Παναθηναϊκός: Το μεγάλο ρίσκο με Γουόλτερς, ο ξεκάθαρος στόχος με Αταμάν και η... λογική του ελληνικού παραλόγου
Πολλά τα θέματα της επικαιρότητας. Δεν τα προλαβαίνουμε.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω... Από την αποκάλυψη που έκανε ο Νίκος Παπαδογιάννης στο Gazzetta με την επιστολή του Τόμας Γουόκαπ να πάρει ελληνικό διαβατήριο; Από την επικείμενη έλευση του Εργκίν Αταμάν στον Παναθηναϊκού καθώς ο Τούρκος αποτελεί τον βασικό υποψήφιο για τον «πράσινο» πάγκο ή από την απόφαση του Χρήστου Σερέλη να «κόψει» τον Νέιτ Γουόλτερς από την τελική εξάδα των ξένων ενόψει των ελληνικών play-offs;
Ας το πάρω ανάποδα. Ξεκινώντας από το αγωνιστικό κομμάτι. Λίγο-πολύ ο 49χρονος τεχνικός είχε αφήσει να εννοηθεί μετά το τέλος του εντός έδρας αγώνα με τον Απόλλωνα Πάτρας στις αρχές του μήνα ότι ο Αμερικανός πλέι μέικερ θα ήταν εκείνος που θα πλήρωνε στο τέλος το... μάρμαρο: «Πρώτο κριτήριο η υγεία για την εξάδα των ξένων για τα play-offs» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα. Τι έκανε νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Μα φυσικά το όνομα του Νέιτ Γουόλτερς ο οποίος έβγαλε πολλά προβλήματα τραυματισμών κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Και όμως θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς η δουλειά
Εν μέρει συμφωνώ. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς έναν παίκτη ο οποίος μπορεί να σε «κρεμάσει» (έστω και χωρίς τη θέλησή του) από τη μία μέρα στην άλλη. Ένα απλό τράβηγμα είναι ικανό να τον κρατήσει 7-10 μέρες εκτός δράσης. Και αν το πάθαινε στους τελικούς, τότε ο Παναθηναϊκός θα έμενε θα αναγκαζόταν να παίξει με πέντε (από τους οκτώ που έχει εάν συμπεριλάβουμε και τον Ματ Τόμας) ξένους. Οπότε υπάρχει και αυτή η όψη του νομίσματος που δικαιολογεί την απόφαση του Σερέλη.
Όμως δεν είναι και μεγάλο ρίσκο να πάει ο Παναθηναϊκός στα play-offs με (ουσιαστικά) έναν πλέι μέικερ; Δεν θα επιβαρυνθεί ο Πάρις Λι με back to back αγώνες υψηλής έντασης όπως είναι οι τελικοί της Basket League όπου θα κρίνεται ένα πρωτάθλημα; Ναι, είναι «γερό σκαρί» ο Αμερικανός και είναι από τους παίκτες που δεν καταλαβαίνουν τίποτα ωστόσο (θα) είναι μόνος του. Και με έναν «καθαρό» point guard πώς είναι δυνατόν να... βγουν οι τελικοί; Ο Πονίτκα που χρησιμοποιείται κατά συνθήκη στον «άσο» έκανε πολλά λάθη στο Βελιγράδι. Ήταν και το διάστημα όπου η Παρτίζαν επέστρεψε από το -18 σε χρόνο «dt». Το ίδιο και ο Μποχωρίδης. Θα χρειαστεί τεράστιο step up προκειμένου να συμπληρώσουν τον Πάρις Λι.
Και το ερώτημα που «πηγάζει» εάν δεν κοβόταν ο Νέιτ Γουόλτερς, ποιος θα κοβόταν, θαρρώ ότι έχει απάντηση. Ο μοναδικός που θα μπορούσε να μείνει εκτός είναι ο Ντέρικ Γουίλιαμς. Τόσο επειδή το τελευταίο δίμηνο έχει ρίξει κατακόρυφα την απόδοσή του ενώ στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι «ωσεί παρών» στο παρκέ, όσο και επειδή στο «τέσσερα» υπάρχουν δύο παίκτες οι οποίοι θα μπορούσαν να μοιραστούν τη θέση. Τώρα αν ο Αμερικανός με διαψεύσει πανηγυρικά στα play-offs και δη στους τελικούς, ας το κάνει και θα είμαι ο πρώτος που θα του απονείμω τα εύσημα. Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αγραβάνης-Μαντζούκας δεν θα δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά έχοντας και τον Γουόλτερς στην εξίσωση. Όμως, κοντός-ψαλμός. Στο τέλος θα φανεί εάν και εφόσον η απόφαση του Σερέλη θα τον δικαιώσει ή όχι.
Οι επιτυχίες του Αταμάν «μιλούν» από μόνες τους
Εργκίν Αταμάν: Πλέον είναι ξεκάθαρο. Αποτελεί τον εκλεκτό του Παναθηναϊκού για την άκρη του «πράσινου» πάγκου. Πάμπλο Λάσο δεν υπάρχει στο κάδρο. Λογικά θα δούμε τον Ισπανό να γίνεται κάτοικος Βαυαρίας τα επόμενα χρόνια. Οπότε όλο το ενδιαφέρον των «πρασίνων» έχει στραφεί εδώ και αρκετό καιρό πάνω στον back to back πρωταθλητή Ευρώπης. Θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον αστείο να υποβαθμίζεται η εν λόγω επιλογή και να υπάρχουν αμφιβολίες για το αν έχει το background για να κοουτσάρει το «τριφύλλι» προκειμένου να επιστρέψει στον δρόμο των (μεγάλων) επιτυχιών. Βρίσκεται στο ΤΟΡ-5 (αν όχι ΤΟΡ-3) των προπονητών της Euroleague. Οπότε η επιλογή του Αταμάν δείχνει και τις προθέσεις του συλλόγου όσον αφορά το «αύριο» της ομάδας και τις υψηλές βλέψεις που υπάρχουν.
Το σίγουρο είναι ότι ακόμα δεν έχουν «πέσει» υπογραφές και ούτε υπάρχει οριστική συμφωνία. Η λογική λέει ότι είναι ζήτημα χρόνου να επιτευχθεί. Γιατί «σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός, τύφλα να έχει... οποιοσδήποτε άλλος». Και ο Παναθηναϊκός θέλει τον Αταμάν, αλλά και ο Αταμάν θέλει τον Παναθηναϊκό όπως άφησε να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην Live Sport. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα εκτοξεύσει την ομάδα από τη μία μέρα στην άλλη (κάτι που έτσι και αλλιώς μπορεί να συμβεί) αλλά είναι σε θέση να βάλει τις βάσεις.
Είναι ο προπονητής των... άμεσων αποτελεσμάτων. Άλλωστε έτσι δεν έγινε και με την Εφές; Θυμάστε που ήταν η τουρκική ομάδα πριν αναλάβει τα ηνία της και που την έφτασε; Θα συμβαίνει πάντα αυτό; Όχι. Όμως μιλάμε για έναν προπονητή με 16 σεζόν στην Euroleague, συνολικά έξι ευρωπαϊκούς τίτλους (δύο Euroleague, ένα Eurocup, ένα Saporta, ένα Eurochallenge, ένα Κόρατς ως βοηθός) και άλλα 19 τρόπαια σε εγχώριες διοργανώσεις. Ε, θα είναι... καλός. Χώρια και το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Αν μη τι άλλο εάν και εφόσον ολοκληρωθεί το «deal» με τον Αταμάν, ένα είναι το σίγουρο: Οι βραδιές στο ΟΑΚΑ δεν θα είναι καθόλου βαρετές.
Το διαβατήριο της μίας νύχτας και το διαβατήριο που κόλλησε στη γραφειοκρατία...
Last but not least, το θέμα που προέκυψε με την ελληνοποίηση του Τόμας Γουόκαπ. Και όπως ήταν λογικό και επόμενο υπήρχαν διαφορετικές απόψεις. Εκείνοι που πανηγύριζαν επειδή αυτομάτως άδειαζε μια θέση ξένου ενόψει της επόμενης σεζόν, εκείνοι που θα είχαν μία ακόμα ποιοτική λύση για την Εθνική Ελλάδας και εκείνοι που «φώναζαν» εκφράζοντας δημόσια την αντίθεσή τους με μια τέτοια κίνηση. Προσωπικά θα διαχωρίσω τη θέση μου. Και θα εκφράσω αυτό που πάντα πίστευα. Χωρίς να κοιτάζω χρώματα, ομάδες, παίκτες.
Τα ΙΔΙΑ ακριβώς θα έγραφα εάν στη θέση του Γουόκαπ ήταν ο Ντέρικ Γουίλιαμς, ο Μπέικον, είτε οποιοσδήποτε άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη κ.ο.κ. Όπως είμαι εντελώς αντίθετος με τους «νατουραλιζέ» από το... πουθενά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το ίδιο αντίθετος είμαι και με την Ελλάδα. Καλός χρυσός ο Γουόκαπ, παικταράς από τους λίγους, αλλά... στην Team USA. Όχι στην Ελλάδα. Και ο Λορέντζο Μπράουν. Στην Team USA, όχι στην Ισπανία. Το ίδιο ισχύει για τον Πάρις Λι που παίζει στο Καμερούν. Τους Γουίλμπεκιν και Λάρκιν που παίζουν στην Τουρκία ή τους Ράντολφ και Τόμπι στη Σλοβενία ή πιο παλιά τον Χόλντεν στην Ρωσία. Σημεία των καιρών θα μου πείτε. Από που και ως που όμως;
Πείτε με ρομαντικό, αλλά κάθε Εθνική πρέπει να αποτελείται από παίκτες οι οποίοι είτε έχουν «βγει» από την εγχώρια παραγωγική διαδικασία, είτε έχουν συγγενικές σχέσεις και «ρίζες» που να πιστοποιούν την υπηκοότητά τους. Και ξαναλέω. Δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα, αλλά είναι κάτι που πιστεύω για όλες τις χώρες. Από εκεί και πέρα μπορεί κάποιος να πει «αφού το κάνουν οι άλλοι και παίρνουν μετάλλια, γιατί όχι και εμείς;» Ε, ας μην πάρουμε ποτέ ρε αδερφέ...
Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά παιδιά όπως ο Μωραΐτης, ο Λούντζης, ο Φλιώνης κ.α. τα οποία πασχίζουν για να κερδίσουν μια θέση σε 12άδα μεγάλης διοργάνωσης. Και από το πουθενά θα έρθει ένας από το Τέξας, ένας από το Μίσιγκαν, ένας από την Πενσυλβάνια, ένας από το Ιλινόι που γνώριζαν την Ελλάδα μόνο για τις παραλίες τους πριν «πιάσουν» δουλειά σε κάποια ομάδα για να «φάνε» τη θέση επειδή (ενδεχομένως να) έχουν καλύτερο μπασκετικό ταλέντο. Να είχαν σχέση με την Ελλάδα όπως ο Καλάθης, ο Ντόρσεϊ, ο Μήτρου-Λονγκ, να πω εντάξει. Όμως παίκτες οι οποίοι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την Ελλάδα; Από που και ως που;
Και φυσικά προκαλεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι έγινε η ελληνοποίηση εν μία (τρόπον τινά) νυκτί. Και ερωτώ εγώ: Γιατί δεν έχει ήδη γίνει για τον Μήτρου-Λονγκ ο οποίος γίνεται Έλληνας εδώ και μια πενταετία αλλά ακόμα αγωνίζεται στις ομάδες του ως Καναδός; Γιατί περιμένει να πάρει ελληνικό διαβατήριο εδώ και τόσο καιρό; Και να πω ότι δεν έχει ελληνικές ρίζες; Η μητέρα του είναι Ελληνίδα, Γεωργία Μήτρου ονομάζεται. Να σας υπενθυμίσω και τι μου είχε πει σε μια συνέντευξη προ τριετίας; «Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πάρει ακόμα το ελληνικό διαβατήριο. Όμως διεκπαιρέωσα οτιδήποτε μου έχουν πει. Έχω καταθέσει όλα τα απαραίτητα χαρτιά, η μητέρα μου που είναι Ελληνίδα έκανε το ίδιο και τώρα περιμένω. Έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες. Θεωρώ ότι αν δεν είχε ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού, θα είχα το διαβατήριο στα χέρια μου. Είναι θέμα χρόνου να το πάρω. Όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα, πιστεύω θα το πάρω αμέσως...»
Όλα αυτά στις 21 Απριλίου 2020. Μπορείτε να διαβάσετε και να θυμηθείτε την εν λόγω συνέντευξη. Επιστρέψαμε στην κανονικότητα έναν χρόνο αργότερα. Όμως ο Μήτρου-Λονγκ ακόμα δεν έχει το διαβατήριο στα χέρια του...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
