Σε έναν τοίχο της Κνεζ Μιχαΐλοβα, του πιο γνωστού εμπορικού δρόμου στο Βελιγράδι είναι σκαλισμένη η μορφή ενός τύπου που εξελίχθηκε σε σύμβολο του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ. Ενός παίκτη που σημείωσε 99 πόντους σε αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έχοντας μόλις 11/14 βολές με την ΟΚΚ Βελιγραδίου κόντρα στη σουηδική Άλβικ Στοκχόλμης, σε έναν αγώνα που έληξε με 155-57!

Που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο Ολυμπιακό Τουρνουά της Ρώμης (1960), σε τρία Ευρωμπάσκετ (1961, 1963, 1965) και σε εφτά πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας (1957, 1958, 1960, 1962-65). Που δυο χρόνια μετά τον θάνατό του, το Κύπελλο Ευρώπης πήρε το όνομά του και το τρόπαιο του θεσμού απεικονίζει το αριστερό χέρι του.

Ο Ραντιβόι Κόρατς είχε έρωτα με το καλάθι. Μέλος της εθνικής Γιουγκοσλαβίας από το 1958 ως το '68, ο «Zucko» (Ξανθός) φιγουράρει στην πέμπτη θέση των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της Γιουγκοσλαβίας, πίσω μόνο από τον Ντράζεν Πέτροβιτς, τον Ντράζεν Νταλιπάγκιτς, τον Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς και τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς!

Το ταλέντο του, η ευφυΐα του και ο χαρακτήρας του σημάδεψαν μια εποχή και τον τοποθέτησαν δίπλα στις μεγάλες μορφές του αθλήματος όμως το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος σαν σήμερα, πριν από 52 χρόνια… Στις 2 Ιουνίου 1969.

Το προηγούμενο βράδυ έδωσε την τελευταία παράσταση, σκοράροντας 33 πόντους στη νίκη της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας επί της Βοσνίας Ερζεγοβίνης με 131-92 σε αγώνα επίδειξης που διεξήχθη στο Σεράγεβο. «Ο Ραντιβόι Κόρατς ήταν ο πιο αποτελεσματικός, μολονότι ήταν όλη μέρα στο τιμόνι ταξιδεύοντας οδικώς από την Ιταλία...» ανέφεραν τα χρονικά της εποχής. Ο Κόρατς είχε μόλις ολοκληρώσει τη σεζόν στην ιταλική λίγκα με τη φανέλα της Πάντοβα, που ήταν ο τελευταίος σταθμός της καριέρας του. Θεωρητικά θα επέστρεφε αμέσως μετά το ματς στο Βελιγράδι όμως έμεινε στο Σεράγεβο καθώς είχε υποσχεθεί να παραχωρήσει συνέντευξη στον νεαρό δημοσιογράφο της καθημερινής εφημερίδας «Oslobođenje», Τόμι Πότσανιτς.

Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας, Ράνκο Ζεράβιτσα και η σύζυγός του, Ζάγκορκα Σίμιτς διανυκτέρευσαν στο ξενοδοχείο «Ευρώπη» μαζί με τον Κόρατς. «Ξεκινήστε και θα σας ακολουθήσω αμέσως μόλις τελειώσω τη συνέντευξη... Έδωσα την υπόσχεσή μου και πρέπει να μείνω» ήταν οι τελευταίες του κουβέντες. Το επόμενο πρωί, περί τις 9:45 στον δρόμο που συνδέει το Σεράγεβο με την Τούζλα, έξω από το χωριό Γκόρι, ο Κόρατς σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα...

Το λεωφορείο που μετέφερε 42 επιβάτες συγκρούστηκε με το Volkswagen του σπουδαίου Σέρβου που στο μεταξύ προσπάθησε να προσπεράσει ένα Fiat 1300, έχοντας περιορισμένη ορατότητα με το αντίθετο ρεύμα. Ο οδηγός του, Γιάντσε Σοκολόφσκι εξήγησε στην κατάθεσή του: «Αμέσως πετάχτηκα έξω από το αμάξι και πλησίασα το Volkswagen... Η εικόνα ήταν φριχτή... Δίπλα στο σμπαραλιασμένο αμάξι κείτονταν ένας ψηλός άνδρας. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μόνος μου και έπειτα από 1-2 λεπτά, ένα αμάξι σταμάτησε δίπλα μας. Η γυναίκα άρχισε να κλαίει και γύρισε στον άνδρα που τη συνόδευε: Ο Zucko είναι νεκρός»! Το ζευγάρι ήταν ο Ράνκο Ζεράβιτσα και η Ζάγκορκα Σίμιτς που λίγες ώρες νωρίτερα, αποχαιρετούσαν τον Ραντιβόι...

«Το αμάξι του Κόρατς αναποδογύρισε δυο φορές ενώ το λεωφορείο κατέληξε μετά τη σύγκρουση στον ποταμό Σεμίζοβατς. Υπήρχαν πολλοί τραυματίες... Βγάλαμε το κορμί του Κόρατς από το όχημα με τη βοήθεια κάποιων επιβατών του λεωφορείου... Τον βάλαμε στο αμάξι μας και επιστρέψαμε στο Σεράγεβο. Ξέραμε πως η κατάστασή του ήταν πολύ κρίσιμη. Έπειτα από οκτώ μέρες, πέθανε στο νοσοκομείο» θυμάται η Ζάγκορκα για τον Κόρατς που έζησε έντονα και πέθανε νέος... Όλη η εθνική ομάδα μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας, εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας και χιλιάδες Γιουγκοσλάβοι βρέθηκαν στην κηδεία.

Ο τότε αρχηγός των «πλάβι», ο Σλοβένος Ίβο Ντανέου κρατούσε τα μετάλλια του Κόρατς ενώ οι Τβέτκοβιτς, Τσέρμακ, Τβρντιτς, Τσόσιτς, Ραϊκοβιτς και Μάροβιτς κουβαλούσαν το φέρετρο που ήταν τυλιγμένο με τη σημαία της Γιουγκοσλαβίας. Μάλιστα ο Βλάντιμιρ Τσβέτκοβιτς, ο οποίος αγωνίστηκε στον Ερυθρό Αστέρα την περίοδο 1959-72 ξεστόμισε τη μεγάλη κουβέντα όσον αφορά τον Κόρατς και τη σημασία του ανδρός: «Ήταν ο πρώτος παίκτης που έγινε σύμβολο του μπάσκετ στην πατρίδα του... Όταν κάποιος μιλάει για τον Ραντιβόι Κόρατς, εννοεί μπάσκετ και τίποτα άλλο... Υπήρξαν φυσικά σπουδαίοι παίκτες... Ο Νίκολιτς, ο Τζούριτς, ο Γκόρντιτς, ο Ντανέου, έπειτα ο Τσόσιτς, ο Σκάνσι, ο Τβρντιτς. Για μένα όμως ο Κόρατς παραμένει το σπουδαιότερο όνομα στο γιουγκοσλαβικό μπάσκετ».

Από εκείνη τη χρονιά, δεν διεξάγονται ποτέ αγώνες μπάσκετ στη Σερβία αυτή τη μέρα…