Έχει δημιουργηθεί μία μόδα ειδικά στα τηλεοπτικά ματς η οποία καταγράφει σε αργή κίνηση τους παίκτες όταν βγαίνουν από το λεωφορείο μίας ομάδας. Τη διαδρομή τους από το πούλμαν μέχρι και την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Είναι κάτι μάλλον βαρετό στο μάτι, αλλά για αρκετό κόσμο έχει την σημασία του. Είναι η άφιξη των αγαπημένων του παικτών και η στιγμή της αναγνώρισής τους πριν αρχίσουν το ματς. Οι κάμερες ωστόσο έχουν ιδιαίτερη... αδυναμία σε έναν παίκτη στον οποίο κάνουν ζουμ. Τον Βίρτζιλ Φαν Ντάικ. Γιατί; Είναι το παιχνίδι που μπορεί να θυμίζει πολλά στον Ολλανδό άσο γιατί φορούσε την φανέλα των «Αγιων» της Σαουθάμπτον.

Δεν είναι λίγοι οι παίκτες που έχουν πάρει μεταγραφή από την Σαουθάμπτον, αλλά σχεδόν καμία μεταγραφή δεν έκανε τέτοια αίσθηση όπως εκείνη του Φαν Ντάικ. Δεν έχει ξεχαστεί ότι στην διεκδίκηση του παίκτη που ήθελε τόσο πολύ ο Κλοπ η Λίβερπουλ έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση απολογίας και συγγνώμης προς την Σαουθάμπτον τον Ιούνιο του 2017. Και όλα αυτά παρότι δόθηκαν 25 εκατ. παραπάνω από την αρχική κρούση για τον ποδοσφαιριστή.

Ο Φαν Ντάικ ήθελε πολύ να παίξει στη Λίβερπουλ, ο Κλοπ και οι Reds ίσως να τον ήθελαν ακόμα πιο πολύ και τελικά με 75 εκατ. μπήκε στην ελίτ των παικτών της Premier League. Τον Φαν Ντάικ προσωπικά δεν τον απασχόλησε ποτέ το πόσο κόστιζε. Όπως κατέβαινε από το λεωφορείο φάνηκε λες και είχε ένα λίγο ειρωνικό χαμόγελο. Ένα χαμόγελο που έδειχνε σαν να ήξερε τι θα συμβεί. Ίσως και λίγο για να φοβίζει τους αντιπάλους του. Δεν ήταν τυχαίο που από την εξέδρα ακούστηκαν και ορισμένα ίσως σκληρά σχόλια κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα. Από την άλλη κάθε φορά που η Σαουθάμπτον ήθελε να απειλήσει, αυτός ήταν ο πρώτος που "καθάριζε" τις φάσεις. Ο παίκτης αυτός είναι σαν "βουνό" οπότε οι "Άγιοι" αποφάσισαν να τον παρακάμπτουν στις επιθέσεις τους και να μην πηγαίνουν πάνω του. Αυτή η αλλαγή τακτικής απέδωσε.

Στο 9ο λεπτό ήρθε και το γκολ για τους γηπεδούχους. Ήταν κακή η ανασταλτική λειτουργία των Reds, ο Μπέρτραντ έκανε εύκολα την σέντρα, ο Χόιμπιεργκ πήρε την κεφαλιά προς τα πίσω και ο Λονγκ από κοντά πέτυχε το 1-0. Εκείνη τη στιγμή η Σαουθάμπτον πίστεψε ότι μπορεί να "ακυρώσει" τον Φαν Ντάικ και την άμυνα της Λίβερπουλ. Ο Φαν Ντάικ όμως φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο Σεντ Μέρις. Ήταν ο αρχηγός όσο οι Χέντερσον και Μίλνερ ήταν στον πάγκο.

Οι συμπαίκτες του τον είχαν ψηφίσει τον περασμένο Οκτώβριο ως τον αρχηγό τους και έναν κορυφαίο μπακ. Ο Φαν Ντάικ έπρεπε να είναι δύο φορές καλύτερος και πιο προσεκτικός από κάθε άλλον. Χρειάστηκε σε μία περίπτωση να διώξει με ταχύτητα την μπάλα μπροστά από τον Άλισον.

Όταν η κάμερα "παγώνει" ή δείχνει πιο αργά τις κινήσεις αποτυπώνει και το πως λειτουργεί και παίζει ο Φαν Ντάικ. Ποτέ δεν δείχνει βιαστικός. Βγαίνει μπροστά όταν οι άλλοι φοβούνται. Πεισμώνει και το δείχνει με εμφατικό τρόπο όταν οι άλλοι απελπίζονται. Όλος ο τρόπος του είναι τρόπος παίκτη που δεν σταματά ποτέ και θέλει πάντα να κερδίζει.

Ο τρόπος που κατευθύνει και καθοδηγεί είναι κομβικός ειδικά σε σημεία όπου η Λίβερπουλ δεν πηγαίνει καλά. Όταν οι πάσες των Reds ήταν λανθασμένες, οι παίκτες δεν κρατούσαν τις θέσεις τους και η Λίβερπουλ έδειχνε μία αφέλεια και ανωριμότητα στο γήπεδο ο Φαν Ντάικ άρχισε να φωνάζει. Χωρίς να φέρνει σε δύσκολη θέση κανέναν εξηγούσε την ενόχλησή του και το πως θα έπρεπε να αρχίσει να παίζει η ομάδα. Το έδειχνε και στις φωνές του και στην γλώσσα του σώματός του.

Η Λίβερπουλ θα το γύριζε το ματς και θα κέρδιζε στο τέλος. Και μπορεί ο 27χρονος να μη σκόραρε ή να μην είχε ασίστ όπως σε άλλες περιπτώσεις αλλά πάλι ήταν κομβικός. Μπορεί να μην ήταν πιο "γεμάτη" και καλή του εμφάνιση αλλά εκεί που χρειάστηκε ήταν πάλι "παρών".

Ο Φαν Ντάικ πήγε στη Λίβερπουλ γιατί ήξερε πως μπορούσε να κερδίσει τίτλους και διακρίσεις. Ο Ολλανδός πιστεύει στους Reds, ότι έχουν ανώτερο σύνολο από την Σίτι και πως μπορούν να κερδίσουν τον πρώτο τίτλο τους μετά το 1990.

Ο Χέντερσον ήρθε από τον πάγκο και πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Είχε άλλου τύπου αρχηγία. Με πιο μεγάλη επιθετική ενέργεια και που το έδειχνε περισσότερο με πίεση και κίνηση. Ο προπονητής του την αποκαλεί "λεκτική επιθετικότητα". Και πάλι όμως ήταν η τακτική και η νοοτροπία του 27χρονου που κράτησε μακριά την Σαουθάμπτον.

Στις περισσότερες φορές είναι ο μπακ που μένει τελευταίος αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις ο αμυντικός που παίζει πιο ψηλά από όλους και καλύπτει περισσότερο χώρο. Ο Φαν Ντάικ ήταν ένας βασικός λόγος που η Σαουθάμπτον από ένα σημείο και μετά δεχόταν μεγαλύτερη πίεση.

Ο Φαν Ντάικ είναι ένας παίκτης που αξίζει το βραβείο του ποδοσφαιριστή της σεζόν. Εάν το πάρει θα είναι για το πόσο πολύ έχει "μεταμορφώσει" τη Λίβερπουλ. Και αυτό διότι όταν οι συμπαίκτες του είναι τόσο νευρικοί ποντάρουν σε αυτόν για την ηρεμία στην ομάδα και τις σωστές αποφάσεις. Στο πρόσωπό του βρίσκουν λύση σε κάθε πρόβλημα και αυτοπεποίθηση για να φτάσουν στη νίκη. Αρκεί να δει κανείς τους πανηγυρισμούς του. Σαν να ήξερε... Αυτό σημαίνει πραγματικός αρχηγός.