Παναθηναϊκός: Γιατί το 3-2 στο Περιστέρι είναι το σημαντικότερο τρίποντο έως τώρα

Αντιμετώπιζε μια ομάδα πληγωμένη που μόλις είχε αλλάξει προπονητή, μια ομάδα που κάθε χρόνο «κόβει» βαθμούς από τους «μεγάλους». «Εχασε» τον Σανκαρέ πριν από την έναρξη του αγώνα λόγω ενός τυπογραφικού λάθους στην κάρτα υγείας που διορθώθηκε πολύ γρήγορα, αλλά σε timing τέτοιο ώστε να αφήσει τον Σενεγαλέζο στον πάγκο και να «στείλει» τον Βιγιαφάνιες στην ενδεκάδα. Εχασε στο 32’ τον πιο βασικό του στόπερ (Σένκεφελντ) λόγω διάσεισης και χρησιμοποίησε ως στόπερ έναν άγουρο 21χρονο μέσο που είχε έρθει στην Ελλάδα πριν από δύο ημέρες. Είχε σε κάκιστη βραδιά Καμπετσή – Βιγιαφάνιες, είχε τρομερό πρόβλημα στις εντός περιοχής εναέριες μονομαχίες (έχει βελτιωθεί, όμως, ο Διούδης στις εξόδους του, παρότι φέρει μερική ευθύνη και στα δύο γκολ), είχε πάλι «σκασμένο» τον Μαουρίσιο και τεράστια προβλήματα στον κεντρικό άξονα συνολικά. Παρ’ όλα αυτά ο Παναθηναϊκός νίκησε! Τέταρτο σερί εκτός έδρας τρίποντο στον β΄γύρο (δεν έχει χάσει βαθμό εκτός Λεωφόρου και έχει πετύχει σχεδόν διπλάσια γκολ συγκριτικά με τα εντός έδρας του παιχνίδια), «σφράγισμα» της συμμετοχής στα play offs, βαθιά ανάσα μετά από εβδομάδα έντασης, χαμόγελα για τις μεταγραφές…

Το πιο σημαντικό τρίποντο στο δρόμο της διεκδίκησης ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου ήταν αυτό το χθεσινό για τον Παναθηναϊκό. Κι αν τελικά τα καταφέρει να παίξει στο Conference League, αυτό το 3-2 επί του Ατρομήτου θα χαρακτηρίζεται ως «κομβικό». Το πρόγραμμα που ακολουθεί είναι πάρα πολύ δύσκολο (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο – Παναιτωλικός, ΠΑΣ Γιάννινα εκτός έδρας μαζί με τους δύο προημιτελικούς Κυπέλλου εναντίον της ομάδας του Αργύρη Γιαννίκη), ο Παναθηναϊκός σίγουρα θα χάσει βαθμούς, ίσως μείνει πίσω στην «εναρκτήρια» βαθμολογία των play offs. Όμως αυτή η χθεσινή νίκη ήταν η πιο σημαντική της σεζόν έως τώρα. Συγκριτικά ακόμα και με το 1-0 στο «Κλεάνθης Βικελίδης» που άλλαξε τις ισορροπίες στις θέσεις 2-5!. Για τρεις λόγους…

1. Η ενθαρρυντική εμφάνιση του Νιάς (ικανοποιητικός με τη μπάλα στα πόδια, καθοριστικά κοψίματα, κι ας είχε μερική ευθύνη στο γκολ του Αγκάγεφ), σε συνδυασμό με τη φάση του νικητήριου γκολ στο οποίο πρωταγωνίστησαν οι Ενγκμπακοτό – Σανκαρέ, βάζουν τέλος στη «γκρίνια» για το «πάρε – δώσε» στη μεταγραφική περίοδο. Το είχαμε σημειώσει: δεν είναι παικταράδες που θα εκτοξεύσουν τον Παναθηναϊκό, αλλά μπορούν και οι τρεις να βοηθήσουν!

2. Ο,τι κι αν γίνει στα επόμενα πέντε ματς της regular season, ο Παναθηναϊκός θα μείνει πλέον ζωντανός στη μάχη για ένα «ευρωπαϊκό» εισιτήριο. Οσες βαθμολογικές απώλειες κι αν έχει, μοιάζει απίθανο να απομακρυνθεί τόσο πολύ από την 4^η θέση ώστε να αποκλείεται η διεκδίκησή της στα play offs. «Ζωντανή» η σεζόν, «ορατός» ο στόχος μέχρι το τέλος της. Ακόμα κι αν αποκλειστεί από τον ΠΑΣ στο Κύπελλο…

3. Πιο αποτελεσματικό παυσίπονο απ΄αυτή τη νίκη για τις πληγές που άνοιξε εσωτερικά η δημοσιοποίηση του αιτήματος των παικτών για συνάντηση με τον Γιάννη Αλαφούζο προκειμένου να του εκθέσουν τα παράπονά τους για τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, δεν υπήρχε! Όλοι προσπάθησαν. Κάποιοι δεν τα κατάφεραν. Ολοι πανηγύρισαν. Ολοι το χάρηκαν! Όχι, το πρόβλημα δεν λύθηκε, όπως βιάστηκε να πει ο Μπόλονι στις δηλώσεις του την Παρασκευή. Είναι πολύ βαθύ για να… λυθεί με τρία – τέσσερα τετ α τετ μεταξύ του κόουτς και κάποιων ποδοσφαιριστών. Όμως το «come out» των παικτών όταν συνδυάζεται με νίκες, μπορεί να φέρει μεγαλύτερη ισορροπία στη σχέση τους με το προπονητικό τιμ. Φίλοι δεν θα γίνουν ποτέ. Μπορούν, όμως, να γίνουν καλύτεροι συνεργάτες.

Υ.Γ.1: Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει το… αστείο με επιλογές τύπου «δεξιός μπακ Μολό» και «αριστερός εξτρέμ Καμπετσής», όταν υπάρχουν παίκτες που έχουν εκπαιδευτεί από μικροί και έχουν αποκτηθεί με συμβόλαια για να παίζουν στις συγκεκριμένες θέσεις, όπως ο Σάντσες στο δεξί άκρο της άμυνας, και οι Αϊτόρ, Ενγκμπακοτό και (γιατί όχι αν το αξίζει;) ο ίδιος ο Μολό ως εξτρέμ. Ο Γάλλος στα 32 του δεν θα γίνει αμυντικός. Είναι σωστός τακτικά, μαχητικός και φιλότιμος, «τσουλάει» τη μπάλα από τη δεξιά πτέρυγα, έχει ωραίες σέντρες, αλλά είναι πολύ κοντός για τη θέση και σε πολλά ματς κινδυνεύει με αποβολή διότι οι κινήσεις του αμυντικά στις διεκδικήσεις της μπάλας (προβολές, τάκλιν, επεμβάσεις) είναι άτσαλες. Ειδικά, δε, όταν ταυτόχρονα παίζει ο Χατζηθεοδωρίδης αντί του Χουάνκαρ στο αριστερό άκρο της άμυνας (όπως συνέβη στο Περιστέρι, τιμωρημένος ο Ισπανός) η αμυντική γραμμή κονταίνει επικίνδυνα διότι και ο Βέλεθ δεν είναι… πρώτο μπόι. Ισως αυτός ο παράγοντας, μαζί με την απειρία του Νιάς που έκανε το ντεμπούτο του, να έπαιξε το δικό του ρόλο για να δεχθεί δύο γκολ από στατικές φάσεις ο Παναθηναϊκός εφέτος για πρώτη φορά. Μέχρι χθες, άλλωστε, δύο γκολ είχε δεχθεί συνολικά στη σεζόν μόνο από τον ΟΦΗ και τον ΠΑΟΚ.

Υ.Γ.2: Πάει, ξεχάστηκε ο… Εμμανουηλίδης μέσα σε μια βραδιά. Ούτε την ομάδα στην οποία μεταγράφηκε δεν θυμούνται οι περισσότεροι! Με μια έκρηξη, μια κούρσα και μια σέντρα «πάρε – βάλε» του Ενγκμπακοτό στο ντεμπούτο του. Ετσι είναι ο οπαδός! Σάμπως θυμάται κάποιος τι γινόταν το προηγούμενο καλοκαίρι για τη φοβερή και τρομερή απώλεια του Βαγιαννίδη που είχε παίξει ένα επίσημο ματς με την πράσινη φανέλα; Ούτε τη δική του ομάδα στην οποία τον έδωσε δανεικό η Ιντερ θυμάται η πλειονότητα. Το μέτρο έχει χαθεί προ πολλού στην αξιολόγηση. Ειδικά για παιδιά που αρνούνται τις προτάσεις του Παναθηναϊκού, για παιδιά που θέλουν να αποχωρήσουν με δική τους απόφαση, όχι επειδή ο σύλλογος δεν εκτίμησε σωστά το ταλέντο τους, όπως συνέβη - επί παραδείγματι - στην περίπτωση του Ζαγαρίτη με τον Τσάβι Ρόκα. Δικαίωμά τους, αλλά να μάθουμε όλοι να κρίνουμε σωστά, κατά περίπτωση, και όχι να «τσουβαλιάζουμε»…