Έπρεπε να φτάσει στα 29, για να κάνει το ντεμπούτο του στην Bundesliga. «Ο πιο άγριος Γερμανός ποδοσφαιριστής», όπως τον χαρακτήρισε το Focus. «Το πιο τρομακτικό μούσι», όπως έγραψε η Welt. Ο πιο cool τύπος στο πρωτάθλημα, όπως συμπληρώνουμε εμείς.

Ο Μάρκο Ζάιλερ δεν ταιριάζει στο image των ποδοσφαιριστών σήμερα. Μέχρι το 2013 βολόδερνε στις μικρότερες κατηγορίες και εκείνο το καλοκαίρι έφτασε πολύ κοντά στο να τα παρατήσει, όταν η Χάιντενχαϊμ τον άφησε ελεύθερο. «Πίστεψα ότι έχω τελειώσει. Ήμουν 28 ετών, χωρίς ομάδα και η κατάσταση ήταν χάλια», όπως αποκάλυψε ο ίδιος.

Τότε ήταν, που του τηλεφώνησε ο τεχνικός της Ντάρμσταντ, Ντιρκ Σούστερ. Άλλωστε, όπως έγραψε και η Süddeutsche μετά τον θρίαμβο και την άνοδό της στην Bundesliga, οι Lilien είναι «εκεί που οι αποτυχημένοι θριαμβεύουν». Δεν ήταν καθόλου τυχαία διαπίστωση.

Στην εκπληκτική του πορεία προς την απόλυτη επιτυχία, ο σύλλογος βρήκε το γούρι του. Με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Το καλοκαίρι του 2014 ο Ζάιλερ είχε ξυριστεί ενόψει της φωτογράφισης για το άλμπουμ της Panini. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε με μουστάκι και στη συνέχεια δειλά-δειλά έκανε την εμφάνισή του ΤΟ μούσι. «Το προσέχω σαν παιδί μου», είπε ο ίδιος με σοβαρότητα στην Bild.

Όλα έγιναν την 1η Νοεμβρίου του προηγούμενου έτους. Και μαζί με εκείνη την απόφαση ξεκίνησε το εκπληκτικό σερί της Ντάρμσταντ, που μέχρι το τέλος της σεζόν είχε όλες κι όλες 3 ήττες! Δεν άργησε να γίνει μότο στα χείλη όλων γύρω από τον σύλλογο. «Wer rasiert, verliert», «όποιος ξυρίζεται, χάνει»!

Οι Lilien είχαν, πλέον, μαζί τους μία ανώτερη δύναμη. Την «Glücksbart», όπως την ονόμασαν στο Böllenfalltor. Όπου «Glück», βάλτε «τύχη» και όπου «bart», «μούσι». Πώς άρχισαν όλα; Με τον πιο απλό τρόπο. «Είχα την περιέργεια και είπα να το δοκιμάσω. Η μητέρα μου ακόμα το βρίσκει απαίσιο. Λέει ότι έχω ωραίο πρόσωπο. Τα Χριστούγεννα δε θέλει να κυκλοφορούμε και πολύ μαζί», είχε πει ο Ζάιλερ στο Focus, πριν λυθεί στα γέλια.

Δεν σκοράρει, δεν μοιράζει ασίστ, δεν ξεσηκώνει το πλήθος με τις ενέργειές του, όμως πλέον, είναι ένας από τους θρύλους του συλλόγου και στην ουσία το πρόσωπό του. «Τέτοιους τύπους χρειαζόμαστε», όπως είχε πει και ο προπονητής του, Ντιρκ Σούστερ, ενώ μαντέψτε ποιον διάλεξε, για να γιορτάσει τα 98.000 likes στο facebook. Είναι η ψυχή της ομάδας. Ο χορός του, προκειμένου να ανεβάσει τους συμπαίκτες του είναι, πλέον, γνωστός και αυτό έχει εμπνεύσει τους οπαδούς να λένε ότι «η Ντάρμσταντ είναι το πιο σέξι γκρουπ στην λίγκα».

«Είναι ένα μείγμα electro και HipHop», λέει ο ίδιος, αλλά μάλλον δεν μοιάζει με τίποτα από όσα ξέρουμε. «Αυτή είναι η αντίληψή μας για το ποδόσφαιρο: να το διασκεδάζουμε», είχε τονίσει ο Ζάιλερ, τη στιγμή που άλλοι θα μιλούσαν για τον στόχο της ανόδου και την πίεση, που νιώθουν σε κάθε τους ενέργεια. Είναι η ίδια η ψυχοσύνθεση της Ντάρμσταντ.

Μία από τις κεντρικές φιγούρες στη ζωή του είναι εδώ και κάποιους μήνες η Λάρα Φρανκ, μία ακτιβίστρια που μάχεται για την προστασία των ζώων. Μαζί με το μούσι, ξεκίνησε και η σχέση τους. Σε κάθε του συνέντευξη, υπήρχε η σχετική ερώτηση: «πώς σε βλέπουν οι γυναίκες με αυτό το μούσι;». «Έχω κοπέλα, που δεν την πειράζει. Θα δούμε για πόσο», έλεγε χαριτολογώντας. Όσο για το αν τον ενοχλεί; «Λίγο όταν σουτάρω ή όταν φυσάει».

Το παρουσιαστικό είναι εκείνο που σου τραβάει αμέσως την προσοχή, όμως δε σε κάνει να μένεις μόνο σε αυτό. Ο Ζάιλερ είναι υποστηρικτής του αντικαρκινικού νοσοκομείου παίδων της Φρανκφούρτης, ενώ έχει δεθεί όσο κανένας άλλος με τον Τζόνι Χάιμες. Έναν πρωταθλητή του τένις, που διαγνώσθηκε με καρκίνο στα 14 του, όμως συνέχισε να παλεύει (πλέον κυκλοφορεί μόνο με αναπηρικό καροτσάκι). Το μότο του τελευταίου είναι: «Πρέπει να παλέψεις. Τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί».

Ο Ζάιλερ το είχε πάντα μαζί του τυπωμένο σε βραχιολάκι, που δεν έβγαζε από πάνω του, πριν αποφασίσει να το κάνει τατουάζ. Όταν, μάλιστα, ο Χάιμες βρέθηκε στη φιέστα της ανόδου, οι παίκτες τον ανέβασαν μαζί τους στην εξέδρα, που είχε στηθεί, με τον... μουσάτο των Lilien να λέει με δάκρυα στα μάτια ότι τίποτα δε θα είχε γίνει, αν δεν τον είχαν μαζί τους...

Ο Ζάιλερ δεν είναι ο ποδοσφαιριστής που έχεις συνηθίσει. Είναι η επιτομή της απλότητας, που ενσαρκώνει όλα όσα θέλει να πρεσβεύει ένας σύλλογος, που μόλις έκανε ένα θαύμα. Όσο φαινόμενο είναι η Ντάρμσταντ, το μεγαλύτερο εδώ και δεκαετίες στην Γερμανία, άλλο τόσο είναι και εκείνος.

Όσο άγριος μοιάζει, τόσο μεγαλύτερη καρδιά έχει. Και η Bundesliga έχει πολλά να κερδίσει από την αγνότητα τόσο των Lilien όσο και του Ζάιλερ. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι μπροστά τους...