Σας ανησυχεί κι εσάς ο Ολυμπιακός ενόψει playoff;

Με δεδομένο ότι η διάρκεια στο υψηλό επίπεδο απόδοσης και η συνέπεια στα μεγάλα ραντεβού αποτελούν τα στοιχεία μέσα από τα οποία κερδίζεται ο σεβασμός ενός οργανισμού, ο Ολυμπιακός της τετραετίας (2021-2025) που διανύουμε, είναι η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα της Ευρώπης.

Αν υπολογίσουμε και το εφετινό 22-9 που τον κατατάσσει στην 1η θέση, το συνολικό ρεκόρ του (98 νίκες και 50 ήττες) και το ποσοστό επιτυχίας του (66,21%), είναι σαφώς καλύτερο και μεγαλύτερο από τα αντίστοιχα των δύο εκ των τριών τελευταίων ομάδων που ανέβηκαν στο κορυφαίο σκαλί.

Ούτε η Εφές που το σήκωσε το 2022 στο Βελιγράδι, αλλά έκτοτε δεν ξανάπαιξε στα playoff (71 νίκες και 62 ήττες με 53,38%), ούτε ο Παναθηναϊκός που θριάμβευσε πέρυσι στο Βερολίνο (65 νίκες και 66 ήττες με 49,61), πλησιάζουν τα νούμερα των «ερυθρολεύκων» και μόνο η Ρεάλ, που τους πήρε την μπουκιά μέσα από το στόμα το 2023 στο Κάουνας (98 νίκες και 46 ήττες με 68,05%), είναι ελαφρώς καλύτερη!

Αυτό που έχουν οι τρεις προαναφερθείσες ομάδες, όμως είναι αυτό που λείπει από τους Πειραιώτες. Κι αν η «βασίλισσα» των 11 τροπαίων έχει πάρει απόσταση, το ότι o «αιώνιος αντίπαλος» το πήρε με την πρώτη του προσπάθεια, μετά από απουσία 12 ετών και ο Ολυμπιακός μετράει τρία διαδοχικά αποτυχημένα Final 4 και πέντε στα τελευταία 9 χρόνια, του προσθέτει ακόμη μεγαλύτερο βάρος και πίεση στο εφετινό project.

Μπήκα στην διαδικασία του παραπάνω προλόγου, για να καταδείξω ότι η εφετινή στόχευση του τροπαίου στο Άμπου Ντάμπι, δεν έχει περιθώρια αποτυχίας και λάθους. Και αυτό έχει να κάνει λιγότερο με τον ιδανικό εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου και πολύ περισσότερο με την ανάγκη επισφράγισης της κυριαρχίας της ομάδας, μέσω του βαρύτιμου τροπαίου!

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν, λοιπόν, όλα τα παραπάνω αλλά και την επένδυση που έχουν κάνει φέτος οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, αυτό που θα πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν πρέπει να κρίνονται με βάση τα εφήμερα προβλήματα τραυματισμών και το όποιο ντεφορμάρισμα που αντιμετωπίζουν. Αλλά με βάση την μεγάλη εικόνα της ανόδου στην κορυφή, η οποία βρίσκεται μπροστά και πίσω τους από το ξεκίνημα εφετινού ευρωπαϊκού μαραθωνίου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η 3η συνεχόμενη εμφάνιση πολύ κάτω από τα standards της ομάδας, τις προσδοκίες του κόσμου και τις απαιτήσεις της εποχής, είναι ξεκάθαρο ότι προκαλούν προβληματισμό. Προσοχή δεν είναι ούτε Δεκέμβριος, ούτε Ιανουάριος, ούτε Φεβρουάριος!

Η ημερομηνία της επόμενης αγωνιστικής τους υποχρέωσης είναι η 28η Μαρτίου και από ‘κει που το πρόγραμμα (αν είχε νικήσει τον Ερυθρό Αστέρα και την Βιλερμπάν) έδινε... μαξιλαράκι ακόμη και για «γκέλα», πλέον το ματς με την Μονακό προδιαγράφεται ως «τελικός» για την κατάκτηση της πρωτιάς στην κανονική περίοδο! Ας όψεται το νικητήριο τρίποντο του Χέιζ-Ντέιβις στην εκπνοή του ματς με την Παρί, που διατήρησε την Φενέρ σε απόσταση ενός βαθμού....

Το ζητούμενο για τους Πειραιώτες, όμως, δεν είναι οι άλλοι, ούτε οι διασταυρώσεις, αλλά το δικό τους πρόσωπο. Και η εικόνα που παρουσίασαν στη Λιόν, απέδειξε περίτρανα ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Ο Ολυμπιακός του Μαρτίου δεν έχει καμία σχέση με τον αντίστοιχο των τριών προηγούμενων μηνών (13 νίκες σε 15 αγώνες) και αυτό πλέον φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού και προφανώς το συνειδητοποιούν καλύτερα απ’ όλους ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του.

Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα, δε, είναι αυτή η κατακόρυφη πτώση της απόδοσης που συμβαίνει καθώς μετράμε αντίστροφα για τα playoff (απέχουν 4 εβδομάδες), τα οποία φέτος προβλέπονται πιο ανταγωνιστικά.

Αν η σβηστή νίκη (82-70) επί της φορμαρισμένης Παρτίζαν και η μόλις 2η φορά (σε 10 αγώνες) που η παραγωγικότητα έμεινε κάτω από τους 90 πόντους, πέρασαν στα ψιλά λόγω της αμυντικής ικανότητας των Σέρβων (2η άμυνα με μ.ο. 79,2 πόντους), η σταδιακή επιθετική υποχώρηση που ακολουθεί, βγάζει σιγά-σιγά στην επιφάνεια ένα δεδομένο αγωνιστικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει ο χρόνος να διογκωθεί.

Το +19 του 27ου λεπτού επί του Παναθηναϊκού, που για ένα σουτ παρ’ ολίγο να καταλήξει σε ολική ανατροπή (76-74), δικαιολογήθηκε από το τράβηγμα του Γουίλιαμς-Γκος, το ντεφορμάρισμα του Φουρνιέ και την κακή κατάσταση του Μιλουτίνοφ (είναι και πάλι τραυματίας).

Το “non-show” με τον Ερυθρό Αστέρα (73-81) «συγχωρέθηκε» και ξεχάστηκε γιατί κάθε ομάδα δικαιούται μία βραδιά που δεν θα της βγει τίποτε, ενώ ταυτόχρονα προέκυψαν και τραυματισμοί.

Με την Βιλερμπάν, όμως, που τα δύο πρώτα επιθετικά «βιολιά» (Βεζένκοβ και Φουρνιέ) σκόραραν μαζί 50 πόντους, ακόμη και αν η ομάδα ταξίδεψε με επιπλέον (από τις γνωστές) απουσίες, ποια δικαιολογία υπάρχει;

O Ολυμπιακός που είδαμε στην “LDLC Arena” και αυτό είναι το δυστυχές της υπόθεσης, είναι μία ομάδα που – παρά τα διόλου αμελητέα προβλήματά της – μοιάζει να έχει χάσει εντελώς το κέφι και το κίνητρο για να κυριαρχήσει και τα οποία είχε σε πολύ υψηλότερο βαθμό νωρίτερα στην σεζόν.

Από που να το πιάσουμε; Από τον Φουρνιέ, που ναι μεν πέτυχε 25 πόντους και θεωρητικά έβαλε τέλος σε ένα σερί μέτριων και κακών εμφανίσεων, αλλά με τις ανορθόδοξες προσπάθειες που παίρνει, επί το πλείστον χαλάει την ομαλή επιθετική λειτουργία της ομάδας;

Από τον Γουίλιαμς-Γκος, που λόγω των δύο τραυματισμών που είχε το τελευταίο διάστημα, έχει χάσει τον εκπληκτικό ρυθμό που βρήκε από την Βιτόρια και μετά; Από τον Φαλ, που είναι σε συνεχή πτώση από το overuse και «σε πιάνει τρόμος» όταν πηγαίνει στις βολές ή από τον ΜακΚίσικ, που βρίσκεται σε limt-down; Ακόμη και ο συνήθως τίμιος και συνεπής Παπανικολάου είχε κακή βραδιά (4 λάθη με 1/5 σουτ), ενώ ο Πίτερς έχασε όλα τα σουτ (0/5) που πήρε υπό καλές προϋποθέσεις (ο Λι δεν μπορεί να κριθεί παίζοντας playmaker, ενώ στο λίγο που έπαιξε, ο Ράιτ έδειξε ότι συνέρχεται).

Ποιος έμεινε; Ο συγκλονιστικός Βεζένκοβ που έκανε ό,τι μπορούσε (25 πόντους & 10 ριμπάουντ με 8/12 σουτ και 6/6 βολές), αλλά «ένας ή ενάμιση κούκος δεν φέρνει ποτέ την άνοιξη». Είναι χαρακτηριστικό ότι η 1η επίθεση της Euroleague πριν από 2 αγωνιστικές (μ.ο. 87,9 πόντους), έμεινε στους 70 (η μέση παραγωγικότητα των 4 τελευταίων αγώνων έχει πέσει στους 75,2 πόντους), ενώ οι 8 παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν πλην του Βούλγαρου power forward και του Γάλλου guard, είχαν μαζί μόλις 20 πόντους με 5/32 σουτ και 6/12 βολές.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι παρά την κακή εμφάνιση στο επιθετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός είχε μεγάλα και πολύ αποτελεσματικά διαστήματα στην άμυνα και η αποτελεσματικότητά που είχε στα μετόπισθεν, του έδωσε την ευκαιρία να φέρει το ματς στα μέτρα του, 6,5 λεπτά πριν το τέλος. Στην επίθεση, όμως, έπαιξε χωρίς μυαλό και δεν κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, ενώ παρ’ ότι ήταν στο bonus, αναλώθηκε σε βεβιασμένες επιθέσεις και υπέπεσε σε λάθη που στέρησαν την ενέργεια και την διάθεση για σωστή αμυντική αντιμετώπιση απέναντι σε μία γρήγορη και αθλητική ομάδα.

Κάπως έτσι, άφησε να του φύγει πολύ εύκολα από τον έλεγχο ένα ματς (70-81), που κανονικά θα έπρεπε να πάρει με βάση την εμπειρία και την ποιότητα των παικτών του και την τεχνογνωσία του προπονητή και των συνεργατών του.

Το μόνο θετικό είναι ότι το συναπάντημα με την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη που ακολουθεί, θα είναι μετά από καιρό το πρώτο ματς με πίεση και μετά από κακή ήττα! Και οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποδείξει ότι αυτές οι συνθήκες τους ταιριάζουν καλύτερα... Το θέμα είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για ήττες εκτός προγράμματος και η επαναφορά πρέπει να γίνει άμεσα και να είναι ολική! Τα playoff είναι κοντά και δεν θα είναι παίξε-γέλασε...