Ντίλον Μπρουκς: «Διαβάζει» το ρόλο του... κακού από το κολέγιο (vids)
Στα χρόνια του κολεγίου, ο Ντίλον Μπρουκς καλούνταν να διατηρήσει τη φήμη του. Δεν τον αποκαλούσαν τυχαία «Villain Μπρουκς». Σε μία ελεύθερη υπόθεση και σε κάθε πιθανή ευκαιρία απολάμβανε το ρόλο του κακού. Του εχθρού.
Στα χρόνια του NBA έχει πλέον ασπαστεί αυτό το ρόλο. Και προσπαθεί σε κάθε πιθανή ευκαιρία να τον... απογειώσει. Στο μυαλό του γκαρντ των Μέμφις Γκρίζλις ζει μία ανάμνηση. Ενός άλλου καιρού. Παλιού καιρού. Τότε που ένας από τους κύριους εκφραστές του, ο Τσαρλς Όκλι μεσουρανούσε.
Αν θεωρήσουμε ότι ο σκληροτράχηλος παίκτης των Σικάγο Μπουλς και των Νιου Γιορκ Νικς (ανάμεσα σε άλλες ομάδες) ήταν ο τελευταίος του είδους του, τότε ο Μπρουκς μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρώτος μιας νέας κάστας.
Ο Ντρέιμοντ Γκριν πρόλαβε να τον χαρακτηρίσει «ηλίθιο» και «κλόουν». Αν κοιτάξει κανείς, πρόχειρα και γοργά, μπορεί να καταλήξει ότι οι δυο τους μοιάζουν τόσο. Απ' την άλλη, διαφέρουν εντελώς.
Ο Μπρουκς είναι όντως αυτό, ένα νέο... είδος κακού. Και το κυριότερο; Το απολαμβάνει.
Το flopping που έμεινε στην ιστορία
Αν πρέπει να αναζητήσουμε το σημείο... μηδέν, τον ομφαλό της γέννησης του... κακού Μπρουκς, τότε πρέπει να πάμε μερικά χρόνια πίσω. Τότε που φορούσε τη φανέλα των Όρεγκον Ντακς στο NCAA.
«Το έχω στο τηλέφωνό μου», είπε ο πρώην συμπαίκτης του και νυν μέλος της Γαλατασαράι, Ντίλαν Ένις. Σε τι αναφέρεται; Σε ένα απίθανο flopping σε ένα ματς του Όρεγκον με τη Γιούτα, το 2017.
«Θα υπάρχουν 60.000 με 65.000 άτομα που δεν θα με γουστάρουν», είχε πει σε παλιότερες δηλώσεις του, ενόψει του Final 4 του 2017. Και συμπλήρωνε με νόημα: «Δεν με νοιάζει. Παίζω το παιχνίδι. Το πλήθος μπορεί να φωνάζει για όποιον θέλει, αλλά εγώ είμαι εδώ για να κερδίσω».
Δεν κέρδισε, τελικά. Με το Όρεγκον να μένει με άδεια χέρια στο πρώτο Final 4 της ιστορίας του μετά από 78 χρόνια.
Ο Μπρουκς δεν μπορούσε να τιθασεύσει την... τρέλα του. Τον πρώτο χρόνο στο κολέγιο, ο προπονητής του, ο Ντέινα Άλτμαν συνήθιζε να τον βγάζει εκτός αγώνα για πέντε λεπτά, μόνο και μόνο για ρίξει ρυθμούς και να ηρεμήσει.
Στα χρόνια του κολεγίου είχε καταφέρει να έρθει σε αντιπαράθεση ακόμη και με τον Μάικ Σιζέφσκι, το θρυλικό προπονητή του Ντιουκ. Όταν ο Μπρουκς, σε ένα ματς με 22 πόντους και ένα τρίποντο που σφράγισε τη νίκη, αποφάσισε να πανηγυρίσει προκλητικά μπροστά από τον πάγκο του Ντιουκ, αντάμωσε με τον Σιζέφσκι.
Ο προπονητής της Team USA δεν θέλησε να ρίξει.. λάδι στη «φωτιά», αλλά να νουθετήσει ένα 18χρονο παιδί. Και να του εξηγήσει ότι είναι τόσο καλός παίκτης για να καταφεύγει σε τέτοιες κινήσεις.
Παραδόξως, ο Μπρουκς το αποδέχτηκε. Και απολογήθηκε.
Κουνώντας το κεφάλι του...
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Μία άλλη φορά, το Όρεγκον ηττήθηκε από την Καλ (σ.σ.: Καλιφόρνια) με διαφορά 20 πόντων. Την επόμενη χρονιά, ούτε ο Μπρουκς ούτε οι συμπαίκτες του ξέχασαν το πάθημα.
Και όταν επικράτησαν με τον Μπρουκς να ευστοχεί σε τρίποντο στη λήξη, ο συμπαίκτης του, ο Τζόρνταν Μπελ (πλέον στην κινέζικη Γκουάνγκζου) έσπασε μία καρέκλα, ενώ ο Μπρουκς άρχισε να χοροπηδάει και αφού έτρεξε κατά μήκος του παρκέ, σταμάτησε μπροστά στον αντίπαλο πάγκο και κουνούσε το κεφάλι του.
Η φετινή σεζόν έχει πολλά επεισόδια με τον Ντίλον Μπρουκς. Η διαμάχη με τον Κλέι Τόμπσον και τον Ντρέιμοντ Γκριν. Τα... βαριά λόγια του Στιβ Κερ. Την απειλή ξυλοδαρμού από τον αναλυτή και πρώην αθλητή του NFL, Σάνον Σαρπ. Την «κοκορομαχία» με τον Ντόνοβαν Μίτσελ. Και την ανταλλαγή χειρονομιών με τον Ράσελ Γουέστμπρουκ.
Ο Μπρουκς το απολαμβάνει. Σας το είπαμε και παραπάνω. Μοιάζει να ζει σε έναν μονόλογο. Δικό του. Λέει όσα θέλει (ή θεωρεί ότι πρέπει) να πει. Και αδιαφορεί για όλα τα υπόλοιπα. «Διαβάζει» το ρόλο του... κακού εδώ και χρόνια. Και πλέον δεν δέχεται καμία αμφισβήτηση πως μπορεί να γίνει όσο κακός θέλει.
