Ρεάλ Μαδρίτης: Κάτι κουρασμένα παλικάρια…

Αργοί, κάμποσα κλάσματα πίσω σε ταχύτητα, αντιδράσεις, σκέψη. Ανευροι, ασύνδετοι, αψυχολόγητοι. Η κουβέντα δεν γίνεται αποκλειστικά για το ματς με τη Σαχτάρ. Ούτε για το περασμένο Σάββατο με την Κάντιθ. Αυτά τα δύο είναι τα βασικά καρέ που απλά ξεδιπλώνουν την αγωνιστική γύμνια της Ρεάλ Μαδρίτης. Οποιος την έχει παρακολουθήσει από το ξεκίνημα της σεζόν, δεν γίνεται να μην έχει δει τη μεγάλη εικόνα. Και όποιος ξεγελάστηκε από τη νίκη επί της Μπέτις, εκείνο το 3-2 με φαλτσοσφυρίγματα ή τη νίκη με τη Λεβάντε, τώρα αποκλείεται να μην αναγνωρίζει ότι η φετινή ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν είναι ότι πιο άνευρο έχει παρουσιαστεί εδώ και πολλά χρόνια με τη λευκή φανέλα και το σηματάκι με το στέμμα.

Την Τετάρτη το βράδυ αρκετοί θα σταθούν στην απουσία του Σέρχιο Ράμος. Η αλήθεια είναι ότι πλέον ο ηγέτης της είναι πιο πολύτιμος από ποτέ. Το προηγούμενο Σάββατο πάλευε μόνος του πίσω να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Σωτήρια τάκλιν στη γραμμή, μάχες σε κάθε σημείο, επιθέσεις μήπως και έρθει η ισοφάριση. Κάτι λίγα και ο Μπενζεμά με τον Μόντριτς. Οι άλλοι; Τίποτα. Κάποιοι εξαιτίας χαμηλότερης ποιότητας. Κάποιοι απλά παρωχημένοι πλέον για να υπηρετούν τη Βασίλισσα. Και περισσότερο απ’ όλους ο πάλαι ποτέ αδιανόητα υπέροχος Μαρσέλο, ο οποίος μοιάζει με παλαίμαχο και μόνο η αφάνα του στέκει αγέρωχη, ενθύμιο του ένδοξου παρελθόντος του.

Το καλοκαίρι ο Φλορεντίνο Πέρεθ ζήτησε να φτιάξουν λίγο τα ταμειακά. Η Ρεάλ έχει οικονομικά ζητήματα και μοντελάρει και το γήπεδό της. Οπότε, έπειτα από άπειρα χρόνια, δεν έκανε μεταγραφές. Ένα σχετικά γερασμένο ρόστερ, χορτασμένο από τους επικούς διαδοχικούς τίτλους των προηγούμενων ετών, το οποίο ουσιαστικά δεν άλλαξε ποτέ. Ο Ζιντάν παλεύει να βγάλει το πάθος των τρομερά πεσμένων Ισκο, του Βαράν, ενώ ακόμα και ο Καζεμίρο μοιάζει να έχει ξεμείνει από καύσιμο. Ο Αζάρ είναι μονίμως στα πιτς και οι ηγέτες έχουν βάλει χρόνια στις πλάτες τους.

Η Ρεάλ έχει τα χάλια της. Η Κάντιθ τη νίκησε πρώτη φορά στη Μαδρίτη σε 90 χρόνια ιστορίας της La Liga και υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε λες και ήταν η Μπάγερν, καθώς στο ημίωρο αντί για 0-1, θα μπορούσε να είναι στο 0-4. Και η Σαχτάρ την υποχρέωσε στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της σε ημίχρονο ευρωπαϊκού ματς. Δεν είναι όμως μόνο η φετινή εικόνα. Αυτή ισχύει από πέρσι. Συνολικά στα επτά τελευταία εντός έδρας παιχνίδια της στο Champions League η Ρεάλ έχει μία μόλις νίκη και έχει δεχτεί 16 γκολ. Μιλάμε για τη Ρεάλ και όχι για την Αϊντχόφεν ή τη Λεβερκούζεν.

Μόνο που πέρσι πήρε το πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενη τα χάλια της Μπαρτσελόνα και τα λάθη που έκανε με την αλλαγή προπονητή. Ωστόσο, εκείνος ο τίτλος καμουφλάρισε τα προβλήματα. Φέτος μάλλον δεν γίνεται να συμβεί το ίδιο. Δεν υπάρχει σπιρτάδα, γκάζι, ψυχή. Και εάν έπαιξε τόσο χάλια απέναντι στην πιο αδύναμη αντίπαλο του ομίλου της, από την οποία μάλιστα απουσίαζαν εξαιτίας κορονοϊού οκτώ παίκτες, τότε τι θα συμβεί άραγε κόντρα σε Γκλάντμπαχ, Ιντερ;

Στις 26 φορές που βρέθηκε στο Champions League, η Ρεάλ πέρασε πάντα από τον όμιλο. Αυτό που παρουσίασε όμως την Τετάρτη δεν δείχνει σε καμία περίπτωση ότι η 27η φορά είναι δεδομένη. Η Βασίλισσα φέτος, βασικά από πέρσι κιόλας, δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει ξεμείνει στο παρελθόν. Ωστόσο, σε έναν κόσμο που αλλάζει εξαιτίας και των συνεπειών του κορονοϊού (αγωνιστικές, οικονομικές), ακόμα και τα13 τρόπαια που οι Μερένγκες καμαρώνουν στον θεσμό, δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν ένα χαρούμενο μέλλον. Και για την ακρίβεια, ούτε καν αυτό το δύσκολο παρόν, στο οποίο δεν φαίνεται να τη φοβάται κανείς…

Follow me: @jorgekaraman