Ντόμινικ Τιμ: Μία τενιστική ζωή βασισμένη στις ανατροπές αναζητά νέο ξεκίνημα στο χώμα
- Η αλλαγή του Τιμ μετά τον τραυματισμό στον καρπό
- Το μεγάλο τεστ της χωμάτινης σεζόν ξεκινάει από το Μόντε Κάρλο
«Όταν ξεπεράσεις τα όρια, όταν πανηγυρίσεις μια μεγάλη επιτυχία για την οποία δουλεύεις αρκετό καιρό, προφανώς σε επηρεάζει». Αν διαβάσεις αυτά τα λόγια δύσκολα αντιλαμβάνεσαι την αρνητική χροιά τους. Εκτός και αν ήδη γνωρίζεις τον άνθρωπο που τα είπε και κυρίως την κατάσταση από την οποία εκείνος προέρχεται.
Ο Ντόμινικ Τιμ έχει ήδη στην πλάτη του τρεις χαμένους τελικούς Grand Slam. Τους δύο στο αγαπημένο του χώμα του Roland Garros από τον Ράφα Ναδάλ και άλλον έναν στο Australian Open από τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Μέχρι που τον Σεπτέμβριο του 2020 έρχεται η δική του δικαίωση.
Με τρόπο δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Ο Ζβέρεφ προηγείται με 2-0 σετ στον τελικό του US Open. Από το 1949 είχε να συμβεί ανατροπή ενός τέτοιου προβαδίσματος στον τελικό της Νέας Υόρκης. Ο Αυστριακός την πετυχαίνει με όλη την αστερόσκονη που περιβάλλει το παιχνίδι του.
Στημένος πάντοτε στη βασική του γραμμή, τα χτυπήματά του γίνονται ολοένα και πιο «αιχμηρά» και η αρμονική εκτέλεση του μπάκχαντ με το ένα χέρι έρχεται να βάλει όση φαντασία χρειάζεται για να στεφθεί «Grand Slam Champion». Ο Τιμ κατακτά στα 26 του χρόνια τον πρώτο του Major, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο πως στην εποχή των big-3 το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να σε οδηγήσει σε κάτι τόσο σπουδαίο από νωρίς.
Η πίεση είναι τεράστια, οι εργατοώρες σε ένα κορτ πολλαπλασιάζονται και μαζί μεγενθύνουν τα ερωτήματα που σου θέτει το μυαλό. Η επίπονη παρουσία σε ένα γήπεδο τένις συνοδεύεται από την απόλυτη μοναξιά. Η ζωή του Τιμ άλλαξε αλλά όχι προς το καλύτερο. Τα λόγια του είχαν να κάνουν με την έλλειψη κινήτρου. Αυτός ο τίτλος αντί να τον κάνει πιο διψασμένο, τον έβαλε σε ένα σκοτεινό τούνελ. Πώς άραγε το έκαναν τόσα χρόνια οι Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς; Ήταν ο προσωπικός τους ανταγωνισμός που δεν επέτρεπε την κινητήριο δύναμή τους να χαθεί ολοσχερώς; Ένας τραυματισμός για τον Τιμ αποτελεί τη χαριστική βολή...
Η αλλαγή του Τιμ μετά τον τραυματισμό στον καρπό
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν περνάω κατάθλιψη. Αλλά ως τενίστας, ως αθλητής ή ακόμα και ως άνθρωπος φτάνεις αρκετές φορές στα όριά σου». Το 2021 δεν ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτόν. Και μέσα στον κυκεώνα των σκέψεων και της αναζήτησης, τελικά, αυτών των ορίων, ο τραυματισμός στον καρπό έρχεται να του στερήσει μερικά από τα πιο ποιοτικά στοιχεία είχε στο παιχνίδι του.
Ο καρπός για έναν τενίστα που χρησιμοποιεί το μπάκχαντ με το ένα χέρι, είναι το πιο σημαντικό κομμάτι εκτέλεσης και ο πόνος σε εκείνο το σημείο μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικός. Όπως και τελικά έγινε. Σε συνδυασμό με την κακή του ψυχολογία, μένει εκτός από το Wimbledon και δεν υπερασπίζεται τον τίτλο του στη Νέα Υόρκη.
Οι προσαρμογές που πρέπει να κάνει είναι τεράστιες. Από τη λαβή της ρακέτας του έως τον τρόπο που χτυπάει την μπάλα. Εξ ου και η επιστροφή του δεν έχει έρθει, ουσιαστικά, από τότε έως ότου δείξει μερικά πολύ θετικά σημάδια στο Εστορίλ την εβδομάδα που διανύουμε.
Η πρώτη φορά που κάνει συνεχόμενες νίκες μετά τον Οκτώβριο του 2022 έρχονται μόλις με τη δεύτερη και την τρίτη τέτοια μέσα στο 2023. Μα πάνω από όλα δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα, αλλά και η προσέγγιση στο κορτ. Ο Τιμ για πρώτη φορά ξεκίνησε να θυμίζει σε στιγμές τον παίκτη που θαυμάσαμε έως το 2020, ακόμα και κόντρα σε αντιπάλους χαμηλότερους του δικού του επιπέδου.
Ο τρόπος που επικράτησε του Σέλτον, ενός καλού σέρβερ, έφερε εικόνες από τον «Clay-Thiem» που κυριαρχούσε στη συγκεκριμένη επιφάνεια. Για πρώτη φορά οι επαφές του με τη ρακέτα και το βάθος που παίρνει στο κορτ αποδίδουν και αποδιοργανώνουν πλήρως έναν αντίπαλο. Ίσως αυτή είναι μια καλή αρχή ώστε οι ήττες να μη φαντάζουν με μία... μαύρη τρύπα που τραβάει ολοένα και περισσότερο τον ίδιο μέσα της, μακριά από τους μεγάλους τίτλους και το λαμπερό πάλκο του τουρ!
Είναι πάντοτε όμορφη εικόνα να βλέπεις τον Τιμ να κερδίζει. Κλεισμένος στη δική του μοναξιά στο κορτ, μια κατηγορία "what if" μόνος του, έχοντας αλλάξει το στιλ παιχνιδιού μετά τον σοβαρό τραυματισμό και με ασηκωτο πνευματικό βάρος.
— Dimitris Oikonomou (@doik77) April 4, 2023
2η νίκη του στη σεζόν! 💪💪 pic.twitter.com/YstQ3MR3zY
Το μεγάλο τεστ της χωμάτινης σεζόν ξεκινάει από το Μόντε Κάρλο
«Σε ένα άθλημα που τα τουρνουά έρχονται βδομάδα παρά βδομάδα, όταν το επίπεδο είναι τόσο υψηλό, πιθανότατα θα έχει μεγάλη επίδραση πάνω σου αυτή η έλλειψη κινήτρου». Για τον Τιμ ήρθε η ώρα της αντίστροφης ψυχολογίας. Η συγκεκριμένη φράση ήρθε από τον ίδιο ως συνέχεια των παραπάνω.
Παίζοντας πλέον με φανερή την επιθυμία της επιστροφής, είναι στιγμή να τεστάρει το πόσο ανταγωνιστικός μπορεί να παραμείνει με το νέο του στιλ. Το πρώτο χωμάτινο Masters στο Μόντε Κάρλο του έδωσε την wild card και μαζί την ευκαιρία να βρεθεί απέναντι στον Ρισάρ Γκασκέ και να αναζητήσει τη δική του αναγέννηση από τη χωμάτινη επιφάνεια, προερχόμενος μάλιστα από 4 σετ (απέναντι σε Όφνερ και Σέλτον) που πιστοποιούν την ανοδική του πορεία, μέχρι να του βάλει εμπόδιο ο Χάλις. Το αναγνωρίζει ότι παίζει καλύτερα, ακόμα και αν τα αποτελέσματα στο πρώτο δίμηνο της σεζόν δεν ήταν αυτά που ήθελε. Η υψηλή αναπήδηση στον... ήλιο των χωμάτινων κορτ της Ευρώπης του δίνει ένα ακόμα «όπλο» για την επάνοδο.
Παρόλα αυτά, η είδηση του διαζυγίου με τον Νικολάς Μασού ήρθε ξαφνικά μετά το φινάλε στην Πορτογαλία. Άλλη μία έκπληξη που μας κρατούσε αυτό το δίδυμο, το οποίο κατάφερε να φτάσει ως την κορυφή.
Λες και η τενιστική ζωή του Τιμ είναι απολύτως συνυφασμένη με ανατροπές. Και αν εκείνη απέναντι στον Ζβέρεφ έμοιαζε να στερείται πιθανοτήτων, ο συνδυασμός της πνευματικής και αγωνιστικής του ανάκαμψης αποτελεί μία πρόκληση ακόμα πιο «σκληρή».
Είναι προφανές ότι η ζωή του δεν είναι ίδια, όμως την ιστορία της καριέρας του θα τη γράψει η δική του ρακέτα.
