Σαν φτερό στον άνεμο...

Οταν πρωτοπήγα στην "Ελευθεροτυπία", τον Νοέμβριο του 1991, με υποδέχθηκε ένα αθλητικό τμήμα βαρέων βαρών: Φίλιππος Συρίγος, Κώστας Γεωργιάδης, Αντώνης Φουντής, Γιώργος Βενετούλιας, Κώστας Θωμόπουλος, Σπύρος Μήτσης, Κώστας Αναστασόπουλος, Γιάννης Ξενάκης, Κώστας Τσόγκας, Aλέξης Δέδες, Νίκος Ασημακόπουλος, Ηλίας Δρυμώνας, Ανδρέας Μπέτσης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης.

Τα μισά γραφεία είναι σήμερα έρημα. Όχι επειδή η "Ελευθεροτυπία" έκλεισε. Άδεια, αδειανά, σαν το πουκάμισο του Σεφέρη. Οι κάτοχοί τους δεν μένουν πια εδώ. Έφυγαν, για να πάνε κάπου καλύτερα.

* Ο Γιώργος Βενετούλιας νικήθηκε από την καταραμένη αρρώστια το 1995, σε ηλικία 62 ετών.
* Ο Κώστας Τσόγκας σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στις 31 Δεκεμβρίου 1999, στα 38 του χρόνια.
* Ο Κώστας Αναστασόπουλος προδόθηκε από την αδύναμη καρδιά του το καλοκαίρι του 2008, στα 59 του.
* Ο Φίλιππος Συρίγος παρέδωσε τα όπλα στον ανίκητο εχθρό πριν από δύο χρόνια, σε ηλικία 65 ετών.

Και σήμερα, αποφράδα Παρασκευή 14 Αυγούστου του 2015, χάσαμε τον Γιάννη Ξενάκη. Ήταν ο τελευταίος διευθυντής του αθλητικού τμήματος της καταραμένης εφημερίδας.

Από τους καλύτερους δημοσιογράφους και από τους καλύτερους ανθρώπους και από τους καλύτερους φίλους που μπορούσε να γνωρίσει κανείς. Εγκατέλειψε τούτο τον μάταιο κόσμο, ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση, στα 52 του χρόνια.

Οι λίγοι που μείναμε στο γραφείο να φυλάμε Θερμοπύλες μέχρι την τελευταία μέρα κλαίμε με κλάμα γοερό. Τι σόι δικαιοσύνη είναι αυτή, μωρέ; Τι είδους θεός; Πού τον πάτε, τον Γιάννη μας;

Δεν ήταν τελικά βαρέων βαρών, το αθλητικό τμήμα που γνώρισα τον Νοέμβριο του 1991 στο παλιό κτίριο της οδού Κολοκοτρώνη. Φτερό στον άνεμο ήταν. Αλλά τα βάρη που προσπάθησε να σηκώσει αποδείχθηκαν αβάσταχτα.

Ποιος έχει σειρά, τώρα;