• «Θέλουμε 5-8 χρόνια για να δούμε αποτελέσματα»
• «Δεν ανέβαλλε τις εκλογές μόνο ο Βασιλακόπουλος»
• «Μέχρι τώρα η ΕΟΚ είχε υποχείρια αρκετούς παράγοντες»
• «Αντίπαλός μας είναι το παιδί που κάθεται μπροστά σε έναν υπολογιστή»
• «Η διαιτησία δεν είναι το πρόβλημα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, είναι το μέσο διαμάχης τους»
• «Αρχιδιαιτητής, βαθμολογίες, αξιολόγηση των διαιτητών και όλα φανερά»
• «Ο Βασιλακόπουλος έπρεπε να είχε φύγει πριν 10 χρόνια με ψηλά το κεφάλι»
• «Τεράστια ώθηση για το μπάσκετ οποιαδήποτε ενασχόληση του Γκάλη»
• «Έχω ορίσει την κατεύθυνση, όποιος συνεργαστεί θα πρέπει να ταυτιστεί με αυτή»
• «Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μάνατζερ ασχολούνται με ανήλικα παιδιά»
• «Ο προπονητής της Εθνικής δεν θα είναι full time»
• «Να αξιοποιήσουμε το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο»

Ο Βαγγέλης Λιόλιος είναι ένας εκ των τριών ανθρώπων που θα διεκδικήσουν την προεδρεία της ΕΟΚ στις επικείμενε εκλογές. Ο 54χρονιος Πατρινός παράγοντας είναι πτυχιούχος ιατρικής, αλλά πλέον δεν ασκεί την παιδιατρική έχοντας γυρίσει σελίδα στον επιχειρηματικό τομέα.

Ο κ. Λιόλιος «ανδρώθηκε» παραγοντικά στον Προμηθέα και πλέον είναι υποψήφιος πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας μπάσκετ.

Το Gazzetta ως όφειλε συνομίλησε μαζί του για αν εκθέσει τις απόψεις του λίγες ώρες πριν την εκλογική διαδικασία τη 12ης Σεπτεμβρίου.

Όλο αυτό το διάστημα έχετε μετανιώσει που ασχολείστε με τη διαδικασία της υποψηφιότητας; Έχετε δει πράγματα που σας έχουν κάνει να πείτε "γιατί έμπλεξα έτσι";

«Είναι γεγονός πως αρκετοί μου έχουν πει "τι θέλεις και μπλέκεσαι με αυτά;" Και μόνο που μου το λένε αυτό, το τι θέλεις και μπλέκεις, ουσιαστικά παρουσιάζοντας μια εικόνα ότι το να ασχοληθείς με τα διοικητικά μιας ομοσπονδίας είναι κάτι το οποίο θα σε τραβήξει προς τα κάτω και δεν θα σε ανυψώσει, αυτό είναι κάτι που μου δίνει περισσότερο κίνητρο ακόμα. Το να ασχοληθώ, γιατί πιστεύω παρά πολύ στις αξίες και στις αρχές που πρέπει να διέπουν όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και τις κοινότητες».

Αν επιτρέπετε, πότε σας μπήκε η ιδέα να ασχοληθείτε με την Ομοσπονδία;

«Περίπου πριν από ενάμιση χρόνο. Αν με ρωτούσατε νωρίτερα, δεν το είχα ούτε καν στο μυαλό μου αυτό. Ομολογώ ότι πριν από ενάμιση χρόνο,μπήκε στο μυαλό μου να ασχοληθώ με την Ομοσπονδία, με τα διοικητικά της Ομοσπονδίας, βλέποντας πρώτα από όλα ότι είναι και η πρώτη φορά που θα γινόντουσαν πραγματικά εκλογές στις ομοσπονδίες. Γιατί μην γελιόμαστε, όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν εκλογές στις ομοσπονδίες αλλά ουσιαστικές εκλογές δεν γινόντουσαν. Και είναι η πρώτη φορά που θα υπήρχε εκλογική διαδικασία, οπότε πια θα έμπαιναν και τα πράγματα σε μια σειρά για την επόμενη ημέρα. Και εννοείται ότι αυτό το οποίο πάντα υπήρχε μέσα μου, είναι πως επειδή έβλεπα όλη την εξέλιξη του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία 17 χρόνια που ασχολούμαι διοικητικά με την ομάδα μου, τον Προμηθέα, κυρίως τα πιο πολλά χρόνια από αυτά στο ερασιτεχνικό επίπεδο, μόνο τα τελευταία 4 στο επαγγελματικό κομμάτι αλλά και σε αυτά τα 4 τελευταία χρόνια, όλοι το γνωρίζουν ότι η τρέλα μου είναι με τα αναπτυξιακά και όχι με την επαγγελματική ομάδα.

Όλο αυτό το διάστημα λοιπόν έβλεπα ότι είμαστε σε μια ελεύθερη πτώση τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια. Και βίωνα μια κατάσταση, όπως και όλοι οι ερασιτέχνες παράγοντες σε όλη την Έλλαδα, που δεν μας τιμούσε ως άθλημα. Συνεπώς μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο, το άθλημα αυτό έσβηνε και πήγαινε όλο και πιο κάτω. Υπήρχε λοιπόν πάντα μια απογοήτευση, στο γιατί να πηγαίνουμε έτσι, γιατί να μην βγούμε μπροστά να φτιάξουμε πράγματα. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι ήταν η πρώτη φορά που γινόντουσαν εκλογές και κάτι άλλο που με επηρέασε παρά πολύ. Αυτί είναι το γεγονός ότι κουβεντιάζοντας και με άλλους ανθρώπους από αντίστοιχα μετερίζια, κυρίως παράγοντες που έτρεχαν και τρέχουν ερασιτεχνικά σωματεία, είπαμε ότι δεν αρκεί το να γκρινιάζουμε για μια κατάσταση αλλά κάποιοι να μπουν μπροστά και με τη δύναμη πια των σωματείων να προχωρήσουμε και να αλλάξουμε τα πράγματα για την επόμενη ημέρα. Όποτε δεν ήταν μόνο ένας λόγος ή μια στιγμή, ήταν μια εξελικτική διαδικασία που γινότανε και κάποια στιγμή το παζλ ολοκληρώνεται και μπαίνει σε μια μορφή που λες τώρα το παζλ είναι έτοιμο. Έτσι έγινε».

Συνεπώς λοιπόν έχετε τη γνώση των προβλημάτων και σε επίπεδο ερασιτεχνικού μπάσκετ και σε επίπεδο επαγγελματικού μπάσκετ τα τελευταία 4 χρόνια. Τα περισσότερα προβλήματα που είναι;

«Εγώ θα πω ότι δεν έχω τη γνώση, έχω το βίωμα. Είναι άλλο να έχεις τη γνώση και άλλο το βίωμα».

Πού έχετε βιώσει τότε τα περισσότερα προβλήματα; Στο επαγγελματικό μπάσκετ τα τελευταία 4 χρόνια με τον Προμηθέα ή όσο ο Προμηθέας ήταν στις πιο χαμηλές κατηγορίες; Να το χωρίσουμε καλύτερα στα περισσότερα και στα πιο σημαντικά προβλήματα.

«Τα πιο σημαντικά και τα περισσότερα προβλήματα νομίζω είναι στο ερασιτεχνικό μπάσκετ. Και το λέω με πάσα βεβαιότητα. Γιατί όταν έχεις ένα πολύ ισχυρό ερασιτεχνικό μπάσκετ, δεν σε φοβίζει το επαγγελματικό. Το επαγγελματικό είναι η απόρροια του ερασιτεχνικού μπάσκετ».

Η βιτρίνα...

«Εγώ το παρουσιάζω πάντα σαν το παγόβουνο. Το παγόβουνο αυτό που βλέπει ο κόσμος, αυτό που βλέπει ο φίλαθλος, αυτό που λέτε βιτρίνα, είναι το 1/10 που επιπλέει πάνω από το νερό. Τα 9/10 του παγόβουνου, που είναι το ερασιτεχνικό μπάσκετ, που είναι τα αναπτυξιακά, που είναι ο Έλληνας παράγοντας που μοχθεί καθημερινά, είναι σε αυτό που δεν φαίνεται, που είναι κάτω από το νερό. Αυτό το παγόβουνο λοιπόν, το οποίο συγκρατεί το 1/10, έχει λιώσει. Δεν υπάρχει. Και τα προβλήματα του επαγγελματικού μπάσκετ έρχονται ως απόρροια των προβλημάτων του ερασιτεχνικού μπάσκετ. Αν δεν λύσεις το ερασιτεχνικό μπάσκετ, δεν υπάρχει επαγγελματικό μπάσκετ. Δεν υπάρχει. Τα προβλήματα του επαγγελματικού μπάσκετ που βλέπουν όλοι, δεν θα λυθούν αν έχουμε ανθρώπους που θα πάρουν πιο πολλά χρήματα. Δεν θα λυθούν αν έχουμε καλύτερη διαιτησία. Τα προβλήματα θα αρχίσουν να λύνονται, όταν φτιάξουμε μια βάση ερασιτεχνικού μπάσκετ,που θα μπορούμε να έχουμε υγιείς παράγοντες, πάνω από όλα να έχουμε παράγοντες που τώρα λείπουν οι παράγοντες οι ερασιτέχνες, να έχουμε παιδιά να παίζουν μπάσκετ, να βγάλουμε Έλληνες αθλητές, να ξαναλειτουργήσει η παραγωγική διαδικασία, ώστε πια να αρχίσουμε να μιλάμε για το πως θα διορθώσουμε το επαγγελματικό μπάσκετ. Αυτό που λέω άλλωστε και αυτό που βιώνω, είναι πως έστω σε ένα υποθετικό ερώτημα ότι είχαμε τώρα όχι 13 αλλά 14 ομάδες της Basket League οικονομικά εύρωστες και είχαμε και μια διαιτησία που ήταν "τα κουκούτσια στη μέση", θεωρεί κανείς στην Ελλάδα ότι είχαμε λύσει τα προβλήματα του Ελληνικού μπάσκετ; Όχι βέβαια. Το πρόβλημα του Ελληνικού μπάσκετ δεν είναι αυτό».

«Θέλουμε 5-8 χρόνια για να δούμε αποτελέσματα»

Έχω μια ένσταση και θέλω να κουβεντιάσουμε λίγο. Ναι αλλά αν μια ομάδα της Β και της Γ Εθνικής δει ότι είναι "πενηνταρίσια" η διαιτησία στο Ολυμπιακός-Προμηθέας, στο ΑΕΚ-ΠΑΟΚ και στο Παναθηναϊκός-Λαύριο, θα πει αυτοί εκεί πάνω είναι εντάξει δεν μπορώ εγώ να κάνω "μαγκιές". Αποτελεί παράδειγμα.

«Δεν ξεχωρίζω τη διαιτησία, σε διαιτησία επαγγελματικών ομάδων ή ερασιτεχνικών ομάδων ή παιδικό-εφηβικών. Η διαιτησία είναι μια. Ο διαιτητής για να φτάσει να σφυρίζει Basket League και να μπει σε μια νοοτροπία, αυτή που αναφέρει ο περισσότερος κόσμος, να αδικηθεί μια ομάδα ή να αδικεί μια ομάδα εσκεμμένα, και λέω αυτή η αίσθηση που υπάρχει στον κόσμο, φαντάζομαι ότι αυτός ο διαιτητής δεν του ήρθε ξαφνικά μια ημέρα να ξυπνήσει και ενώ ήταν τέλειος στα παιδικό-εφηβικά και ερασιτεχνικά, ξαφνικά να αρχίσει αυτό το πράγμα. Όλο αυτό είναι ένα δέντρο που έχει ρίζες. Άρα η διαιτησία είναι ενιαία. Ο παράγοντας που κι αυτός θα γίνει επαγγελματίας, ήταν και ερασιτέχνης. Και οι ομάδες που έχουν επαγγελματικά τμήματα, ΚΑΕ, έχουν και ερασιτεχνικά. Έχουν και ακαδημίες.

Είναι ενιαίο το δέντρο. Μην το ξεχωρίσουμε. Βλέπουμε την κορυφή ως πρόβλημα, ενώ το πρόβλημα είναι οι ρίζες του δέντρου. Αν δεν το διορθώσουμε αυτό, μην περιμένουμε να έχουμε λύσει τα βασικά προβλήματα του Ελληνικού μπάσκετ. Γι' αυτό και λέω πάντα ότι και όλα σωστά να τα κάνουμε από την πρώτη Δευτέρα που θα αναλάβουμε στις εκλογές, βάση ενός αξιακού συστήματος, βάση προτεραιοτήτων, βάση αναπτυξιακών, όλα δηλαδή σωστά να τα κάνουμε, θέλουμε τουλάχιστον 5-8 χρόνια για να δούμε αποτελέσματα.

Γιατί αυτή τη στιγμή, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, σε επίπεδο εθνικών κατηγοριών, Ελλήνων παικτών εννοώ πάντα, ή σε επαγγελματικό μπάσκετ, βιώνουμε την αδράνεια της προηγούμενης δεκαετίας. Γιατί αυτή η δεκαετία είναι μια κατεστραμμένη δεκαετία. Γι' αυτό λέω ότι το μπάσκετ είναι σε ελεύθερη πτώση και πηγαίνει απλά με τα αέρια της βενζίνης που δεν υπάρχει πια και ίσα με την αδράνεια του. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε και δεν θα αλλαχθούν σιγά σιγά όλα. Θα αλλαχθούν την πρώτη Δευτέρα κάθετα».

Υπάρχουν πολλά προβλήματα λοιπόν στο ερασιτεχνικό μπάσκετ και ας ξεκινήσουμε από εκεί.

«Θέλω να πω και κάτι ακόμα, επιτρέψτε μου. Εγώ δεν είμαι απαισιόδοξος. Είμαι αισιόδοξος. Γιατί είμαι αισιόδοξος; Γιατί το άθλημα του μπάσκετ έχει μια εκπληκτική δυναμική στον Έλληνα. Έχει μια δυναμική στον μέσο Έλληνα, όπου αν γίνουν σωστοί χειρισμοί, θα απογειωθεί το αεροπλάνο που λέγεται Ελληνικό μπάσκετ γιατί πολύ απλά το μπάσκετ στην Ελλάδα είναι αεροπλάνο. Δεν είναι αυτοκινητάκι. Όταν λοιπόν μπει ο σωστός πιλότος μέσα, με τα σωστά καύσιμα και την σωστή κατεύθυνση, θα απογειωθεί ξανά. Θα μας ξαναβγάλει στους δρόμους».

Συμφωνείτε όμως ότι ο κόσμος έχει κουραστεί υπερβολικά όλο αυτό το εφτάμηνο με την διαδικασία των εκλογών, τα πηγαινέλα και ότι ο κόσμος δηλαδή ο Έλληνας που έχει στο DNA του το μπάσκετ, δεν τον ενδιαφέρει πλέον;

«Κάθε ημέρα που περνάει είναι και μια ημέρα που πέφτει περισσότερο το μπάσκετ γιατί αυτή η διαδικασία συνεχίζεται. Σε όλους υπάρχει αυτό το πράγμα που αναφέρατε. Αυτό είναι γεγονός. Σε όλους. Και νομίζω ότι ο στόχος όλων αυτών των αναβολών είναι να κουράσουν και να εξαντλήσουν. Για να παραμείνει ένα status quo όπως υπήρχε. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι επειδή έχω και υπομονή και επιμονή, αυτό έχω μάθει στη ζωή μου να έχω, και παράλληλα αυτή την στιγμή αυτό που βλέπω είναι ότι και όλοι οι παράγοντες, σε όλη την Ελλάδα, έχουν οργή με αυτά που συμβαίνουν, θα ισχύσει αυτό που έλεγα και πριν. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».

«Δεν ανέβαλλε τις εκλογές μόνο ο Βασιλακόπουλος»

Η αιτία όλων αυτών των αναβολών; Εστιάζεται θεωρείτε μόνο στον κύριο Βασιλακόπουλο;

«Βλέποντας τις τελευταίες εξελίξεις, όχι μόνο σε αυτόν. Νομίζω, και αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και μπορούν να με κριτικάρουν για αυτήν, ότι στην πράξη δεν θέλει κανείς να κάνουμε εκλογές. Και όταν λέω κανείς εννοώ από τους άλλους συνυποψήφιους. Αυτή είναι η πεποίθηση μου. Εγώ έλεγα από την πρώτη στιγμή ότι πρέπει στις 28 Μαρτίου να κάνουμε εκλογές. Με οποιονδήποτε τρόπο. Να κάνουμε εκλογές. Γιατί το χειρότερο είναι να μην κάνεις εκλογές. Και το χειρότερο είναι να είσαι με διοίκηση Πρωτοδικείου. Αυτό είναι μαύρη σελίδα».

Μου βγάζετε μια σιγουριά για το αποτέλεσμα.

«Βγάζω μια ανάγκη να γίνουν εκλογές. Γιατί αν ρωτήσετε οποιονδήποτε παράγοντα των σωματείων που ψηφίζουν, έναν έναν, αυτό που ζητούσαν και ζητούν είναι να κάνουμε εκλογές. Και από εκεί και πέρα έχουν και την κρίση, έχουν και την ωριμότητα να αποφασίσουν ποιος και ποιοι είναι οι καταλληλότεροι για να πάρουν αυτό το αεροπλάνο να το ξαναφέρουν ψηλά, που λέγεται ελληνικό μπάσκετ. Και εγώ έχω εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που ζητάω λοιπόν κι εγώ είναι να γίνουν εκλογές. Τελεία. Τίποτα άλλο».

Πάμε πίσω λοιπόν στα προβλήματα του ερασιτεχνικού μπάσκετ. Βάλτε μου σε μια σειρά, τα δυο πρώτα, τα δυο πιο βασικά.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ερασιτεχνικού μπάσκετ είναι πως την περιουσία της Ομοσπονδίας την έχουμε διαλύσει. Ποια είναι η περιουσία της Ομοσπονδίας; Οι παράγοντες. Αυτοί είναι η περιουσία. Έχουμε το προνόμιο στην Ελλάδα να έχουμε κάποιους "τρελούς" που λέγονται παράγοντες, που αφήνουν οικογένειες, που δεν κοιτάνε τις δουλειές τους και που μέσα από την πραγματική τους τρέλα και την αγάπη, τρέλα την λέω με την καλή έννοια, ασχολούνται με το ερασιτεχνικό μπάσκετ μέσα από εκατομμύρια προβλήματα και μέσα από αντιξοότητες. Κάθε χρόνο αυτοί οι άνθρωποι ελαττώνονται και χάνουμε έτσι τον πλούτο της Ομοσπονδίας. Γιατί μόνο μέσα από αυτούς μπορείς να αναπτύξεις το άθλημα, μπορείς να φέρεις παιδιά, μπορείς να δημιουργήσεις κοινότητες, μπορείς να βάλεις αρχές και αξίες ώστε να φτιάξεις τη βάση που θα στηθεί αυτό το οικοδόμημα».

Και πώς δημιουργείται ένας παράγοντας; Εννοώ τι πρέπει να αλλάξει ο Βαγγέλης Λιόλιος;

«Ο παράγοντας θέλει υποστήριξη. Τον παράγοντα όλα αυτά τα χρόνια τον είχαν για να τον διατάζουν. Τον διέταζαν. Συγνώμη που θα το πω λίγο βαριά αλλά τον είχαν ως δούλο τους. Υπήρχαν οι σοφοί της Ομοσπονδίας που διέταζαν αυτούς που δεν ήξεραν, που είναι οι παράγοντες. Αυτό το μοντέλο είναι λάθος. Δεν το πιστεύω. Εγώ σέβομαι τους παράγοντες γιατί αυτοί έχουν τη ζώσα πραγματικότητα με τα προβλήματα. Εγώ δεν θέλω να διατάξω τους παράγοντες. Θέλω να τους εμπνεύσω. Οι παράγοντες χρειάζονται όραμα και υποστήριξη στα προβλήματα τους. Στα καθημερινά προβλήματα που μπορεί να είναι οικονομικά, μπορεί να είναι γηπεδικά, μπορεί να είναι ουσιαστικά, ισοτιμίας και ανεξαρτησίας. Ούτε αυτοί θέλουν να αδικούνται από τη διαιτησία. Ούτε τα παιδικά τους, ούτε τα εφηβικά τους. Ούτε να ευνοούνται δεν θέλουν. Να το ξέρετε αυτό».

«Μέχρι τώρα η ΕΟΚ είχε υποχείρια αρκετούς παράγοντες»

Εγώ δεν πιστεύω ότι κάποια ομάδα θέλει το 50-50. Αυτή είναι βέβαια η δίκη μου άποψη.

«Καταλαβαίνω αυτό που λέτε γιατί τους έχει δημιουργηθεί η αντίληψη, για να τους έχουν υποχείρια τους, ότι "εσύ είσαι δικός μου", ότι "θα σου βγάλω 10 δελτία που δεν επιτρέπεται, θα σου δώσω και δυο διαιτησίες που είναι δικές σου" και δεν καταλαβαίνουν ή καταλαβαίνουν αλλά νιώθουν δούλοι ενός συστήματος, ότι αυτά είναι τα καθρεφτάκια που δίνουν στους ιθαγενείς. Γιατί έτσι αντιμετωπίζονται. Εγώ λοιπόν αυτό θα το αλλάξω. Πιστεύω στην ισονομία, στην ανεξαρτησία, στη δικαιοσύνη, στις αρχές και στις αξίες. Αυτό έχουν ανάγκη οι παράγοντες. Και την υποστήριξη. Να ξέρουν ότι εμείς δίνουμε το χρόνο μας, δεν θα πληρωθούμε, δίνουμε την αγάπη μας αλλά δεν θα πληρώνουμε κιόλας για να φέρνουμε τα παιδιά να παίζουν μπάσκετ. Να πληρώνουμε γήπεδα, να πληρώνουμε δελτία, να πληρώνουμε αυτοκόλλητα, να πληρώνουμε συμμετοχές, να πληρώνουμε διαιτησίες. Ε όχι πια αυτό το πράγμα. Κι το λέω έχοντας πλήρη γνώση των οικονομικών της Ομοσπονδίας.

Πλήρη γνώμη του που σπαταλώνται τα χρήματα εκεί που πηγαίνουν και αντί να πηγαίνουν στην πραγματική ανάπτυξη του αθλήματος και την υποστήριξη των παραγόντων των ερασιτεχνικών σωματείων, πηγαίνουν σε άλλους σκοπούς. Εγώ τι λέω λοιπόν; Να δώσεις όραμα, να τους εμπνεύσεις, να τους έχεις μπροστά στην πρώτη γραμμή και να τους δώσεις τα εχέγγυα και την οικονομική ανεξαρτησία και τη γηπεδική ανεξαρτησία ώστε να δουλέψουν και να κάνουν την "τρέλα" τους, πραγματικότητα. Όταν γίνει αυτό, και εννοώ μετά από κάποια χρόνια, από την πρώτη στιγμή όταν γίνει αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή πρέπει να αλλάξουν αυτά, τότε πια μπορείς να πεις και στους παράγοντες "τώρα που σε θέλω μαζί και σε υποστηρίζω, πρέπει να δημιουργήσουμε μαζί και να φέρουμε παιδιά στο άθλημα". Γιατί αυτή την στιγμή δυστυχώς, τα παιδιά φεύγουν από το άθλημα».

Τι εννοείται λέγοντας «άλλους σκοπούς»; Είπατε νωρίτερα ότι τα χρήματα της Ομοσπονδίας δεν πήγαιναν εκεί που υπάρχει ανάγκη, αλλά σε άλλους σκοπούς;

«Οποίος κοιτάξει που πηγαίνουν τα χρήματα της Ομοσπονδίας, όπου εξηγώ ότι τα χρήματα της Ομοσπονδίας δεν είναι ούτε του Λιόλιου ούτε του Βασιλακόπουλου,αλλά των ομάδων. Τα δίνει το κράτος ως κρατική επιχορήγηση επειδή τα σωματεία κάνουν μαζικό αθλητισμό, για να πάνε στα σωματεία. Τα δίνουν οι χορηγοί για τις Εθνικές ομάδες κυρίως, επειδή υπάρχουν παίκτες. Μα οι παίκτες δεν φύτρωσαν, από σωματεία βγήκαν. Αρα όλα τα χρήματα της Ομοσπονδίας είναι για τα σωματεία και η Ομοσπονδία είναι η διαχειρίστρια των χρημάτων. Όταν λοιπόν διαχειρίζεσαι δικά μου χρήματα, απαιτώ από εσένα Λιόλιο μεθαύριο, λέει το κάθε σωματείο, να μου δείξεις στο διαδίκτυο με ένα απλό πάτημα κουμπιού, που πηγαίνουν τα χρήματα αυτά. Πηγαίνουν σε εμένα; Ή πηγαίνουν σε δημοσιογράφους,σε παρατρεχάμενους, σε τεχνικούς συμβούλους στην Ομοσπονδία, σε έξοδα κινήσεων, σε επιτροπές - γιατί ξέρετε έχουμε και τις λεγόμενες επιτροπές που πληρώνονται στην Ομοσπονδία με παρά πολλά χρήματα-, σε διοργανώσεις, σε βενζίνες, σε φαγητά, σε ξενοδοχεία;;;».

Θα συμφωνήσω σε όλα εκτός από τις διοργανώσεις. Είναι ωραίο να έχουμε διοργανώσεις.

«Αν είναι διοργανώσεις, τότε δεν μας τρώνε χρήματα».

Εντάξει δεν γίνεται να φιλοξενείς μια διοργάνωση με 16 Εθνικές Ομάδες Εφήβων και να μην ξοδέψεις κάποια χρήματα, εννοώντας υπερβολικά χρήματα.

«Αυτό ακριβώς εννοώ. Μπορείς να ξοδέψεις χρήματα τα οποία είναι σωστά και λογικά. Ε δείξτα τότε στο διαδίκτυο τι γίνεται,για να ξέρουμε όλοι μας. Όλοι μέσα στην κοινωνία αυτή ζούμε. Ξέρουμε τι γίνεται. Κι εγώ θέλω διαφάνεια. Και μετά να με κρίνουν. Να με κρίνουν που πήγαν τα 5€, όχι τα 500€ ή τα 5000€ ή τα 50000€. Τα 5€ που πήγαν. Να με κρίνουν γι' αυτό και να απολογηθώ γι' αυτό και όχι γενικά και αόριστα αν ξόδεψα τόσο, αλλά αναλυτικά να δει ο καθένας. Να υπάρχει και οικονομική διαφάνεια και οργανωτική διαφάνεια. Ποιοι δουλεύουν στην Ομοσπονδία, με ποια κριτήρια προσλαμβάνονται; Πηγαίνουν φίλοι και γνωστοί ή αυτοί που έχουν βιογραφικό και είναι εκεί με αξιοκρατία; Εγώ έτσι θέλω να είναι η επόμενη ημέρα στην Ομοσπονδία. Με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία. Και τότε λοιπόν, όταν δούμε πως τα χρήματα αυτά για κάποιον λόγο δεν φτάνουν για παραπάνω ενέργειες, πάμε όλοι μαζί, και τα σωματεία και η Ομοσπονδία, στην πολιτεία, να απαιτήσουμε χτυπώντας το χέρι δυνατά στο τραπέζι, ότι τα χρήματα αυτά δεν φτάνουν. Όταν είμαι καθαρός και όταν έχω διαφάνεια, μπορώ να απαιτήσω. Όταν δεν είμαι καθαρός, δεν απαιτώ αλλά επαιτώ. Αυτή είναι η διαφορά. Εγώ λοιπόν θέλω να απαιτήσω, όταν δεν φτάνουν».

«Αντίπαλός μας είναι το παιδί που κάθεται μπροστά σε έναν υπολογιστή»

Για να επανέλθουμε, για πείτε μου ένα δεύτερο πρόβλημα στο ερασιτεχνικό μπάσκετ;

«Το δεύτερο πρόβλημα στο ερασιτεχνικό μπάσκετ πέρα από την έλλειψη των παραγόντων, είναι πως έχουμε χάσει πλήρως την κατεύθυνσή μας στο να φέρουμε περισσότερα παιδιά στον αθλητισμό, γιατί ο αντίπαλος μας δεν είναι το άλλο σωματείο. Ξέρετε όταν μικραίνει η πίτα θεωρούν τα σωματεία ότι αντιμάχεται το ένα το άλλο. Μα αντίπαλος μας δεν είναι το άλλο σωματείο. Αντίπαλος μας είναι το παιδί που είναι μπροστά στον υπολογιστή μέσα στο σπίτι του και δεν αθλείται, το παιδί με την παραβατικότητα, το παιδί το οποίο είναι αδιάφορο. Πρέπει να δώσουμε ξανά την έννοια του υγιούς ανταγωνισμού και του αθλητισμού και να μαζέψουμε παιδιά. Να δώσουμε να καταλάβουν όλα τα σωματεία, και αυτό αποτελεί θέση της Ομοσπονδίας, ότι πρέπει να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι.

Για να γίνει αυτό λοιπόν, πρέπει να έχουμε ένα playbook το τι μπάσκετ παίζουμε στην Ελλάδα, με συγκεκριμένη κατεύθυνση, με Ομοσπονδιακούς παράγοντες που θα υποστηρίζουν τις ομάδες, που θα καταγράφουν τα πάντα, με προπονητές που θα εκπαιδεύονται δωρεάν, προς μια παραγωγική διαδικασία. Έτσι ώστε να βγάλουμε και αθλητές Έλληνες που θα μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά και να βγάλουμε και παιδιά τα οποία δεν θα παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ στη ζωή τους αλλά μέσα από την παραγωγική διαδικασία, από τις Ακαδημίες, με αξίες και αρχές, μέσα από το playbook που θα είναι γραμμένο, θα μπορούμε να βγάλουμε τους επόμενους φιλάθλους που δεν θα είναι χούλιγκανς, τους επόμενους προπονητές, τους επόμενους παράγοντες, τους επόμενους διαιτητές. Έτσι λοιπόν έχουμε ανάγκη να φέρουμε και αλλά παιδιά στην παραγωγική διαδικασία και η Ομοσπονδία να είναι η κόλλα που θα συνδέει αυτά τα σωματεία. Αρα μας λείπουν όχι μόνο οι παράγοντες που θα πρέπει να τους φέρουμε ξανά πίσω ή να δημιουργήσουμε, αλλά και η σωστή παραγωγική διαδικασία υπό τον έλεγχο της Ομοσπονδίας, προς μια κατεύθυνση».

Συμφωνείτε μαζί μου ότι ίσως και το 90% των ομάδων βλέπουν πλέον τις Ακαδημίες τους ως πηγή εσόδων και μόνο; Αν ναι, αυτό πώς μπορεί να αλλάξει;

«Αναγκάζονται να το κάνουν αυτό πια. Ναι συμφωνώ. Γιατί δεν είναι μόνο πως το βλέπουν ως πηγή εσόδων. Επειδή κανείς δεν τους άγγιξε. Έχετε την εντύπωση πως αν αυτή την στιγμή ρωτήσετε στην Ομοσπονδία αν ξέρουν ποια παιδιά υπάρχουν γεννημένα 2004, 2005, 2006, αν έχουν καταγράφει, τα ξέρουν; Όχι βέβαια. Τους είναι άγνωστα. Έχουν αφήσει όλη την παραγωγική διαδικασία στο τίποτα, στο κενό. Και τα σωματεία νιώθουν μόνα τους και ουσιαστικά χωρίς να κρίνονται και να αξιολογούνται, δεν νιώθουν και αυτά ότι υπόκεινται σε κάτι. Τι πιστεύετε ότι αυτό δεν φέρνει μια φθορά; Εγώ τώρα λέω ότι αυτό το σύστημα πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. Η πλήρης υποστήριξη, επικοινωνία, καταγραφή, η ελάττωση εξόδων, αλλά από εκεί και πέρα η πιστοποίηση των Ακαδημιών στο πως λειτουργούν. Αυτά είναι που θα αλλάξουν εκ βάθρων. Αυτές οι αλλαγές ξέρετε, δεν είναι αλλαγές που γίνονται σιγά σιγά, αλλά οργανωμένα και από την πρώτη στιγμή, για να φέρουμε αποτέλεσμα.

Όταν μιλάω για υποστήριξη των ερασιτεχνικών σωματείων, αυτό εννοώ. Υποστήριξη. Δεν λέω μόνο ότι ναι δεν πληρώνεις κάποια έξοδα. Ναι και αυτό. Εννοώ υποστήριξη. Υποστήριξη στο να κανείς σωστά τη δουλειά σου, στο να είμαι δίπλα σου. Η Ομοσπονδία πρέπει να υποστηρίζει, όχι να διατάζει, να τους βοηθάει σε ότι θέλουν, να είναι δίπλα τους. Τότε λοιπόν και τα σωματεία νιώθουν πως εγώ δεν είμαι εδώ απλά στο να βρίσκομαι, αφού δεν με αξιολογεί κανείς, δεν με υποστηρίζει κανείς, δεν με νιώθει κανείς, κι εγώ γιατί να ασχολούμαι. Υπάρχει λοιπόν ένα ποσοτικό έλλειμμα στους παράγοντες και ένα ποιοτικό έλλειμμα στους παράγοντες. Ένα ποσοτικό έλλειμμα στους αθλητές και ένα ποιοτικό έλλειμμα στη δουλειά που κάνουμε. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Αυτό εννοώ βάση παραγωγικής διαδικασίας».

«Η διαιτησία δεν είναι το πρόβλημα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, είναι το μέσο διαμάχης τους»

Μου άρεσε πολύ το παράδειγμα με το παγόβουνο, αλλά πάμε σε αυτό που βλέπουμε. Στην κορυφή λοιπόν του παγόβουνου. Στο επαγγελματικό μπάσκετ. Η διαιτησία είναι ένα πρόβλημα βασικό. Είναι η αιτία της αιώνιας διαμάχης Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού;

«Η διαιτησία δεν είναι το πρόβλημα του Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Είναι το μέσον της διαμάχης. Το πρόβλημα είναι ότι οι διοικήσεις αντί να βρουν έναν τρόπο να μπορέσουν να αντιμάχονται εντός γηπέδου, αλλά έξω να φτιάξουμε το άθλημα αυτό και να το μεγαλώσουμε, το έχουν βρει ως πεδίο προσωπικής αντιπαράθεσης. Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Και ο κάθε παράγοντας που ασχολείται με το επαγγελματικό μπάσκετ. Αν το δει ως πεδίο προσωπικής αντιπαράθεσης και όχι ως πεδίο "ναι εντός τεσσάρων γραμμών να κερδίσουμε αλλά από εκεί και πέρα απέξω είμαστε μια κοινότητα", τότε έχουμε πρόβλημα. Αυτό γίνεται αυτήν την στιγμή».

Αυτό όμως είναι δύσκολο να το αλλάξει η οποιαδήποτε Ομοσπονδία νομίζω.

«Αυτό συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να ξέρετε όμως. Ας πάτε μια βόλτα στις ευρωπαϊκές χώρες κι ας δείτε στα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη, το πως αντιμετωπίζουν το επαγγελματικό μπάσκετ έτσι ώστε να φέρουν και παραπάνω έσοδα και χορηγούς. Όταν ισχύουν οι κανόνες, όταν εντός των τεσσάρων γραμμών είμαστε αντίπαλοι αλλά απέξω θελουμε να βελτιώσουμε το προϊόν μας. Γιατί προϊόν είναι το επαγγελματικό μπάσκετ, καλώς ή κακώς. Και δεν κοιτάμε να βάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου, χρησιμοποιώντας οποία μέσα, ένα από αυτά είναι και η διαιτησία. Υπάρχουν και αλλά μέσα. Δεν είναι μόνο η διαιτησία. Υπάρχει ο Τύπος, οι δημοσιογράφοι, που δεν είναι αμέτοχοι ευθυνών με το να ξεσηκώνουν τον κόσμο και να γράφουν παραπλανητικές ειδήσεις. Γιατί αυτό συμβαίνει. Και να φτιάχνουμε πια όχι φιλάθλους αλλά οπαδούς, που ο ένας θέλει να αντιμάχεται τον άλλον. Στρατούς. Αυτό είναι λάθος. Αυτό δεν γίνεται μόνο του. Είναι και τα site, οι εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι, που υποκινούν το οπαδικό κίνημα. Αυτοί δεν έχουν ευθύνη; Φυσικά και έχουν ευθύνη σε αυτό το πράγμα».

Ο Βαγγέλης Λιόλιος τι σκέψεις κάνει για να ενώσει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ; Μπορεί να συμβεί αυτό και πως;

«Εμένα ο στόχος μου πραγματικά είναι να ενώσω. Φυσικά και μπορεί να συμβεί. Είμαστε όλοι νοήμονες άνθρωποι, οι οποίοι αν κάτσουμε σε ένα τραπέζι θα βρούμε τις καλύτερες λύσεις, και οι καλύτερες λύσεις είναι ότι όταν καταλάβουμε ότι μέσα από την σύμπνοια τελικά θα έχουμε καλύτερο μπάσκετ γιατί θα έχουμε καλύτερα έσοδα, περισσότερους χορηγούς, τότε θα καταλάβουμε ότι το να βάζουμε την προσωπική μας φιλοδοξία και το συμφέρον ο καθένας πάνω από τα υπόλοιπα, τελικά κάνουμε κακό όχι μόνο στο άθλημα αλλά και στην ίδια την ομάδα μας. Ξέρετε τι ωραία θα ήταν αν αυτή την στιγμή σε επίπεδο επαγγελματικού μπάσκετ, Basket League, αντί να είχαμε Α έσοδα που έχουμε τώρα, είχαμε 5Α; Ξέρετε ποσό καλύτερο μπάσκετ θα είχαμε; Ξέρετε ποσό καλύτερη πορεία ευρωπαϊκή θα είχαν όλες οι ομάδες; Για ποιο λόγο λοιπόν να τους διώχνουμε; Πιστεύετε ένας χορηγός, όταν βλέπει ότι δεν υπάρχει υγιές προϊόν, θα έρθει να διαφημιστεί; Όχι βέβαια. Και το γνωρίζω επειδή είμαι μέσα στη αγορά. Φυσικά και όχι.

Έχετε την εντύπωση ότι σε μεγαλύτερο επίπεδο, στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, αυτή η διαμάχη μεταξύ FIBA και Euroleague, ευνοεί τα οικονομικά και των δυο; Όχι βέβαια. Πιστεύετε ότι αν ενώνονταν αυτοί οι δυο δεν θα είχαν πενταπλάσια έσοδα; Μα υπάρχουν μετρήσεις και μελέτες που το δείχνουν αυτό. Ότι αν ενώνονταν FIBA με Euroleague, θα είχαν τους χορηγούς επί 5. Οι σπόνσορες για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ συνολικά είναι το 1% του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και οι μελέτες έχουν δείξει πως αν ενώνονταν θα είχαν το 5% . Τι πιστεύετε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει για να έχουν πενταπλάσια έσοδα; Δυστυχώς και εκεί υπάρχει όμως μια προσωπική αντιδικία. Δυστυχώς. Λυπάμαι που το λέω αυτό το πράγμα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Basket League. Θέλουμε να μεγαλώσουμε το άθλημα; Πρέπει να ενωθούμε. Και πρέπει να βρεθεί κάποιος να κάτσει σε ένα τραπέζι μαζί, να δουν τα οφέλη που έχουν, για να καταλάβουν ότι εκεί θα μπορέσουν να έχουν περισσότερο κέρδος παρά ζημιά».

Θα επιμείνω λίγο στο κομμάτι της διαιτησίας επειδή είναι πολύ συχνά, και όχι μόνο μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, τα παράπονα όλων των ομάδων. Οποίος χάνει, πολλές φορές θα ρίξει το βάρος στη διαιτησία. Συμφωνούμε ότι υπάρχει πρόβλημα;

«Συμφωνώ πρώτα από όλα ότι υπάρχουν παράπονα από πάρα πολλές ομάδες. Δεύτερον συμφωνώ ότι η διαιτησία σχεδόν τις περισσότερες φορές, όχι όλες θα έλεγα, είναι το εξιλαστήριο θύμα για την ήττα μιας ομάδας. Και επίσης συμφωνώ ότι υπάρχουν σίγουρα τρανταχτά παραδείγματα που η διαιτησία δεν λειτουργεί σωστά. Και στα τρία συμφωνώ σε αυτά. Απλά μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι. Είναι άδικο να το βάλουμε».

«Αρχιδιαιτητής, βαθμολογίες, αξιολόγηση των διαιτητών και όλα φανερά»

Τι θα κάνετε εσείς για τη διαιτησία;

«Η ελληνική διαιτησία είναι ενιαία τόσο στο επαγγελματικό επίπεδο όσο και στο ερασιτεχνικό και ως ενιαία θα αντιμετωπιστεί από εμένα. Το έχω πει πολλές φορές και θα το πω και άλλη μια τώρα, ότι το μοντέλο που χρησιμοποιούν πολλοί ευρωπαϊκοί οργανισμοί είναι μοντέλο που το έχω δει να δουλεύει και είναι καλύτερο από το υπάρχον μοντέλο. Ποιό είναι αυτό; Αυτή η πενταμελής ΚΕΔ οπου θα υπάρχει ένας αρχιδιαιτητής που θα ηγείται αυτής της ΚΕΔ, τον οποίο θα τον ορίσει η ΕΟΚ και θα είναι υπεύθυνη και υπόλογη για αυτόν που θα ορίσει. Και θα δώσουμε λόγο για το ποιος θα ηγηθεί της επόμενης ημέρας στην ελληνική διαιτησία. Από εκεί και πέρα αυτός ορίζοντας την ΚΕΔ, τους ανθρώπους δηλαδή οι οποίοι θα ορίζουν τους διαιτητές για την Basket League και τις Εθνικές κατηγορίες καθώς και τους παρατηρητές, οι οποίοι θα ελέγχουν όλες τις διαιτησίες. Θα φαίνονται φανερές οι βαθμολογίες των διαιτητών και θα αξιολογούνται όλοι οι διαιτητές. Θα κρίνεται για τις επιλογές του και θα κρίνονται για τις βαθμολογίες και τις επιλογές τους. Όλοι θα κρινόμαστε. Και η ΕΟΚ για αυτόν που όρισε και ο αρχιδιαιτητής για αυτούς που έχει ορίσει και αυτοί για τις βαθμολογίες που βάζουν. Όλοι θα κρίνονται. Όλοι θα κρινόμαστε. Εγώ θεωρώ ότι στο μοντέλο αυτό πρέπει να κρίνονται όλοι. Και το ίδιο θα ισχύει και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, εννοώντας όχι Εθνικές κατηγορίες αλλά τοπικά. Επίσης σε λες τις ενώσεις θα ισχύσει ακριβώς το ίδιο μοντέλο. Θα υπάρχει ένας αρχιδιαιτητής ο οποίος θα δίνει λόγο για το τι γίνεται και θα ελέγχει το πως δουλεύει η διαιτησία σε κάθε ένωση. Αυτό ακριβώς το μοντέλο θα ισχύσει σε όλους. Έτσι λοιπόν θα είναι ανεξάρτητη η διαιτησία, θα είναι μάλλον αυτόνομη η διαιτησία, αλλά όχι να κάνει ό,τι γουστάρει».

Πρέπει να είναι ανεξάρτητες Αρχές ο ΕΣΑΚΕ και η ΕΟΚ;

«Ο ΕΣΑΚΕ πρέπει να είναι απόλυτα ανεξάρτητος, αρκεί να το καταλάβει και ο ίδιος. Το να είναι κάποιος ανεξάρτητος είναι και θέση ευθύνης. Πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει ανεξάρτητος. Ανεξάρτητος δεν σημαίνει άναρχος».

Πάμε λοιπόν πίσω στις εκλογές. Αισθάνεστε αισιόδοξος για το αποτέλεσμα; Δηλαδή το «θέλω εκλογές σήμερα, όπου να 'ναι» μου βγάζει εμένα μια αισιοδοξία.

«Εγώ είμαι αισιόδοξος, ή μάλλον να το πω διαφορετικά, έχω εμπιστοσύνη απόλυτη στην κρίση των ομάδων. Γιατί από όλη αυτήν την πορεία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μιλώντας με τους παράγοντες των σωματείων, νομίζω πως έχουν και την ωριμότητα και την κρίση να καταλάβουν ποιος είναι ο καθένας, τι θέλει να κάνει και ποιο είναι το καλύτερο για την επόμενη ημέρα στο ελληνικό μπάσκετ. Εχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο αποτέλεσμα, θα το δεχτώ 100% όπως όλοι μας, και θεωρώ ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν χθες. Δεν είναι θέμα αν προηγούμαι ή τι ποσοστό έχω, γιατί αυτά δεν μου αρέσει να τα λέω. Μου φαίνονται αστεία και μόνο να τα κουβεντιάζω, δημοσίως τουλάχιστον. Αυτό που ξέρω είναι πως όλες οι ομοσπονδίες έχουν κάνει εκλογές, όλες οι ομοσπονδίες έχουν πάει στην επόμενη ημέρα, κι εμείς μένουμε στην παλιά. Ε, αυτό από μόνο του είναι λάθος. Ό,τι άλλο να πω είναι περιττό».

«Ο Βασιλακόπουλος έπρεπε να είχε φύγει πριν 10 χρόνια με ψηλά το κεφάλι»

Αφού λοιπόν μου δώσατε ωραία πάσα με την «παλιά ημέρα» την οποία ακόμη βιώνουμε, γνωρίζω 100% ότι σέβεστε απεριόριστα τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, αλλά θα ήθελα να μου κρίνετε λίγο την παραγοντική του παρουσία σε βάθος ετών.

«Ο λόγος που ασχολήθηκα εγώ με το μπάσκετ, όπως θα έλεγα και οι περισσότεροι με το μπάσκετ που είμαστε παράγοντες ή ακόμα και όλοι αυτοί που διαβάζουν αυτή την συνέντευξη, ήταν ο λόγος ότι το μπάσκετ πήγε παρά πολύ ψηλά λόγω του κυρίου Βασιλακόπουλου. Το '87 έγινε μια έκρηξη στο ελληνικό μπάσκετ που συνεχίστηκε για πάρα πάρα πολλά χρόνια, τουλάχιστον μέχρι το 2008-9 κάπου εκεί, ήταν στα ύψη. Οπότε σίγουρα πρέπει να τον ευχαριστήσω γι' αυτό. Απλά ο κ.Βασιλακόπουλος επειδή τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εγκαταλείψει πλήρως το τι γίνεται, και ο ίδιος και οι συν αυτό θα έλεγα, θα έπρεπε να είχε φύγει πολύ καιρό, νωρίτερα μόνος του με το κεφάλι ψηλά. Αισθάνομαι, και όλοι το βλέπουμε τώρα, ότι έχει γεμίσει μια καρδάρα με γάλα και ο ίδιος το χύνει. Και είναι κρίμα για τον ίδιο».

Είναι δίκαιο το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά όχι του εκλέγεσθαι; Γενικά υπάρχει μια αντιπαλότητα μεταξύ Αυγενάκη και Βασιλακόπουλου.

«Δεν τα καταλαβαίνω αυτά να ξέρετε. Εγώ γενικά δεν καταλαβαίνω τις αντιπαλότητες. Δεν μπορώ να φανταστώ ποτέ στη ζωή μου, ότι ο αθλητισμός είναι κάτι που έχει μπει στη ζωή μας για να διχάσει. Ο αθλητισμός είναι κάτι που είναι για να ενώσει, γιατί αυτή είναι η βασική αρχή του αθλητισμού. Αν δεν υπάρχει αυτό, όλα τα υπόλοιπα είναι λάθος που κουβεντιάζουμε. Δεν πρόκειται να μπω σε διαδικασία αντιπαλότητας. Δεν πρόκειται να με ακούσετε ποτέ να κατηγορώ ανθρώπους, γιατί τότε απαρνούμαι τις βασικές αξίες του αθλητισμού και δεν θα το ακούσετε ποτέ από εμένα αυτό το πράγμα».

Αυτομάτως λοιπόν θα σας ρωτήσω να μου πείτε την άποψή σας για τους δυο συνυποψήφιους σας;

«Τους σέβομαι απόλυτα. Τους σέβομαι απόλυτα και πιστεύω ότι το να θέλουν να προσφέρουν στο άθλημα είναι πάρα πολύ καλό, όπως όχι μονάχα οι υποψήφιοι για προεδρεία αλλά και αυτοί που είναι για το ΔΣ».

Αρα δεν θα λέγατε όχι και σε μια συνεργασία; Θα την αναζητούσατε κιόλας.

«Δεν είναι θέμα συνεργασίας. Την επόμενη ημέρα, το έχω πει και θα το κάνω, την επόμενη ημέρα εφόσον τα σωματεία με εκλέξουν ως πρόεδρο και εκλέξουν και το ΔΣ, εγώ θα ζητήσω από όλους τους προέδρους που είναι συνυποψήφιοι,μπουν δεν μπουν στο ΔΣ και από όλους αυτούς που δεν θα έχουν εκλεγεί στο ΔΣ, να βοηθήσουν από κάποια θέση την Ομοσπονδία για την επόμενη ημέρα. Δεν είναι αναγκαίο να είναι πρόεδροι ή να ανήκουν στο ΔΣ της Ομοσπονδίας, υπάρχουν και άλλες θέσεις που θα πρέπει να βοηθήσουν. Πάντα με μια αρχή, ότι το κάνω από άδολη αγάπη. Αυτή είναι βασική αρχή για εμένα, που με διέπει. Και θα το ζητήσω από όλους. Απλά θα ήθελα τότε να δω πόσοι θα απαντήσουν θετικά».

«Τεράστια ώθηση για το μπάσκετ οποιαδήποτε ενασχόληση του Γκάλη»

Να μου σχολιάσετε κάτι σας παρακαλώ. Η παράταξη του κυρίου Φασούλα έχει αρκετούς παίχτες παλιούς, τον Ρεντζιά, τον Ιωάννου, τον Χριστοδούλου, τον Παπαδόπουλο, την Βάσω την Στασινού, οι οποίοι εμφανίζονται κατά καιρούς. Η δική σας η παράταξη και η παράταξη του κυρίου Παπανικολάου νομίζω ότι δεν έχει τέτοιους υποψηφίους. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.

«Υποψήφιοι τουλάχιστον μαζί μας στο ΔΣ, αυτοί που φαίνονται στο κοινό που ήταν οι πιο γνωστοί μπασκετμπολίστες τέλος πάντων, οι οποίοι κατεβαίνουν για το ΔΣ, είναι ο Δήμος Ντικούδης και η Άννυ Κωνσταντινίδου. Αυτοί οι δυο είναι που φαίνονται».

Προσφάτως ανακοίνωσε πως κι ο Γκάλης είναι στο πλευρό του.

«Ο Γκάλης είναι μία τεράστια προσωπικότητα που ξεπερνάει τα όρια της χώρας και ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Εξυπακούεται πως αν ένας άνθρωπος του μεγέθους του Νίκου Γκάλη επιθυμεί να ασχοληθεί με το μπάσκετ, είναι μία τρομερά θετική εξέλιξη για την Ελληνική καλαθοσφαίριση. Μιλάμε για έναν πρεσβευτή του αθλήματος, έναν άνθρωπο που κυριολεκτικά μας έβγαλε όλους στους δρόμους με δάκρυα στα μάτια να πανηγυρίζουμε για τις επιτυχίες της Εθνικής μας ομάδας. Αναμφισβήτητα θα πρόκειται για μία τεράστια ώθηση για το άθλημα η οποιαδήποτε ενασχόληση του Νίκου με το μπάσκετ».

Που θέλω να καταλήξω. Κάποια στιγμή είχα μιλήσει με τον κύριο Βασιλακόπουλο και μου είχε πει το να είσαι καλός παίχτης δεν σημαίνει ότι είσαι και καλός παράγοντας. Το πιστεύετε;

«Ούτε το αντίστροφο. Καλός παράγοντας δεν σημαίνει και καλός παίχτης. Εννοείται ότι το πιστεύω αυτό το πράγμα. Δεν σημαίνει ότι κάποιος επειδή είναι καλός παίχτης μπορεί να είναι καλός παράγοντας ή καλός προπονητής».

Αρα δεν ζηλεύετε λίγο την Σερβία που έχει τον Ντανίλοβιτς, την Ισπανία που έχει τον Γκαρμπαχόσα, το Μαυροβούνιο που πάει τώρα ο Πέκοβιτς, τον Κιριλενκο στη Ρωσία;

«Μα εγώ τους θέλω όλους δίπλα μου. Εγώ αυτό σας είπα πριν από λίγο. Με ρωτήσατε πριν αν είμαι πρόεδρος τι θα κάνω με τους άλλους προέδρους ή το ΔΣ. Τους θέλω όλους δίπλα μου. Όλους μαζί μου. Αλλά προσέξτε. Προς μια κατεύθυνση. Η κατεύθυνση δεν είναι να έρθει ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό δεν είναι οργανωμένο. Μια κατεύθυνση με έμφαση στο αναπτυξιακό, με έμφαση στη διαφάνεια, με έμφαση στο ερασιτεχνικό μπάσκετ, με έμφαση στην αξιοκρατία και με άδολη αγάπη όλων μας. Εκεί πηγαίνουμε για να προσφέρουμε και όχι να μας προσφέρουν».

«Έχω ορίσει την κατεύθυνση, όποιος συνεργαστεί θα πρέπει να ταυτιστεί με αυτή»

Η κατεύθυνση αυτή θα χαραχτεί, φαντάζομαι, ύστερα από συζητήσεις.

«Εγώ την κατεύθυνση αυτή την έχω ορίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι αυτή είναι. Όταν τα σωματεία λοιπόν, ψηφίσουν εμένα ως πρόεδρο και στο ΔΣ υπάρχει η ίδια ταύτιση, εννοείται πως επικροτούν και τις απόψεις μου και δεν μπορώ να αλλάξω απόψεις μετά. Δεν ψηφίζουν τον Λιόλιο επειδή είναι ψηλός, ωραίος, χοντρός, αδύνατος, με τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά δηλαδή. Τον ψηφίζουν επειδή πιστεύουν πως μπορεί να ηγηθεί για να αλλάξει αυτά που συμβαίνουν και να πάνε προς το καλύτερο. Όχι να τους πει άλλα και να κάνει άλλα. Εγώ αυτά που έχω πει, θα τα κάνω. Αυτή είναι η διαφορά. Και να ξεκαθαρίσω κάτι για να μην με παρεξηγήσουν, ότι έχω πει, επειδή έχω μιλήσει με όλα τα σωματεία, είναι αυτά που θα κάνω και που μπορώ να κάνω. Ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω. Κάποια σωματεία μου λένε, ξέρεις και το 50% να κανείς, είναι καλά. Εγώ τους λέω, όχι είναι λάθος, γιατί αν κάνω τα μισά τότε είναι σαν να έχω ένα παζλ ενός πίνακα και βλέπεις το μισό. Εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω έτσι. Εγώ στο μυαλό μου μπορεί να τα έχω όλα τακτοποιημένα πως να πάμε στην επόμενη ημέρα, οπότε δεν μπορείς να πας με τα μισά αλλά πρέπει να πας με όλα. Αλλιώς δεν πας στην επόμενη ημέρα. Είσαι κομμάτι της προηγούμενης».

Ο Βαγγέλης Λιόλιος έχει τον χαρακτήρα να παραδεχτεί ένα λάθος; Την επόμενη ημέρα λοιπόν, πηγαίνετε πρόεδρος της ΕΟΚ, τρέχετε τα θέματα προς την κατεύθυνση που θέλετε και καταλαβαίνετε στην πορεία ότι κάτι δεν είναι έτσι όπως το φανταζόσασταν, ότι ο Παπανικολάου είπε μια ιδέα που είναι καλύτερη από την δική σας.

«Έχω μάθει από τη δουλειά μου το πως να λειτουργώ, να ξέρετε».

Είστε ομαδικός παίκτης δηλαδή;

«Έχω μάθει να ακούω. Το δύσκολο στην Ελλάδα δεν είναι να μιλάς, είναι να ακούς. Λέω η τέχνη του ακούειν είναι πολύ δύσκολη. Εγώ στη δουλειά μου έχω μάθει το εξής: Στη διοίκηση της εταιρείας δίπλα μου, μαζί μου, έχω ανθρώπους καλύτερους από εμένα. Όχι χειρότερους από εμένα για να τους λέω τι να κάνουν. Θέλω καλύτερους από εμένα για να μπορώ να συνθέτω. Αρα εγώ θέλω αυτοί που είναι δίπλα μου, όχι απλά να έχουν άποψη αλλά να έχουν καλύτερη άποψη από εμένα. Αν εγώ έχω καλύτερη από αυτούς, τότε αυτοί είναι ανίκανοι. Δεν έχω τους καλύτερους δίπλα μου. Έχω χειρότερους από εμένα. Εγώ λοιπόν θέλω δίπλα ανθρώπους που να μπορώ να τους ακούω και να πάμε προς μια κατεύθυνση σε σύνθεση. Και για να φτάσω να κάνω ένα καλό,πιστέψτε με, κι αυτό είναι με πάσα ειλικρίνεια, έχω κάνει δέκα λάθη. Μόνο όταν ενεργείς και κανείς σωστά πράγματα, καταλαβαίνεις ποσά λάθη έχεις διαπράξει. Και πρέπει να αναγνωρίζεις τα λάθη σου στην πορεία. Όσο πιο γρήγορα τα αναγνωρίσεις, τόσο καλύτερος ηγέτης είσαι. Οποίος είναι ξεροκέφαλος, δεν είναι ηγέτης αλλά εγωιστής».

Το γεγονός ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απέχει από τα δρώμενα του Παναθηναϊκού, αλλά ξαφνικά υπήρξε ένα διάστημα ενός μήνα που ασχολήθηκε με την εκλογική διαδικασία και έχει πάρει και θέση εναντίον σας ή υπέρ του κυρίου Παπανικολάου, τι σημαίνει για εσάς αυτό; Σημαίνει ότι κάνω κάτι καλά αρα με υπολογίζουν; Σημαίνει ότι δεν με θέλει μια σημαντική ομάδα που επηρεάζει;

«Θα σας πω. Η ομάδα του Παναθηναϊκού, όπως και του Ολυμπιακού αντίστοιχα, ή της ΑΕΚ, είναι οι ομάδες οι οποίες έχουν ιδιαίτερη άποψη και γνώμη, όσον αφορά τουλάχιστον στους φιλάθλους και τα δρώμενα στο επαγγελματικό μπάσκετ. Η εκλογική διαδικασία της ΕΟΚ αφορά όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία και επιτρέψτε μου να πω ότι η ψήφος του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ ή του Προμηθέα μεθαύριο, είναι μια ψήφος, ισότιμη με κάθε ενός ερασιτεχνικού σωματείου. Άρα όσον αφορά στην εκλογική διαδικασία, έχει αυτή τη βαρύτητα. Όσον αφορά στη σπουδαιότητα του φίλαθλου κόσμου και την επιρροή έχει πολύ μεγαλύτερη και το καταλαβαίνω αυτό αλλά πιστεύω ότι την επόμενη ημέρα,εφόσον εκλεγώ, θα έχουμε όλο το χρόνο να κουβεντιάσουμε για το καλύτερο του ελληνικού μπάσκετ. Εγώ θα πάω να συνεργαστώ με όλους, να ξέρετε. Δεν πρόκειται να βάλω αφορισμούς ποιος είναι μαζί μου, ποιος είναι απέναντι μου. Ξεχάστε το αυτό το πράγμα από εμένα. Εγώ θα μιλήσω με όλους γιατί με ενδιαφέρει να συνθέσω στο ελληνικό μπάσκετ. Με ενδιαφέρουν τα κοινά που έχω με όλους και όχι ότι μας χωρίζει. Όλοι ψάχνουμε να βρούμε στη ζωή μας τι διαφορετικό έχουμε με τον άλλον. Εγώ ψάχνω να βρω στη ζωή μου, τι κοινό έχω με τον άλλον».

Έχετε προσπαθήσει να μιλήσετε με τους αδερφούς Αγγελόπουλους, με τον κύριο Αγγελόπουλο της ΑΕΚ, με τον κύριο Τριαντόπουλο από τον Παναθηναϊκό, ως μια πρώτη κουβέντα ώστε να τους εκφράσετε τις ιδέες σας και τις απόψεις σας;

«Για την εκλογική διαδικασία συγκεκριμένα, δεν έχω μιλήσει με λεπτομέρειες. Όχι».

Για το όραμά σας εννοώ, όχι για την εκλογική διαδικασία.

«Για το όραμά μου δεν έχω μιλήσει και θα σας πω για ποιο λόγο. Το όραμα μου ούτως ή άλλως το γνωρίζουν όλοι, γιατί το έχω πει σε συνεντεύξεις. Δεν θέλω να υπάρχει διακριτική μεταχείριση προς κάποιον. Και να σας πω την αλήθεια, το όραμά μου αφορά όλο το ελληνικό μπάσκετ και σε όλη αυτή την πορεία που έχω κάνει όλο αυτό το διάστημα γνωρίζοντας κομμάτια του ελληνικού μπάσκετ που δεν ήξερα,γιατί ο καθένας γνωρίζει ένα μικρό κομμάτι του ελληνικού μπάσκετ, ανακάλυψα διαμάντια του ελληνικού μπάσκετ κρυμμένα και εννοώ παράγοντες κρυμμένοι, που μου θύμισαν τα προηγούμενα χρόνια που έχω ζήσει στο ελληνικό μπάσκετ».

«Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μάνατζερ ασχολούνται με ανήλικα παιδιά»

Πείτε μου την άποψή σας και για τους μάνατζερ; Ο κ. Βασιλακόπουλος τους απεχθανόταν.

«Οι μάνατζερ είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όπως λειτουργούν. Δεν υπάρχει πλαίσιο κανένα. Η μάλλον υπάρχει πλαίσιο αλλά δεν τηρείται. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι μάνατζερ ασχολούνται με ανήλικα παιδιά. Εμένα είναι βασική αρχή ότι αυτό σταματάει κατευθείαν, γιατί είναι βασική αρχή μέσα στο πλαίσιο στο οποίο κινούνται. Και νομίζω ότι επειδή ο μάνατζερ παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο μπάσκετ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, ο ρόλος που πρέπει να παίζει και το πλαίσιο που πρέπει να κινείται, πρέπει να οριοθετηθεί τόσο αυστηρά και τόσο σωστά, που θα κάνει καλό πρώτα σε αυτούς αλλά και συνολικά στο ελληνικό μπάσκετ. Και αυτό θα οριοθετηθεί, σε συνομιλία μαζί τους, αλλά με κάποιες αρχές οι οποίες θα είναι απαράβατες. Όσον αφορά στην εμπλοκή τους με ανήλικα παιδιά, εκεί θα είμαι κάθετος. Δεν έχουν καμία εμπλοκή. Ούτε με τα ανήλικα παιδιά, ούτε με τους γονείς αυτών».

Πάμε και λίγο στις εθνικές ομάδες...

«Για εμένα η Εθνική Ομάδα των ανδρών είναι η κορυφή που βλέπουν όλοι, σαφέστατα είναι και των γυναικών την οποία την έχουμε στο να μην φαίνονται και θα έλεγα ότι είναι ντροπή μας αυτό που συμβαίνει, και θα ανεβεί πάρα πολύ το πόση δημοσιότητα πρέπει να πάρει, πόση προβολή πρέπει να έχει, όπως και το μπάσκετ γυναικών συνολικά. Εδώ πέρα βλέπετε πως αν κοιτάξεις τα αναπτυξιακά, τώρα δεν γίνονται πρωταθλήματα καν, επειδή δεν συμπληρώνουν τον αριθμό των τεσσάρων ομάδων σε ενώσεις. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Αυτό πρέπει να λύσουμε πρώτο για να φτάσουμε να έχει απήχηση στον κόσμο και ενδιαφέρον το μπάσκετ των γυναικών. Όσον αφορά στην Εθνική Ανδρών, επειδή για εμένα είναι παγκόσμια και πρέπει να φαίνεται παγκόσμια, θέλουμε τον καλύτερο προπονητή, το καλύτερο staff, τους καλύτερους παίκτες, τις καλύτερες συνθήκες. Όχι τους φίλους και γνωστούς, τους δικούς μου. Τους καλύτερους. Όπου λοιπόν θα διαλέξουμε τους καλύτερους παίκτες θα έχουμε και καλύτερο staff και αυτό θα είναι κριτήριο για να επιλέγουμε για όσους αναλάβουν τουλάχιστον».

«Ο προπονητής της Εθνικής δεν θα είναι full time»

Ποιον θα θέλατε προπονητή λοιπόν στην Εθνική Ομάδα;

«Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το πω γιατί δεν είναι μια προσωπική άποψη. Δεν νομίζω το ποιος θα είναι προπονητής της Εθνικής Ομάδας θα είναι απόφαση του Λιόλιου. Μπορεί να γινόταν επί σειρά ετών επί Βασιλακόπουλου, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει από εδώ και πέρα. Είναι άποψη όλου του ΔΣ και τα κριτήρια μας θα είναι συγκεκριμένα. Φαντάζομαι τα κριτήρια που θα μπουν θα είναι ότι πρέπει να είναι ένας προπονητής που θα είναι ενεργός, ένας προπονητής ο οποίος να είναι σε υψηλό επίπεδο...»

Αρα δεν θα είναι full time;

«Όχι βέβαια. Αν είναι full time στην Εθνική Ομάδα ο προπονητής τότε δεν θα είναι ενεργός πια από εδώ και πέρα. Εγώ δεν πιστεύω στο full time του προπονητή της Εθνικής ομάδας».

Ιδέα για ένα πλαίσιο δουλειάς στις μικρές ηλικίες;

«Θα υπάρχει τεχνικός διευθυντής στην Ομοσπονδία, αυτός που δίνει λοιπόν την κατεύθυνση όλη, εκτός Εθνικής Ανδρών, ο οποίος θα είναι ο σταθερός».

Προπονητής ή τεχνοκράτης;

«Θα είναι προπονητής. Είναι δυνατόν; Ο τεχνικός διευθυντής δεν εννοώ διοικητικά αλλά εννοώ σαν κατεύθυνση. Που θα βλέπει όλους τους προπονητές, που θα είναι από την Παμπαίδων, από τις Κορασίδες, Παίδες, Νεάνιδες, Έφηβοι, Νέοι και θα έχει συνεργασία. Θα υπάρχει μια κουλτούρα που θα συνεχίζει και θα έχει άμεση συνεργασία με τον προπονητή της Εθνικής Ανδρών, θα δίνει την κατεύθυνση μαζί. Είναι αυτό που λέμε η κόλλα που θα υπάρχει στο διηνεκές. Φυσικά ο προπονητής της Εθνικής Ομάδας θα είναι ένας προπονητής στο στιλ της Εθνικής Ομάδας, όπως οι παίκτες έχουν τις ομάδες τους και πάνε στις Εθνικές Ομάδες και παίζουν, έτσι και ο προπονητής έχει την ομάδα του και αντίστοιχα θα πηγαίνει στην Εθνική Ομάδα και θα προπονεί, θα κοουτσάρει. Και φυσικά οι βοηθοί του είναι κάτι όπου ένας βοηθός μπορεί να είναι σταθερός και θα έχει την Εθνική Ομάδα στη διάρκεια και των παραθύρων που δεν θα μπορεί ενδεχομένως ο προπονητής. Αυτό υπάρχει, δεν είναι δύσκολο να λυθεί. Είναι εύκολο να λυθεί. Τα κριτήρια είναι αυτά όμως. Θέλουμε τον καλύτερο».

«Να αξιοποιήσουμε το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο»

Το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο το έχουμε «εκμεταλλευθεί» μέχρι τώρα;

«Καθόλου. Καθόλου. Δεν είναι μόνο το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο, είναι το κεφάλαιο των άλλων παικτών της Εθνικής Ομάδας, το οποίο δεν εκμεταλλευτήκαμε ποτέ. Φανταστείτε ότι είναι παίκτες οι οποίοι έχουν συμβόλαια εκατομμυρίων και οι οποίοι αξίζουν, είναι πολύτιμοι για τους χορηγούς, για τους φανς, μαρκετίστικα και εμείς τους κοιτάμε απλά τα 40 λεπτά που παίζουν μπάσκετ και εκτός; Αυτό είναι το κομμάτι του μάρκετινγκ το οποίο θα πρέπει να προχωρήσει και τα έσοδα αυτά θα βοηθήσουν καίρια το ερασιτεχνικό μπάσκετ, τις ομάδες του ερασιτεχνικού μπάσκετ, ώστε να βγάλουν νέους αθλητές που θα πάνε στις Εθνικές Ομάδες. Θα πάνε στα αναπτυξιακά κομμάτια δηλαδή αυτά τα χρήματα από εκεί.

Εννοείται ότι δεν έχουμε εκμεταλλευτεί καθόλου ότι έχουμε αυτή την στιγμή τον δυο φορές MVP του NBA, έναν άνθρωπο ο οποίος είναι σύμβολο όχι για το παγκόσμιο μπάσκετ αλλά και για το ελληνικό. Όταν γυρνάει με την ελληνική σημαία και είναι οπαδός, βλέπουμε ένα ταπεινό παιδί που ενώ έχει φτάσει τόσο ψηλά, παραμένει ταπεινός. Και αντί αυτό να το προβάλουμε, σε εισαγωγικά να το αξιοποιήσουμε αυτό το κεφάλαιο που λέγεται Αντετοκούνμπο, δυστυχώς η Ομοσπονδία όλο αυτό το διάστημα, τον κοίταζε μην πω απέναντι, τουλάχιστον αδιάφορα. Και αυτό με λυπεί δίπλα και τριπλά».

Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο οι ακαδημίες είναι κλειστές, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για τη βιωσιμότητα των συλλόγων όσο και για την ψυχολογία των νεαρών αθλητών.

«Δυστυχώς το υγειονομικό πρωτόκολλο για την επαναλειτουργία των ακαδημιών, σχεδόν καταδικάζει τα σωματεία σε παύση δραστηριοτήτων. Αυτό είναι το Νο1 πρόβλημα που πρέπει να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα. Μιλάμε για τη βιωσιμότητα του ίδιου του μπάσκετ.

Εμείς επιθυμούμε την άμεση επιστροφή των παιδιών στα γήπεδα, πάντοτε με ασφάλεια, άλλωστε τα αθλητικά σωματεία όπως θα θυμάστε απέδειξαν και πέρυσι το καλοκαίρι ότι μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια των νεαρών αθλητών, στο πλαίσιο ενός υγειονομικού πρωτοκόλλου που θα τους επιτρέπει να λειτουργούν με ασφάλεια και χωρίς οικονομική ασφυξία.

Για αυτό καταθέσαμε και μια συγκεκριμένη πρόταση προς τη Γενική Γραμματεία, με ένα υγειονομικό πρωτόκολλο που επιτυγχάνει τον διπλό στόχο της ασφάλειας και της οικονομικής επιβίωσης για τα σωματεία μας».