• Τέλος εποχής για Μουρίνιο;

Στην επιστροφή από το Γκούντισον Παρκ, εκεί όπου οι Λονδρέζοι έχασαν πολλές ελπίδες για Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ντάνιελ Λέβι αποφάσισε πως δεν αξίζει να επιμείνει τελικά σε ένα ακριβό πλάνο ματαιοδοξίας. Ναι, ο ισχυρός άνδρας της Τότεναμ ήταν από τους... λίγους που ήθελε να συνεργαστεί τόσο με τον Ζοσέ Μουρίνιο και πριν 17 μήνες η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα.

Ναι, τον προηγούμενο Φεβρουάριο ο Λέβι είχε τονίσει πως έφτασε η στιγμή να κάνει την κίνηση - ματ, να φέρει τον Μουρίνιο και να τα παίξει όλα για όλα. Η ανησυχία ήταν έκδηλη πως το στυλ ποδοσφαίρου του Πορτογάλου θα έφερνε γκρίνια στους οπαδούς, ενώ κανείς δεν ξεχνούσε και την κάκιστη σχέση που είχε με αρκετούς παίκτες φεύγοντας από προηγούμενες ομάδες. Ο πρόεδρος της Τότεναμ ήλπιζε σε έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ ή στην κατάκτηση του Europa League. Τίποτα δε συνέβη τελικά...

Η εικόνα της ομάδας τελικά ήταν κακή, η 7η θέση χτύπησε άσχημα στον Λέβι και παραμονές του τελικού του League Cup αποφάσισε να ολοκληρώσει τη συνεργασία του με τον Special One. Αλλωστε, βασίζεται στον ψυχολογικό αντίκτυπο της απόλυσης του Μουρίνιο ενόψει των τελευταίων αγώνων εντός συνόρων.

Η Τότεναμ αρνήθηκε ότι ο χρόνος απόλυσης του Μουρίνιο συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τη συμμετοχή του συλλόγου στην Εuropean Super League, ωστόσο είναι κοινό μυστικό, πως τα επιπλέον χρήματα που θα εξασφαλιστούν ίσως αυξήσουν τις πιθανότητες παραμονές του Κέιν. Εξάλλου, ο διεθνής φορ με ένα δυνατό συμβόλαιο, αλλά και με μεταγραφές αξίας ίσως πει το «Ναι» στην παραμονή του.

Η ομάδα του Λονδίνου φέτος ήταν ένα ενοχλητικό ρολόι. Mπορεί κάποιες καλές εμφανίσεις να θάμπωναν τους φιλάθλους, αλλά γενικά ήταν η εικόνα ήταν μια… εξαπάτηση. Μετά τη νίκη επί της Σίτι τον Νοέμβριο, οι Λονδρέζοι δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι καλό. Λες και η χρονιά τελείωσε με το τρίποντο κόντρα στην ομάδα του Γκουαρδιόλα.

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί ένα υπέροχο υλικό που είχε στα χέρια του. Κέιν, Σον, Μόουρα, Μπέιλ και Ντομπελέ δεν μπόρεσαν να εμπνευστούν κι έγιναν πιο παθητικοί μέσα στο γήπεδο. Ο Ντέλε Αλι… εξαφανίστηκε με τον Ζοσέ Μουρίνιο και η ομάδα του ήταν σκέτη απογοήτευση. Ο διασυρμός στο Ζάγκρεμπ και ο αποκλεισμός από τη συνέχεια του Εuropa League έφερε στην επιφάνεια την ωμή πραγματικότητα. Μια ομάδα γεμάτη φιλοδοξίες, αλλά δίχως ίχνος ομαδικότητας στο γήπεδο.

Ο Μουρίνιο απλά δεν είχε τον τρόπο να αλλάξει την κατάσταση και με τη συμπεριφορά άνοιγε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα ανάμεσα στον ίδιο και τους παίκτες. «Ίδιος προπονητής, διαφορετικοί παίκτες», τόνιζε ο Μουρίνιο μετά την αδυναμία του συλλόγου του να νικήσει τη Νιουκάστλ. Τελικά ο Λέβι αποφάσισε να κρατήσει τους ίδιους παίκτες, αλλά να αναζητήσει έναν διαφορετικό προπονητή.

Τέλος εποχής για Μουρίνιο;

Ο Ζοσέ Μουρίνιο έπρεπε να ήταν ο άνθρωπος που θα φέρει κούπες στην Τότεναμ. Ηταν ένας γεννημένος νικητής. Πραγματικά είναι ένας γεννημένος νικητής με τις μεθόδους και την προσέγγισή του όμως να οδηγούν στο να χαλάσουν σχέσεις μέσα στις ομάδες του και να υπάρχουν προβλήματα σχεδόν με όλους. Όχι όμως προτού φέρει ένα τρόπαιο. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί τη δεύτερη φορά του στη Τσέλσι με έναν τίτλο Premier και ένα League Cup και στη Γιουνάιτεντ επίσης όπου είχε ένα League Cup και την επιτυχία στο Europa. Αυτή η αίσθηση που υπήρχε ότι η ομάδα που έχει κάτω από τις οδηγίες του ξαναβρίσκει τα πατήματά της και τον ρυθμό της, αυτή τη φορά δεν επιβεβαιώθηκε.

Ο Μουρίνιο συμπλήρωσε 21 χρόνια στους πάγκους και αυτό που βίωσε με την Τότεναμ είναι ό,τι πιο απογοητευτικό του έχει συμβεί ποτέ. Απαντες βλέπουν ότι η εποχή των τίτλων έχει περάσει προ πολλού. Οι 25 κούπες που έχει στο παλμαρέ του και τεράστιες επιτυχίες δείχνουν να ανήκουν στο παρελθόν για τον 58χρονο τεχνικό και εκείνο το μαγικό βράδυ του Μαΐου του 2017 που χαμογελούσε στη Στοκχόλμη, έχοντας κατακτήσει το Europa League με τη Γιουνάιτεντ, μοιάζει κάτι περισσότερο και από μακρινή ανάμνηση.

Ο Μουρίνιο είχε εξελιχθεί σε προπονητή ειδικών αποστολών σε ομάδες με τεράστια μπάτζετ που είχαν χάσει τον προσανατολισμό και το αγωνιστικό τους σχέδιο. Οι Αμπράμοβιτς, Μοράτι, Πέρεθ και η οικογένεια Γκλέιζερ τον σκέφτηκαν και λόγω αυτής της παραμέτρου. Ηταν ένας προπονητής με εγγύηση τίτλων και επιτυχίας παρά τις μεθόδους του. Το έκανε και ο Λέβι, αλλά η κλεψύδρα είχε αδειάσει. Αυτή τη φορά δεν πήρε ούτε έναν τίτλο παρά το γεγονός πως στο περιβάλλον που δούλεψε υπήρξε όραμα και δομή. Ομως το δικό του πλάνο ναυάγησε... Ο Πορτογάλος σε ακόμα ένα σύλλογο ήταν διχαστικός και όχι ενωτικός.

Ποιος θα ξεχάσει το καλοκαίρι του 2019. Υπήρξε ενδιαφέρον προς το πρόσωπό του, μαζί και με μία τρομερή οικονομικά πρόταση από την κινέζικη Γκουανζού Εβεργκράντε, όμως τίποτα το δελεαστικό ως πρόκληση για έναν προπονητή που είναι από τους πιο πετυχημένους στην γενιά του. Εκείνο το καλοκαίρι που λες και οι μεγάλες ομάδες έπαιζαν... μουσικές καρέκλες ο Πορτογάλος δε βρήκε δουλειά. Είχε μείνει εκτός... κάδρου. Ένας προπονητής με τρεμπλ στην Ίντερ και 25 τρόπαια στο... παλμαρέ του δεν ήταν στην προπονητική... εξίσωση και στις λίστες των μεγάλων.

Τα χρόνια πέρασαν κι όμως δεν αντιλήφθηκε ότι ίσως είναι πια ξεπερασμένος. Το ποδόσφαιρο εξελίχθηκε, ο ίδιος όχι... Μια αλλαγή όπως αυτή στην Τότεναμ ήταν για πολλούς η τελευταία του ευκαιρία. Να τον κρατήσει στους κορυφαίους. Ο Ζοσέ όμως έμεινε στα περασμένα μεγαλεία του χωρίς λύσεις και όραμα για το μέλλον. Ολα γύρω του άλλαξαν, ο ίδιος όμως όχι. Το «εγώ» του αποδείχθηκε πιο ισχυρό από την αναγκαιότητα να ανοίξει περισσότερο το μυαλό του.

Το ποδόσφαιρο του Πορτογάλου θεωρείται ξεπερασμένο, αργό. Μια ομάδα αιχμάλωτη των εμμονών του προπονητή της, μιας και ο Special επιμένει σε παλιές «συνταγές» που του έφεραν αποτελέσματα και τρόπαια. Όμως το ποδόσφαιρο προχώρησε, έγινε γρήγορο και εντυπωσιακό. Η τακτική δεν κερδίζει μόνο, χρειάζονται εμπνεύσεις, διαχείριση, ψυχολογία. Ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν ακολουθεί τη νέα εποχή!

Ποια μεγάλη ομάδα θα τον εμπιστευθεί; Ποια θα του δώσει τα ηνία; Ισως η Τότεναμ ήταν η τελευταία ευκαιρία που χάθηκε...