Οι τρεις μεγάλες «πληγές» του Παναθηναϊκού

• Έξι προπονητές σε δύο χρόνια
• Έλλειψη σωστής νοοτροπίας και δίψας για τον τίτλο
• Μεγάλα κενά στο ρόστερ σε σχέση με πέρσι και έλλειψη αναβάθμισης

Ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής και ο Παναθηναϊκός έχοντας ένα παιχνίδι λιγότερο βρίσκεται στο -15 από τον Ολυμπιακό, στο -13 από τον ΠΑΟΚ και στο -12 από την ΑΕΚ. Καταστροφή. Αποτυχία. Πέρα ως πέρα. Mε πρωταρχική ευθύνη της διοίκησης του συλλόγου, όπως συμβαίνει σε κάθε ομάδα που αποτυγχάνει.

Ποδοσφαιρικός εφιάλτης για μία ομάδα που ο αγωνιστικός της προϋπολογισμός ξεπερνά τα 40 εκατομμύρια ευρώ! Ακόμη μία χρονιά ως προς την διεκδίκηση του τίτλου, τον αυτοσκοπό αυτού του συλλόγου, τελειώνει πολύ, πάρα πολύ νωρίς. Εκτός και αν πιστεύει κανείς πως οι «πράσινοι» μπορούν να ξεπεράσουν στη κούρσα όχι μόνο τους πρωτοπόρους «ερυθρολεύκους» αλλά και τους δύο «δικεφάλους». Μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Στο ποδόσφαιρο ανεξήγητες καταστάσεις δεν υπάρχουν. Το «μείγμα» που έχει δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός με τις επιλογές και τις αποφάσεις του, τον έφεραν στο σήμερα.

Να έχει ρεαλιστικές ελπίδες για την τέταρτη θέση και να ψάχνει αποκούμπι στο Κύπελλο Ελλάδος και το Europa League. Εξάλλου, πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε μεγάλο κομμάτι της κοσμογονίας στο εσωτερικό του συλλόγου, ως μία πρώτη αναγνώριση, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, των πολύ μεγάλων λαθών του πρόσφατου και όχι μόνο παρελθόντος. Σε πρόσωπα και διαδικασίες.

Σε αυτό το σημείωμα θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τις βασικότερες αιτίες που έφεραν τον Παναθηναϊκό μέχρι εδώ. Φυσικά, υπάρχει ένα πρότζεκτ που μόλις ξεκίνησε και έχει ως στόχο την κανονικότητα από την άλλη το Τριφύλλι συμμετέχει στην αγωνιστική περίοδο, έχοντας μπει σε αυτή με υψηλούς στόχους, όχι απλά για να υπάρχει στον βαθμολογικό πίνακα, παίζοντας παιχνίδια για να φτιάξει ομάδα για του χρόνου. Αυτή η λογική είναι επικίνδυνη...

Έξι προπονητές σε δύο χρόνια

Για όσα περνά σε αγωνιστικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός θα έφτανε μια φράση να εξηγήσει τα πάντα. Ένα στοιχείο. Ποιο είναι αυτό; Έξι προπονητές σε δύο χρόνια. Τέλος κουβέντας. Το ποδόσφαιρο έχει κανόνες. Δεν μπορείς να προσπαθείς να βιάζεις την λογική του και να περιμένεις αποτελέσματα. Μάγοι δεν υπάρχουν. Μόνο σχέδιο, διαδικασίες, πλάνο, αρχή, μέση, τέλος, συνέπεια και συνέχεια. Τι από αυτά έχει το κλαμπ εδώ και 24 μήνες; Απολύτως τίποτα.

Οι «πράσινοι» δεν είναι ομάδα, δεν έχουν αγωνιστική ταυτότητα και θα ήταν παράλογο να έχουν όταν από τα Χριστούγεννα του 2023 μέχρι αυτά του 2025, έχουν κάτσει στον πάγκο της οι: Γιοβάνοβιτς, Τερίμ, Κόντης, Αλόνσο, Βιτόρια και Μπενίτεθ. Μία καλή ομάδα μπορεί να δείχνει καλύτερους τους καλούς παίκτες του ρόστερ. Μία κακή ομάδα, όμως, παρασέρνει τους καλούς προς την μετριότητα και τους μέτριους τους να κάνει να φαίνονται κακούς. Είναι πάρα πολύ απλό. Προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε ευθύνη από την παρουσία ενός προπονητή που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας κάτι παραπάνω από 40 ημέρες.

Θα ήταν «εγκληματικό» ποδοσφαιρικά. Ο Μπενίτεθ είναι ο τελευταίος που φταίει(που δεν φταίει) για την εικόνα του Παναθηναϊκού, ωστόσο, υπάρχει η απαίτηση και είναι λογικό, να καταφέρει μέσα στη χρονιά να βελτιώσει αυτό που βρήκε και να δώσει στο σύνολό του μια ξεκάθαρη και συμβατή αγωνιστική ταυτότητα.

Έλλειψη σωστής νοοτροπίας και δίψας για τον τίτλο

Aπό κει και έπειτα υπάρχει μια ξεκάθαρη έλλειψη σωστής νοοτροπίας και δίψας για τον τίτλο. Είτε αυτό συμβαίνει με ευθύνη του οργανισμού που δεν μπορεί να το μεταδώσει στους ποδοσφαιριστές, είτε επειδή κάποιοι παίκτες δεν το «έχουν», είτε επειδή υπάρχει συνδυασμός πραγμάτων που φαντάζει και πιο πιθανό.

Εδώ και δύο χρόνια(τουλάχιστον), οι παίκτες του Τριφυλλιού λειτουργούν με νοοτροπία δημοσίου, κάποιοι θεωρούν πως κάνουν χάρη που παίζουν στην ομάδα ενώ πληρώνονται και πολύ πιο πάνω από την ρεαλιστική τους αξία. Αυτό αλλάζει είτε με διαφοροποίηση της στάσης του κλαμπ, είτε με προσεκτικότερη και αναλυτικότερη επιλογή ποδοσφαιριστών στις μεταγραφικές περιόδους. Παράδειγμα: Ο Παναθηναϊκός το απόγευμα της Κυριακής είχε άθλια εικόνα στη Λάρισα, γκέλαρε ξανά απέναντι σε μικρότερης δυναμικότητας ομάδα. Όπως με τον Βόλο, όπως με την Κηφισιά.

Σήμερα, Δευτέρα, ξανά ρεπό. Λάθος και ας έχουν όλοι οι προπονητές(Αλόνσο, Βιτόρια, Μπενίτεθ) διαφορετική άποψη. Κάποια στιγμή όσοι φορούν την φανέλα αυτή, θα πρέπει να νιώθουν ότι υπάρχουν επιπτώσεις όταν δεν σέβονται τον Παναθηναϊκό. Αντί να βρίσκονται από το πρωί στο Κορωπί να βλέπουν βίντεο, απολαμβάνουν τον ήλιο της Αθήνας. Ακόμη μια ημέρα στην δουλειά.

Παιχνίδι με το παιχνίδι, χρόνο με τον χρόνο, αυτή η ιστορία «ποτίζει» τα αποδυτήρια με έναν ωχαδερφισμό που είναι απαγορευτικός για ομάδα που θέλει να πάρει το πρωτάθλημα. Στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟΚ στην ΑΕΚ θα είχαν χάσει το πρωτάθλημα από τον Δεκέμβριο και δεν θα είχαν γίνει κινήσεις αντίδρασης; Ρητορικό το ερώτημα. Και δεν είναι μόνο τα ρεπό. Ήταν ένα παράδειγμα. Υπάρχουν παίκτες που με την συμπεριφορά της προκαλούν. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.

Ο πρώτος το πήρε το μήνυμα την Κυριακή, ίσως θα έπρεπε να γίνει και κάτι πιο δραστικό, ώστε να αρχίζουν σιγά σιγά να περνούν τα κατάλληλα «μηνύματα». Όσο, όμως, το κλαμπ λειτουργεί μόνο με το «καρότο» ενώ θα πρέπει να βγάζει συχνά και το «μαστίγιο», τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Παίκτες θα έρχονται και θα φεύγουν, θα παίζουν για να παίζουν και όχι να νιώθουν την δίψα και την τρέλα του κόσμου για το πρωτάθλημα, ώστε σε κάθε παιχνίδι πριν λειτουργήσουν ερασιτεχνικά ή ατομικά(Μλαντένοβιτς, Τετέ στη Λάρισα) να έχουν μέσα τους τεράστιο το αίσθημα της ευθύνης. Απέναντι στο σύλλογο, την φανέλα, τον κόσμο, τον προπονητή και τον εαυτό τους.

Μεγάλα κενά στο ρόστερ σε σχέση με πέρσι και έλλειψη αναβάθμισης

Πάμε και στην τρίτη «πληγή». Ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι έβαλε στα ταμεία του κοντά στα 50 εκατομμύρια ευρώ και κατάφερε εκ των πραγμάτων και με την μέχρι τώρα εικόνα του, να μην αναβαθμίσει το έμψυχο δυναμικό του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στη μεσαία γραμμή, στη «καρδιά» της κάθε ομάδας. Ποιοτικά και ποσοτικά, οι «πράσινοι» έχουν βάλει τα χέρια τους και έχουν βγάλει τα μάτια τους. Έφυγε ο Μαξίμοβιτς, ήρθε ο Ρενάτο, ένας παίκτης που είναι σχεδόν μόνιμα εκτός. Τούτο το ρίσκο το γνώριζε ο Παναθηναϊκός και το άφησε έτσι να... σκάσει στους προπονητές. Οπότε ένας παίκτης στο «8» λιγότερος σε σχέση με πέρσι, μία λύση λιγότερη στη θέση αυτή.

Ο Ουναϊ δεν παρέμεινε στο «10», προτίμησε την Τζιρόνα. Στη θέση του ο Ταμπόρδα. Δεν παίζει ποτέ. Για λόγους που ξέρουν οι προπονητές, δεν υπολογίζεται. Οπότε στη μεσαία γραμμή των «πρασίνων» δημιουργήθηκε μια τεράστια ποιοτική «τρύπα». Αντί του Ιωαννίδη ήρθε ο Ντέσερς που ήταν τραυματίας μετά από μια άτυχη στιγμή. Τώρα μόλις επέστρεψε με την ελπίδα να αρχίσει να σκοράρει με καλή συχνότητα.

Αντί του Βαγιαννίδη ήρθε ο Καλάμπρια που μέχρι τώρα δεν είναι εξίσου επιδραστικός σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού και ακόμη ένας δεξιός μπακ δεν ήρθε ποτέ για να υπάρχουν δύο ισάξιες λύσεις στο δεξί άκρο της άμυνας. Κάτω από τα δοκάρια ο Λαφόν πάνω που έκανε την διαφορά, έμεινε εκτός και σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει πως έχει αναβαθμιστεί σε σχέση με πέρσι...