O Παπαδημητρίου στον Παναθηναϊκό: Η αξιολόγηση

Ο κύκλος της παρουσίας του Γιάννη Παπαδημητρίου στην τεχνική διεύθυνση του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε μετά από 2.5 χρόνια.

Σε τούτη την γωνιά τόσο τον περασμένο Φεβρουάριο όσο και τον Μάρτιο, είχαμε αναφερθεί σε αλλαγές που είχε ανάγκη αλλαγή ο σύλλογος στις οργανωτικές θέσεις, καθώς σε μία σειρά από ζωτικής σημασίας κομμάτια της δουλειάς του, ο Παπαδημητρίου απέτυχε. Στο σημερινό σημείωμα θα βάλουμε στη ζυγαριά τα λάθη, τις παραλείψεις, τις ευθύνες αυτού του διαστήματος και τα πολύ λιγότερα θετικά, πράγματα που έστω και με καθυστέρηση οδήγησαν στην έξοδό του από το Τριφύλλι.

*Ήρθε το καλοκαίρι του 2023, σε έναν Παναθηναϊκό που ήταν απόλυτα ανταγωνιστικός, είχε τον ίδιο προπονητή για τρίτη συνεχόμενη σεζόν, ένα συγκεκριμένο μοντέλο παιχνιδιού. Από τότε ο σύλλογος είδε στον πάγκο του να κάθονται πέντε διαφορετικοί προπονητές και τώρα ο Μπενίτεθ θα είναι ο έκτος. Γιοβάνοβιτς, Τερίμ, Κόντης, Αλόνσο, Βιτόρια, ξανά Κόντης, Μπενίτεθ.

Σε λιγότερο από δύο χρόνια. Όταν μιλάμε για τεχνικό διευθυντή, δηλαδή το «αφεντικό» του αγωνιστικού τμήματος, το «έξι προπονητές σε δύο χρόνια» τα λέει όλα για το μέγεθος του προβλήματος ως προς τις ποδοσφαιρικές αποφάσεις.

*Στο παραπάνω έπαιξαν ρόλο οι δικές του επιλογές που δεν βγήκαν. Ο Ντιέγκο Αλόνσο και ο Ρουί Βιτόρια. Ο Τερίμ δεν ήταν δική του απόφαση. Το πρόβλημα σε αυτές τις επιλογές που σίγουρα κάλυπταν κάποια κριτήρια, έχει να κάνει με το στιλ ποδοσφαίρου. Καμία σχέση ο πρώτος με τον δεύτερο, καμία σχέση και ο Ρεμπρόφ που θα είχε προσληφθεί αν έβγαζε άκρη με την Εθνική Ουκρανίας.

*Πιθανότατα ο Παναθηναϊκός να ήταν σε μια διαφορετική πορεία αν δεν είχε φύγει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον Δεκέμβριο του 2023, εντελώς λανθασμένα. Δεν ήταν δική του απόφαση, αλλά είχε επιρροή στην απόφαση της διοίκησης. Η ποδοσφαιρική λογική θα έλεγε πως θα έπρεπε να κάνει ότι περνούσε από το χέρι του για να αποτρέψει το πισωγύρισμα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η εισήγησή του ήταν «να φύγει ο Ιβάν, αλλά στην πρώτη ήττα τον Ιανουάριο». Και στο τέλος της ημέρας, επειδή μιλάμε για τεχνικό διευθυντή, πάντα υπάρχει ο δρόμος της παραίτησης όταν δεν συμφωνείς με κάτι, πόσω μάλλον με μία τέτοια απόφαση.

*Στο κείμενο της πρόσληψής του είχαμε γράψει πως αν άφηνε πίσω του ένα κανονικό τμήμα scouting όταν θα έφευγε, θα είχε πετύχει κάτι σημαντικό. Έφυγε και το τμήμα αυτό το πολύπαθο παρέμεινε χαμηλού επιπέδου. Πολύ μακριά από τα ευρωπαϊκά πρότυπα, πολύ μακριά από αυτό που απαιτούσε και απαιτεί ο Παναθηναϊκός. Ο σύλλογος αγόραζε αυτά που πρότειναν οι ατζέντηδες 9/10 στις περιπτώσεις. Σε μία περίοδο όπου λεφτά υπήρχαν και μάλιστα άφθονα για τέτοιες επενδύσεις.

*Επί των ημερών του η ακαδημία αφέθηκε σχεδόν στη μοίρα της, με αποκορύφωμα την περσινή χρονιά, κατά την οποία... χάθηκε η μπάλα. Η διετία του Παναθηναϊκού Β θα πρέπει να διδαχθεί σε σεμινάρια, για τα όσα δεν πρέπει να κάνει ένας σύλλογος σε ένα κομμάτι της ανάπτυξής του.

Γράφαμε σχετικά με τα παραπάνω τον περασμένο Φεβρουάριο.

«Δεν γίνεται σε εποχή που τα χρήματα του μεγαλομετόχου στην ΠΑΕ ρέουν με αφθονία, να μην υπάρχει σοβαρό τμήμα scouting, αντάξιο της εποχής, των συνθηκών, των αναγκών, του μεγέθους του Παναθηναϊκού. Προφανώς ευθύνεται ο τεχνικός διευθυντής, προφανώς, όμως, αν η κατεύθυνση της διοίκησης ήταν προς τα εκεί, θα είχε προσαρμοστεί και θα είχε «αναγκαστεί» να εκσυγχρονίσει την κατάσταση. Προφανώς, επίσης, δεν είναι προϊόν scouting να αγοράσεις τον Τετέ με 7.5 εκατομμύρια από την Γαλατά μέσω πρότασης ατζέντηδων, ούτε να αγοράσεις τον Πελίστρι με 6.5(εξωφρενικό ποσό για ελληνικό σύλλογο για εξτρέμ που δεν σκοράρει) από την Γιουνάιτεντ χάρη στη προσωπική επαφή του Αλόνσο.

Δεν γίνεται να επενδύονται χρήματα στο Κορωπί για τρία νέα προπονητικά για την ακαδημία, να δημιουργούνται ξενώνες, νέα αποδυτήρια, να γίνονται πράγματα προς την σωστή κατεύθυνση και στο ποδοσφαιρικό κομμάτι τα τμήματα υποδομής να είναι ακέφαλα από το καλοκαίρι του 2024, χωρίς τεχνικό διευθυντή, χωρίς αρχιπροπονητή, με μία κατάσταση που δεν βοηθά τον σύλλογο σε κανένα επίπεδο και να υπάρχουν «φωνές», ολοένα και περισσότερες, για συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στον Παναθηναϊκό.

Δεν γίνεται επί δύο χρόνια ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ να πληρώνει 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για τον Παναθηναϊκό Β', το πρότζεκτ αυτό να διαχειρίζεται με άθλιο ποδοσφαιρικό τρόπο, η ομάδα να πέφτει στην Γ' Εθνική, να διαλύεται και μέσα από αυτή την διαδικασία να μην προκύπτει κανένα ποδοσφαιρικό όφελος και είτε παιδιά που είχαν «κάτι» να φεύγουν ως ελεύθεροι(Φουρτάδο) χωρίς καμία αξιολόγηση είτε να κινδυνεύουν παρότι έχουν προοπτική, όπως για παράδειγμα ο Κυριόπουλος που κάνει ωραία πράγματα ως δανεικός στην Κηφισιά.

Και για όλο αυτό το χάλι να μην αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη. Η δεύτερη ομάδα ήταν κατά κύριο λόγο ένα «εργαλείο» να αναπτύξεις τα παιδιά της Κ19, να τα «ψήσεις» μέσα στα σπλάχνα σου, φτιάχνοντας μονοπάτι για την πρώτη ομάδα, αλλά και εκεί κανένα σχέδιο, καμία στρατηγική, προπονητές άσχετοι με το αντικείμενο αυτό, που πέρασαν και δεν ακούμπησαν».

*Στο κομμάτι του man management είχε πολλά προβλήματα, ικανότητα που θα πρέπει να εξελίξει στο μέλλον για να αποφύγει καταστάσεις όπως αυτές στον Παναθηναϊκό. Ήρθε σε ρήξη με πολλούς παίκτες, δεν βοηθούσε στη καθημερινότητα η παρουσία του, είχε αρνητική επιρροή στα αποδυτήρια, τα «έσπασε» με τον Μπρινιόλι , το ίδιο και με τον Βαγιαννίδη. Ο ένας έφυγε ελεύθερος για την ΑΕΚ, ο άλλος θα είχε φύγει αν δεν υπήρχε η παρέμβαση Αλαφούζου-Φύσσα.

*Αξιολογήθηκαν λάθος παίκτες που είχαν να δώσουν πράγματα, όπως ήταν ο Ρούμπεν που έφυγε με άκομψο τρόπο, ο Παλάσιος(ειδικά αυτός για να μείνουν Μαντσίνι-Λημνιός), ο Αϊτόρ. Φέτος επίσης μετά από τόσα έσοδα, υπάρχουν μεγάλα κενά στο ρόστερ. Όπως στο «8», όπως στη θέση του δεξιού μπακ, όπου δεν έγινε ποτέ ποιοτική αναβάθμιση, ώστε να υπάρχει ένα ισάξιο δίδυμο.

Στο τέλος της ημέρας, σε ένα σύνολο πραγμάτων, με τεράστια μπάτζετ δεν κατάφερε να φτιάξει μία καλή ομάδα, να υπάρχει μια συνέχεια στον Παναθηναϊκό, να «χτίσει» και να εξελίξει αυτό που βρήκε το καλοκαίρι του 2023.

Πάμε και στα θετικά του.

Έκανε κάποιες καλές μεταγραφές. Ήρθαν ποδοσφαιριστές που έδωσαν πράγματα σε διάρκεια. Ο Τζούρισιτς, ο Ίνγκασον, ο Τετέ, ο Ουναϊ, ο Μαξίμοβιτς, ο Μλαντένοβιτς, ο Πάλμερ, ο Μπακασέτας. Ξόδεψε πάρα πολλά, όμως, για τον Πελίστρι(6.5 για το 50%), έναν εξτρέμ χωρίς γκολ και ασίστ. Χωρίς καθαρή ουσία στο παιχνίδι του.

Μπορεί να πιστωθεί την πώληση του Ιωαννίδη στη Σπόρτινγκ. Επί των ημερών του έγινε η κορυφαία παραχώρηση στην ιστορία του συλλόγου. Ήταν ενεργός στη διαπραγμάτευση με τα «λιοντάρια» και τους οδήγησε εκεί που ήθελε το κλαμπ. Στη μεταγραφή του Βαγιαννίδη, όταν με δικούς του λάθος χειρισμούς παραλίγο να χαθεί ο παίκτης, δεν μπορεί να υπάρξει πίστωση επιτυχίας.

Στα συν του ο Μαξίμοβιτς. Ήρθε ως ελεύθερος, πουλήθηκε αντί 5 εκατομμυρίων ευρώ.

Επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός πήρε ένα Κύπελλο(2024) και πέρασε τρεις φορές σε κεντρική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κάθε τίτλος είναι σημαντικός, κάθε ευρωπαϊκή πρόκριση.

Το «τριφύλλι» πήρε Κύπελλο το 2014. Με μπάτζετ 4 εκατομμυρίων ευρώ. Το 2022, επίσης. Με μπάτζετ κοντά στα 10 εκατομμύρια ευρώ. Όταν ο προϋπολογισμός των συμβολαίων φτάνει τα 30 εκατομμύρια, το Κύπελλο δεν είναι επιτυχία, ούτε οι προκρίσεις οι καλοκαιρινές συνιστούν τέτοια.

Είναι πράγματα πολύ χαμηλότερα από τον πήχη που αυτομάτως ανέβηκε από την κατακόρυφη αύξηση των διαθέσιμων οικονομικών πόρων...