Μαχητής της ζωής ο 10χρονος Κωνσταντίνος: «Εύχομαι να μπω σε άρμα μάχης», είπε και το όνειρό του έγινε πραγματικότητα! (vid)
Ο Κωνσταντίνος είχε ανέκαθεν μια μεγάλη αγάπη: τον κόσμο του στρατού. Τον μάγευαν οι στολές, τα άρματα μάχης, τα ελικόπτερα και όλος εκείνος ο εξοπλισμός που του θύμιζε αποστολές και ηρωισμό. Ώρες ατελείωτες περνούσε μαθαίνοντας πώς λειτουργούν τα τανκς και τα μαχητικά αεροσκάφη, ενώ στο δωμάτιό του έχει φτιάξει μια εντυπωσιακή συλλογή από LEGO στρατιωτικά μοντέλα. Το όνειρό του είναι ένα: να φορέσει κι εκείνος κάποτε στολή και να υπηρετήσει με υπευθυνότητα. Οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι για εκείνον γιορτή.
Όταν συνάντησε τις νεράιδες του Make-a-Wish Ελλάδος, δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί ούτε λεπτό. Η ευχή του ήταν ξεκάθαρη: να επισκεφθεί ένα στρατόπεδο, να δει από κοντά τα άρματα μάχης και, αν γινόταν, να μπει μέσα σε ένα από αυτά. Ήθελε να ζήσει για λίγο σαν αληθινός στρατιώτης.
Το ζήτησε, το έζησε, το απόλαυσε!
Λίγες μέρες πριν από τη μεγάλη μέρα, μια νεράιδα μαζί με εκπρόσωπο του ΓΕΕΘΑ χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού του. Κρατούσαν κάτι ξεχωριστό: τη δική του στρατιωτική στολή, ραμμένη ειδικά για εκείνον, και την επίσημη πρόσκληση για την επίσκεψη στο στρατόπεδο. Ο Κωνσταντίνος, ο οποίος πάσχει από οξεία μυελογενή λευχαιμία, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη χαρά του· μετρούσε αντίστροφα τις μέρες.
Όταν ήρθε επιτέλους η στιγμή, φόρεσε τη στολή του με περηφάνια και έφτασε στο στρατόπεδο, όπου τον υποδέχτηκαν με τιμές και χαμόγελα. Ξεναγήθηκε στους χώρους, γνώρισε στρατιώτες και αξιωματικούς, πήρε δώρα και άκουσε ιστορίες που θα θυμάται για πάντα.
Κι ύστερα ήρθε η πιο μαγική στιγμή: μπήκε στα άρματα μάχης, άγγιξε τα χειριστήρια, άκουσε τον βόμβο της μηχανής. Για λίγα λεπτά, ζούσε το όνειρό του! Οι μηχανικοί τού έδειξαν πώς λειτουργεί κάθε κομμάτι του άρματος, ενώ στα μάτια του έλαμπε η απόλυτη ευτυχία.
Η εμπειρία συνεχίστηκε στους προσομοιωτές, όπου εκπαιδεύτηκε σαν πραγματικός στρατιώτης, και στο τέλος κάθισε στο τραπέζι με τους φαντάρους για φαγητό.
Η μέρα έκλεισε με μια τούρτα, πολλές αγκαλιές και μια υπόσχεση: «Θα ξανασυναντηθούμε όταν γίνω 18».
Μια ευχή που έγινε πραγματικότητα. Μια μέρα που θα μείνει για πάντα στην καρδιά του Κωνσταντίνου και της οικογένειάς του.
