Μετά την επιτυχημένη τετραετία (1999-2003) με τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε στον πάγκο της, στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν κατάφερε να στεριώσει προπονητής. Δέκα χρόνια, δέκα διαφορετικά πρόσωπα πέρασαν από το Μπερναμπέου, αλλά στη Μαδρίτη ακόμα το... ψάχνουν. Από χθες βρήκαν τον ενδέκατο, στο πρόσωπο του Κάρλο Αντσελότι, ευελπιστώντας πως αυτή τη φορά θα πετύχουν τον στόχο τους. Το gazzetta.gr παρουσιάζει τι έκαναν οι τεχνικοί που ανέλαβαν την... ηλεκτρική καρέκλα της Ρεάλ Μαδρίτης την τελευταία δεκαετία μετά την εποχή Ντελ Μπόσκε.

Κάρλος Κεϊρόζ

Έχοντας πραγματοποιήσει τη θητεία του κοντά στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Πορτογάλος τεχνικός ήταν για τους ανθρώπους της Ρεάλ ο καταλληλότερος άνθρωπος το καλοκαίρι του 2003 να διαδεχθεί τον Ντελ Μπόσκε στον πάγκο. Η παρουσία παικτών όπως ο Ζιντάν, ο Φίγκο και ο Ρονάλντο σε συνδυασμό με τη μεταγραφή του Μπέκαμ εκείνο το καλοκαίρι φαινομενικά έλυναν τα χέρια του Κειρόζ. Οι «γκαλάκτικος» του όμως δεν μπόρεσαν να πετύχουν τα αναμενόμενα εξ αιτίας και των κακών τεχνικών επιλογών του Πορτογάλου με αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν, τον Μάιο του 2004, να αποτελέσει παρελθόν έχοντας κατακτήσει ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας.

Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο

Ο Καμάτσο θα διαδεχόταν το 2004 τον απολυμένο Κεϊρόζ στο Μπερναμπέου. Αυτή θα ήταν μια νέα πρόκληση για τον Ισπανό προπονητή μετά και τη θητεία του στον πάγκο της Εθνικής Ομάδας της χώρας. Όμως το κάκιστο ξεκίνημα με πολύ γκρίνια ήταν μοιραίο. Από την αρχή όλοι τον έστησαν στον τοίχο με αποτέλεσμα κιόλας από τον Σεπτέμβρη του 2004 να δει την πόρτα της εξόδου και τη Ρεάλ Μαδρίτης να ψάχνει για αντικαταστάτη σε μια πολύ ιδιαίτερη περίοδο στο ξεκίνημα της σεζόν.

Μαριάνο Γκαρθία Ραμόν

Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του βοηθού του Καμάτσο, Μαριάνο Γκαρθία Ραμόν, που φόρεσε τη φανέλα του συλλόγου τη δεκαετία του 70’ και του 80’. Η μικρή προπονητική του εμπειρία όμως σε συλλόγους πολύ κατώτερους από το επίπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης δυσχέραιναν ιδιαίτερα το έργο του με αποτέλεσμα τα μην αντέξει την πίεση και μετά από τρεις μήνες, τον Δεκέμβρη του 2004, να απομακρυνθεί από το πόστο του.

Βαντερλέι Λουξεμπούργκο

Η επιλογή του Βραζιλιάνου τεχνικού συνοδεύτηκε με ελπίδες ότι η κατάσταση θα αλλάξει και πως η Ρεάλ Μαδρίτης θα βρει εν τέλει τον άνθρωπο που έψαχνε προκειμένου να επανέλθει σε μια σταθερότητα και να μπορέσει να επιστρέψει στις επιτυχίες. Και πράγματι η αρχή ήταν αρκετά ενθαρρυντική με τον Λουξεμπούργκο να σημειώνει διαδοχικές νίκες και να διεκδικεί στα ίσια το πρωτάθλημα από την Μπαρτσελόνα χάνοντας όμως στο τέλος τον τίτλο με τέσσερις πόντους διαφορά. Η πορεία αυτή ικανοποίησε τους ανθρώπους της Ρεάλ με αποτέλεσμα ο Λουξεμπούργκο να ξεκινήσει τη σεζόν 2005-2006 έχοντας ως μοναδικό στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Το ξεκίνημα της νέας σεζόν ήταν εξίσου ικανοποιητικό, όμως η προσπάθεια καθιέρωσης ενός νέου συστήματος (του 4-2-2-2) σε συνδυασμό με τους αρκετούς τραυματισμούς ήταν αυτά που έφεραν τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα με συνέπεια την τελική απομάκρυνση του Λουξεμπούργκο. Αυτή ήρθε τον Δεκέμβρη του 2005.

Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο

Η δυσκολία του να βρεθεί κάποιο μεγάλο όνομα εκείνη τη χρονική περίοδο ανάγκασε τους ανθρώπους της Ρεάλ να βρουν τον αντικαταστάτη του Λουξεμπούργκο μέσα από την ομάδα. Έτσι προώθησαν τον Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο, ο οποίος είχε παρουσιάσει εξαιρετικά δείγματα γραφής με τη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ που την είχε οδηγήσει μέχρι και τη δεύτερη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Φυσικά ο Λόπεθ Κάρο δεν είχε το ειδικό βάρος να σηκώσει στις πλάτες του τη Ρεάλ Μαδρίτης με αποτέλεσμα η «Βασίλισσα» να μείνει ακόμα μια χρονιά χωρίς στέμμα, με την πίεση να αρχίζει να μεγαλώνει πλέον αφάνταστα.

Φάμπιο Καπέλο

Το καλοκαίρι του 2006 αυτό που μπήκε ως προτεραιότητα για τους ιθύνοντες της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν να βρουν επιτέλους έναν προπονητή που θα τους οδηγούσε στην κατάκτηση ενός τίτλου. Το θέαμα πέρασε σε δεύτερη μοίρα και το πιο σημαντικό ήταν τα αποτελέσματα. Ο Φάμπιο Καπέλο θα ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος για το συγκεκριμένο εγχείρημα. Και το δεύτερο πέρασμα του Ιταλού από τον πάγκο της Ρεάλ θα έφερνε ακριβώς αυτό το οποίο όλοι περίμεναν στη Μαδρίτη, βάζοντας τέλος σε μια ξηρασία τίτλων. Μπορεί να κατηγορήθηκε για το αμυντικό στυλ ποδοσφαίρου που έπαιζε από τους οπαδούς, μπορεί να ήρθε σε κόντρα με παίκτες όπως ο Μπέκαμ και ο Ρονάλντο, ωστόσο ο Καπέλο δεν μάσησε. Ο τίτλος δεν ήρθε τον πρώτο χρόνο, ωστόσο με επιμονή και πείσμα κατάφερε να οδηγήσει τον μαδριλένικο σύλλογο τη σεζόν 2006-2007 επιτέλους ξανά στην κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος. Παρά τον τίτλο όμως οι διοικούντες της Ρεάλ θέλανε αυτό να συνδυάζεται και με όμορφο ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2007 να διώξουν τον Καπέλο. Άλλη μια αναζήτηση προπονητή θα ξεκινούσε.

Μπερντ Σούστερ

Η εξαιρετική δουλειά του στη Χετάφε αποτέλεσε διαβατήριο προκειμένου ο Σούστερ να ανακοινωθεί το καλοκαίρι του 2007 ως ο νέος τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης. Το όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε ήταν αυτό για τον οποίο τον φέραν οι άνθρωποι της Ρεάλ στο Μπερναμπέου και εκείνος δεν τους απογοήτευσε. Ωραία μπάλα, θεαματικά γκολ και τον Μάιο του 2008 ο τίτλος ήρθε και πάλι στη Μαδρίτη. Με τον Σούστερ όλα μοιάζανε ρόδινα, ωστόσο ο οξύθυμος χαρακτήρας του και οι απρόσεχτες δηλώσεις του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης του στοίχησαν. Στα μισά της αμέσως επόμενης σεζόν, τον Δεκέμβριο του 2008 μετά από μία δήλωσή του ότι η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει την Μπαρτσελόνα στο μεταξύ τους Clasico, ανάγκασε τους διοικούντες του μαδριλένικου συλλόγου να τον απολύσουν.

Χουάντε Ράμος

Η προπονητική... τρικυμία θα επέστρεφε και πάλι στο Μπερναμπέου. Γρήγορα όμως οι άνθρωποι της Ρεάλ Μαδρίτης θα έβρισκαν τον αντικαταστάτη του Σούστερ στο πρόσωπο του Χουάντε Ράμος, ο οποίος μόλις είχε αποτελέσει παρελθόν από την Τότεναμ. Η επιλογή καθόλου τυχαία εξ αιτίας και της ωραίας μπάλας που είχε παίξει ο Ισπανός προπονητής στη Σεβίλλη πριν κάποια χρόνο. Στη Ρεάλ ήταν αυτό ακριβώς που ψάχνανε, ωστόσο ο Ράμος δεν διήρκεσε περισσότερο από έξι μήνες. Η παραμονή του στον πάγκο θα στιγματιζόταν και από την ντροπιαστική ήττα με 6-2 από την Μπαρτσελόνα μέσα στο Μπερναμπέου και τερματίζοντας στο τέλος εννιά πόντους πίσω από τους Μπλαουγκράνα, ο Ράμος θα αποτελούσε παρελθόν τον Μάιο του 2009.

Μανουέλ Πελεγκρίνι

Το αριστούργημά του στη Βιγιαρεάλ τα προηγούμενα χρόνια και το στρωτό και τεχνικό ποδόσφαιρο που έπαιζε φέρανε το καλοκαίρι του 2009 τον Μανουέλ Πελεγκρίνι στον πάγκο της «Βασίλισσας». Ο ερχομός του Χιλιανού τεχνικού συνοδεύτηκε και από ακριβές μεταγραφές όπως αυτές των Μπενζεμά, Κριστιάνο Ρονάλντο και Κακά. Στη Ρεάλ θέλανε να επιστρέψουν στις εποχές των γκαλάκτικος, ωστόσο όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν αρκετά. Ο αποκλεισμός στο Τσάμπιονς Λιγκ τον Μάρτιο έκανε τον πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, Φλορεντίνο Πέρεθ, να στείλει τελεσίγραφο στον Πελεγκρίνι πως θα απολυθεί σε περίπτωση που δεν κερδίσει το πρωτάθλημα. Παρά τη μεγάλη προσπάθεια που έκανε με τη συγκέντρωση 96 πόντων (ρεκόρ για τη Ρεάλ Μαδρίτης στην Πριμέρα Ντιβιζιόν) το πρωτάθλημα χάθηκε με τρεις βαθμούς διαφορά από την Μπαρτσελόνα. Ο Πέρεθ δεν... λυπήθηκε τον Πελεγκρίνι και τον... καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ζοσέ Μουρίνιο

Τον Μάιο του 2010 ο πολυαναμενόμενος γάμος θα αποτελούσε γεγονός. Ο Ζοσέ Μουρίνιο θα ερχόταν στη Ρεάλ Μαδρίτης και θα αναλάμβανε την ηλεκτρική καρέκλα της με έναν και μοναδικό στόχο. Να σταματήσει την κυριαρχία της Μπαρτσελόνα στην Ισπανία. Με το γνωστό του εκκεντρικό στυλ ο Μουρίνιο άνοιξε από την αρχή τεράστια κόντρα με την Μπαρτσελόνα δείχνοντας από νωρίς ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος. Την πρώτη χρονιά πάντως δεν θα τα κατάφερνε, κερδίζοντας μόνο το Κύπελλο με 1-0 επί των Μπλαουγκράνα, ωστόσο τη δεύτερη σεζόν (2011-2012) θα πανηγύριζε αυτό για το οποίο ήρθε στο Μπερναμπέου. Τον Απρίλιο του 2012 η Ρεάλ Μαδρίτης θα νικούσε έπειτα από πέντε χρόνια μέσα στο Καμπ Νου και τον επόμενο μήνα θα σήκωνε τον τίτλο στη Λα Λίγκα με εννιά βαθμούς διαφορά από την Μπαρτσελόνα. Ο Μουρίνιο είχε πετύχει τον στόχο του και πλέον έβαζε πλώρη για την επαναφορά της Ρεάλ και στην κορυφή της Ευρώπης. Ωστόσο η σεζόν 2012-2013 δεν θα ήταν ομαλή. Τα τεράστια προβλήματα στις σχέσεις του με παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν τέτοια που δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας. Το κλίμα δεν ήταν ποτέ ήρεμο με αποτέλεσμα η σεζόν να κριθεί στο τέλος αποτυχημένη και ο Μουρίνιο να φύγει από την ομάδα, έχοντας ανοίξει κόντρα κατά τη διάρκεια της χρονιάς και με τους ίδιους τους οπαδούς της Ρεάλ που ζητούσαν την απομάκρυνσή του.

Κάρλο Αντσελότι

Πλέον ο Ιταλός τεχνικός καλείται να επαναφέρει στη Ρεάλ Μαδρίτης όχι μόνο τις επιτυχίες, αλλά και στην ηρεμία. Το πλούσιο βιογραφικό του στην Ιταλία και οι αριθμοί δείχνουν πως έχει την ικανότητα να το πράξει. Το έργο του θα είναι δύσκολο. Μένει να φανεί στο γήπεδο το αν ο Αντσελότι θα μπορέσει να επιστρέψει τους Μαδριλένους στην κορυφή του ισπανικού ποδοσφαίρου και να κάνει τη Ρεάλ και πάλι υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη.