Ο Αλεχάντρο Σαμπέγια άλλαξε την μοίρα του Μαραντόνα!
Τους συνέδεε η αγάπη για την μπάλα και η θητεία στην Εθνική Αργεντινής ως παίκτες και ως προπονητές. Τους συνέδεσε, δυστυχώς, και ο θάνατος, αφού την απώλεια του ενός ακολούθησε μέσα σε λίγες ημέρες η απώλεια του άλλου.
Η εύθραυστη υγεία του Αλεχάντρο Χαβιέρ Σαμπέγια δέχθηκε ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Τους δύο, άλλωστε, συνέδεε για πάνω από σαράντα χρόνια η ιστορία μιας μη μεταγραφής που άλλαξε την μοίρα του ενός και του άλλου.
Το 1978, μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αλμπισελέστε, οι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές έγιναν της μόδας στην Ευρώπη. Οσβάλντο Αρντίλες και Ρικάρδο Βίγια πήγαν στην Τότεναμ και ο Αλμπέρτο Ταραντίνι στην Μπέρμιγχαμ.
Την αρχή, όμως, έκανε ένας ποδοσφαιριστής που δεν ήταν καν στην αποστολή των παγκοσμίων πρωταθλητών του Σέζαρ Λουίς Μενότι. Περί ου ο λόγος ο Σαμπέγια, ο οποίος είχε την πρωτιά επειδή χάλασε, την τελευταία στιγμή, η μεταγραφή ενός θαυματουργού πιτσιρικά που έκλαψε με μαύρο δάκρυ, όταν έμαθε ότι ο Μενότι δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της Αλμπισελέστε.
Στα 17 του χρόνια, ο Μαραντόνα ήταν ήδη φαινόμενο στην Αρχεντίνος Τζούνιορς. Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας στην Αγγλία, ήθελε να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή από την χώρα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και προσέγγισε το μεγαλύτερο ταλέντο της.
«Ο Ντιέγκο ήταν έτοιμος να πάει. Ήταν μια πραγματική πρόταση, γύρω στις 400 χιλιάδες λίρες για εκείνον και τον Κάρλος Φρεν (σ. σ. συμπαίκτης και στενός φίλος του Ντιέγκο, χρόνια αργότερα στενός συνεργάτης του ως προπονητής). Είχαν κλείσει ακόμα και τα αεροπορικά εισιτήρια» εξηγεί ο Τζον Λάντεν, συγγραφέας του βιβλίου «Μαραντόνα: Μια φορά και έναν καιρό στη Νάπολη», το οποίο υπήρξε μεγάλη πηγή έμπνευσης για το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Μαραντόνα» του σκηνοθέτη Ασίφ Καπάντια.
Τι συνέβη, όμως, και ο Ντιεγκίτο δεν έγινε Λεπίδα; «Η φιλαργυρία εμφανίστηκε και, τόσο οι μάνατζερ όπως και άλλα άτομα ζήτησαν περισσότερα χρήματα, με αποτέλεσμα να χαλάσει η μεταγραφή. Ο Μαραντόνα ήταν μόλις 17 ετών, αλλά ήταν ήδη μια ιδιοφυΐα, γι' αυτό ήταν μια μεγάλη, χαμένη ευκαιρία» προσθέτει ο Λάντεν.
Το «θέλω» του καθεστώτος
Η φιλαργυρία, όμως, ήταν ο «επίσημος» λόγος για το ναυάγιο της μεταγραφής. Ο δημοσιογράφος Τζον Γκάρετ, ντόπιος του Σέφιλντ, αποκαλύπτει την πραγματική αιτία της μη μετακίνησης του Μαραντόνα στη Γιουνάιτεντ.
«Η βρετανική αποστολή πήγε στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες σε ένα γήπεδο για να δουν έναν πιτσιρικά για τον οποίο μιλούσαν όλοι. Ο προπονητής Χάρι Χάσλαμ γοητεύτηκε από τον Μαραντόνα και αμέσως είπε: 'Τον παίρνω, πόσο κάνει;'. Ο σύλλογος του (σ.σ. Αρχεντίνος Τζούνιορς) ήθελε τότε 150 χιλιάδες, το οποίο δεν ήταν δα και το τέλος του κόσμου, αν σκεφτείς ότι ένα χρόνο πριν η Νότιγχαμ Φόρεστ είχε δώσει ένα εκατομμύριο για τον Τρέβος Φράνσις» αφηγείται ο Γκάρετ.
Ο Χάσλαμ επέστρεψε στο ξενοδοχείο του το βράδυ, θεωρώντας ότι ο Μαραντόνα ήταν δικός του. Η πραγματικότητα, όμως, τον διέψευσε. Ενώ βρισκόταν στο δωμάτιό του, του χτύπησε την πόρτα ένα μέλος της στρατιωτικής αστυνομίας. Εκείνη την εποχή, ως γνωστόν, στην Αργεντινή υπήρχε δικτατορία, το καθεστώς του Χόρχε Βιδέλα.
«Του είπε ότι άκουσε πως έδιναν 150 χιλιάδες λίρες για τον παίκτη, ξεκαθαρίζοντας του ότι, αν η Γιουνάιτεντ ήθελε οι στρατιωτικοί να αφήσουν τον Ντιέγκο να φύγει από την χώρα, θα ήθελαν και εκείνοι άλλες 150 χιλιάδες λίρες» αποκαλύπτει ο Γκάρετ.
Από την μια, οι 300 χιλιάδες λίρες θα ήταν υπερβολικό ποσό για έναν άγνωστο 17χρονο (μην ξεχνάτε, άλλες εποχές τότε...) και, από την άλλη, το ζήτημα άρχισε να γίνεται πολιτικό. Η Γιουνάιτεντ δεν ήθελε να μπλέξει σε δωροδοκία της στρατιωτικής αστυνομίας και, όταν η διοίκηση του αγγλικού συλλόγου έμαθε τι συνέβη μέσω τηλεγραφήματος, φοβήθηκε και έκανε πίσω.
Οσβάλντο... Σαμπέγια
Ο Σαμπέγια ήταν τότε 23 ετών, ένας πολύ ικανός μεσοεπιθετικός που έπαιζε στην Ρίβερ Πλέιτ, στην σκιά όμως του Νορμπέρτο Αλόνσο. Γι' αυτό και, όταν του παρουσιάστηκε η ευκαιρία της μετακίνησης στην Μεγάλη Βρετανία, δεν το πολυσκέφτηκε.
«Είδαμε τον πρώτο αγώνα του Μουντιάλ στην Αργεντινή και, μόλις είδαμε τον Αρντίλες, μιλήσαμε για την πιθανότητα να πάρουμε έναν παίκτη όπως αυτός. Ήμουν πεπεισμένος ότι ο Σαμπέγια είχε κάτι που θα ενθουσίαζε τον κόσμο, αλλά η Ρίβερ δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει» εξηγεί ο Χάρι Χάσλαμ, για μια μεταγραφή που επίσης κινδύνευσε να μην γίνει.
«Η συμφωνία έκλεισε (σ.σ. στις 160 χιλιάδες λίρες, ποσό – ρεκόρ για ξένο ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή), αλλά μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο για να φύγουμε, ο υπεύθυνος για να τσεκάρει τα διαβατήρια, μας κοιτούσε καλά καλά και δεν ήθελε να μας αφήσει να περάσουμε, γιατί είχαμε τον Σαμπέγια μαζί μας» λέει γελώντας ο Χάσλαμ για την περιπετειώδη μεταγραφή του «Πατσόρα», όπως ήταν το παρατσούκλι του 23χρονου Αργεντινού (σε ελεύθερη μετάφραση, «τέρας ψυχραιμίας»).
Ο Αντόνιο Ρατίν, αρχηγός της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ του 1966 στην Αγγλία, όπου μάλιστα είχε δώσει μια θλιβερή παράσταση με την συμπεριφορά του, λειτούργησε ως μεσολαβητής του Χάσλαμ για να κλείσει η μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή που δεν ήταν και δεν έγινε ποτέ Μαραντόνα, αλλά είχε μια εξαιρετική ικανότητα με την μπάλα στα πόδια.
«Δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ κάποιον όπως ο Σαμπέγια. Την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε, όλοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό» θυμάται ο Μάικ Σπέιτ, συμπαίκτης του Σαμπέγια στην Γιουνάιτεντ, όπου ο Αργεντινός κατέγραψε 76 αγώνες και οκτώ γκολ, αλλά έμεινε μόλις δύο χρόνια, αφού οι Λεπίδες υποβιβάστηκαν στην τρίτη κατηγορία. Το ταξίδι του στη Μεγάλη Βρετανία έμελλε να αλλάξει τη μοίρα του κορυφαίου ποδοσφαιριστή που έβγαλε ποτέ η χώρα του. Αλλά και την ιστορία μιας ολόκληρης ιταλικής πόλης. Αυτή, όμως, είναι μια άλλη, πολύ πιο γνωστή ιστορία...
