Το κλειδί στη Βαλτική

Kάθε φορά που μία Εθνική Ελλάδας, ανεξαρτήτως ηλικίς ή φύλου, τελειώνει δεκάλεπτο με παθητικό 10 πόντων, κάτι ζεσταίνεται μέσα μου. Κάθε φορά που μία Εθνική Ελλάδας χάνει διαφορά-μαμμούθ μέσα σε ένα πεντάλεπτο χωρίς να κάνει ένα φάουλ, νιώθω τα μαλλιά μου να ασπρίζουν.

Με το PulseBet*, νιώθεις το παλμό του Live στοιχήματος όπως ποτέ ξανά– Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις

Κάθε φορά που μία Εθνική Ελλάδας τελειώνει αγώνα με 5/25 τρίποντα, μού ‘ρχεται να κλειδώσω τους παίκτες στο προπονητήριο και να πετάξω το κλειδί. Κάθε φορά που μία Εθνική Ελλάδας δείχνει πνευματική και αγωνιστική ετοιμότητα για να κερδίσει στο φινάλε ένα ματς που έχει στραβώσει αισθάνομαι πιο αισιόδοξος για το μέλλον.

Στο σημερινό ντέρμπι της ομάδας Εφήβων (Κ18) με την Κροατία, συνέβησαν όλα τα παραπάνω. Το κοντέρ έγραψε 76-67, αλλά με 5/25 τρίποντα. Την αφετηρία τοποθετήστε την όπου σας φαίνεται πιο ωφέλιμο. Είτε στο 41-24 του ημιχρόνου είτε στο 61-62 του 35^ου λεπτού.

Και αν θέλετε μία χρήσιμη υποσημείωση, προσθέστε ότι το ένα από τα μόλις 5 ελληνικά τρίποντα ήταν το κρισιμότερο σουτ του αγώνα, οιονεί νικητήριο.

Το έβαλε ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, ο οποίος μετρούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή 0 στα 3 (και 1/6 στο προηγούμενο ματς, μετά τα 5/8 της πρεμιέρας). Εάν εξαιρεθεί ο Κουρτίδης, οι υπόλοιποι παίκτες της ελληνικής ομάδας είχαν σήμερα 3/21 σουτ από τα 6μ75.

Το ηθικόν δίδαγμα είναι το ίδιο που κατέθεσα μετά τους αγώνες της Εθνικής Νέων (Κ20). Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα «αστέρια» του ελληνικού μπάσκετ δεν είναι τόσο οι παίκτες, όσο οι προπονητές.

Εκείνοι, δηλαδή, που καλούνται να βάλουν τα προσόντα σε καλούπι, προσθέτοντας εκόντες άκοντες στο κοκτέιλ τα χαρακτηριστικά της φυλής. Ούτε ψηλά κορμιά και πηγαίο ταλέντο διαθέτουμε ούτε τέρατα εργατικότητας και μεθοδικότητας θα γίνουμε ποτέ.

Υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα είχαμε κανένα δικαίωμα να κοιτάζουμε στα μάτια μπασκετομάνες –και συχνά πανύψηλες- χώρες όπως η Σερβία, η Λιθουανία, η Κροατία, η Ρωσία και η Ισπανία. To φυσικό χάντικαπ το καλύπτουμε με τα διδάγματα της ελληνικής σχολής.

Το σημερινό ματσάκι, στο Βέντσπιλς, η Εθνική μας το κέρδισε όταν έπαιξε ποιοτικό μπάσκετ της ελληνικής σχολής, με έμφαση όχι στους αυτοσχεδιασμούς αλλά στο προπονητικό πλάνο.

Η ατομική πρωτοβουλία είναι προφανώς ευπρόσδεκτη όταν υπάρχουν τα προσόντα για να την υποστηρίξουν, αλλά αντιπαραγωγική όταν ο νεαρός αθλητής υπερτιμά τις δυνάμεις του ή ποντάρει σε κάποιο προσόν (π.χ. το μακρινό σουτ) το οποίο κατά κανόνα τον προδίδει.

Οι Κροάτες γύρισαν το ματς με βροχή από τρίποντα στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου. Ελληνική ομάδα που να μπορεί βάσιμα να τουμπάρει έναν αγώνα με κύριο όπλο το περιφερειακό σουτ δεν έχει γεννηθεί ακόμη.

Μετά το πρώτα 3 παιχνίδια της, στο μικρό Ευρωμπάσκετ που τελειώνει την Κυριακή, η δική μας Κ18 έχει 26% στα τρίποντα, έναντι 39% της Σερβίας, 33% της Ισπανίας, 33% της Λιθουανίας, 38% της Φιλανδίας, 34% της Μ.Βρετανίας, 32% της Ιταλίας, 32% της Κροατίας.

Παραδόξως, όμως, έχει καλές επιδόσεις στον τομέα που χαντάκωσε την ομάδα Κ20 πριν από δύο εβδομάδες: τα ριμπάουντ. Και αυτό το στοιχείο δείχνει ομαδική δουλειά και αλληλοκάλυψη.

Πέρα από το απίθανο μακρόστενο κορμί του Μακεδόνα σέντερ Στράτου Βουλγαρόπουλου (2μ17, με άνοιγμα χεριών που θυμίζει …Γιάννη), άλλοι καθαρόαιμοι ψηλοί με σπάνια σωματικά προσόντα δεν υπάρχουν.

Ο κορυφαίος ριμπάουντερ της ομάδας είναι ο πολυτάλαντος γκαρντ-φόργουορντ των 2μ03 Ρογκαβόπουλος με 7,7. Ο ίδιος έχει και 20 πόντους μέσο όρο, μολονότι έναν χρόνο μικρότερος από τους περισσότερους συμπαίκτες του.

Συνολικά, αυτή η ομάδα μου φαίνεται καλύτερη από την Κ20. Πιο ισορροπημένη και πιο ομάδα. Και ας έχει κάποια παιδιά που δεν πασάρουν ποτέ. Η ηλικία είναι ενίοτε κακός σήμβουλος.

Ίσως να φτάσει μέχρι το βάθρο, ίσως να σκοντάψει στο πρώτο νοκ-άουτ εμπόδιο. Φαίνεται, όμως, ότι μπορεί να παραδώσει στο ελληνικό μπάσκετ 3-4 παίκτες καριέρας, ξεκινώντας από το δίδυμο Ρογκαβόπουλου (17), Αρσενόπουλου (18) και τον εικονιζόμενο Τσουμάνη (17).

Και κάπως ετσι, φτάσαμε στο σημείο όπου τους κλειδώνω στο προπονητήριο και πετάω το κλειδί στη Βαλτική.

Μέσα στο γήπεδο θα βρίσκονται επίσης εκατοντάδες μπάλες, μερικοί δάσκαλοι του σουτ επιπέδου Αλβέρτη και όσο γίνεται περισσότερα από τα ταλέντα της νεώτερης και λιγότερο νεώτερης γενιάς: Καλαϊτζάκηδες, Λούντζης, Κόνιαρης, Μωραϊτης, όσοι πιστοί προσέλθετε.