Παναθηναϊκός όπως Αρσεναλ…

Ο Παναθηναϊκός ξέφυγε με τα χίλια ζόρια από την Λιβαδειά και είδε λίγη ώρα αργότερα τον ΠΑΣ να του κάνει ένα σπουδαίο δώρο με τη νίκη του κόντρα στην ΑΕΚ. Ότι είχε συμβεί δηλαδή την βραδιά που η Αρσεναλ περνούσε από την έδρα της Μπράιτον και η Σίτι έμενε στο 1-1 με την Εβερτον με την διαφορά να εκτοξεύεται στους 7 βαθμούς για «κανονιέρηδες» και «πράσινους».

Το κοινό σημείο αναφοράς όμως της Αρσεναλ και του Παναθηναϊκού δεν είναι αυτό το +7, αλλά ένα δεδομένα μεγάλο πρόβλημα που αν δεν λυθεί άμεσα δεν νομίζω ότι έχουν πιθανότητες να κατακτήσουν τον τίτλο σε Αγγλία και Ελλάδα αντίστοιχα. Και για να τελειώνω με αυτόν τον παραλληλισμό, αναφέρομαι ασφαλώς στο εμφανές έλλειμμα βάθους στο ρόστερ που έχουν και οι δύο αυτές ομάδες. Οι όποιες ομοιότητες ασφαλώς τελειώνουν εκεί. Και τελειώνουν εκεί γιατί η Αρσεναλ ακόμη κι’ αν ενισχυθεί στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου και σταματήσει να παίζει με τους ίδιους έντεκα που παίζει τώρα δεν θα γίνει φαβορί όσο υπάρχει η Σίτι του Πεπ. Είναι πραγματικά απίθανο, αλλά πραγματικό γεγονός ότι η Αρσεναλ στο ματς με τη Νιούκαστλ που έμεινε στο 0-0 έκανε μόνο μία από τις πέντε αλλαγές που είχε δικαίωμα, αλλάζοντας προς το τέλος το δεξί μπακ της και αυτό δεν συνέβη γιατί ο Αρτέτα ήταν ικανοποιημένος από αυτούς που έπαιζαν, αλλά γιατί δεν είχε κανέναν να ρίξει από τον πάγκο. Εκτός κι’ αν άλλαζε και στόπερ ή τερματοφύλακα ή αμυντικό χαφ, διότι επιθετικούς και εξτρέμ δεν είχε στον πάγκο του, παρά μόνο κάτι αμούστακα παιδιά που δεν έχουν φορέσει ποτέ τη φανέλα της. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός αν ενισχυθεί πραγματικά και οι παίκτες που αποκτήσει προσαρμοστούν και προσφέρουν άμεσα, τότε θα μπορέσει να διεκδικήσει και να πάρει το πρωτάθλημα.

Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανέναν μεσοεπιθετικό να ρίξει στο ματς, πέραν των τριών (Μπερνάρ, Παλάσιος, Βέρμπιτς) που ξεκινούν βασικοί. Πάλι καλά που σε αντίθεση με την Αρσεναλ έχει τουλάχιστον αναπληρωματικό σέντερ φορ. Ετσι καμία ομάδα στον κόσμο σε κανένα πρωτάθλημα στον κόσμο δεν μπορεί να συνεχίσει. Μπορεί ο Γιοβάνοβιτς και σωστά να λέει ότι πρέπει να πάρουν πραγματικά καλό παίκτη και όχι κάποιον για να δώσει απλώς κάποιες λύσεις (ό,τι ακριβώς λέει και ο Αρτέτα, ο οποίος μαζί με τον Εντου παζαρεύουν εδώ και 20 μέρες τον Μούντρικ, αλλά δεν έχουν καταφέρει να ρίξουν την τιμή του), αλλά από την άλλη η ομάδα του δίνει συνεχόμενα ματς χωρίς λύσεις. Και έρχονται μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, το παιχνίδι στα Γιάννενα και μετά μέσα σε επτά ημέρες τα τρία συνεχόμενα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Μέσα στις 20 επόμενες μέρες δηλαδή ο Παναθηναϊκός θα παίξει πέντε ματς (με ΑΕΚ, ΠΑΣ και τρία με ΠΑΟΚ) «φωτιά» που ίσως να κρίνουν για τους Πράσινους τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό και το πρωτάθλημα και το Κύπελλο.

Ο Παναθηναϊκός έχει πραγματικά μία καλή ευκαιρία να πάρει φέτος το πρωτάθλημα, αλλά είναι στα μάτια μου βέβαιο ότι δεν θα το πάρει αν η ενίσχυση δεν είναι η πρέπουσα και άμεση. Και δεν μιλάμε για ενίσχυση πολυτελείας, αλλά για ενίσχυση προκειμένου να καλυφθούν τα κενά από τους τραυματίες Αϊτόρ και Τρουγιέ. Και καταλαβαίνω την ανάγκη να… ξεψαχνίζει ο Ιβάν την κάθε λύση, αλλά εδώ οι συνθήκες είναι ειδικές και κάθε μέρα που περνάει και ο Παναθηναϊκός δεν ενισχύεται, μειώνει και τις πιθανότητες του να πάρει ένα πρωτάθλημα που τόσο πολύ θέλουν οι οπαδοί του, αλλά και ολόκληρος ο οργανισμός του.

Η πίεση είναι μεγάλη πλέον, όπως μεγάλη θα είναι σε λίγο και η κούραση των παικτών. Στην Λιβαδειά ο Βέρμπιτς κάποια στιγμή έμοιαζε να πονά και στον πάγκο τους έπιασε απελπισία και απολύτως λογικά, διότι δεν υπάρχει άλλος. Μετά θα άρχιζαν οι αλχημείες του τύπου «ο Βαγιαννίδης μπορεί και εξτρέμ» που δεν δίνουν στην πραγματικότητα καμία λύση.

Ο Παναθηναϊκός και ο Ιβάν έχουν αργήσει ήδη πολύ. Ηξεραν το πρόβλημα εδώ και πολλές εβδομάδες και έπρεπε τουλάχιστον ένας μεσοεπιθετικός να είχε φτάσει πριν την 1η Ιανουαρίου και τώρα να ήταν διαθέσιμος. Ο Παναθηναϊκός ρισκάρει αφάνταστα με κίνδυνο αυτό το ρίσκο να το πληρώσει ακριβά…