• Από την τεχνική κολύμβηση στον μαραθώνιο
• Πριβιλέτζιο: «Δουλεύω ως φυσικοθεραπεύτρια για να τα βγάλω πέρα»
• Οι ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και την Βενετία

Οταν έφτασε στο Καλλιμάρμαρο, η Γκλόρια Πριβιλέτζιο είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της. Ισως το μεγαλύτερο που έχουμε δει από δρομέα που τερματίζει νικητής/τρια σε έναν επίπονο Κλασικό Μαραθώνιο.

Η ιδιαιτερότητα της διαδρομής είναι πως και για τους επαγγελματίες δρομείς χρειάζεται διαφορετική διαχείριση σε σχέση με έναν αγώνα σε φλατ διαδρομή. Και χρειάζεται και καθαρό μυαλό.

Η Πριβιλέτζιο, μια αθλήτρια με ένα πολύ ενδιαφέρον background, πήγε σε αυτόν τον αγώνα διαβασμένη και πήρε τη νίκη που τόσο ονειρευόταν. Έχει τρέξει μαραθώνιους, αλλά στην Κλασική Διαδρομή επιχείρησε χθες να δοκιμάσει την τύχη της, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο. Και αυτή η «πόρωση» από την οποία ξεκίνησε η παρουσία της στο άθλημα, την έχει κάνει αυτή τη στιγμή την κορυφαία αθλήτρια των αποστάσεων στη χώρα.

«Το έζησα πραγματικά χθες, το απόλαυσα. Μου βγήκε η κούρσα καλύτερα απ ότι περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι το χαμόγελο μου βγήκε γιατί είχα συγκινηθεί και λίγο. Αυτή η πόρωσή μου με τον μαραθώνιο ξεκίνησε ερασιτεχνικά. Και αυτό που έζησα χθες, απλά δεν υπήρχε» αναφέρει στο Gazzetta η Πριβιλέτζιο που… πήρε τα βουνά (συγκεκριμένα όχι κάπου μακριά, στον… Υμηττό) προκειμένου να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της κούρσας.

«Η αλήθεια είναι πως ήμουν λιγάκι φοβισμένη. Ηθελα μία καλή κούρσα στην Κλασική διαδρομή κι επειδή τόσα χρόνια κάνω μαραθώνιο συνήθως σε φλατ διαδρομές, φοβήθηκα λίγο τον αγώνα. Δούλεψα όμως κάνοντας ανηφόρες στον Υμηττό και έβαλα αρκετή δύναμη γιατί ο Κλασικός Μαραθώνιος έχει απότομες ανηφόρες, αλλά και κατηφόρες. Με την συγκεκριμένη προπόνηση, αλλά και το διάβασμα που έκανα για την κούρσα, βγήκε αυτή η απίστευτη διαδρομή. Πήγα διαβασμένη στον αγώνα. Ηξερα που έπρεπε να κόψω, που να ανοίξω. Θέλει το διάβασμά του ο μαραθώνιος» είπε χαρακτηριστικά.

Η Πριβιλέτζιο αν και υπήρχαν οι προσδοκίες να κάνει ρεκόρ διαδρομής (2:39.10 της Πολύζου) δεν το σκεφτόταν στην διάρκεια του αγώνα.

«Είχα πλάνο να τρέξω κάτω από 2:45. Ημουν λιγάκι συντηρητική σε ορισμένα κομμάτια της διαδρομής. Δεν είχα στο μυαλό μου το ρεκόρ χθες. Ηθελαν να κάνω μια ασφαλή κούρσα. Είναι πάντως εφικτό το ρεκόρ της Μαρίας Πολύζου. Χθες ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση και βοήθησε και ο καιρός να βγει καλύτερη επίδοση από αυτή που περίμενα» ανέφερε στο Gazzetta.

Από την τεχνική κολύμβηση στον μαραθώνιο

Η… περιπέτειά της με τον μαραθώνιο ξεκίνησε για πλάκα. Το 2011 ήταν αθλήτρια της τεχνικής κολύμβησης και αποφάσισε με έναν συναθλητή της να τρέξουν στον Μαραθώνιο έστω ερασιτεχνικά.

«Ημουν αθλήτρια της τεχνικής κολύμβησης και το 2011 αποφασίσαμε με έναν συναθλητή μου να μπούμε για πλάκα στον μαραθώνιο. Μου αρέσει να τρέχω ελεύθερα για φυσική κατάσταση και το κάναμε. Μου αρέσει γενικά η συγκεκριμένη απόσταση και όλο αυτό το παιχνίδι διαχείρισης δυνάμεων» θυμάται η Πριβιλέτζιο που από εκείνη τη στιγμή αγάπησε το άθλημα και έφτασε να είναι το βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας στις μεγάλες διοργανώσεις.

Ωστόσο, παραμένει συγκρατημένη καθώς όπως τονίζει, ο μαραθώνιος είναι ένα απρόβλεπτο αγώνισμα, το οποίο έχει τα μειονεκτήματά του.

«Είναι ένα εντελώς μοναχικό αγώνισμα και είναι αγχωτικό γιατί θα τρέξεις δύο αγώνες τον χρόνο. Και είναι αγχωτικό αυτό γιατί σε αυτούς τους δύο αγώνες, μπορεί να τραυματιστείς, να είναι κακές οι καιρικές συνθήκες, μπορεί να ακυρωθείς… Δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις και κάνεις προετοιμασία μία ολόκληρη σεζόν γι’ αυτούς τους δύο αγώνες. Είναι ένα άδικο αγώνισμα σε σχέση με τα άλλα του στίβου».

Σε εκείνο το σημείο ήρθαμε να της αντιπαραθέσουμε τους… έξι αγώνες που έκανε σε 42 ημέρες πρόσφατα η Αμερικανίδα Σαλέιν Φλάναγκαν, στους οποίους τερμάτισε σε όλους κάτω από τα 2:45.0. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ μάλιστα την… δελεάζει, αλλά σε ένα άλλο στάδιο της καριέρας της.

«Το να τρέξει μια αθλήτρια 6 κούρσες σε ενάμιση μήνα είναι εκπληκτικό. Είναι και ένα ωραίο πρότζεκτ. Αρκετά δύσκολο βέβαια και επίπονο. Αν δούμε πόσο κουράζονται τα κορμιά στις υπεραποστάσεις, καταλαβαίνει κανείς το ρίσκο του να επιχειρήσει κάτι τέτοιο. Ισως το τολμούσα στο τέλος της καριέρας μου γιατί το να το επιχειρήσεις τώρα, μπορεί να σου βγάλει προβλήματα και να γκρεμίσεις ότι έχεις χτίσει» απάντησε.

Πριβιλέτζιο: «Δουλεύω ως φυσικοθεραπεύτρια για να τα βγάλω πέρα»

Με τα μικρά ποσά που παίρνουν οι αθλητές του στίβου για πρωταθλητισμό, η Γκλόρια είναι μία από τις πολλές αθλήτριες που αναγκάζεται να δουλεύει παράλληλα για να τα βγάζει πέρα. Εδώ και χρόνια εργάζεται ως φυσικοθεραπεύτρια και προσπαθεί να ισορροπήσει την ζωή της μεταξύ εργασίας και προπονήσεων.

«Δουλεύω ως φυσικοθεραπεύτρια και παράλληλα κάνω δύο προπονήσεις την ημέρα. Προσπαθώ να συνδυάσω επάγγελμα και προπόνηση γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Και ο μαραθώνιος έχει την ιδιαιτερότητα πως ακόμη κι αν βρεις χορηγό, μπορεί την μία ημέρα να είναι μαζί σου και την άλλη όχι αν πάθεις κάτι. Δεν είναι εύκολο να έχεις χορηγό σε ένα τέτοιο αγώνισμα. Εγώ είμαι τυχερή γιατί δούλευα και πριν ασχοληθώ με τον μαραθώνιο. Δεν γίνεται να επιβιώσεις αλλιώς» τόνισε στο Gazzetta η 33χρονη πρωταθλήτρια του ΓΣ Γλυφάδας.

Οι ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και την Βενετία

Η Πριβιλέτζιο έχει ένα ενδιαφέρον background. Οπως… προδίδει το επίθετό της, έχει ρίζες από την Ιταλία, αλλά και την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της συγκεκριμένα είναι Κωνσταντινουπολίτης με ρίζες από την Βενετία. Μετά από ένα διάστημα που έζησε στη Σύρο, πήγε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την σύζυγό του και το 1982 επέστρεψαν στην Ελλάδα όπου και γεννήθηκε και η Γκλόρια.

Η πρωταθλήτρια του μαραθωνίου έχει πάρει στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες και αυτό την έχει βοηθήσει στο να διαμορφώσει την προσωπικότητά της και παράλληλα να αγαπήσει την κουλτούρα της Πολίτισσας.

«Εχω πάει στην Ιταλία, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα από την Πόλη το 1982. Την αγαπούν και πάνε κάθε χρόνο. Και με έχουν βάλει στην φιλοσοφία της κουλτούρας αυτής».

Με την Ιταλία οι επαφές της δεν είναι πολλές. Ωστόσο, γνωρίζει καλά ότι οι Ιταλοι είναι… έτη μπροστά όσον αφορά τις αποστάσεις (βάδην ή μαραθώνιο) και «παράγουν» ολυμπιονίκες. Και αυτό, όπως αναφέρει, έχει να κάνει με την αθλητική κουλτούρα τους, που είναι πολύ μπροστά σε σχέση με την ελληνική.

«Οι Ιταλοί είναι χρόνια μπροστά σε σχέση με εμάς. Έχουν υποδομές, χρηματικά κίνητρα και γι’ αυτό έχουν ανταγωνισμό. Κάνουν πολλούς αγώνες τον χρόνο και έχουν δημιουργήσει μία παράδοση. Είχα κάνει προπονήσεις εκεί και μπορώ να πω ότι δεν φτάνουμε σε τίποτα την οργάνωσή τους».