Ο Σουρλής έκανε μια χαρά ντεμπούτο, ο Βρουσάι έχει γυρίσει «άλλος»!

Ο Σουρλής έκανε μια χαρά ντεμπούτο, ο Βρουσάι έχει γυρίσει «άλλος»!

bet365

Ο Κ. Νικολακόπουλος σχολιάζει στο blog του στο gazzetta την εικόνα των πιο νέων, κι όχι μόνο, παικτών του Ολυμπιακού χθες στο Χαριλάου.
Καθημερινά Novi Specials στοιχήματα & σούπερ ενισχυμένες αποδόσεις! (21+)

Διαβάσατε χθες το πρωί από εδώ ότι ο Μαρτίνς ετοίμαζε τον Σουρλή για τη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τον Άρη στο Χαριλάου. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να δούμε τον νεαρό κεντρικό μέσο ουσιαστικά στο ντεμπούτο του στη βασική ενδεκάδα των ερυθρόλευκων», καθώς οι προηγούμενες τρεις συμμετοχές του ήταν ως αλλαγή. Και στα δικά μου μάτια ήταν ένα αρκετά πειστικό ντεμπούτο!

Μιλάμε για ένα παιδί 18,5 ετών (1.11.2002) με καλά σωματικά προσόντα και με ένα πολύ σημαντικό προσόν: βγάζει φοβερή ένταση μέσα στο παιχνίδι! Τον βλέπεις τον Σουρλή και είναι σαν να πατάει παντού μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Μου έκανε εντύπωση ότι συνεχώς «προσφέρονταν» προς τους συμπαίκτες του για να πάρει τις πάσες τους, αλλά και συνεχώς ήταν δίπλα στους συμπαίκτες του που είχαν την μπάλα γενικά για να τους βοηθήσει. Είναι τέλος πάντων εκεί που είναι η μπάλα!

Μπορεί και τρέχει πολλά μέτρα την μπάλα, είναι πάρα πολύ μαχητικός, κινητικός, κλέβει μπάλες, πάει με δυναμισμό στις φάσεις και στις κόντρες, κάνει και παίρνει φάουλ, πιέζει πολύ και κόβει, παίρνει κεφαλιές, κρατάει αρκετά καλά την μπάλα. Σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις έσπευσε με ταχύτητα, αλλά κι αποτελεσματικότητα να «καλύψει» λάθη άλλων. Προτίμησε να παίζει με κοντινές πάσες και να μην ρισκάρει 20άρες μπαλιές, οπότε δεν ξέρουμε αν τις «έχει» αυτές τις μπαλιές, όμως όταν ένα παιδί ξεκινάει για πρώτη φορά στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού κοιτάζει πρωτίστως να μην κάνει τα δύσκολα, πολύ απλά γιατί αν δεν του βγουν θα χάσει την ψυχολογία.

Για να είμαστε ρεαλιστές δεν είδαμε κάποια ενέργεια από αυτές που λέμε ότι κάνουν τη διαφορά και που πρέπει να έχει στο παιχνίδι του ένα οκτάρι του Ολυμπιακού-αλλά ας μην ζητάμε με το καλημέρα τα πάντα από ένα παιδί. Ο Σουρλής ήταν μία υπερπολύτιμη πηγή ενέργειας για την ενδεκάδα του πρωταθλητή! Και σε μία στιγμή έκλεψε σε κρίσιμο σημείο την μπάλα κι έτσι προέκυψε μία από τις καλύτερες ευκαιρίες της ομάδας, εκείνη του Ραντζέλοβιτς στο 61’.

Εξυπακούεται ότι θέλει ακόμη πάρα πολύ δουλειά στο παιχνίδι του. Π.χ. πιο γρήγορες αποφάσεις, ώστε να μην χάνει την μπάλα κάποιες στιγμές που την έχει υπό την έλεγχο του. Αλλά και κάποια αχρείαστα φάουλ που συνεχίζει και κάνει γύρω από την περιοχή της ομάδας, και τα είχαμε δει και σε προηγούμενα παιχνίδια. Το θέμα είναι ότι μοιάζει να έχει αρκετά από τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα σύγχρονο οκτάρι. Κι αν σκεφθούμε ότι στην Β ομάδα είχε ξεκινήσει ως σέντερ φορ, μπορούμε να υποθέσουμε ότι άμα πάρει τον αέρα που λέμε, μπορεί να βοηθήσει και επιθετικά, ερχόμενος σαν τρέϊλερ από πίσω. Και καλύπτοντας έτσι ένα χάντικαπ που δείχνει να έχει, στην πάσα για γκολ.

Τέλος πάντων, εμένα μου άρεσε ό,τι είδα από τον Σουρλή, με την προϋπόθεση να βλέπουμε και πρόοδο στο παιχνίδι του κι όχι στασιμότητα. Αντίθετα, στενοχωρήθηκα από την εικόνα ενός άλλου παιδιού από την Ακαδημία του Ολυμπιακού και δη πολύ πιο έμπειρου, του Βρουσάι.

Λες κι έχει γυρίσει άλλος παίκτης ο Μάριος από την επέμβαση που έκανε στο γόνατο του πριν 2,5 μήνες. Και μιλάμε για μία απλή αρθροσκόπηση, με την προοπτική να έπαιζε πάνω στον μήνα. Τελικά, από τον τραυματισμό του στις 21 Απρίλη με τον Άρη στο Καραϊσκάκη (αλλαγή στο 28ο λεπτό), επέστρεψε δύο μήνες μετά, στις 21 Απρίλη, βγάζοντας όλο το 90λεπτο στο 1-0 με τον Αστέρα και χθες πάλι ήταν βασικός, επί 68 λεπτά.

Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς, αλλά μοιάζει να έχει επηρεαστεί πολύ από τον τραυματισμό του, σαν να το φοβάται ακόμη το πόδι του; Πάντως, βλέπουμε ένα κυνηγό που σαν να έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν σουτάρει καν και χθες όταν βρέθηκε σε θέση βολής για γκολ με κεφαλιά είχε ίσως την χειρότερη επιλογή. Απέφευγε τις προσωπικές ενέργειες, κόβονταν αρκετά συχνά, δεν ήταν καλές ορισμένες πάσες του και μόνο σε κάποιες λίγες στιγμές, σε καλές συνεργασίες, μας θύμισε τον καλό Βρουσάι.

Στέκομαι σε αυτό το παιδί, γιατί όταν ένας παίκτης στο πρώτο του τρίμηνο ως βασικός η, έστω ντεμί βασικός στον Ολυμπιακό, βάζει γκολ σε ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και βγάζει ασίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μαρσέιγ, σημαίνει πολύ απλά ότι έχει προδιαγραφές να σου κάνει τη διαφορά. Κι αυτή η «οπισθοχώρηση» του σε αυτό το τρίμηνο, δεν είναι ό,τι και το καλύτερο, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα. Ίσως η λύση είναι να ξεπεράσει όσο πιο γρήγορα γίνεται το όποιο ψυχολογικό θέμα από την επέμβαση που έκανε, μία απλή αρθροσκόπηση άλλωστε ήταν.

Κατά τα άλλα, ο πιτσιρικάς Καλογερόπουλος έβγαλε πραγματικά μία καλή εικόνα στα…17 πρώτα λεπτά του με την «ερυθρόλευκη»! Επανειλημμένως έκοψε τον Γκάμα και τον Σάντε Σίλβα, πήρε κεφαλιές κι έδειξε στρωμένος παίκτης με την μπάλα χάμω, είχε αυτοπεποίθηση, την κατέβασε και με το στήθος, έχει καλά σωματικά προσόντα. Από εκεί και πέρα, το πρώτο θέμα με ένα στόπερ είναι πάντα οι τοποθετήσεις του. Και στις δύο κρίσιμες φάσεις, στο δίλεπτο στο φινάλε, με το πέναλτι και το δοκάρι του Άρη, φάνηκε να μην είχε και τις καλύτερες θέσεις. Από την άλλη, αναφερόμαστε σε έναν ούτε καν 17χρονο, με μόλις λιγοστές προπονήσεις με την πρώτη ομάδα.

Κι είναι καλό που έστω αργά ο Ολυμπιακός κι ο Μαρτίνς αποφάσισαν και δίνουν ευκαιρίες και παίρνουν πράγματα από ποδοσφαιριστές της Ακαδημίας. Τους Ανδρούτσο, Βρουσάι, Τζολάκη, τον Σουρλή και τον Καλογέροπουλο τώρα. Άλλωστε, τι άλλο νόημα έχει η ύπαρξη της Β ομάδας, παρά την τροφοδότηση της Α ομάδας…

Κάτι τελευταίο, όχι και το καλύτερο για όλους εμάς τους θαυμαστές του Βαλμπουενά: η χρησιμοποίηση του επί 68 λεπτά, όπως χθες, στην κατάσταση που βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό, μόνο ευχάριστο δεν είναι. Να τον βλέπεις να πέφτει μόνος του, να μην εκτελεί καν ένα καλό στημένο, να μην μπορεί να βγάλει μία σέντρα, να κάνει τόσες κακές πάσες. Σε 68 λεπτά μας έμεινε μόνο μία καλή πάσα του στον Ραντζέλοβιτς, μία ωραία αλλαγή παιχνιδιού και κάποιες καλές συνεργασίες με τον Σέρβο, με τον οποίο έχει καλή χημεία. Τις προάλλες με τον Αστέρα, που και τότε είχε παίξει βασικός για 70 λεπτά, ήταν καλύτερος, μέσα στο Καραϊσκάκη κιόλας, αλλά κι εκεί λίγα πράγματα του βγήκαν. Νομίζω ότι ο Ματιέ μπορεί ακόμη να δώσει ορισμένα σπουδαία ακόμη στον Ολυμπιακό, όμως μπαίνοντας π.χ. για 20-30 λεπτά στα β΄ ημίχρονα. Με τον ίδιο φρέσκο και τους αντίπαλους πιο κουρασμένους, εύκολα μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Άσχετο:

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Κώστας Νικολακόπουλος
Κώστας Νικολακόπουλος

Ο Κώστας Νικολακόπουλος έγινε δημοσιογράφος από…σπόντα. Από τη Νομική και τη δικηγορία η, το επάγγελμα του δικαστικού, που υποτίθεται ότι ήταν στα πλάνα του (εξ ου κι οχαρακτηρισμός «ανακριτή» από τον Γ. Λούβαρη!), βρέθηκε ξαφνικά στον ΦΙΛΑΘΛΟ, όταν πρωτογεννήθηκε η ιδέα αυτής της εφημερίδας από τους Ν. Καραγιαννίδη και Ι. Μαθιουδάκη. Ένα χρόνο ρεπορτάζ Πανιώνιου και Αιγάλεω (μαζί), ένα χρόνο ΑΕΚ και από την άνοιξη του 1984 έως και σήμερα ρεπορτάζ Ολυμπιακού, όπου τα έχει δει όλα. Πρώτα τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια και μετά πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο. Του αρέσει να γράφει για μεταγραφές, αλλά ο ίδιος τις αποφεύγει. Σε 40 χρόνια έχει κάνει δύο! Το 1992 στο ΦΩΣ του Θ. Νικολαϊδη και μετά στον ΓΑΥΡΟ που στη συνέχεια έγινε ένα με τον Κόκκινο Πρωταθλητή. Πάνω από μία δεκαετία καλύπτει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού στον Σπορ FM.