«Σπασμένη Φλέβα»: Ρε Γιάννη, καλά περάσαμε! (vid)
Αυτοί που ξέρουν έλεγαν ρε συ, έχει πολύ κόσμο. Συνήθως έρχονται καμιά δεκαριά άτομα στις δημοσιογραφικές. Η μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα του «Opera» είχε κάπου στα πενήντα. Πολλοί καλεσμένοι; Πολλοί αυτοί που γουστάρουν τον Οικονομίδη; Ποιος ξέρει… Ο χρόνος περνούσε και η προβολή δεν ξεκινούσε. Χαμηλόφωνες συζητήσεις έλεγαν ότι μου αρέσει ο Οικονομίδης, αλλά κάπως επαναλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια/Αυτή η ταινία θα είναι διαφορετική, έτσι λένε… Δεν ήξερα ποιοι ήταν αυτοί που «λένε», αλλά εγώ ένα πράγμα είχα στο μυαλό μου: θα περάσω καλά παρακολουθώντας τη Σπασμένη Φλέβα; Τίποτε άλλο δεν μετρούσε. Καλές, κακές, οι προκαταλήψεις, αναπόφευκτες, αλλά το μόνο που μετράει είναι πώς νιώθεις όταν ανάβουν τα φώτα και πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Εδώ, βέβαια, υπάρχει και μια ιδιαιτερότητα. Στο τέλος ακούς το ομώνυμο κομμάτι των ΛΕΞ, Kepler Is Free και κάπως γουστάρεις την όλη φάση λίγο παραπάνω. Ας μείνουμε, όμως, στα μετρημένα, τα κανονισμένα, τα παραδοσιακά. Πήγαμε, περιμέναμε (ξεκίνησε κάπως καθυστερημένα η προβολή), είδαμε και περάσαμε καλά. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ο χρόνος κυλά στο σκοτάδι και στο φως της Σπασμένης Φλέβας πετά. Ρε Γιάννη, είσαι ωραίος ρε φίλε…
Ξανά στο κινηματογραφικό σύμπαν του Οικονομίδη
Ακούγοντας τον Λέξαρο (sιc) να ραπάρει καταλαβαίνεις γιατί ο καλός, κλασικός, Γιάννης Οικονομίδης πάντα θα επιστρέφει και πάντα θα έχει κάτι να πει. Το κοινό του (γιατί έχει κοινό, και σταθερό, ο Οικονομίδης) σίγουρα θα πάει στα σινεμά και σίγουρα θα έχει τη δική του κρίση, ετυμηγορία. Το ποια θα είναι αυτή, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Εμείς, πάντως, περάσαμε καλά. Το κινηματογραφικό σύμπαν του Οικονομίδη ήταν ξανά μπροστά μας και αφεθήκαμε σε αυτό που μας πρόσφερε: ταχύτητα, ένταση, χιούμορ, αγωνία και την ωμή αλήθεια των πιεσμένων ανθρώπων, και είναι πολλοί αυτοί, πάρα πολλοί…
Η ταινία ξεκινά με το εξής πλάνο: μια χελώνα σε ενυδρείο προσπαθεί να μείνει στην επιφάνεια του νερού. Προσπαθεί, προσπαθεί και αυτό είναι όλο το νόημα στη «Σπασμένη Φλέβα». Άνθρωπε της πόλης, του εμπορίου, της ευκολίας, των δανείων, των δόσεων, των τοκογλύφων, των τραπεζών, των χρεών, των χρημάτων, των καταδικασμένων ερώτων, των ληστειών, των δολοφονιών, κράτα το κεφάλι σου πάνω από το νερό ό,τι κι αν γίνει. Βέβαια, έχε στο νου ότι το μικρό ψάρι τρώει το μεγάλο. Άντε, πορεύσου εν ειρήνη, ήρεμος, ωραίος, μοιραίος και σίγουρα καταδικασμένος. Κάτι τελευταίο. Όταν σπάσει η φλέβα, πες τον εαυτό σου καλή τύχη μάγκες και κάνε τον σταυρό σου.
Ο Μπισμπίκης σηκώνει το ερμηνευτικό βάρος της ταινίας
Τι πρέπει να ξέρετε για την ταινία. Η ιστορία της απλή. Ο Θωμάς Αλεξόπουλος (Β. Μπισμπίκης), μεσήλικας επιχειρηματίας, χρωστάει παντού! Στον γιο του, στις τράπεζες, στον τοκογλύφο Παντελή (Γ. Αναστασάκης)…. Τα έχει κάνει σκατά και προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του με περισσότερα λάθη. Πρέπει να βρει λεφτά, κυρίως για τον τοκογλύφο. Αν δε το κάνει, χάνει το σπίτι του, χάνει τα πάντα. Ε, και πάνω σε αυτή τη γραμμή, αυτή που λέει πάρε τα λεφτά Θωμά και τρέχα, κινείται το story και ο ρυθμός της ταινίας. Η αφήγηση δεν χαλαρώνει και σε κρατά σε εγρήγορση μέχρι τέλους. Σκέφτεσαι θα τα βρει τα λεφτά ο Θωμάς; Και πώς; Συνεπώς, το σενάριο (Οικονομίδης, Μουρίκης) είναι απλό, ουσιαστικό, αποτελεσματικό. Και δίνει μια απρόσμενη στιγμή, -ανατροπάρα (sic)- που σε καθηλώνει και σου φέρνει, κάπως, στο νου το «Μικρό Ψάρι». Από κει και πέρα, το σπιντάτο μοντάζ, η πεντάκαθαρη φωτογραφία και η έξυπνη χρήση των έντονων εκφραστικών σχημάτων, (κοινώς τα μπινελίκια) λειτουργούν εκτονωτικά και δίνουν την κωμική, ανάλαφρη, διάσταση της ταινίας.
Ερμηνευτικά ο Βασίλης Μπισμπίκης σηκώνει όλο το βάρος. Αναπόφευκτο. Το έργο είναι γραμμένο πάνω του και ο ήρωας του απαιτεί πολλά και δύσκολα. Ο Μπισμπίκης έπρεπε να υποδυθεί έναν τύπο που στη συμπεριφορά του μοιάζει με άνθρωπο εξαρτημένο από ουσίες. Ο «Θωμάς Αλεξόπουλος» είναι εθισμένος στο χρήμα, στην κακή του διαχείριση και στην εξαπάτηση για να επιβιώσει. Πότε είναι ήρεμος και γλυκός, πότε ψυχρός και οργισμένος, πότε ψεύτης και πότε παθιασμένος. Θα κάνει τα πάντα για να σώσει (;) το τομάρι του. Όλα αυτά ο Βασίλης Μπισμπίκης τα δίνει, κι ας είναι δύσκολο να τα προσφέρει στον χρόνο μιας ταινίας. Μαζί του είναι μια πολύ δυνατή ερμηνευτική ομάδα. Οι Μαρία Κεχαγιόγλου, Μπέττυ Αρβανίτη, Στάθης Σταμουλακάτος, Κλέλια Ρένεση, Γιάννης Νιάρος, Σοφία Κουνιά, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Γιάννης Αναστασάκης, Δημήτρης Καπετανάκος, Μαρία Καλλιμάνη και Αναστασία Χατζηαθανασίου, δίνουν αυτό που πρέπει για να συνθέσει το εύγλωττο αποτέλεσμα ο Οικονομίδης. Η «Σπασμένη «Φλέβα» θα σας παρασύρει στον ηλεκτρισμένο παλμό της και το τραγούδι της θα παίζει διαρκώς στο μυαλό σας.
*Ακούστε το κομμάτι των ΛΕΞ, Kepler Is Free
