Τι να περιμένουμε από τον Ζιλ Ντίας στον Ολυμπιακό

Σε ανύποπτο χρόνο, στις 17 Νοέμβρη, είχα γράψει εδώ (http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1293352/i-isorropia-poy-leipei-apo-tin-epithesi-toy-olympiakoy) για την έλλειψη ισορροπίας στην επίθεση του Ολυμπιακού λόγω της απουσίας ενός αριστεροπόδαρου εξτρέμ, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει, έστω…λίγο καθυστερημένα, τέλος πια της μεταγραφικής περιόδου, ο Ζιλ Ντίας. Στο πρόσωπο του ο Ολυμπιακός ψάχνει ένα παίκτη στα άκρα της επίθεσης από τον οποίο μπορεί να πάρει τα πράγματα που πήρε (κι ενδεχομένως περισσότερα) από τον Κάμπελ, στη μοναδική του σεζόν στην ομάδα κι από τους Ντουρμάζ και Σεμπά, στη δεύτερη τους σεζόν στο Ρέντη. Βλέπετε, ο Ποντένσε, ο Λάζαρος, ο Μασούρας, ο Ναουέλ που ίσως φύγει, ακόμη κι ο Βρουσάϊ που έφυγε κι ο Ραντζέλοβιτς που είναι να έρθει το καλοκαίρι, όλοι είναι δεξιοπόδαροι. Ο δε Φετφατζίδης που ήρθε το καλοκαίρι να καλύψει αυτή την τρύπα στο ρόστερ, δεν το έκανε, με τον φτωχό απολογισμό του ενός γκολ (σε ένα ματς που έληξε 3-0) και της δημιουργίας άλλου ενός (σε ματς που έληξε 5-1)…

Για τον Ζιλ Ντίας ισχύει ό,τι και για κάθε μεταγραφή: μέσα στο γήπεδο θα δούμε τι ψάρια θα πιάσει. Ο δανεισμός τέτοιων παικτών ποτέ δεν είναι κακή επιλογή, ειδικά εφόσον ο Ολυμπιακός έχει οψιόν στην οποία μπορεί να ανταποκριθεί το καλοκαίρι, αν και με μάνατζερ τον Μέντες ίσως τέτοια πράγματα έχουν μικρή σημασία...

Θεωρητικά, με Πορτογάλο προπονητή (αλλά και Πορτογάλους συμπαίκτες) ο Ζιλ θα προσαρμοστεί καλά και αρκετά γρήγορα στον Ολυμπιακό-άλλωστε, κάθε χρόνο αλλάζει ομάδα (!), αλλά καταφέρνει κι έχει γεμάτες σεζόν. Φέτος είναι η πρώτη φορά που αλλάζει κλαμπ μεσούσης της σεζόν, αλλά εδώ έπαιξαν ρόλο δύο παράγοντες. Πρώτον, ότι είναι η μοναδική φορά που δεν εγκλιματίστηκε αρκετά καλά σε μία ομάδα, προφανώς γιατί δεν του «πήγαινε» η πολύ σκληρή Τσάμπιονσιπ. Δεύτερον, γιατί υπάρχουν οι γνωστές σχέσεις μεταξύ Ολυμπιακού-Νότιγχαμ, που έδωσαν τη δυνατότητα στο να γίνει η μεταγραφή.

Ο Ζιλ, όπως τον έχω δει, είναι ένας κυνηγός στιλάτος, με ποιότητα στο παιχνίδι του, καλό αριστερό πόδι για πάσα, σέντρα και σουτ, τεχνική, ντρίμπλα, όπως όμως και με δύο ξεκάθαρα μειονεκτήματα: την έλλειψη διάρκειας στην απόδοση του και την τάση πάει συχνά να κάνει το παραπάνω, το εξεζητημένο, το εγωϊστικό. Κι επειδή τις περισσότερες φορές αυτό δεν είναι εφικτό, χάνει τις εντυπώσεις και κατ΄ επέκταση την ψυχολογία και την εμπιστοσύνη. Του αρέσει να παίζει περισσότερο από δεξιά, όπως ο Κάμπελ κι έχει καλό μπάσιμο κι από τον άξονα.

Γενικά ο Πορτογάλος είναι παίκτης με ενδιαφέρον, σπανιότατα βγάζει (μικρο)τραυματισμούς και θεωρητικά μπορεί μαζί με τον Μασούρα να δώσει βοήθειες σε Ποντένσε και Λάζαρο, που είναι οι πρώτες επιλογές. Είναι το μίνιμουμ που μπορείς να περιμένεις από ένα παίκτη που μπορεί και στέκεται σε ένα πρωτάθλημα όπως το ιταλικό και σε ομάδα όπως η Φιορεντίνα, με την οποία πέρσι όσο ήταν στα βασικά πλάνα του προπονητή-δηλαδή στις 25 πρώτες αγωνιστικές, όταν και είχε οκτώ συμμετοχές ως βασικός κι 11 ως αλλαγή-είχε δύο γκολ και δύο ασίστ. Παρεμπιπτόντως, φέτος στη Φιορεντίνα ο Μιραλάς έχει μέχρι στιγμής 14 συμμετοχές (έξι βασικός κι οκτώ αλλαγή) με απολογισμό δύο γκολ και μηδέν ασίστ.

Με τον Ολυμπιακό να έχει μπροστά του από την Κυριακή 11 παιχνίδια σε 35 ημέρες, και δη το ένα πιο κρίσιμο από το άλλο, σε πρωτάθλημα, Γιουρόπα Λιγκ και Κύπελλο, ο Ζιλ μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο όπλο, εάν βγάλει τον καλό του εαυτό. Αυτόν π.χ. που στο Νότιγχαμ-Νιούκαστλ 3-1 στις 29 του περασμένου Αυγούστου του έδωσε τον τίτλο του MVP (με γκολάρα-λόμπα) κι όχι τον...άλλον στο Νότιγχαμ-Νόριτς 3-3 στις 26 του περασμένου Δεκέμβρη όταν μπήκε αλλαγή στο 83’ με το σκορ 3-1 και στα δέκα λεπτά που έπαιξε ήταν άφαντος.

Από τον ίδιο εξαρτάται να βρει την σταθερότητα που χρειάζεται, το λιμάνι του στον Πειραιά…

Άσχετο: καλή ταινία για απόψε, Miss Sloane (21.00 Village Cinema στην Cosmote TV)