Εσύ σε τι Θεό πιστεύεις;
Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις
Είναι το φετινό Πάσχα μια άσκηση Πίστης ή μια άσκηση Λογικής και είναι στ’ αλήθεια οι δύο αυτές έννοιες αντικρουόμενες ή μπορούν να συνυπάρξουν; Ο πιο κρίσιμος μήνας, οι πιο κρίσιμες εβδομάδες στη μάχη κατά της πανδημίας και όλων των κινδύνων της δημόσιας υγείας συμπίπτουν με τη μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, το Άγιο Πάσχα. Δεν έχει σημασία σε ποιο δόγμα ανήκω, αν πιστεύω και πόσο πιστεύω, έχω ξαναγράψει και παλιότερα, ότι θεωρώ χυδαίο να προσβάλλω την Πίστη οποιουδήποτε, η Πίστη από μόνη της κι όχι η λογική έχει κρατήσει ανθρώπους όρθιους λίγο πριν καταρρεύσουν.
Η Πίστη νομίζω ότι έχει θαυματουργές ιδιότητες σε άτομα και καταστροφικές συνέπειες σε ομάδες και κοινωνικά σύνολα. Ο άνθρωπος-πιστός εμπνέεται την ώρα που το σύνολο πιστών προσπαθεί να επιβληθεί. Ο άνθρωπος μόνος προσεύχεται με μια εσωτερικότητα όπου κι αν βρεθεί, οι ομάδες πιστών προσεύχονται ομαδικά ή ψάλλουν και κοιτούν γύρω τους, κάνουν πιο φαρδιούς σταυρούς, πιο μεγάλες υποκλίσεις, στρέφουν την προσοχή τους έξω κι όχι μέσα τους.
Τις τελευταίες εβδομάδες ενημερώνομαι κι εγώ όπως οι περισσότεροι από δημοσιεύματα αλλά κι από εικόνες. Συνδεόμαστε με τα γραφεία και τα ιατρεία διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων σε όλον τον κόσμο, όπου διαπρέπουν στους τομείς της προληπτικής ιατρικής, της επεμβατικής ιατρικής και της έρευνας. Άνθρωποι που μελέτησαν σκληρά, εργάστηκαν ακούραστα, επένδυσαν τη μια και μοναδική ζωή που τους δόθηκε να ζήσουν στην επιστήμη. Παρατήρησα στους τοίχους των προσωπικών τους χώρων εικόνες-αγιογραφίες, σημάδια της Πίστης τους σε κάτι Ανώτερο πέραν της επιστήμης, πέραν των σοφών δασκάλων και πιονέρων του ανθρωπίνου είδους.
Αναρωτιέμαι συχνά, ποιος είμαι εγώ να δηλώσω κατηγορηματικά άθεος, όταν άνθρωποι που αναποδογύρισαν τις φυσικές επιστήμες και είναι πιο κοντά από τον καθέναν στο playing God πιστεύουν και το διατρανώνουν χωρίς ανάγκη κρίσης και κριτικής; Φυσικά δε θα πιστέψω επειδή πιστεύουν εκείνοι ούτε όμως και θα ακυρώσω απερίφραστα αυτό που ίσως δεν απαντηθεί σε όλη μου τη ζωή.
Το Πάσχα ήταν ανέκαθεν για μένα δύο γιορτές, μια εσωτερική και μια εξωτερική. Γιορτάζουμε κάτι μέσα στο μυαλό μας, μέσα στην ψυχή μας, γιορτάζουμε και την Άνοιξη, την ύπαιθρο, την ένωση των οικογενειών, των φίλων μας. Το Πάσχα μπορεί να είναι ένα σκέτο κερί και μια απλή προσευχή με δάκρυα, το Πάσχα μπορεί να είναι και μια χρυσοποίκιλτη γιορτή που βρίθει λαογραφίας κι εθίμων, θορυβώδης και πολύβουη.
Ειδικά φέτος αυτοί που πέραν πάσης λογικής πιστεύουν, οι επιστήμονες-ερευνητές και γιατροί μάς ζητούν, όσοι θέλουμε να γιορτάσουμε το Πάσχα να επιλέξουμε την εσωτερική γιορτή. Να αφήσουμε άδειους τους ναούς, να μην «ενδυθούμε τον λαμπρόν χιτώνα», να μη βγούμε, να μην κοιτάξουμε γύρω μας, να κοιτάξουμε μέσα μας. Να προφυλάξουμε με αυτή τη μία και μόνη επιλογή τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους συνανθρώπους μας. Δε μας το ζητάει ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός, η Αστυνομία. Όλοι αυτοί επιβάλλουν διοικητικά μέτρα, απαγορεύσεις, πρόστιμα. Μας το ζητά η Επιστήμη, εκεί που όλοι προστρέχουμε όταν έχουμε ανάγκη χωρίς κανείς να μας απαγορεύει να πιστεύουμε στην Επιστήμη και στον Θεό μαζί.
Αλλά σε ποιον Θεό πιστεύουμε και ποιον Θεό φοβόμαστε; Ειλικρινά πιστεύει κανείς ότι θα γίνουμε χειρότεροι άνθρωποι αν καθίσουμε σπίτια μας, αν δεν συσσωρευτούμε σε εκκλησίες προσφέροντας στην πανδημία το ιδανικό πεδίο να θριαμβεύσει; Θα μας ορίσει η Εκκλησία Α.Ε. αν θα εκθέσουμε σε κίνδυνο τη ζωή μας, σοβαρά τώρα; Θα μετατρέψουμε πεισματικά μια άυλη και ανιδιοτελή Πίστη σε μαζική αυτοκτονία απλά και μόνο επειδή είμαστε ημιμαθείς ισχυρογνώμονες ζηλωτές;
Εγώ πρώτος να παραδεχθώ ότι το όλο θέμα το πήρα αψήφιστα, έλεγα σε συνάδελφο όταν ακυρώθηκαν τα καρναβάλια, ότι όλα τα μέτρα ήταν υπερβολικά και ανοησίες. Τελικά υπερβολικά ανόητος ήμουν εγώ και θα ήμουν διπλά ανόητος αν δεν το παραδεχόμουν! Ευτυχώς η ανοησία μου εκδηλώθηκε πολύ νωρίς και συνήλθα πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να είμαι ένας υγιής πρώην ανόητος.
Αν Πιστεύετε αλλά ταυτόχρονα πιστεύετε ότι μένοντας σπίτι σας τιμώντας την εσωτερική γιορτή του Πάσχα, θα κριθείτε λίγοι σε κάποιου είδους χριστιανικό ζύγι μάλλον πιστεύετε στον Θεό τιμωρό, εκδικητή, κριτή με τα χρυσά άμφια και την ανάγκη για τάματα και προσφορές. Ψάξτε τον άλλον Θεό, αυτόν που μένει μόνος όποτε χρειαστεί μαζί σας, που ακούει χωρίς να μιλάει, που αποδέχεται χωρίς να ζητάει. Ίσως φέτος είναι η χρυσή ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε. Κλείνοντας αφήνω εδώ έναν ύμνο των ημερών να βρίσκεται, κάτι που από παιδί θυμάμαι και με συγκινεί. Καλή και υγιή Μεγάλη Εβδομάδα.
Τον νυμφώνα σου βλέπω,
Σωτήρ μου κεκοσμημένον
και ένδυμα ουκ έχω,
ίνα εισέλθω εν αυτώ·
λάμπρυνόν μου
την στολήν της ψυχής,
φωτοδότα, και σώσον με.
