Οι Innerwish στο Gazzetta: «Δεν θυσιάζουμε ποτέ την ποιότητα για την ταχύτητα»
Εννιά χρόνια μετά την τελευταία headline εμφάνισή τους επί αθηναϊκού εδάφους, η εξάδα επιστρέφει, έχοντας στις βαλίτσες της το τελευταίο της άλμπουμ, “Ash of eternal flame”, που κυκλοφόρησε το 2024, μέσω της RPM Records. Οι Innerwish - που μιλούν στο Gazzetta μέσω του ντράμερ τους, Φραγκίσκου Σαμοΐλη - έχουν 30 χρόνια πορείας, 6 δίσκους, συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, αναγνώριση εντός και εκτός συνόρων, συνεργασίες με κορυφαία ονόματα του metal χώρου και μία διαδρομή γεμάτη πίστη, σεβασμό και πραγματικό πάθος για αυτήν τη μουσική. Στις 29 Νοεμβρίου θα δώσουν ένα live στο Floyd αντάξιο της μέχρι τώρα πορείας τους. Οι Innerwish σχηματίστηκαν το 1995 στην Αθήνα, με κινητήρια δύναμη την αγάπη για το heavy metal και το πάθος για την έκφραση μέσω της δημιουργίας της αγαπημένης τους / μας μουσικής. Ας δούμε όμως το τι έχουν να μας πουν!
- Υπάρχει μυστικό για να συμπληρώσει μια ελληνική metal μπάντα 30 χρόνια στη σκηνή; Κι αν ναι ποιο είναι αυτό;
Νομίζω πως για να κρατήσεις μία μπάντα, είναι σαν να κρατάς μία ομάδα. Αν δεν μπορείς να συνυπάρξεις με αυτούς που είναι γύρω σου, είναι αδύνατο. Και για να συνυπάρξεις, πρέπει όλοι να προσαρμοστούν σε ένα βαθμό, να μειώσουν (αν γίνεται) τις δικές τους ιδιαιτερότητες και να αποδεχθούν των υπολοίπων. Και πάνω από όλα να λειτουργούν υπό το πρίσμα του συνόλου και όχι της μονάδας. Φυσικά και οι παίκτες κάθε ομάδας έχουν ρόλους και χαρακτηριστικά που τους ξεχωριζουν, έτσι και σε μία μπάντα. Ο σκοπός όμως πρέπει στο τέλος της ημέρας να είναι η ομάδα και ότι η μονάδα. Επομένως, προσωπικά πάντα, η αγάπη για αυτό που κάνεις, ο ρεαλισμός, αλλά σίγουρα η ομαδικότητα και το αίσθημα της ομάδας, της οικογένειας, που θα σε κάνει να «σκυλιάσεις» σε κάθε ανάποδη και στραβή και να προχωρήσεις μπροστά, είναι τα βασικότερα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ακριβό σπόρ όπως η μουσική!
Στις 29 Νοεμβρίου στο Floyd θα ξανασυναντηθείτε με το αθηναϊκό κοινό για μια headline εμφάνιση που περιμέναμε όλοι 9 χρόνια. Γιατί μας την αργήσατε τόσο πολύ;
Γιατί δεν χειριστήκαμε όπως έπρεπε κάποιες καταστάσεις είναι η αλήθεια. Το πλάνο ήτανε να έχουμε έτοιμο το άλμπουμ που τελικά κυκλοφόρησε το 2024, το “Ash of eternal flame”, το 2020. Άντε αρχές 2021. Να κυκλοφορήσει τότε. Ήμασταν βασικά ήδη στα μισά της διαδρομής, όταν μας ήρθε ο COVID. Από εκεί και πέρα μας πήρε λίγο η κάτω βόλτα. Τόσο μεμονωμένα με την προσωπική ζωή του καθενός μας και τις καταστάσεις που είχε να ζήσει και να αντιμετωπίσει (όπως όλοι μας), όσο όμως και σαν ομάδα, όπου χάθηκε για κάποιο διάστημα αυτή η σπίθα, η ένταση, η διάθεση. Ε κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι δεν πάει έτσι, οπότε πήραμε πάλι μπροστά και δεν ξανακοιτάξαμε πίσω στην ουσία. Είμαστε μία μπάντα που θέλει (τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν μπορώ να ξέρω για το μέλλον) να παίζει headline shows στη χώρα της και συγκεκριμένα αφού μιλάμε για αυτήν στην Αθήνα, όταν έχει κάτι νέο να «πει» ή να «δώσει». Επομένως η κυκλοφορία ενός νέου δίσκου ήταν και είναι μία τέλεια αφορμή για αυτό. Τώρα που συνέπεσε και με τα 30 χρόνια από την ίδρυσή μας, ένας λόγος παραπάνω. Σίγουρα δεν είναι στα πλάνα μας πάντως να αργήσουμε ξανά τόσο, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
- Υπάρχουν μεγάλα χρονικά «κενά» μεταξύ των albums σας. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα κάθε κυκλοφορίας σας ποιοι άλλοι λόγοι συντέλεσαν σε αυτό;
Ισχύει, δυστυχώς, αυτό για τα κενά. Βασικά τα μεγάλα κενά ήταν στα δύο τελευταία άλμπουμ μας, το “InnerWish” και το “Ash of eternal flame”, όμως είναι μία μαύρη αλήθεια αυτό. Για το πρώτο από τα δύο, το “InnerWish”, ήταν μία περίοδος αλλαγών στο σχήμα. Ήρθα εγώ το 2010, 3 χρόνια μετά ο τραγουδιστής μας ο Γιώργος και μέχρι στην ουσία να βρεθούν τα πατήματα και να «δέσουμε» πήρε παραπάνω χρόνο. Για το τελευταίο, το “Ash of eternal flame”, είναι οι ίδιοι λόγοι με το γιατί δεν κάναμε headline εμφάνιση τα τελευταία 9 χρόνια.
Όμως είναι και ο τρόπος λειτουργίας μας. Λειτουργούμε πολύ (σε βαθμό που πολλές φορές γίνεται αρνητικό) δημοκρατικά. Περνάμε τα πάντα από «συνέλευση»! Είμαστε 6 άτομα, που έχουν μεν κάποια κοινά γούστα και κοινή οπτική σε κάποια πράγματα, αλλά ταυτόχρονα και ΠΟΛΛΑ διαφορετικά. Και όλοι μας έχουμε το ταμπεραμέντο μας επίσης. Οπότε για να καταλήξουμε πολλές φορές ακόμα και στο ποιά κομμάτια πχ θα μπουν στο δίσκο (επειδή πάντα γράφουμε πολλά παραπάνω και αρκετά απλά «πετιούνται») ή ποιό θα είναι το ρεφρέν του Χ τραγουδιού όπου μπορεί να έχουμε 3 και 4 διαφορετικά, μπορεί να πάρει καιρό. Θα μπορούσες να πεις ότι χρονικά καταλήγουν αυτές οι συνελεύσεις όπως εκείνη των Ents στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» μέχρι να αποφασίσουν να πολεμήσουν τον Σάρουμαν... χαχαχα Το βασικό όμως είναι πώς πρέπει πρώτα εμείς να γουστάρουμε 100% αυτό που θα παρουσιάσουμε. Μπορεί να μην αρέσει στον κόσμο, μπορεί κάποιος να το πει μέτριο, γούστα όλα. Αλλά πρέπει εμείς να το γουστάρουμε πρώτοι στο 100%. Δεν θυσιάζουμε ποτέ την ποιότητα (για τα δικά μας δεδομένα και γούστα) για την ταχύτητα. Και αν βάλεις μέσα και την καθημερινότητα του καθενός μας, με τις υποχρεώσεις και τα «τρεξίματα», ο συνδυασμός φέρνει αυτό το αποτέλεσμα. Το οποίο θα αλλάξει πάντως.
- Αυτά τα 30 χρόνια ποια είναι τα ορόσημα για τους Innerwish;
Είναι πολλά και ίσως διαφορετικά για κάποιους από εμάς. Όμως θα προσπαθήσω να βάλω αυτά στα οποία όλοι συμφωνούμε και τα θεωρούμε τα πιο σημαντικά. Σίγουρα όταν η Εθνική ποδοσφαίρου σήκωνε το «τιμημένο» και η μπάντα υπέγραφε και κυκλοφορούσε δίσκο από την Limp, μία πολύ σοβαρή εταιρεία στο χώρο (εκείνη την εποχή), ήταν το πρώτο ουσιώδες βήμα μπροστά! Μετά το 2010, η κυκλοφορία του “No turning back” από τη Σουηδική Ulterium Records, η οποία είναι η εταιρεία που προσπάθησε όσο καμία άλλη και έκανε τα πάντα που μπορούσε να μας πάει ένα βήμα παραπέρα. Αλλά νομίζω το 2016, με την κυκλοφορία του “Innerwish” ήταν το πλέον σημαντικό γεγονός.
Το πρώτο άλμπουμ της τωρινής σύνθεσης και αυτό που θεωρούμε ότι «βρήκαμε τον ήχο μας» και αλλάξαμε αρκετά πράγματα και μουσικά, αλλά και σαν λειτουργία κλπ. Βρήκαμε τους παίκτες και το σύστημα που μας ταιριάζει και αυτή είναι η ομάδα. Αλλά είναι πολλές οι μικρές στιγμές και τα μικρά γεγονότα που πραγματικά έχουν μείνει και έχουν εδραιώσει αυτό που νιώθουμε και μας δίνει ακόμα κίνητρο και επιμονή!
- Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρει μια μπάντα να βιοπορίζεται από τη μουσική της στην Ελλάδα; Παραμένει ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό;
Και αν δεν γίνει αυτό; Πάντα άρρωστοι με αυτό που κάνουμε! Είναι πολύ δύσκολο. Πάρα πολύ! Προφανώς και αν δεν «φύγει» η μουσική σου εκτός Ελλάδος, δεν μπορείς να βιοποριστείς. Ακόμα και αν το κάνει όμως, θέλει πολύ επιμονή, προσπάθεια, να «ματώσεις» τα πρώτα αρκετά χρόνια οικονομικά, να σηκώνεσαι σε κάθε «σφαλιάρα» και να συνεχίζεις. Η Ελλάδα έχει τρομερή σκηνή! Πραγματικά έχει. Δυστυχώς η εποχή είναι ακόμα πιο δύσκολη για μία μπάντα να «ταξιδέψει» τη μουσική της σε τεράστια νούμερα ανθρώπων, γιατί ναι μεν υπάρχει το διαδίκτυο και όλα τα καλά του, αλλά από την άλλη είναι τόση η «πληροφορία» που δέχεται καθημερινά ο ακροατής, που άντε να ξεχωρίσει και άντε (βασικότατο) να αγοράσει και να στηρίξει. Πολύ δύσκολο. Και το σπορ μας γίνεται όλο και πιο ακριβό, να ταξιδέψεις πχ για συναυλίες στην Ευρώπη ή και τον κόσμο.
Η γεωγραφική μας θέση επίσης είναι πρόβλημα. Ο μεσο-Ευρωπαίος πάει με βαν όπου θέλει ή τουλάχιστον στις σημαντικότερες χώρες της μουσικής αυτής. Ο Έλληνας πρέπει να «ματώσει» παραπάνω μόνο για να φτάσει στον προορισμό με αεροπλάνο. Είναι μία μίξη πραγμάτων. Σίγουρα πρέπει να επενδύσεις πρώτα, πολύ και μετά να περιμένεις να εισπράξεις. Κάνε γήπεδο, αγόρασε ότι χρειάζεται (παίκτες, προπονητές, επιτελείο), ναι, θα μπεις μέσα εννοείται στην αρχή, αλλά δεν υπάρχει επιλογή, και όσο επιμένεις, ίσως και να μπορέσεις να τα καταφέρεις. Ποτέ δεν ξέρεις. Πίστη, επιμονή, υπομονή και θυσίες.
- Άμα είχατε τη δυνατότητα να κατεβάσεις 11άδα special guests από όλο τον κόσμο για το live του Νοέμβρη ποιους θα καλούσατε επί σκηνής.
Χαχαχα! Την κάτσαμε! Λοιπόν. Θα προσπαθήσω να είναι όσο το δυνατόν πιο «ομαδική» αυτή η 11άδα και όχι τόσο «ατομική». Θα προσπαθήσω όμως ε. Και αφού μιλάμε για κάτι ουτοπικό (να τους έχουμε αυτούς special guests) θα βάλω μουσικούς είτε είναι μαζί μας στη Γη είτε μας έχουν αφήσει για κάπου
καλύτερα (εύχομαι). Και σε τυχαία σειρά (εκτός του πρώτου). 1. Ronnie James Dio (RAINBOW, SABBATH, DIO / φωνή) 2. Wolf Hoffmann (ACCEPT / κιθάρα) 3. Hansi Kursch (BLIND GUARDIAN – αφού μας έκανε και την ΤΙΜΗ να τραγουδήσει στο νέο μας δίσκο / φωνή) 4. Floor Jansen (NIGHTWISH / φωνή) 5. Ozzy (SABBATH, OZZY / φωνή) 6. Phil Lynott (THIN LIZZY / μπάσο-φωνή) 7. James Hetfield (METALLICA / κιθάρα-φωνή) 8. Vinnie Paul (PANTERA / drums) 9. Steve Harris (IRON MAIDEN / μπάσο) 10. Lemmy Kilmister (MOTORHEAD / μπάσο-φωνή) 11. Mark Reale (RIOT / κιθάρα).
Νομίζω πως θέλω και μία δεύτερη ενδεκάδα πάντως γιατί μόνο με την πρώτη έχω αφήσει ΠΟΛΛΟΥΣ απέξω. Άσε που οι προπονητές έχουν και 5 αλλαγές και αφού όπως λέμε «στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ενδεκάδα αλλά ένα γκρουπ 15-16 παικτών πρώτης γραμμής», παίρνω πρωτοβουλία και βάζω και τους έξτρα με πιο προσωπικό στίγμα σε κάποιες επιλογές: 12. Mario Duplantier (GOJIRA / drums) 13. Corey Taylor (SLIPKNOT, STONE SOUR, COREY TAYLOR / φωνή) 14. Mike Portnoy (DREAM THEATER etc / drums) 15. Ritchie Blackmore (RAINBOW etc / κιθάρα) 16. Loreena McKennitt (ναι, δεν είναι rock-metal, αλλά........) Ακόμα πάντως δεν έχω «κλείσει»... θέλω και μεταγραφές Ιανουαρίου! Χαχαχα.
- Τι γράφει το μέλλον των Innerwish για το 2026 που έρχεται σε λίγους μήνες.
Αρχικά θέλω να πιστεύω πως γράφει υγεία, περισσότερα χαμόγελα, λίγο ηρεμία και τύχη! Τόσο για εμάς, όσο και για όλο τον κόσμο προφανώς, γιατί τα έχουμε όλοι ανάγκη. Μουσικά καθαρά, γράφει συνθέσεις για νέο δίσκο, περισσότερες συναυλίες και την ίδια όρεξη, επιμονή και διάθεση για τη συνέχεια! Να είμαστε όλοι καλά, όσο πιο αρμονικά γίνεται και να τα λέμε είτε σε συναυλίες είτε έξω, να ακούμε μουσική και να περνάμε όμορφα!
