• Πρώτος σκόρερ δίχως να είναι… σέντερ φορ!
• Η μεταγραφή και η… απαγωγή!
• Πιστός στρατιώτης του ΠΑΟΚ
• Διαβάστε επίσης

Η Wikipedia εδώ και είκοσι χρόνια έχει καταφέρει να συνοδεύει τους ανθρώπους σχεδόν καθημερινά στις αναζητήσεις τους στο διαδίκτυο. Μια από τις πιο σημαντικές ιστοσελίδες του διαδικτύου ξεκίνησε να λειτουργεί στις 15 Ιανουαρίου του 2001, φτάνοντας να μετράει περισσότερες από 55 εκατομμύρια αναρτήσεις.

Οι συντάκτες της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας δεν έχουν κατορθώσει να περιορίσουν τα τρωτά της σημεία, με σημαντικά λάθη να καταγράφονται ενιότε. Για παράδειγμα, ο γεννημένος στις 17 Ιανουαρίου του 1950, Σταύρος Σαράφης, δεν γεννήθηκε ποτέ στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, όπως λανθασμένα αναγραφόταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια και προτού το gazzetta.gr έρθει να το διορθώσει, αν και πολλές αθλητικές ιστοσελίδες (πχ. transfermarkt) συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο λάθος.

Τέλος πάντων, ο «Καίσαρας» του ΠΑΟΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου γεννήθηκε ένα κρύο πρωινό πριν από 71 χρόνια και έγινε ποδοσφαιριστής- σύμβολο για το «Δικέφαλο του Βορρά».

Πρώτος σκόρερ δίχως να είναι… σέντερ φορ!

Ο ξανθομάλλης ποδοσφαιριστής από την Επανομή, που έγραψε με ολόχρυσα γράμματα το όνομά του στο πάνθεον της «ασπρόμαυρης» ιστορίας. Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, «στρατηγός» ενίοτε και «στρατιώτης» του ΠΑΟΚ, ο άνθρωπος που δεν έφυγε ποτέ από την Τούμπα και σε αρκετές περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης» δε δίστασε να βγει μπροστά αναλαμβάνοντας και τα ηνία της ομάδας.

Για πολλά χρόνια ήταν η ψυχή της μέσα στα αποδυτήρια, ο ποδοσφαιριστής που αποφάσισε να «κόψει» την μπάλα, λυγίζοντας ψυχολογικά από το θάνατο του Γκιούλα Λόραντ στον πάγκο του «Δικεφάλου»! Μαζί με τον Ίβιτσα Χόρβατ και τον Λες Σάνον αυτούς τους τρεις θεωρεί ως τους κορυφαίους προπονητές στη 14χρονη καριέρα του.

Κι όμως, ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών του ΠΑΟΚ δεν ήταν σέντερ φορ! Ήταν ένας χαφ που ήξερε και έβρισκε πάντα το τρόπο να «σχίζει» τα αντίπαλα δίχτυα. Το έκανε 170 φορές, ένα νούμερο ασύλληπτο κι ένα ρεκόρ απλησίαστο από έναν άνθρωπο που για πάνω από μισό αιώνα «ζει και αναπνέει» για τον «Δικέφαλο».

Ο Επανομίτης άσος έγραψε με «χρυσά γράμματα» το όνομά του στα βιβλία της ασπρόμαυρης ιστορίας έχοντας μπροστά του και σ’ ένα ρόλο σέντερ φορ, το «ψευτοεννιάρι» που λέμε σήμερα, τον Γιώργο Κούδα. «Ήξερα πως πρέπει να κινηθώ στο γήπεδο και να είμαι στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Υπήρχε μία καταπληκτική τριπλέτα μπροστά με τους Παρίδη, Ασλανίδη και φυσικά τον Κούδα και έτσι μπορούσα κι εγώ να κάνω τα σωστά πράγματα», εξηγεί σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει το πως βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή και στο κατάλληλο σημείο 170 φορές. Τόσα είναι τα γκολ του με την «ασπρόμαυρη» φανέλα.

Τα περισσότερα με το «8» στην πλάτη, κάποια λίγα με το «9», σε 358 παιχνίδια πρωταθλήματος (με 136 γκολ είναι πρώτος σκόρερ στην Α’ Εθνική για τον «Δικέφαλο»), σε 54 ματς κυπέλλου (26 γκολ) και σε 21 ευρωπαϊκά ματς (8 γκολ).

Ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας την περίοδο 1969 – 1970 με 17 γκολ, την περίοδο 1972 – 1973 όταν σημείωσε 19 γκολ και στο πρωτάθλημα 1974 – 1975 που έστειλε την μπάλα 15 φορές στα δίκτυα.

Η μεταγραφή και η… απαγωγή!

Το καλοκαίρι του 1967 μεταγράφηκε από την Αναγέννηση Επανομής στον ΠΑΟΚ και στις 13 Σεπτεμβρίου έκανε ντεμπούτο κόντρα στη βελγική Λιέγη για το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Στις 8 Οκτωβρίου του ίδιου έτους αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Μάλιστα στο ντεμπούτο εναντίον του Αιγάλεω βρήκε για πρώτη φορά το δρόμο προς τα αντίπαλα.

Μια επιτυχημένη εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας και η κάλυψη των εξόδων από τον ΠΑΟΚ αποτέλεσε το «εισιτήριο» για να ανοίξει η πόρτα της Τούμπας στον μεγαλύτερο σκόρερ της ιστορίας του!2

Στα 13 του ήδη έπαιζε στο Περιφερειακό με την Αναγέννηση Επανομής. Στα 15 του ήταν διεθνής με τη Νέων επί Πάνου Μάρκοβιτς. Από μικρός στα γήπεδα, αν και ο φρόντισε να κάνει το χατίρι του πατέρα του. Τελείωσε το λύκειο. «Κουτσά στραβά», παραδέχεται. Στα 14 του, χρειάστηκε να κάνει μια εγχείρηση σκωληκοειδίτη στην κλινική «Σαραφιανός». Τα έξοδα πληρώθηκαν από τον ΠΑΟΚ και αποτέλεσαν «καπάρο» για να μετακομίσει τρία χρόνια αργότερα στην Τούμπα.

Ο Μίμης Παπαϊωάννου ήθελε να τον πάρει στην ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός με μεσάζοντα τον ίδιο στην υπόθεση του Γιώργου Κούδα, τον εκτελωνιστή Μολφέτα, ο Παναθηναϊκός μετά από κάποιες προπονήσεις με την εθνική Νέων στη Λεωφόρο, γλυκοκοίταζαν τον ξανθομάλλη άσο.

Μάλιστα, μετά από μια προπόνηση της εθνικής Νέων είχε πέσει θύμα απαγωγής! Παρέμεινε κλεισμένος επί τέσσερις ημέρες στο ξενοδοχείο «Αίγυπτος», στο Ψυχικό, με τους γονείς του ανάστατοι να τον αναζητούν γεμάτοι αγωνία.

Τον Αύγουστο του 1967 ο Γιώργος Παντελάκης κι ο Βαγγέλης Μυλωνάς μετρούν πάνω στο τραπέζι – στα γραφεία της Αναγέννησης Επανομής – τις 350.000 δραχμές. Η ομάδα του Σαράφη (ο οποίος κρυβόταν μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταγραφή) απαιτεί να μετρήσουν και τις 100.000 δραχμές για τον παίκτη. Οι πιέσεις του Άρη, βλέπετε.

Η μεταγραφή χαλά στο παρά πέντε. Η επομένη ήταν 15η Αυγούστου, της Παναγίας, αργία. Ο ΠΑΟΚ καταφέρνει να πάρει μία ημέρα παράταση. Έτσι στις 16 Αυγούστου εμφανίζει και τις 100.000 δραχμές, που όμως επιστράφηκαν αμέσως στην ομάδα. Ο πατέρας του Σταύρου τα επέστρεψε βάζοντας τα στη σακούλα μαζί με σταφύλια παραγωγής του ως… «καμουφλάζ» για τους παράγοντες της Αναγέννησης…

Πιστός στρατιώτης του ΠΑΟΚ

Σκόραρε εναντίον της Λυών, της Μίλαν, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του Άρη, ωστόσο το πιο ωραίο γκολ της καριέρας του, όπως λέει, το πέτυχε στην Κύπρο κόντρα στον ΑΠΟΕΛ.

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973, με την ομαδάρα του Σάνον, πέτυχε «χατ τρικ» στη νίκη με 2-3. Στο τρίτο γκολ, κάπου προς το 85ο λεπτό μετά από σέντρα του Παρίδη, σύρθηκε από το ύψος της μεγάλης περιοχής και «κάρφωσε» την μπάλα στα δίχτυα της κυπριακής ομάδας. Στο παλιό ΓΣΠ όρθιος ο κόσμος τον αποθέωνε, ενώ στα αποδυτήρια ο «Καίσαρας» έψαχνε τρόπο να απαλύνει τις πληγές σ’ όλο το σώμα του.

​

Συνεχίζει να προσφέρει ακόμη και σήμερα τις υπηρεσίες του στην αγαπημένη του ομάδα, δίπλα στα μικρά παιδιά της Κ15 και της Κ17, όσοι έχουν την τιμή να τον γνωρίζουν, ξέρουν καλά ότι αν ποτέ φύγει από την Τούμπα θα μαραζώσει.

Βλέπετε, για πάνω από μισό αιώνα ζωής ένα πράγμα έχει μάθει να κάνει: να ζει και να αναπνέει για τον ΠΑΟΚ!

Αν και του δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να αποχωρήσει από την Τούμπα, δεν το έκανε ποτέ, αγωνιζόμενος στις 7 Ιουνίου του 1981 (Ατρόμητος - ΠΑΟΚ 0-2) για τελευταία φορά με την «ασπρόμαυρη» φανέλα και το «8» στην πλάτη.

Στις 26 Αυγούστου του 1981 στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι εναντίον της Εθνικής ομάδας (32 συμμετοχές, 7 γκολ) η Τούμπα, όπως θα του άξιζε, δε γέμισε…

Διαβάστε επίσης

• Όταν ο Σαράφης ισοπέδωνε τη Μίλαν! (pics)
• Σαράφης: «Εμείς στην εποχή μας παίζαμε χωρίς παπούτσια…»
• Σαράφης: «Ολη μου η ζωή είναι ο ΠΑΟΚ»!