Οι ενδέκατοι έσονται πρώτοι

Στο ξεκίνημα του προχθεσινού κειμένου αράδιασα τα χίλια μύρια προβλήματα με τα οποία επέστρεψε ο Ολυμπιακός από το Άμπου Ντάμπι: παίκτες αποκαρδιωμένοι, παίκτες τραυματίες, παίκτες φευγάτοι, προπονητής καταβεβλημένος, γκρίζα σύννεφα παντού. Μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα ήρθε η ήττα από τον Παναθηναϊκό στον πρώτο τελικό και μας έκανε να ξεχάσουμε μία καταλυτική λεπτομέρεια: στην πολύ καλή του μέρα, και ιδίως στο λημέρι του, ο Ολυμπιακός είναι ομάδα ισάξια και ίσως ανώτερη των πρωταθλητών. Έστω και μετά από τόσες αναποδιές.

Ο δεύτερος τελικός έφερε το ζύγι εκεί όπου το περίμεναν όλοι στο ξεκίνημα της σειράς, στο 1-1 δηλαδή, και άλλαξε τον άνεμο εν όψει των αναμετρήσεων που υπολείπονται. Το κύμα έβγαλε στον αφρό των Ολυμπιακό και ο τίτλος θα κριθεί σε μία μίνι σειρά (δύο ή) τριών αγώνων, αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τετάρτη. «Το πρόβλημά μας είναι το φάιναλ-φορ και μόνο αυτό», ξεκαθάρισε ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Στην ευθεία προς τον δεύτερο τελικό, αλλά και μετά το τζάμπολ αυτού, ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα λάθος. Από την κορυφή ως τα νύχια! Τα λόγια και οι πράξεις του αφεντικού έφεραν φόρτιση και φουσκωμένες φλέβες, ενώ η ομάδα χρειαζόταν ηρεμία για να πάει στο Φάληρο και να αποτελειώσει τον ημιθανή αντίπαλο.

Ο προπονητής είχε την αφέλεια να πιστέψει ότι το πλάνο του πρώτου αγώνα θα παρέμενε αποτελεσματικό και μετά τις διορθωτικές κινήσεις του αντιπάλου, ενώ οι αστέρες, ειδικά οι ξένοι, είχαν τη συμπεριφορά παικτών που πόνταραν όλα τους τα χαρτιά στην έδρα: «Δεν βαριέσαι και αν χάσουμε απόψε, έχουμε το τρίτο και το πέμπτο ματς στο ΟΑΚΑ». Τόσο γρήγορα ξεχάστηκαν στα «πράσινα» αποδυτήρια οι περυσινοί τελικοί;

Ο Ολυμπιακός κέρδισε επειδή βρήκε οξυγόνο στις τεχνητές αναπνοές και θαρραλέους στρατιώτες ανάμεσα στα χλωμά πρόσωπα. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, που και στο πρώτο ματς είχε σφυγμό μολονότι δεν έπαιξε καλά, θυμήθηκε τον Ντόρσεϊ της προηγούμενης θητείας του και μετέτρεψε τον 2ο τελικό σε «Tyler Game».

Όλοι θα μιλήσουν απόψε για τους 16 πόντους του και για τα 23,5 λεπτά της συμμετοχής του (μετά από αμέτρητα DNP-CD, ειδικά στην Ευρώπη), αλλά εγώ θα σταθώ στην ασίστ που ξεκλείδωσε τον Σάσα Βεζένκοβ όταν το σκορ ήταν 10-15 και ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν να τρέξει προς το ντουλάπι με τις σκούπες.

Ο Μπαρτζώκας εκλιπαρούσε για «motion», κίνηση, και ο Ντόρσεϊ έπαιξε για μια φορά μπάσκετ Ολυμπιακού. Αλλά και ποιος έπαιζε μπάσκετ Ολυμπιακού στα πρώτα 25 λεπτά αυτής της σειράς; Και πόσο αποτελεσματικό είναι το μπάσκετ Ολυμπιακού στα πλέι-οφ;

Ο Σακίλ ΜακΚίσικ βρέθηκε ουρανοκατέβατος στη δωδεκάδα ένεκα του τραυματισμού του Βιλντόσα, αλλά σε τέτοια ματς πρέπει να είναι αμετακίνητος, αφού προσφέρει δυναμισμό, κάθετο παιχνίδι και το ζεστό αίμα που ώρες ώρες λείπει από τον Φουρνιέ. Ναι, αυτός που σκέφτεται να ...σταματήσει το μπάσκετ.

Ο Σέιμπεν Λι ανέλαβε το κουμάντο μετά την πρώτη στροφή και δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, αλλά είχε τα πνευμόνια για να ακολουθήσει τους δαιμόνιους γκαρντ του Παναθηναϊκού και πρόσφερε κάτι ανεκτίμητο: 10-12 λεπτά ξεκούρασης στον αναντικατάστατο Τόμας Γουόκαπ.

Όταν ο Τεξανοέλληνας επέστρεψε στο παιχνίδι, για να κοιτάξει στα μάτια τον μπλοκαρισμένο από την άμυνα και από τα φάουλ Κέντρικ Ναν, έδωσε στον Ολυμπιακό αυτό που (ελλείψει Γουίλιαμς-Γκος) ο Μπαρτζώκας χρειαζόταν απεγνωσμένα: έναν alpha male στη θέση «1».

Ο Γουόκαπ πέτυχε 13 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και έβαλε το χεράκι του σε όλα σχεδόν τα καλάθια που τελείωσαν τη δουλειά στο φινάλε, μετά το 74-69.Ο Φουρνιέ έδωσε δύο σουτ όλα κι όλα, ο Μιλουτίνοφ αργεί να εμφανιστεί, αλλά ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που χρειαζόταν από τον 7ο, τον 8ο, τον 9ο παίκτη.

Προσθέτω στην εξίσωση τις 5 ασίστ και τα 2 τρίποντα τον Παπανικολάου, που επανέκαμψε μετά από τρία χαμένα ημίχρονα. Και φυσικά τους πειραματισμούς του Μπαρτζώκα, που κάποια στιγμή έστειλε στο παρκέ πεντάδα χωρίς «άσο» και χωρίς «πεντάρι»: ΜακΚίσικ, Φουρνιέ, Ντόρσεϊ, Βεζένκοβ, Πίτερς. Έστω, για μερικά δευτερόλεπτα.

Ο Παναθηναϊκός απέφυγε τη συντριβή χάρη στο «θέλω» των τριών Ελλήνων παικτών που καταλαβαίνουν το ειδικό βάρος τέτοιων αγώνων καλύτερα από τους ξενόφερτους. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου (16) και ο Ντίνος Μήτογλου (9) σκόραραν μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ο Κώστας Σλούκας (16 πόντοι, 8 ασίστ, 5 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα) ήταν ο μόνος αισιόδοξος όταν οι αντίπαλοι εξαφανίζονταν στον ορίζοντα.

Η αντεπίθεση που κατέβασε τη διαφορά από το -20 στο -5 έκανε τους «πρασίνους» να αισθάνονται λίγο καλύτερα εν όψει του επόμενου χαρακώματος, αλλά ο Γκέιμπριελ τραυματίστηκε και η υπερπροσπάθεια παικτών ήδη καταπονημένων μπορεί να κοστίσει ακριβά στο υπόλοιπο της σειράς.

Ο Παναθηναϊκός έχασε και τα τρία ματς (από Εφές και Ολυμπιακό) που έδωσε μετά από 48 ώρες ανάπαυσης τον τελευταίο μήνα, αλλά για καλή του τύχη θα έχει τριήμερο ανασυγκρότησης στη διάθεσή του πριν από τον τρίτο και πριν από τον πέμπτο τελικό. Εάν φτάσουμε ως εκεί, που δεν είμαι και τόσο βέβαιος...

Εάν περιμένετε σχόλιο για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που παίζεται μέσα από τις τέσσερις γραμμές, έχετε χτυπήσει λάθος πόρτα. Σε μία σειρά αναμετρήσεων που θυμίζει σε όλα τα επίπεδα μεσαίωνα -όπως κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες- είναι μάταιο και ουτοπικό να περιμένει κανείς αθλητικό πολιτισμό και άρωμα Ευρώπης ή έστω Αραβίας.

Το μόνο καλό σε αυτούς τους δύσοσμους τελικούς είναι ότι όπου να ‘ναι μας αδειάζουν τη γωνιά. Το αργότερο την επόμενη Δευτέρα, θα έχουμε έναν πρωταθλητή και έναν κυνηγημένο από τη διαιτησία και από την κακούργα κενωνία.