Για τις παρέες που δεν χάνονται
Στο μαγαζί του Σταύρου στην Κίμωλο, καθόμασταν με το κορίτσι μου την Κική, γνωστή στο κοινό του Shake n' Bake ως το "τεχνικό team", για ένα τελευταίο ποτό. Αυτό που έπινε η Κική sarcastically λεγόταν Πολύαιγος. Το υπέροχο μέρος που δεν μπορέσαμε να πάμε γιατί είχε μηχανικό πρόβλημα το τοπικό καραβάκι. Είχαμε, όμως, ο ένας τον άλλο και το πανέμορφο νησί της Κιμώλου και για λίγες μέρες σταματήσαμε τον χρόνο και ξεκουράσαμε τη ψυχή μας.
Ενώ, λοιπόν, καθόμασταν χαμογελαστοί, από το μαγαζί άρχισε να παίζει το One Love του Bob Marley. Κι εκείνη τη στιγμή μου ήρθε το θέμα γι' αυτό το κείμενο. Με αυτό το κομμάτι έχω κάνει μία πολύ συγκεκριμένη σύνδεση. Το τραγούδι πάντα μου θυμίζει τον Αντώνη Παραρά, τον φίλο της παρέας των Α.Μ.Α.Ν. που μας άφησε νωρίς. Και ο λόγος είναι ότι κάθε χρόνο όταν αυτή η παρέα είναι στον αέρα, ο φίλος του ο Αντώνης του αφιερώνει αυτό το κομμάτι μαζί με ένα βίντεο, πάντα το ίδιο, πάντα τόσο συγκινητικό.
Έχω ξαναγράψει ότι από τους Α.Μ.Α.Ν. πήρα πολλά πράγματα. Πήρα την κάμερα στα χέρια μου εξαιτίας τους και τώρα προσπαθώ να γίνω σκηνοθέτης. Έμαθα την αξία του γέλιου, πως αυτή η αίσθηση, αγαπημένοι άνθρωποι παρέα να γελάνε δίχως όρια, δυνατά και με παιδικότητα, είναι η ωραιότερη και πιο σπουδαία αίσθηση στη ζωή μας. Αλλά το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα ήταν η αξία της φιλίας. Οι φίλοι μας είναι άνθρωποι που εμείς επιλέγουμε από μικρή συνήθως ηλικία, μαζί περνάμε τα πάντα και είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικοί με την οικογένεια μας και, αν υπάρχει, το επί χρόνια ζευγάρι μας.
Πάμε πάλι στην Κίμωλο. Μόλις έπαιξε το One Love ενώ ήμουν σε νησί ήρθαν όλα και έδεσαν. Η αξία της φιλίας και η αξία του να περνάς με όσους αγαπάς ποιοτικό χρόνο όταν η ζωή στο επιτρέπει. Κι έτσι το θέμα του κειμένου είναι η αναγκαιότητα να βρίσκουμε χρόνο να κάνουμε πράγματα αποκλειστικά με την παρέα μας. Χωρίς να εμπλέκονται τα ζευγάρια της παρέας, χωρίς ενοχές, χωρίς προκαταλήψεις.
Ας μιλήσω πρώτα για το παράδειγμα των διακοπών και στο κλείσιμο του κειμένου αυτό το παράδειγμα μπορούμε να το ανοίξουμε περισσότερο. Στο τριπάκι για να μιλήσω γι' αυτό το θέμα με έβαλε ένας άλλος φίλος που έτσι τα έφερε η ζωή να μην τον βλέπω πολύ. Μου είπε «το θαυμάζω που καταφέρνετε ακόμα να πηγαίνετε διακοπές μόνο αγόρια». Και συνέχισε, «αφού κάνετε οικογένειες, αυτό δεν θα είναι εύκολο να γίνεται». Και ολοκλήρωσε τη σκέψη του λέγοντας «αφού αρχίσετε να κάνετε παιδιά, το να συνεχίσετε να κάνετε διακοπές μόνο η παρέα, ακόμα και μένα μου φαίνεται λίγο περίεργο».
Δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό. Αλλά αυτή είναι η πεπατημένη. Οι παρέες πάνε μαζί διακοπές όταν τελειώνουν το σχολείο και μετά στα φοιτητικά τους χρόνια και μετά λίγο ακόμα. Κι ύστερα μεγαλώνουν και αυτό σταματάει. Και πάνε μόνο οικογενειακά ή με ζευγάρια. Μόνοι τους όχι. Σπάνια ή ποτέ.
Ένα από τα επιχειρήματα είναι το «γιατί να πρέπει να πάτε μόνο η παρέα, θέλετε να γκομενίσετε;». Λες και ο λόγος για να περάσεις ποιοτικό χρόνο με ανθρώπους εξίσου σημαντικούς με το έτερον ήμισυ είναι για να φλερτάρεις. Πρώτη πολύ σημαντική αλήθεια που πρέπει αγόρια και κορίτσια να καταλάβουν: Αν ο σύντροφος σας θέλει να τσιλημπουρδήσει, θα το κάνει ακόμα κι αν του βάλετε χίλια απαγορευτικά. Κι ακόμα σημαντικότερο; Αν ο σύντροφος σας είναι πιστός μόνο και μόνο γιατί εσείς του επιβάλετε περιοριστικά μέτρα, τότε δεν είναι ένας σύντροφος που θα έπρεπε να θέλετε. Υποτιμάτε τον εαυτό σας. Ο σύντροφος σας πρέπει να σας σέβεται γιατί ο ίδιος το θέλει. Ψυχολογικά αν το πάρετε, τέλος, αν κάποιος νιώθει απελευθέρωση όταν φεύγει από κοντά σας, ήδη το έχετε χάσει το παιχνίδι. Να σέβεστε πρώτα τον εαυτό σας, δεν θα παρακαλάτε για πίστη, ο εαυτός σας δεν αξίζει να πέσει χαμηλά για κανέναν.
Και πάμε τώρα στην αξία των διακοπών φίλων. Εμείς ετοιμαζόμαστε σαν παρέα να πάμε για έκτη συνεχόμενη χρονιά στην Ικαρία. Πηγαίνουμε σαν παρέα σε νησιά από τα 17 μας και τώρα έχουμε περάσει τα 30. Την παρέα μας τη χτίσαμε σιγά, σιγά. Με τον Κώστα ήμασταν φίλοι από τη γέννηση μας γιατί οι μαμάδες μας είναι φίλες. Και ύστερα πήγα σχολείο και συμμαθητής μου ήταν ο Νίκος με τον οποίο δέθηκα στην 1η Γυμνασίου. Και μετά στο σχολικό όταν πήγαινα 2α Γυμνασίου με περίμενε ο Κωνσταντίνος. Ήρθε μετά από λίγα χρόνια και το έτερον ήμισυ στο Shake n' Bake, ο Μάνος, και η πεντάδα ολοκληρώθηκε. Μας έδεσε το γέλιο. Μας έδεσαν τα γυρίσματα Α.Μ.Α.Ν. και η αγάπη μας για τα σπορ. Μας έδεσαν τα ιερά τραπέζια με χύμα κόκκινο κρασί. Δεθήκαμε.
Και η παρέα μας μετράει τώρα 20 χρόνια. Σκεφτείτε πόσο μεγάλος αριθμός είναι αυτός. Σκεφτείτε πόσο επιτυχημένη θα ήταν μια συντροφική σχέση αν έμενε μαζί χωρίς τσακωμούς, γεμάτη ευτυχία για τόσα χρόνια; Αυτοί οι άνθρωποι είναι όπως η οικογένεια και η σύντροφος μου. Τους αγαπάω και το να εξισώσω σε σημασία έναν άνθρωπο μαζί τους είναι για μένα το ύψιστο κομπλιμέντο.
Τώρα, όμως, δεν είμαστε στο σχολείο. Δεν είμαστε φοιτητές. Έχουμε όλοι σχέσεις. Έχουμε όλοι δουλειές. Έχουμε όλοι υποχρεώσεις. Αναγκαστικά η νεανική ανεμελιά που ο χρόνος δεν υπάρχει είναι μία ανάμνηση. Το μόνο που υπάρχει για να σταματήσει τον χρόνο και για τους πέντε μας την ίδια στιγμή είναι οι διακοπές. Είναι αυτή η μία εβδομάδα του χρόνου. Η μόνη μας ευκαιρία να ξαναγίνουμε ανέμελα παιδιά μαζί με αυτούς που τόσο αγαπάμε.
Τι έγκλημα είναι κάτι τέτοιο να θεωρείται ότι έχει ημερομηνία λήξης; Να θεωρείται λάθος γιατί πλέον «μεγαλώσαμε». Γιατί πλέον «σοβαρευτήκαμε». Έτσι κάνουν τόσες παρέες. Και ύστερα χάνονται. Κι ύστερα βρίσκονται μόνο μία φορά στο τόσο. Κι ύστερα αλλάζουν και τους μιλάμε και δεν αναγνωρίζουμε τον ίδιο άνθρωπο με τον οποίον περάσαμε τόσα και τόσα. Κι ύστερα νιώθουμε μόνοι και πνιγμένοι και νοσταλγούμε τότε που ήμασταν ευτυχισμένοι. Κι αυτό το έγκλημα στον εαυτό μας το έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι.
Μην το κάνετε. Αν έχετε την ευτυχία να έχετε πραγματικούς φίλους, γιατί κι αυτό δεν είναι δεδομένο, κρατήστε τους σε όλη τη ζωή σας. Και ψάχνετε τις ευκαιρίες που μπορεί ο χρόνος να σταματά.
Και, όπως σας υποσχέθηκα παραπάνω, μπορούμε να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα. Οι διακοπές διακόπτουν μια ροή. Το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται στις υπόλοιπες 355 μέρες. Με τον σύντροφο σας, με την οικογένεια σας και με την παρέα σας, βρείτε κοινές ασχολίες. Βάλτε τους στην καθημερινότητα σας, στον ελεύθερο σας χρόνο, στη δουλειά σας, όπου μπορείτε να ταιριάξετε.
Ή ξεκινήστε ένα μπασκετικό podcast, ωραίο όνομα π.χ. το Shake n' Bake, και μεγαλώστε το παρέα. Μάνο, Κωνσταντίνε, Νίκο, Κώστα, η σωματική μας νιότη σχεδόν τελειώνει για πάντα. Με επίγνωση της αξίας της στιγμής που δεν γυρίζει πίσω, ας προσθέσουμε μνήμες, πολύτιμοι σύντροφοι μίας ευτυχισμένης ζωής.
Δομήνικος
Shake n' Bake Social Media
facebook | twitter | instagram
Shake n' Bake Podcast
