Η επιθετικότητα της άμυνας και ο χαρακτήρας του νικητή

Η επιθετικότητα της άμυνας και ο χαρακτήρας του νικητή
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει την αλλαγή στην άμυνα της Ελλάδας, τη γενικότερη διαφορά διάθεσης και νοοτροπίας από ημίχρονο σε ημίχρονο και την επιρροή Γιάννη και Παπαγιάννη.

Η Ελλάδα «σφράγισε» την πρωτιά του ομίλου μετά τη νίκη της επί της Ουκρανίας σε ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Πολλοί θα υποτιμήσουν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αλλά δε νομίζω πως υπάρχει πολυτέλεια σε ένα Eurobasket να υποτιμήσεις οποιαδήποτε νίκη.

Ρωτήστε τους Ιταλούς, τους Τούρκους, τους Ισπανούς, τους Σλοβένους που έχασαν από θεωρητικά λιγότερο ποιοτικές ομάδες. Σίγουρα η πρώτη φάση σου δίνει περιθώριο λάθους, αλλά όπως είπε και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο «πρέπει να παίζουμε σε κάθε ματς καλά διότι αν παρουσιαστούμε χαλαροί μπορεί να μας ακολουθήσει και σε νοκ άουτ άναμέτρηση».

Επί της ουσίας η νίκη (όπως και η ήττα) είναι συνήθεια. Η νοοτροπία είναι συνήθεια. Αυτά σε οδηγούν ψηλά αρκεί να θες να φτάσεις ψηλά και η εθνική ομάδα αυτό δείχνει. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δύο πράγματα έπαιξαν ρόλο κι έφεραν τη νίκη.

Η αλλαγή τακτικής στην άμυνα

Η βασική αλλαγή προσώπου από ημίχρονο σε ημίχρονο δεν ήταν οι πόντοι του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά η αισθητή διαφορά στον τρόπο που αμύνονταν. Στο πρώτο ημίχρονο παρατηρήθηκε μία μικρή χαλάρωση, ένα «σιγά μην το βάλει μωρέ». Ελα όμως που τα έβαζαν.

Στο πρώτο ημίχρονο η αντιμετώπιση στον Μιχάιλιουκ και στον Σάνον ήταν εντελώς διαφορετική, ειδικά ο γεννημένος στο Ντόνετσκ γκαρντ, έκανε ζημιά. Ο Ιτούδης και οι συνεργάτες του διέγνωσαν το πρόβλημα και πήγαν αμέσως σε αλλαγές σε όλα τα σκριν.

Αυτό που άλλαξε όμως κυρίως ήταν η επιθετικότητα με την οποία γίνονταν αυτές οι αλλαγές. Διότι αν είσαι νωχελικός με τα χέρια κάτω ανενεργά τότε δεν θα δώσουν καμία λύση ούτε οι αλλαγές στα σκριν. Αν βγαίνεις δυναμικά, ακολουθείς πιο μακριά και τα χέρια σου δουλεύουν τότε αλλάζει η εικόνα. Δεν θυμάμαι ουκρανικό σουτ χωρίς πίεση.

Σε αυτή την αλλαγή έπαιξε τρομερό ρόλο ο Παπαγιάννης. Ο Ελληνας σέντερ μπορεί να υποστηρίξει την συγκεκριμένη άμυνα καλύτερα από τον Αγραβάνη και παρά την έλλειψη ρυθμού και προπονήσεων ο Ιτούδης τον άφησε μέσα σερί όλο το τρίτο δεκάλεπτο. Ο Ιτούδης με αυτόν τον τρόπο βελτίωσε και την ψυχολογία του Παπαγιάννη, του έδειξε την εμπιστοσύνη του με το να τον βάλει στην αρχική πεντάδα στο δεύτερο ημίχρονο.

Αντετοκούνμπο

Ο ασταμάτητος Γιάννης Αντετοκούνμπο

Το έκανε να φαίνεται τόσο εύκολο, αλλά πραγματικά δεν ήταν. Σίγουρα η Ουκρανία δεν είχε την ποιότητα ομάδων που θα συναντήσουμε σε νοκ άουτ και σίγουρα δεν έχει τα κορμιά για να μαρκάρουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Από την άλλη σκέφτομαι πως οι ομάδες που μπορούν να τον περιορίσουν και όχι να τον σταματήσουν είναι ελάχιστες σε αυτό το Ευρωμπάσκετ.

Κάποια στιγμή έμοιαζε λες και έπαιζε άντρας με παιδιά. Οι 41 πόντοι λένε πολλά και τίποτα. Στο ΝΒΑ έχει βάλει πολλούς περισσότερους και με την Εθνική Ελλάδας θα βάλει περισσότερους, είναι δεδομένο αυτό.

Αυτό που με ξεπερνά είναι η λαχτάρα του, η επιθυμία του να μπει και να αλλάξει την εικόνα ενός αγώνα. Αυτό το «refuse to lose» συναίσθημα. Λες κι έχει βάλει κανά στοίχημα να φτάσει ως το τέλος αήττητος. Η Ελλάδα έχει κι άλλους παικταράδες. Αλλά μερικές φορές σε ορισμένες βραδιές, ορισμένοι έχουν την ανάγκη από κάποιον να τους τραβήξει. Να τους παρασύρει. Αυτό κάνει ο Αντετοκούνμπο.

ΥΓ: Η Εθνική Ελλάδας δεν είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Είναι και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Το μπάσκετ είναι ομαδικό παιχνίδι. Ποτέ κανένας δεν κατάφερε τίποτα μόνος του. Οσο παικτάρα κι αν ήταν. Υπάρχουν 11 ακόμη σπουδαίοι παίκτες οι οποίοι αξίζουν τα εύσημα.

@Photo credits: INTIME

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.