Ο 50άρης Φάνης είναι το... μπάσκετ! (vids & pics)

Ο Χριστοδούλου δεν ήταν «από άλλο πλανήτη», όπως ο Γκάλης. Δεν ήταν τόσο «ψυχάρα», όπως ο Γιαννάκης. Δεν ήταν τόσο «συνεπής», όσο ο Φασούλας. Δεν είχε την ηγετική στόφα του Παπαλουκά. Δεν ήταν «ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής», όπως ο Διαμαντίδης. Δεν ήταν τόσο αλτικός, όσο ο Φώτσης. Δεν ήταν "killer", όσο ο Σπανούλης. Κι όμως! Ο «Μπέμπης» είχε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑΛΕΝΤΟ και από τον "Gangster" και από τον «Δράκο» και από την «Αράχνη» και από τον «Τεό» και από τον "3D", και από τον "Kill Bill" και από τον «Μπάτμαν»...

Ο Φάνης δεν έπαιζε απλώς καλό μπάσκετ! Ο Φάνης ήταν το μπάσκετ! Το μπάσκετ του ταλέντου, το μπάσκετ του «παίζω, γιατί περνάω καλά», το μπάσκετ του «όλοι μαζί», το μπάσκετ του «δεν θα πεθάνουμε κι αν χάσουμε, αλλά... θα νικήσουμε», το μπάσκετ του «καλή η προπόνηση, καλύτερες οι τσάρκες», το μπάσκετ που αγαπήσαμε.

Οι 15 λόγοι που ο 50άρης -σήμερα- κύριος Φάνης Χριστοδούλου είναι το... ελληνικό μπάσκετ

1) Γιατί έτρωγε πολύ, κάπνιζε πολύ, έπινε πολύ, γλεντούσε πολύ, αλλά... ήξερε μπάσκετ πολύ. Πάρα πολύ! Τόσο πολύ, που κάποτε ανάγκασε τον μέγα Ντίνο Ράτζα να πει: «Χαίρομαι να παίζω μπάσκετ, γιατί έχω τον Φάνη να μου πασάρει». Bέβαια, όπως έχει γράψει και ο Βασίλης Σκουντής σε ανύποπτο χρόνo, αν ο Φάνης δούλευε όσο ο Ράτζα, το πιθανότερο είναι να ήταν αυτός που θα έλεγε «χαίρομαι που παίζω μπάσκετ, γιατί έχω τον Ράτζα να μου δίνει σκριν»...

2) Γιατί είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ που είναι γνωστός με το μικρό του όνομα. Ακόμα και στο εξωτερικό τον αποκαλούν "Fanis"...

3) Γιατί είναι ο «αρχηγός του μικρού γαλατικού ανυπότακτου χωριού», που επιμένει να πηγαίνει κόντρα στους εισβολείς, γιατί ο δικός του μαγικός ζωμός ήταν στον Άδωνι και τον Βαλέσα. Η πλακέτα που του αφιέρωσαν σε μια τιμητική εκδήλωση οι φίλαθλοι του Πανιωνίου συνοψίζει σε 5 αράδες όλη αυτήν τη «μαγική» σχέση μεταξύ Φάνη και Πανιωνίου.

4) Για την επική ατάκα για τον Γιάννη Ιωαννίδη, πληρωμένη απάντηση σε ένα ακόμα από τα γραφικά ρητά του «Ξανθού», που κάποτε είχαν μεγάλη πέραση στο ελληνικό μπάσκετ. «Ας πάει τώρα να πεθάνει όρθιος», είπε στους δημοσιογράφους ο Φάνης, μετά το 2-1 του Παναθηναϊκού επί της ΑΕΚ στους ημιτελικούς του 1998. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Ιωαννίδης, όταν η ΑΕΚ ισοφάρισε σε 1-1, κατά την προσφιλή του συνήθεια είπε τη -μεγαλόστομη- φράση: «Εγώ θα πεθάνω όρθιος», αλλά λογάριαζε χωρίς τον Φάνη, που όταν είδε τον Ξανθό να ξεκινάει τις «ομορφιές» στον 3ο ημιτελικό, παραλίγο να τον αρπάξει από τον λαιμό. «Δεν θα άφηνα πάλι να κλέψουν τον ιδρώτα μας», δήλωσε για το περιστατικό ο «Μπέμπης».

5) Γιατί όταν κάποτε (και ενώ ήταν ακόμα «Κυανέρυθρος», αλλά υπήρχαν φήμες για μετεγγραφή του στον Παναθηναϊκό) οι φίλαθλοι του Πανιωνίου -τόλμησαν να- του φώναξαν «Φάνη βαζέλα, πέτα τη φανέλα», αυτός όντως έβγαλε τη φανέλα του Πανιώνιου και τους την πέταξε φωνάζοντας «Πάρτε μαλάκες τον ιδρώτα μου, που χύνω 15 χρόνια για τον Πανιώνιο». Έτσι απλά, γιατί μπορούσε και είχε δίκιο!

6) Γιατί κάποτε έδωσε μια συνέντευξη στο Τρίποντο, με τίτλο: «Αν δεν φύγω θα καταστραφώ», αναφερόμενος στα συχνά οικονομικά προβλήματα του Πανιωνίου που δεν θα τον αφήναν να φτάσει στην κορυφή, που ονειρευόταν. Τελικά έμεινε, δεν καταστράφηκε, ανανέωσε άλλες δύο φορές στην «Πλατεία», αν και τα καλοκαίρια το σίριαλ της παραμονής ή όχι του Φάνη, ήταν μεγαλύτερο και από τη «Λάμψη» και όταν τελικά έφυγε για να πάρει πρωτάθλημα, έμοιαζε σαν «ψάρι έξω από τα νερά του» φορώντας τα πράσινα. «Έκανα μαλακία που έφυγα από τον Πανιώνιο. Πέρασα καλά στον Παναθηναϊκό, πήραμε το Πρωτάθλημα, αλλά εγώ... είμαι Πανιώνιος» θα δήλωνε λίγα χρόνια αργότερα.

7) Γιατί σε ένα από τα καλύτερα ματς της καριέρας του, βρήκε μπροστά του τους «οικοδεσπότες» Καναδούς στο Μουντομπάσκετ του 1994 και με 26 πόντους, 10 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 3 ασίστ έστειλε τον πολυδιαφημισμένο Ρικ Φοξ που -υποτίθεται πως- τον μάρκαρε σε πρόωρες διακοπές. Ήταν τέτοια η υπερπροσπάθεια του Φάνη, που σε ένα από τα τελευταία time out της ομάδας, ο Σιγάλας άρπαξε την πετσέτα από τον φροντιστή και έκανε αέρα στον «Μπέμπη»...

8) Γιατί αν δεις παλιούς αγώνες της Εθνικής, ιδίως από τη θρυλική 5ετία 1987-1991, αφού χαζέψεις με τον Γκάλη, θα πεις: «ρε μαλάκα, τι κάνει αυτός ο κερατάς ο Φάνης»! Άμυνα στον Πέτροβιτς στη μία φάση, ποστ μέσα στη ρακέτα στα μούτρα του Ντίβατς, στην επόμενη. Άμυνες στον Μαρτσουλιόνις από τη μία και συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ μπροστά στον Τκατσένκο (για τους φίλους... Τσατσένκο) μετά από ένα λεπτό. Ήταν ο πρώτος "all around παίκτης" στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, μπορούσε να παίξει σε 4 θέσεις στην επίθεση και σε 5 θέσεις στην άμυνα και ήταν ο μοναδικός που ανάγκασε τον Τάρπλεϊ (με τον Ρόι να έχει 21,2 πόντους, 17,3 ριμπάουντ, 2 τάπες και 2,3 κλεψίματα, όντας 3ος σκόρερ, 1ος ριμπάουντερ, 1ος μπλοκέρ, 1ος κλέφτης στην Α1), να πει «κανείς στη ζωή μου δεν με έχει μαρκάρει όπως ο Φάνης». Και το καλύτερο; Όλα αυτά, τα έκανε... αβίαστα! Χωρίς να κοπιάζει ιδιαίτερα, Και κυρίως, τα έκανε επειδή γούσταρε το μπάσκετ!

9) Γιατί έχει βάλει το μυθικό τρίποντο με τη Σοβιετική Ένωση στο Eurobasket του 1989 στο Ζάγκρεμπ, με τον Γκάλη να λέει, εξηγώντας τη σιγουριά του 24χρονου -τότε- συμπαίκτη του: «Ήξερα ποιος είναι ο Φάνης! Ήξερα ότι το ΄λεγε η καρδιά του και δεν φοβάται στα δύσκολα». Έχουν άλλη βαρύτητα αυτά τα λόγια, όταν βγαίνουν από το στόμα ενός τόσο φειδωλού στα κοπλιμέντα ανθρώπου, όπως ο Γκάλης... Οι Σοβιετικοί πήγαν στο Ζάγκρεμπ, ζητώντας «εκδίκηση» από την Εθνική, έχοντας στις αποσκευές τόσο το χρυσό μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς της Σεούλ, όσο και τον κύριο Σαμπόνις. Ο Γκάλης όμως (στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του) και ο Φάνης (στο 01:05:50) είχαν άλλη άποψη!

10) Γιατί -λογικά- είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που έχει «χαρίσει» λεφτά σε μια ομάδα. Το καλοκαίρι του 1997, ο Φάνης υπέγραψε στον Παναθηναϊκό για 2 χρόνια. Το τέλος της 1ης σεζόν τον βρήκε πρωταθλητή Ελλάδας, αλλά με σοβαρότατο πρόβλημα τραυματισμού κι έτσι αποφάσισε να πάει στους Γιαννακόπουλους και να τους πει ότι δεν θέλει να συνεχίσει και την επόμενη χρονιά, παρά το γεγονός ότι είχε εγγυημένο συμβόλαιο. Ο Παύλος, όταν «μεθυσμένος» από το πρώτο του πρωτάθλημα ως ηγέτης του Παναθηναϊκού, απάντησε «δεν πειράζει Φάνη μου, κράτα τα χρήματα της σεζόν», αλλά ο Μπέμπης ήταν κάθετος. «Πρόεδρε δεν είναι σωστό. Μία χρονιά έπαιξα, μια χρονιά θα πληρωθώ. Σ΄ ευχαριστώ για όλα». Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια, αλλά ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ακόμα διηγείται το περιστατικό, με θαυμασμό για το ήθος του Χριστοδούλου: «Ρε όλοι μας κυνηγάνε για να τους δώσουμε περισσότερα κι ο Φάνης μας τα έδωσε πίσω...»

11) Γιατί το 1995, στον τελευταίο αγώνα του Τουρνουά Ακρόπολις, κατέβηκε το παρκέ και έδωσε το... χρίσμα στους επιγόνους του, λέγοντας: Η φουρνιά αυτή δεν έχει τον σταρ, όπως είχαμε εμείς στην εποχή μας, αλλά έχει κάτι πολύ σημαντικό. Είναι ομάδα, είναι σύνολο, είναι «όλοι μαζί».

12) Γιατί στο Eurobasket του 1995, πανηγύρισε την πρόκριση στους ημιτελικούς, που ισοδυναμούσε με την πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες (αυτούς του 1996, στην Ατλάντα) πανηγύρισε με πούρο παρέα με τον Φασούλα, μπροστά στο -πάντα- αυστηρό βλέμμα του Γιαννάκη και στον ενθουσιασμένο Ευθύμη Ρεντζιά. «Να κάνω κι εγώ μια τζούρα;» είπε με... άγνοια κινδύνου ο Ευθύμης. «Τι λες ρε πιτσιρικά;» απάντησε ο Φάνης. «Πρώτη διοργάνωση και πούρο; Εμείς φάγαμε τα γόνατά μας για να καπνίσουμε...» Ψέμα επικών διαστάσεων ήταν αυτό, καθώς τόσο ο Φασούλας όσο και ο Χριστοδούλου έκαναν πάντα ένα απαραίτητο τσιγαράκι μετά τις προπονήσεις και τους αγώνες, αλλά ποιος να τολμήσει να τους φέρει αντίρρηση;

13) Γιατί μας λείπει πολύ, εξαιτίας της -οικειοθελούς- «εξορίας» του στην πανέμορφη Πάρο. Ο Φάνης αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αλλά προσπαθεί να «ξαναστηθεί» στα πόδια του δουλεύοντας διαρκώς. Δουλεύοντας περισσότερο κι από την εποχή που έπαιζε. Ο Φάνης ήταν ο μοναδικός μεγάλος απών από την εκδήλωση για τον Νίκο Γκάλη στο Παλέ (νυν Nick Galis Hall) πριν 2 χρόνια και αυτό οι... μπασκετικοί δεν μπορούμε να του το συγχωρέσουμε. Τον έχουμε ανάγκη τον Φάνη. Έχουν ανάγκη να τον βλέπουν και οι νεότεροι παίκτες όταν «ψηλώνουν» απότομα και νομίζουν ότι ο κόσμος είναι δικός τους, να βλέπουν την XXXXL σκιά του και να καταλαβαίνουν τι σημαίνει «ατόφιο ταλέντο».

14) Γιατί ήταν ο... Μπορίς Ντιό, 20 χρόνια πριν τον ευτραφή Γάλλο. Μικρότερη κοιλιά, μικρότερο ταλέντο, αλλά... μεγαλύτερη τύχη. Ο Ντιό βρήκε τον Πόποβιτς στα 30 και πάνω που πήγαινε για πρόωρη «συνταξιοδότηση», είδε την καριέρα του να «ξαναγεννιέται». Ο Φάνης στα 30 του, το καλοκαίρι του 1995 άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Κρίμα, γιατί είχε τόσα μαγικά να δείξει ακόμα...

15) Γιατί πήρε αυτό το Κύπελλο, σε μια εποχή που ο ΠΑΟΚ έμοιαζε με Dream Team και είχε κατακτήσει λίγες μέρες πριν, το Κύπελλο Κυπελλούχων. Είναι ο μοναδικός τίτλος στην μπασκετική ιστορία του Πανιωνίου και είναι η επιτομή του «Φανισμού». Αουτσάιντερ, απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα, με πληρέστερο ρόστερ, με πιο έμπειρους παίκτες, με περισσότερα χρήματα, που έμοιαζε να έχει τα πάντα, αλλά δεν είχε έναν «Μπέμπη» στη σύνθεσή της, που σύμφωνα με τον... θρύλο της εποχής, είχε πιει ένα μπουκάλι τζιν, πριν το τζάμπολ. Ο Χριστοδούλου έβαλε 22 πόντους με 2 τρίποντα, πήρε από το χέρι τον «Ιστορικό» και του χάρισε το μεγαλύτερο πάρτι της ιστορίας του. Το άξιζε! Και ο Πανιώνιος και -κυρίως- ο Φάνης!!!

Λένε ότι ο Φάνης δεν μπορούσε να φτάσει εκεί που μπορούσε. «Βλακείες», απαντάει ο ίδιος. «Θα ήμουν αχάριστος αν ζητούσα περισσότερα». Αχάριστος δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν θα ήσουν ο Φάνης. Ο Φάνης που έπινε, έτρωγε, κάπνιζε, χόρευε και μετά έβαζε ένα σορτσάκι, έμπαινε στο παρκέ και έκανε τους πάντες να λένε «Ρε τι κάνει ο κερατάς...»

Bonus: Η εκπληκτική εκπομπή «Σπορ Ιστορίες» του Δημήτρη Χατζηγεωργίου για τον Φάνη