«Για το καλό» του ελληνικού μπάσκετ...

Καλές οι διακοπές, καλή η θάλασσα και η ξεγνοιασιά της παραλίας, αλλά αν δεν έχεις φύγει (ακόμη) από την πόλη και ειδικότερα όταν η ειδησεογραφία «τρέχει» και «καίει», η αλήθεια είναι ότι το δημοσιογραφικό καθήκον προέχει!

Δυστυχώς, μετά το τοξικό χάος που στιγμάτισε τους τελικούς του πρωταθλήματος και την αέναη μάχη των «αιωνίων αντιπάλων», η οποία πλέον μαίνεται σε όλα τα επίπεδα (από τις εκλογές για την διοίκηση της ΕΟΚ και του ΕΣΑΚΕ, τις μετεγγραφές, την καθημερινή επικοινωνία και την έδρα του επόμενου Final 4 της Euroleague έως και τον χρόνο και τόπο διεξαγωγής του Super Cup), επόμενο «θύμα» είναι η Εθνική ομάδα!

Η κατ’ ευφημισμόν «επίσημη αγαπημένη» όλων των Ελλήνων φιλάθλων, δηλαδή και κατ’ επέκταση όλο το οικοσύστημα του ελληνικού μπάσκετ, το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με μία άνευ προηγουμένου κρίση.

Κι όλα αυτά, εξαιτίας της πρωτοφανούς επιστολής διαμαρτυρίας, που έχει την υπογραφή των πέντε διεθνών παικτών του Παναθηναϊκού (Σλούκας, Μήτογλου, Καλαϊτζάκης, Τολιόπουλος και Σαμοντούροβ) και όχι της ΚΑΕ, αποδέκτη τον Πρωθυπουργό της χώρας και «στόχο» την διοίκηση της ΕΟΚ, την οποία οι «αποστολείς» κατηγορούν ευθέως για την απόδοση των διαιτητών την τελευταία τετραετία και δηλώνουν απερίφραστα ότι η όποια «γαλανόλευκη» επιτυχία προκύψει δεν θα αφιερωθεί στην ομοσπονδία!

Ανεξάρτητα με το ποιοι («ερυθρόλευκοι», «πράσινοι» ή ουδέτεροι) και πόσοι φίλαθλοι ή οπαδοί συμφωνούν ή διαφωνούν με τον τρόπο έκφρασης αλλά και την χρονική στιγμή που «επέλεξαν» οι πέντε προαναφερθέντες διεθνείς μπασκετμπολίστες για να ακουμπήσουν το συγκεκριμένο θέμα, νομίζω ότι από την παραπάνω κίνηση προκύπτουν μία σειρά από ερωτήματα των οποίων η απάντηση, φέρνει σε δύσκολη θέση όλους όσοι εμπλέκονται με τον χώρο...

Πρώτον, είναι αν μη τι άλλο λυπηρό το ότι όλα αυτά τα παιδιά, που μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν στα σπλάχνα του αναπτυξιακού προγράμματος και καταξιώθηκαν και μέσα από την Εθνική ομάδα, επιλέγουν το συγκεκριμένο timing (ξεκίνημα της προετοιμασίας για το Eurobasket) και «χρησιμοποιούν» το εφετινό ταξίδι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος για να «προασπίσουν» τα συμφέροντα του συλλόγου τους...

Και εντάξει οι τέσσερις πρώτοι (ο Τολιόπουλος βέβαια δεν έχει ακόμη αγωνιστεί σε επίσημο ματς του «τριφυλλιού»), που ο καθένας εξ’ αυτών έχει γράψει την δική του ιστορία (μεγάλη ή μικρή) και σε διασυλλογικό επίπεδο. Αλλά ο Σαμοντούροβ; Που θα είχε παίξει τα τρία τελευταία χρόνια που ανήκει στον Παναθηναϊκό, αν η Ομοσπονδία δεν είχε στηρίξει πάνω του όλες τις τελευταίες προσπάθειες των μικρών Εθνικών ομάδων;

Δεύτερον, δεν ξέρω πως ελήφθη η απόφαση και ποιανού ιδέα ήταν να συνταχθεί και να αποσταλεί η συγκεκριμένη επιστολή, ωστόσο, ποια θα είναι η επίδρασή της στην σχέση των αποστολέων της με τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους στην διάρκεια της προετοιμασίας;

Και τρίτον, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης κίνησης όταν θα έρθει η ώρα για τον επιμερισμό των ευθυνών σε περίπτωση αποτυχίας στα γήπεδα της Κύπρου και της Λετονίας.

Για να το κάνω πιο λιανά, πόσο επιβλαβής θα είναι η επιστολή και το περιεχόμενό της στο κλίμα μεταξύ παικτών, προπονητών και διοικούντων στο εσωτερικό της Εθνικής ομάδας; Και πόσες περισσότερες από τις νορμάλ παρεξηγήσεις που μπορούν να προκύψουν στην διάρκεια του καλοκαιριού, θα προκληθούν και θα επιδράσουν αρνητικά στην προσπάθεια επίτευξης μίας διάκρισης που σαν άθλημα κυνηγάμε εδώ και 16 χρόνια;

Δεν ξέρω πως το σκέφτηκαν και αν αντιλήφθηκαν την βαρύτητα και τις συνέπειες της απόφασης τους, όταν έβαζαν την υπογραφή τους στο κείμενο που εστάλη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο, η «νάρκη» που έχει τοποθετηθεί στα θεμέλια του ελληνικού μπάσκετ, δεν θυμάμαι να έχει προηγούμενο.

Σπεύδω να εξηγήσω για να μην παρεξηγηθώ (αν και δύσκολο). Ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος έχει πάρει εδώ και χρόνια τις αποστάσεις του από την διοίκηση της ΕΟΚ και ανάμεσα στις δύο πλευρές είναι γνωστό ότι έχει κηρυχθεί ανένδοτος.

Δεν μπαίνω στην διαδικασία να κρίνω το γιατί και το πως. Υποθετικά μπορεί οι «πράσινοι» να έχουν τα δίκια τους, μπορεί η Ομοσπονδία να έχει κάνει λάθη και μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Τέτοιου είδους προβλήματα, όμως, δεν λύνονται έτσι...

Σε καμία περίπτωση, δεν γίνεται η Εθνική ομάδα να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης και ούτε φυσικά να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης συλλογικών συμφερόντων, ώστε να πονέσει και να πληγεί ο “Χ κακός πρόεδρος”. Και μάλιστα με μπροστάρηδες διεθνείς παίκτες, που υπερβαίνουν των αγωνιστικών τους καθηκόντων και μπαίνουν στην διαδικασία άσκησης πολιτικής.

Προσωπικά, η υπόθεση με θλίβει τόσο σαν μπασκετόφιλο και σαν επαγγελματία μπασκετικό συντάκτη, τόσο και σαν οπαδό της Εθνικής ομάδας!

Μακάρι να διαψευστώ και οι επιπτώσεις αυτής της επιστολής να μην είναι τόσο βλαβερές για το εγγύς μέλλον του αγαπημένου μας αθλήματος, ωστόσο δεν είμαι τόσο αισιόδοξος.

Πολύ απλά γιατί, παρά την σοβαρότητα του θέματος, πιστεύω ότι δεν θα υπάρξει ουσιαστική αντίδραση από την πλευρά της Ομοσπονδίας και το πρόβλημα θα κρυφτεί κάτω από το χαλάκι!

Με στόχο να ξεχαστεί και σε λίγες μέρες να είμαστε όλοι ξανά μία ωραία ατμόσφαιρα στον βωμό της μίας ακόμη διεθνούς υποχρέωσης της Εθνικής ομάδας.

Προσέξτε, η επιστολή που είχε την υπογραφή των πέντε παικτών δεν είχε αποδέκτη την Ομοσπονδία (όπως εκείνη προ τετραετίας από τρεις παίκτες του Ολυμπιακού, που εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για την πρόσληψη του τότε προπονητή του Παναθηναϊκού στον πάγκο της Εθνικής), αλλά τον ίδιο τον Πρωθυπουργό!

Πως μπορεί κάτι τέτοιο να μείνει αναπάντητο ή ασχολίαστο σε επίσημο επίπεδο και σε λίγες μέρες «να ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»; Λέω εγώ τώρα...

Υγ.1: Αν χαζεύω - γενικά δεν τρελαίνομαι - μερικές φορές τι γράφεται στο twitter το κάνω γιατί πολλές τοποθετήσεις έχουν την πλάκα τους! Όπως εκείνη για τα 2+2 χρόνια του Σλούκα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, στην διάρκεια της 4ετίας που – σύμφωνα με την επιστολή – οι «πράσινοι» διαμαρτύρονται ότι αδικούνται από την διαιτησία.

Υγ.2: Πολλά συγχαρητήρια στην εμφάνιση των παιδιών της Εθνικής εφήβων για την ολική επαναφορά στα ματς με Βόρεια Μακεδονία (νίκη με +28) και τη ψυχή που έβγαλαν απέναντι στην πανίσχυρη Λιθουανία (ήττα στις λεπτομέρειες), μετά την πολύ άσχημη πρεμιέρα με την Σερβία. Αυτή η ομάδα «χτυπήθηκε» από πολλές ατυχίες στην διάρκεια της προετοιμασίας, είχε απουσίες και «απουσίες» και αν νικήσει την Σλοβενία στην φάση των «16», θα είναι σαν να έχει πάρει μετάλλιο.

Υγ.3: Αν και προσωπικά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο κέρδος όλων των διεθνών που τον ζουν και τον έζησαν, είναι η καθημερινή συναναστροφή και οι συζητήσεις με τον τεράστιο Δημήτρη Διαμαντίδη, που τους συμβουλεύει σε κάθε ευκαιρία.