• Η γιαγιά την έστειλε στο kickboxing γιατί δεν καθόταν σε ησυχία
• Πρωταθλήτρια, MVP και διεθνής στο ποδόσφαιρο
• Το πρωί πυγμάχος, το βράδυ οδηγός ταξί
• Στο Τόκιο για τον παππού της

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικές ιστορίες που μπορεί να συναντήσει κάποιος από τα πρόσωπα των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι η Λόρεν Πράις.

Η Ουαλή κέρδισε το εισιτήριο για το Τόκιο στην πυγμαχία από το προολυμπιακό τουρνουά, όμως τα όσα έχει περάσει στη ζωή της για να φτάσει να πετύχει το όνειρο της ζωής της, θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν ταινία.

Η γιαγιά την έστειλε στο kickboxing γιατί δεν καθόταν σε ησυχία

Στα 2 της χρόνια, ο παππούς Ντέρεκ και η γιαγιά της, Λίντα, την πήραν από τους γονείς της και την μεγάλωσαν σε μια μικρή πόλη στη νότια Ουαλία. Από μικρή ήταν υπερβολικά δραστήρια και έτσι η γιαγιά της πήρε την απόφαση να την ρίξει στον αθλητισμό. Ετσι ξεκίνησε να κάνει kickboxing.

«Είχε πολύ ενέργεια και έπρεπε να κάνω κάτι για να ηρεμήσει λιγάκι» είπε η γιαγιά της για την 26χρονη πυγμάχο. Και όπως αποδείχθηκε το άθλημα που επέλεξε ήταν ιδανικό γι’ αυτήν.

So the time have come where I jet off to Aus for the next 5 weeks representing Wales in my 2nd CWG. My prep have been spot on and thers only one thing on my mind bringing that Gold medal back to Wales. Thanks for all your support it’s been amazing.pic.twitter.com/6gwP8FDTYn

— Lauren Price (@LLPrice94) March 14, 2018

Μόλις σε ηλικία 13 ετών, το 2007, η Πράις ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Αθήνα, προκειμένου να αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όπου και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο! Λίγες εβδομάδες μετά πήγε και στο Βρετανικό πρωτάθλημα όπου έγινε η νεαρότερη αθλήτρια που συμμετείχε σε εθνική διοργάνωση, σε επίπεδο γυναικών. Στην παρουσία της στο kickboxing κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα χρυσά μετάλλια σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και έξι σε Ευρωπαϊκό!

Πρωταθλήτρια, MVP και διεθνής στο ποδόσφαιρο

Γρήγορα όμως άφησε το δυναμικό αυτό άθλημα και αποφάσισε να ασχοληθεί με την άλλη μεγάλη της αγάπη: το ποδόσφαιρο. Ανταγωνιστική όπως ήταν πάντα από μικρή, κατάφερε να πάρει την φανέλα της Κάρντιφ και την σεζόν 2012-13 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ουαλίας, ενώ παράλληλα ψηφίστηκε ως η πολυτιμότερη παίκτρια της ομάδας της. Την ίδια σεζόν έγινε διεθνής με την εθνική ομάδα της Ουαλίας!

Throwback Thursday the good old soccer days! pic.twitter.com/iXEaOjsw2K

— Lauren Price (@LLPrice94) November 28, 2019

Το πρωί πυγμάχος, το βράδυ οδηγός ταξί

Σύντομα όμως άφησε το ποδόσφαιρο καθώς ήθελε να κυνηγήσει ένα άλλο μεγάλο όνειρο. Να γίνει ολυμπιονίκης. Ετσι επέλεξε το άθλημα της πυγμαχίας. Ο λόγος που το έκανε ήταν γιατί στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012 έβλεπε από την τηλεόραση την Νικόλα Ανταμς να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο.

Επειδή όμως έπρεπε να γεμίσει και το στομάχι της, αποφάσισε να δουλέψει τα βράδια και το πρωί να κάνει προπονήσεις. Ετσι, έπιασε δουλειά ως οδηγός ταξί!

«Η μόνη επιλογή που είχα ήταν να δουλέψω για μια εταιρεία ταξί κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ για πολλές ώρες. Επρεπε να το κάνω γιατί χρειαζόμουν τα χρήματα. Στο τέλος, είδα ότι με καταπονούσε αυτό γιατί έπρεπε να κάνω προπονήσεις όλη την εβδομάδα», ανέφερε σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα της ΔΟΕ.

«Ετσι αποφάσισα να εγκαταλείψω την δουλειά μου για να κυνηγήσω το όνειρό μου» συμπλήρωσε.

Το 2017 κατάφερε να πάρει μια θέση στην εθνική ομάδα της Βρετανίας και στην πρώτη της εμφάνιση σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Το 2018 πήρε ξανά το χάλκινο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, για να έρθει το πρώτο χρυσό την ίδια χρονιά στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες.

Στο Τόκιο για τον παππού της

Στο προολυμπιακό τουρνουά για την Ευρώπη, κέρδισε την Ουκρανή Αναστασία Τσερνοκολένκο και έτσι για πρώτη φορά θα αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σε όλο αυτό το διάστημα δέχτηκε προτάσεις να γίνει επαγγελματίας πυγμάχος, αλλά παρά τα οικονομικά της προβλήματα, προτίμησε να μείνει ερασιτέχνης ώστε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ονειρευόταν από 8 ετών.

«Ηρθαν ορισμένοι άνθρωποι σε επαφή μαζί μου, αλλά τους είπα ότι μόνο το Τόκιο με ενδιαφέρει. Από τα 8 μου ονειρευόμουν να πάω σε Ολυμπιακούς Αγώνες» είπε η Ουαλή, που κάθε φορά που αποφάσιζε να αλλάξει δρόμο στην σταδιοδρομία της, είχε την αμέριστη συμπαράσταση του παππού και της γιαγιάς της. Τώρα, στο Τόκιο έχει ένα επιπλέον κίνητρο να πάει για ένα μετάλλιο.

Ο παππούς της απεβίωσε πέρυσι και θέλει να πάει για το χρυσό μετάλλιο, ώστε να του το αφιερώσει, ως ένα «ευχαριστώ» που την πήρε από μωρό και την μεγάλωσε με πολύ αγάπη. Ηλπιζε πως θα ταξίδευε μαζί της στο Τόκιο πέρυσι, πριν έρθει η πανδημία και στα τέλη του 2020 άφησε την τελευταία του πνοή. Η παρουσία της στην Ιαπωνία, θα είναι αποκλειστικά γι’ αυτόν…