες ήταν γεμάτες, με τους φιλάθλους να ανυπομονούν να παρακολουθήσουν από κοντά τα θαυματουργά τέκνα του ΛαΒάρ Μπολ.
Ο Μάικ Οκόνγκου «έφυγε» από τη ζωή στις 9 Δεκεμβρίου του 2021. Η νόσος του Πάρκινσον ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Δύο ημέρες αργότερα, ο Ονιέκα θα γινόταν 21 χρόνων. Ο μπαμπάς του ήταν 61.
Για τον αδελφό του
Αυτή δεν ήταν η πρώτη απώλεια στη ζωή του παίκτη των Χοκς. Το 2014, ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Νάμντι υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι, κάνοντας σκέιτμπορντ. Τρεις σκληρές ημέρες μετά, έχασε τη μάχη.
Από τότε, ο Οκόνγκου φορούσε τη φανέλα με τον αριθμό «21». Για να τιμήσει τον αγαπημένο αριθμό του αδελφού του. Όταν επιλέχθηκε από τους Ατλάντα Χοκς και το «21» δεν ήταν διαθέσιμο (σ.σ.: ανήκει στον ουρανό της έδρας των Χοκς, φορεμένη από τον θρυλικό Ντομινίκ Ουίλκινς) ο Οκόνγκου προτίμησε το 19. Το τελευταίο έτος της ζωής του αδικοχαμένου Νάμντι.
Το διαζύγιο των γονιών του δεν ήταν ομαλό. Ο Μάικ και η Κέιτ είχαν πολλές διαφορές. Και τις εξέφραζαν με φωνές και συχνούς τσακωμούς.
«Με επηρέασε αρκετά, γιατί δεν είχαν τη σχέση που ήθελα να έχω με τον πατέρα μου», έχει πει ο Οκόνγκου για το χωρισμό των δικών του. Και συνέχισε: «Μιλούσαμε και τον έβλεπα, αλλά θα ήθελα να έχουμε στενότερη σχέση. Αγαπώ τον πατέρα μου».
Ο θάνατος του πατέρα του, τον γέμισε με μία υποχρέωση. Για κάποιους η συγκέντρωση των υπαρχόντων ενός νεκρού μοιάζει με μία άχαρη διαδικασία. Για τον σέντερ των Χοκς ήταν μία ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα τον μπαμπά του. Να γνωρίσει καλύτερα τον Μάικ.
O «θησαυρός» του μπαμπά
Στα χέρια του έπεσε ένα παλιό τεστ του αδελφού του, Νάμντι. Είχε αποτύχει να το περάσει, εννιά χρόνια πριν. Η αιτία της διατήρησης στα υπάρχοντα του πατέρα του ήταν άγνωστη. Και μόνο ο Μάικ θα μπορούσε να τη λύσει.
Όμως για τον Οκόνγκου το σοκ ήταν διπλό. Έβαλε τα κλάματα. Για τον χαμένο αδερφό του. Για τον χαμένο πατέρα του. Για τα χαμένα χρόνια με δύο αγαπημένα πρόσωπα.
Τότε ήταν που θυμήθηκε για μία ημέρα που η μητέρα του δεν μπορούσε να φιλοξενήσει 3 συμπαίκτες του στην ομάδα μπάσκετ (όπως συνήθιζαν να κάνουν εκ περιτροπής οι γονείς των παικτών). Και η λύση ήρθε στο πρόσωπο του πατέρα του. Ένα γρήγορο μπαρμπεκιού, πολλά γέλια και μία αξέχαστη ημέρα.
«Όταν πέθανε, άρχισα να σκέφτομαι τη ζωή μου και τη δική του. Μου έλεγαν πολλά πράγματα γι' αυτόν τους τελευταίους μήνες και βλέποντας όλα όσα έχει κρατήσει και τις αναμνήσεις που κρύβουν σκέφτομαι ότι είχε τόσα πράγματα στην κατοχή του για εμάς και εγώ δεν τον ήξερα», ήταν τα λόγια του Οκόνγκου.
Ο τελευταίος χορός
Ο μπαμπάς του Οκόνγκου ήταν εξαιρετικός χορευτής. Κάθε φορά που ο παίκτης της Ατλάντα το ακούει, ξεσπάει σε δυνατά γέλια. Το χορευτικό DNA δεν μεταφέρθηκε σε αυτόν τον γιο. Έτσι και αλλιώς, ο Μάικ φρόντισε να το μοιράσει στα οκτώ παιδιά του!
Ο Ονιέκα έλαβε μία άλλη χάρη. Αν και πολλές το μπάσκετ μοιάζει με χορογραφία, εκείνος (λέει ότι) δεν ξέρει να χορεύει. Μόνο που ο χορός κρύβει μία πικρή ιστορία για τον 21χρονο.
Δεν αντίκρισε τον μπαμπά του να χορεύει ποτέ. Ούτε καν γνώριζε πως ήταν μία από τις αγαπημένες του ασχολίες.
Οι δυο τους ήρθαν λίγο πιο κοντά στην τελευταία χρονιά του Ονιέκα στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Οι συναντήσεις ήταν περισσότερες, όπως και ο κοινός χρόνος. Και το μπάσκετ είχε χώρο στις συζητήσεις τους.
Αλλά και μία μεγάλη χαμένη στιγμή: Ο Μάικ δεν είχε τον γιο του να αγωνίζεται για το USC.
Και εκείνη η νύχτα, όπου το Τσίνο Χιλς των Μπολ και του Οκόνγκου αναμετρήθηκε με το Σεντ Τζον Μπόσκο είναι η δική τους νύχτα. Η τελευταία που ο πατέρας του ήταν στην εξέδρα. Και ο Ονιέκα Οκόνγκου ήταν στο παρκέ.
Και ήξερε ότι ένα ζευγάρι οφθαλμών ήταν στραμμένα για πάντα πάνω του.
