Έκπληξη θα ήταν αν δεν κέρδιζε αυτός ο ΠΑΟΚ…

Είναι αυτή η ιδιαίτερη… σχέση του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ. Πολλοί λένε ότι όλα ξεκίνησαν όταν ο Κομίνης ακύρωσε το κανονικό γκολ του Βαρέλα…

Όπως και να έχει, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ κερδίζει την ΑΕΚ σε ένα μεγάλο παιχνίδι και είναι αυτός που πανάξια προχωράει με στόχο να διεκδικήσει άλλο ένα κύπελλο, μετά τα τρία στη σειρά δηλαδή που κέρδισε από την Ένωση το 2017, το 2018 και το 2019 τη χρονιά του αήττητου πρωταθλήματος και του νταμπλ.

Οι δύο ομάδες βρέθηκαν φέτος στα ημιτελικά και ο ΠΑΟΚ κέρδισε και τα δύο ματς! Ένα, με τρόπο που… θα θυμόμαστε για χρόνια, αφού πάντα είναι ιδιαίτερο να σκοράρεις στο τελευταίο λεπτό και το δεύτερο, όντας πολύ-πολύ καλύτερος και με ένα σκορ που προφανώς… κολακεύει την αντίπαλό του.

Με βάση λοιπόν:

- Την παράδοση που διαμορφώνεται μετά το γκολ Βαρέλα με… 7 νίκες του ΠΑΟΚ και μόλις μία επικράτηση της ΑΕΚ σε 13(!!) ματς

- Τις 9/11 τελευταίες προκρίσεις στο κύπελλο που χθες έγιναν 10/12 (!)

- Τους τρεις στη σειρά ασπρόμαυρους τελικούς,

- Αλλά και την τωρινή κατάσταση των ομάδων με τον ΠΑΟΚ να παίρνει και τα ντέρμπι και την ΑΕΚ να μην θυμάται πότε κέρδισε τέτοιο παιχνίδι, να μην γνωρίζει πότε επικράτησε με ξένο διαιτητή, ΚΥΡΙΩΣ όμως με βάση την χθεσινή εικόνα, θα ήταν πράγματι μεγάλη έκπληξη αν στο τέλος δεν κέρδιζε ο Δικέφαλος του Βορρά. Άξιζε να πάρει την πρόκριση, αφού όμως κέρδιζε ΚΑΙ αυτό το παιχνίδι.

Το βασικό θέμα του χθεσινού αγώνα που πρέπει να αναλυθεί, είναι… πώς το παιχνίδι τελείωσε μόνο με 2-1. Ένα ματς με τόσες καλές-επικίνδυνες επιθέσεις του ΠΑΟΚ, με τόσες μεγάλες ευκαιρίες… Αλίμονο αν και πάλι ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερνε να κερδίσει ένα τέτοιο ντέρμπι τη φετινή χρονιά. Αλλά το έχουμε γράψει: Το κουμπί γύρισε, με τον… «ποιος Μουργκ» και από εκεί και μετά ο ΠΑΟΚ παίρνει –επιτέλους- ό τι του αξίζει ΚΑΙ στα ντέρμπι.

Χθες λοιπόν περιμέναμε ένα σκληρό παιχνίδι λαθών, χωρίς πολλές συγκινήσεις, κάτι παρόμοιο με το πρώτο ματς δηλαδή. Και όμως ο ΠΑΟΚ από το 49΄΄ δευτερόλεπτο έβγαλε τον Σφιντέρσκι με προοπτικές κοντά στον Τσιντώτα. Η ΑΕΚ είχε την ανούσια κατοχή αφού δεν πλησίαζε ποτέ στον Πασχαλάκη και ο ΠΑΟΚ έβγαζε συχνά-πυκνά καλές επιθέσεις, με παίκτες παραπάνω στην πλάτη των αντιπάλων. Το πώς αστόχησε ο Ουάρντα από τα τρία μέτρα και ο Σφιντέρσκι με κεφαλιά από τα δύο, κανείς δεν κατάλαβε. Τα ίδια είχαμε και στο δεύτερο μέρος, ιδιαίτερα μέχρι το 60΄ που χάθηκε και το πέναλτι, σε στιγμή που πρέπει να σημειώσουμε ότι τέσσερις παίκτες της ΑΕΚ είναι εντός περιοχής ΠΡΙΝ σουτάρει ο Βιεϊρίνια.

Η ΑΕΚ προηγήθηκε από στημένη μπάλα σε διάστημα που πίεσε λίγο περισσότερο, όταν βέβαια ο προπονητής της σκέφθηκε να φέρει δύο παίκτες πιο κοντά στον απομονωμένο –μέχρι τότε- Ανσαριφάρντ.

Και πάλι όμως, ακόμη και εκεί που η υπόθεση πρόκριση ισορρόπησε, ο ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που μπορούσε να βγάλει επιθέσεις, βρίσκοντας τους αντιπάλους ανοργάνωτους. Το παράξενο χθες με τους ασπρόμαυρους, ήταν αυτό το… γύρω-γύρω όλοι από την μικρή περιοχή και η αναποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Πόσες φορές βρέθηκαν απέναντι στην αντίπαλη εστία και… δεν εκτέλεσαν;

Όλα αυτά μέχρι το 84΄ όπου ο Μπάμπα έκανε την καλύτερή του ενέργεια με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, εκεί όπου –επιτέλους- ο Κρμέντσικ έβαλε το πρώτο του μεγάλο γκολ σε ντέρμπι!

Ε, πόσα ακόμη θα έχαναν από τα πέντε-έξι μέτρα;

Στο τέλος, ήρθε σαν το κερασάκι στην τούρτα και το μακρινό σουτ σαν… τρίποντο του Ζίβκοβιτς, για να δώσει στον ΠΑΟΚ τη νίκη που δικαιούνταν.

Σε ατομικό επίπεδο ξεχώρισα και πάλι τον Ντόουγκλας Αουγκούστο, τον Βαρέλα, και τον Μπάμπα, ενώ ο Κρμέντσικ στο χρόνο που έπαιξε τα έκανε όλα τέλεια!

Σε αυτό το ραντεβού ΠΑΟΚ-ΑΕΚ αποδόθηκε δικαιοσύνη, η καλύτερη ομάδα κέρδισε και πήρε την πρόκριση στον τελικό, εκεί όπου ΟΛΗ η Ελλάδα ξέρει ότι μόνο ο Δικέφαλος του Βορρά μπορεί να κοντράρει και να κερδίσει τον πολύ δυνατό Ολυμπιακό. Έστω και αν για… 150η φορά ο ΠΑΟΚ θα δώσει τελικό στην Αθήνα.

Μέχρι τότε όμως η ομάδα του Γκαρσία έχει πολλά ακόμη μεγάλα μας. Έχει και ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, έχει και Ολυμπιακό σε… ημέρα φιέστας. Και τι ημέρα! 12 Μαΐου!!

* Οι πανηγυρισμοί στο τέλος όλων των παικτών του ΠΑΟΚ που έπεσαν επάνω στον προπονητή τους, δείχνουν ότι αυτοί ξέρουν πόσο προσπάθησε και πόσο δούλεψε ώστε να τους βελτιώσει και τελικά να τους κάνει και πιο αποτελεσματικούς. Αυτοί και μόνο ξέρουν. Αυτοί νιώθουν, γιατί αυτοί το ζουν κάθε μέρα.