Η απόλυση του Μπρους Ράιοχ, οδήγησε Αύγουστο του 1996 τον Αρσέν Βενγκέρ στο τιμόνι των Gunners. Μαζί του έφερε και το υπέροχα επιθετικό ποδόσφαιρο του, για να διαδεχτεί τη διάσημη boring-boring Arsenal. Η Αναμόρφωση ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχημένη και έως και το 2005, τα πάντα κύλησαν ιδανικά. Μπαλάρα και τίτλοι, με απόγειο το αήττητο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, τοποθέτησαν στο Πάνθεον του συλλόγου τον Αλσατό κόουτς.

Ωστόσο, έκτοτε η σχέση της ομάδας με τις κούπες υπέστη ρήξη. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν εννέα στείρα χρόνια, έως ότου πέρσι οι Λονδρέζοι κατακτήσουν το FA Cup. Η back to back επιτυχία το Σάββατο κόντρα στην Αστον Βίλα ήρθε για να επιβεβαιώσει ότι το Κύπελλο είναι όχι μόνο το... αποκούμπι του Βενγκέρ, αλλά και η αγαπημένη του διοργάνωση. Αυτός ο προπονητής που πάρα πολλοί γουστάρουν να αποκαλούν... «loser», δείχνει να έχει αναστηθεί, να αντέχει, οδηγώντας τους παίκτες του στον τρίτο τίτλο σε δύο χρόνια (σ.σ.: μαζί με το Σούπερ Καπ του 2014).

Πως γίνεται όμως να αποκαλείς ηττοπαθή έναν προπονητή που έχει πάρει 14 τρόπαια στην θητεία του στους Λονδρέζους; Πως γίνεται να τον θεωρείς ως τέτοιον, όταν έχει καταφέρει το εκπληκτικό: να έχει βγει νικητής έξι φορές σε επτά τελικούς Κυπέλλου; Σε αυτόν τον θεσμό λοιπόν, τον αρχαιότερο όλων των εποχών στην ιστορία του ποδοσφαίρου (από το 1971-'72), ο Βενγκέρ έχει πιάσει πλέον κορυφή. Εκεί συγκατοικεί με τον Τζορτζ Ράμσεϊ, ο οποίος μεγαλούργησε πριν από 100 και βάλε χρόνια με την Αστον Βίλα (1887, 1895, 1897, 1905, 1913, 1920). Ας θυμηθούμε όλους τους τελικούς Κυπέλλου του Αλσατού...

Αρσεναλ – Νιούκαστλ 2-0 (1998)

Λίβερπουλ – Αρσεναλ 2-1 (2001)

Αρσεναλ – Τσέλσι 2-0 (2002)

Αρσεναλ – Σαουθάμπτον 1-0 (2003)

Αρσεναλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 0-0, πέναλτι 5-4 (2005)

Αρσεναλ – Χαλ 3-2 (2014)

Και ο φετινός