Η καμαρίλα βλάπτει σοβαρά το ελληνικό μπάσκετ

Δεν είμαι βέβαιος αλλά έχω σοβαρές υποψίες, ότι στην ιταλική λίγκα, στην ισπανική λίγκα και αλλού στην Ευρώπη η πλατιά μάζα του μπασκετικού κοινού δεν έχει ιδέα, πως λέγεται ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας ή ο Πρόεδρος της Λίγκας.

Έχω επίσης σοβαρές υποψίες, μη σας πω βεβαιότητα, ότι στα πρωτοσέλιδα όσων αθλητικών εφημερίδων και sites υπάρχουν, δεν φιγουράρουν τα ονόματα των αρχιδιαιτητών, των διαιτητών και των εξωμπασκετικών επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων.

Μάλλον αισθανόμαστε πολύ εξυπνότεροι και «γάτοι» σε σχέση με το ισπανικό, το γαλλικό, το ιταλικό, το γερμανικό και το σερβοκροάτικο μπάσκετ, όπου ασχολούνται με την παραγωγική διαδικασία, την ανάπτυξη του αθλήματος και τα χορηγικά προγράμματα, ενώ εμείς ασχολούμαστε με τα θεσμικά και τα εξωθεσμικά νηπιακά μας προβλήματα.

Κάπως έτσι καταλήξαμε, να ψάχνουμε με το κιάλι Έλληνες αθλητές που να μπορούν να σουτάρουν με συνέπεια, που να διαθέτουν επαρκές ball handling, που να κατέχουν τα διαβόητα basketball fundamentals, τα οποία θαυμάζουμε σε γιουγκοσλαβάκια λες και ζούμε σε διαφορετικούς πλανήτες.

Είναι όμως αλήθεια ότι ζούμε σε άλλο μπασκετικό πλανήτη, απομονωμένοι στην καμαρίλα μας με δημοσιογράφους, παράγοντες, προπονητές και αθλητές αναμεμιγμένους σε πιο σημαντικά μάλλον πράγματα από το ασχολούμαστε με το μπάσκετ. Το άθλημα όμως τιμωρεί νομοτελειακά, άμα το αφήσεις, σ’ αφήνει!

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει οι 40+ αλλά τα διάσπαρτα γηπεδάκια δεν γεμίζουν όπως γέμιζαν στα δικά μας χρόνια, που περιμέναμε στην ουρά να πάρουμε τη σειρά μας για ένα μονό. Τη διαπίστωση την άκουσα στη συνέντευξη του Άρη Λυκογιάννη στον Βασίλη Σκουντή και είναι πραγματικά έτσι! Πολύ ομαδική δήθεν προπόνηση, τραγικά λίγη αθλητική εκπαίδευση, πολύ φτωχή ατομική εξάσκηση, γενικά πολύ μέλι κι από τηγανίτα τίποτα.

Στο μεταξύ τα non papers, τα εξώδικα, οι ανακοινώσεις, οι μηνύσεις και οι αγωγές έχουν αντικαταστήσει τα σουτ, τις πάσες, τα ριμπάουντ και τις ντρίπλες. Συνεχίστε έτσι αγαπητοί παράγοντες και ξεψαχνίστε μετά και το τελευταίο χωριό για να βρείτε Έλληνες guard π.χ. με προσόντα και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Το σίγουρο είναι ένα γιατί μας το έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία. Το ελληνικό μπάσκετ δε θα υπάρχει εξαιτίας των ομάδων στη Euroleague, δεν θα «αναστηθεί» εξαιτίας της συμμετοχής σε Final 4, ούτε εξαιτίας της συγκυρίας της οικογένειας Αντετοκούνμπο. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για τη λέξη «συγκυρία» και ελπίζω να μην θεωρείτε τον Γιάννη προϊόν κάποιας ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας.

Όταν θα καταργηθούν έννοιες όπως «δυναστεία», «παντοκρατορία», «νικηφόρο σερί», «υποβιβασμός στα χαρτιά», «wild card the Greek style» κλπ τα ξαναλέμε. Μέχρι τότε ας διασκεδάσουμε με την ελληνική έκδοση του Game of Thrones σε πορτοκαλί φόντο.