Δεν ήταν μια... κλασική συνέντευξη αυτή που είχε παραχωρήσει πριν από λίγες μέρες στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ και στο Gazzetta ο Γιάννης Φετφατζίδης. Είχε ανοίξει διάπλατα το βιβλίο της καριέρας του, μιλώντας για τα πρώτα βήματά του, όλες τις ομάδες από τις οποίες πέρασε, για τις μεταγραφές του, την «καταραμένη» ευκαιρία του στο τελευταίο λεπτό του ΑΕΚ - Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, ασφαλώς μεταξύ άλλων και για τον Αρη στον οποίο επιστρέφει. Για εκείνον τον Αρη της διετίας 2018-2020.

Για τη μεταγραφή του, για το πώς του ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό το «θα πας δανεικός στον Αρη» την τελευταία μέρα των μεταγραφών, για τη δική του απαίτηση να μείνει ελεύθερος, για τους συμπαίκτες του, για τον Θόδωρο Καρυπίδη, τον Μίκαελ Ενινγκ και τον Σάββα Παντελίδη. Ας θυμηθούμε αυτό το σκέλος της συνέντευξης, μιας και επίκειται η μεταγραφή του από τον ΑΠΟΕΛ στον Αρη...

-Ο Ολυμπιακός μετά τον Τζόρτζεβιτς, ως εξτρέμ, είχε τον Γκαλέτι, αλλά δεν είχε σε χρόνια τη διάρκεια του Τζόλε. Σκέφτηκες μέσα σου ότι θα ήθελες να είσαι ο επόμενος «ηγέτης»;

«Ναι, μπορεί... Βέβαια, το ονειρεύτηκα. Γι' αυτό και έφυγα χωρίς να είμαι απόλυτα ικανοποιημένος».

-Εκανες την αυτοκριτική σου;

«Ναι, πάντα το κάνω αυτό και ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας. Δεν μπορείς να ρίξεις την ευθύνη μόνο σ' έναν».

-Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, πώς θα ήθελες να είναι ο Γιάννης;

«Θα ήθελα στα 20 μου να ήμουν ο παίκτης που είδατε με τον Άρη. Κατάλαβες; Να είμαι πιο έτοιμος, πιο ώριμος. Να μην φοβάμαι. Αλλά αν καταφέρεις και βγάλεις αυτήν την ωριμότητα στα 20 σου, τότε είσαι ο Μπαπέ. Αυτοί οι παίκτες, οι τοπ επιπέδου 20χρονοι, είναι κάτι το διαφορετικό. Αν εγώ στα 20 μου έπαιζα όπως έπαιζα στον Άρη, θα ήμουν ένας παίκτης που θα μπορούσα να πάω στη Λεβερκούζεν και να μην κουνιέμαι από την 11άδα. Είναι μια καλή ερώτηση για να σου απαντήσω ότι θα ήθελα να είμαι πνευματικά πιο έτοιμος. Να μπορώ να λέω "στ' @αρχιδι@ μου ό,τι και να λέγεται, ό,τι κι αν ακούγεται και θα είμαι αυτός που θα έπρεπε". Δεν μπορούσα να το κάνω όμως, ρε φίλε. Δεν είχα την ίδια προσωπικότητα και την ίδια καριέρα. Στον Άρη πήγα, έχοντας παίξει Serie A ήδη. Είχα αυτοπεποίθηση και μπορούσα να πω "εδώ θα είμαι ο καλύτερος παίκτης". Είχα πάει στην Αλ Αχλί. Πολύ καλό επίπεδο, δύσκολο επίπεδο και ήμουν βασικός και αναντικατάστατος. Στον Άρη, μπορούσα να το πω αυτό. Είχα παίξει Champions League, είχα πάει στο Μουντιάλ. Ο Αρης έχει πίεση αλλά όχι την ίδια με τον Ολυμπιακό. Στον Άρη είχα καλύτερα κοντρόλ γιατί ήμουν καλύτερα πνευματικά. Είχα καλή τεχνική και έλεγα "ποιος θα μου την πάρει τη μπάλα και γιατί;". Στον Ολυμπιακό υπήρχαν φάσεις που έχανα τη μπάλα και δεν επιτρεπόταν αυτό. Κι αυτό όχι γιατί δεν είχα την τεχνική, αλλά από νευρικότητα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΤΦΑΤΖΙΔΗ

-Γύρισες λοιπόν στον Ολυμπιακό. Εγινε ό,τι έγινε όπως είπαμε και πας στον Άρη...

«Δεν μου άρεσε καθόλου που ο Ολυμπιακός μού ζήτησε αυτό το πράγμα και την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Δεν με είχαν προειδοποιήσει καν. Ο Μάρτινς μού έλεγε: "Ακούγονται διάφορα, αλλά είσαι εδώ μαζί μας, σε γουστάρω". Το μυαλό μου ήταν εκεί. Τελευταία μέρα των μεταγραφών μού είπαν ότι θα πάω δανεικός στον Άρη. Τρελάθηκα! "Σε μένα που είμαι παιδί της Ακαδημίας, επειδή έχασα αυτήν την ευκαιρία με την ΑΕΚ; Δεν είμαι τυχαίος, δεν είμαι και άσχετος. Μη με υπολογίζετε βασικό, αλλά ας είμαι εκεί. Γιατί να γίνει αυτό και μάλιστα την τελευταία μέρα των μεταγραφών;". Εγώ δανεικός δεν θα πήγαινα κι έτσι το έλυσα το συμβόλαιο και πήγα ελεύθερος. Από τον Ολυμπιακό μού είπαν για άλλες 2-3 ομάδες. Νομίζω ήταν κι η Νότιγχαμ και είπα "όχι". Κυριολεκτικά ήταν την τελευταία στιγμή η απόφασή μου να πάω στον Άρη. Μίλησα και με τον Καρυπίδη ο οποίος μου έδειξε πόσο με ήθελε.

Η ομάδα του Άρη ήταν πολύ καλή τότε, πήγαινε καλά, είχε Ματέο, Μπρούνο Γκάμα, Ντιγκινί... Οπότε τα βρίσκω λίγο δύσκολα και εκεί το πρώτο διάστημα. Ελεγα μέσα μου: "Δεν θα παίξω καθόλου;". Με Παντελίδη το εξάμηνο και Ενινγκ. Το συμβόλαιό μου ήταν μέχρι το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι με πήρε ο Παντελίδης και μου είπε να μείνω στην ομάδα, ενώ είχα τηλεφώνημα και από τη Μακάμπι Χάιφα, την οποία βλέπουμε πόσο πολύ έχει δυναμώσει. Πολύ καλό επίπεδο, Champions League, αλλά τελικά προτίμησα τον Άρη.

"Εχω δει στα videos 100 εξτρέμ και κανένας δεν είναι καλύτερος από εσένα", μου είπε ο Παντελίδης. Ήθελα να του πω "τώρα μου το λες;". Δεν του το είπα όμως. Συζητήσαμε λίγο, του είπα τα δικά μου, μου είπε τα δικά του. Αποφάσισα να γυρίσω στον Άρη και είχε την εξέλιξη που περίμενα.

Στον Άρη έμεινα και γούσταρα μετά. Αν είσαι καλός, σ' αγαπάει ο κόσμος. Το δύσκολο είναι να σ' αγαπήσουν όταν δεν παίζεις. Αν δεν είσαι καλός, θα μπορούσε ο κόσμος να σου δώσει την ευκαιρία, να σου δώσει χρόνο. Όχι για πάντα, αλλά στα δύσκολα θες την στήριξη. Από τους προπονητές, από τις διοικήσεις θες την στήριξη. Πάει καλά λοιπόν ο δεύτερος χρόνος στον Άρη και είμαι 2ος MVP πίσω από τον Λιβάι Γκαρσία. Εγώ πιστεύω ότι ήμουν εκείνη τη σεζόν ο καλύτερος παίκτης στην Ελλάδα. Ήθελα αυτόν τον τίτλο. Από τον ΠΣΑΠΠ αν δεν κάνω λάθος καλύτερος Ελληνας ήταν ο Μασούρας, ήμουν στην καλύτερη 11άδα. Μπορείς να πεις ότι στα 3 χρόνια μπάλα στην Ελλάδα, στη μία ήμουν από τους καλύτερους. Η ηλικία μου τότε είναι 29-30 και υπάρχει ενδιαφέρον από τα Εμιράτα».

-Πριν πας στην Αλ Κορ, κάποια άλλη ήταν ομάδα που σε ήθελε...

«Η Αλ Αΐν με ήθελε πάντα. Μου πρόσφερε συμβολαιάρα, μεγαλύτερο και απ' αυτό που είχα στην Αλ Αχλί. Υπογράψαμε και προσύμφωνο. Η Αλ Αΐν είναι ομάδα - όνειρο στην Ασία και ήταν τα πάντα έτοιμα για να πάω εκεί, όμως, δεν απάντησαν σε κάτι τελευταίο που έπρεπε. Πέρασαν 3-4 μέρες και αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε. Δεν εμφανίστηκαν και την 5η μέρα και διαβάσαμε ότι πήραν έναν παίκτη που είναι σήμερα συμπαίκτης μου στον ΑΠΟΕΛ, τον Γουίλσον Εντουάρντο, τον οποίο πήραν ελεύθερο από τη Μπράγκα. Ετσι, πήγα στην Αλ Κορ, πήρε κι ο Αρης λεφτά και κυριολεκτικά τους σώζω. Ήμασταν ομάδα για κλάματα και έσωσα την ομάδα, έβαλα 8 γκολ. Ομάδα που ήταν για γέλια, βάλαμε 15 γκολ συνολικά και τα 8 τα έβαλα εγώ, που το γκολ δεν το 'χω τόσο πολύ. Εκεί είπα ότι θα πάω σε top ομάδα! Εκεί αν είσαι καλός, μπορείς να παίξεις σε καλή ομάδα. Με ενοχλούσε που ήμασταν καφενεία και έχανα. Εχανα, έχανα.... Αν ήμουν στην Αλ Γκαράφα και κέρδιζα, δεν θα είχα πρόβλημα. Όλη η Μέση Ανατολή βλέπουν τη Σαουδική Αραβία. Εκανα και παπάδες... Τελικά, δεν πήγα πουθενά και έμεινα στην Αλ Κορ και δεύτερη σεζόν. Είχα συμβόλαιο τριών ετών, με όρο ότι αν πέσουμε θα φύγω. Πέσαμε και έφυγα αλλά έμεινα στο Κατάρ σε μια ομάδα, την Αλ Σαλίγια, μη σου πω ότι το επίπεδο εκεί ήταν χειρότερο απ' αυτό της Αλ Κορ... Ούτε εκεί ήταν καλά και δεν πέρασα καθόλου καλά. Περίεργο το κλίμα, δεν μου ταίριαξε καθόλου».